Του Ρόμπερτ Φισκ
Δεν πρόκειται λοιπόν για την απαράδεκτη δολοφονία τριών Ισραηλινών στην κατειλημμένη Δυτική Όχθη ή για την απαράδεκτη δολοφονία ενός Παλαιστινίου στην κατειλημμένη Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ούτε για τη σύλληψη πολλών μαχητών και πολιτικών της Χαμάς στη Δυτική Όχθη. Ούτε για τις βόμβες. Ως συνήθως, πρόκειται για τη γη.
ΟΚ, μέχρι το απόγευμα, ο λόγος θανάτου των δύο ημερών ήταν 40 προς 0 υπέρ του Ισραήλ. Αλλά ας μιλήσουμε για την υπόθεση της Γάζας για την οποία δεν θα ακούσετε τις επόμενες ώρες.
Έχει να κάνει με τη γη. Οι Ισραηλινοί που ζουν στον Σντερότ δέχονται τα πυρά των Παλαιστινίων της Γάζας και τώρα οι Παλαιστίνιοι παίρνουν αυτό που τους άξιζε. Σίγουρα. Αλλά περιμένετε. Πώς μαζεύτηκαν όλοι αυτοί οι Παλαιστίνιοι -1,5 εκατομμύριο από δαύτους- και στριμώχτηκαν στη Γάζα αρχικά; Δεν ζούσαν οι οικογένειές τους κάποτε, σε αυτό που ονομάζεται σήμερα Ισραήλ; Και τους πέταξαν έξω -ή έφυγαν για να μην πεθάνουν- όταν δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ.
Και οι άνθρωποι που ζούσαν στη Σντερότ στις αρχές του 1948 δεν ήταν Ισραηλινοί, αλλά Παλαιστίνιοι Άραβες. Το χωριό τους ονομαζόταν Huj. Ούτε ήταν εχθροί του Ισραήλ. Δύο χρόνια νωρίτερα, οι ίδιοι αυτοί Άραβες είχαν κρύψει Εβραίους μαχητές της Χαγκάνα από τον βρετανικό στρατό. Αλλά όταν ο ισραηλινός στρατός εμφανίστηκε στο Huj στις 31 Μαΐου 1948, έδιωξαν όλους τους άραβες χωρικούς στη Λωρίδα της Γάζας. Έτσι μετατράπηκαν σε πρόσφυγες. Ο Νταβίντ Μπεν Γκουριόν (πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ) το αποκάλεσε «άδικη και αδικαιολόγητη ενέργεια». Κρίμα. Οι Παλαιστίνιοι της Huj δεν μπόρεσαν ποτέ να επιστρέψουν στον τόπο τους.
Και σήμερα, πάνω από 6.000 απόγονοι των Παλαιστινίων του χωριού Huj -που τώρα ονομάζεται Σντερότ- ζουν στην αθλιότητα της Γάζας, μεταξύ των "τρομοκρατών" τους οποίους το Ισραήλ θέλει να καταστρέψει και που πυροβολούν από αυτό που παλιά ήταν το Huj. Ενδιαφέρουσα ιστορία.
Και πάλι για το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα. Το ξανακούσαμε σήμερα. Τι θα συνέβαινε αν βομβαρδιζόταν ο λαός του Λονδίνου όπως ο λαός του Ισραήλ; Δεν θα ανταπέδιδαν; Μα ναι, αλλά εμείς οι Άγγλοι δεν έχουμε στοιβάξει περισσότερο από ένα εκατομμύριο πρώην κατοίκους της Βρετανίας σε κέντρα προσφύγων λίγα μίλια έξω από το Λονδίνο.
Η τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκε αυτό το αληθοφανές επιχείρημα ήταν το 2008, όταν το Ισραήλ εισέβαλε στη Γάζα και σκότωσε τουλάχιστον 1.100 Παλαιστίνιους (ο λόγος τότε ήταν: 1.100 Παλαιστίνιοι προς 13 Ισραηλινούς). Τι θα συνέβαινε αν το Δουβλίνο τελούσε υπό επίθεση ρουκετών, είχε ρωτήσει τότε ο πρέσβης του Ισραήλ; Αλλά όταν η πόλη Κρόσμαγκλεν του Ηνωμένου Βασιλείου στη Βόρεια Ιρλανδία ήταν υπό επίθεση ρουκέτας από τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας στη δεκαετία του 1970, -η RAF δεν βομβάρδισε το Δουβλίνο, για αντίποινα, σκοτώνοντας Ιρλανδές γυναίκες και παιδιά. Στον Καναδά το 2008, οι υποστηρικτές του Ισραήλ χρησιμοποιούσαν το ίδιο ψευδές επιχείρημα.
Τι θα γινόταν αν πολίτες του Βανκούβερ, του Τορόντο ή του Μόντρεαλ δέχονταν επίθεση από τα προάστια των ίδιων των πόλεών τους; Πώς θα ένιωθαν; Αλλά οι Καναδοί δεν έσπρωξαν τους κατοίκους της καναδικής επικράτειας σε κέντρα προσφύγων. Και τώρα ας περάσουμε τη Δυτική Όχθη. Πρώτον, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου είπε πως δεν μπορούσε να μιλήσει στον Παλαιστίνιο "πρόεδρο" Μαχμούντ Αμπάς γιατί δεν εκπροσωπούσε και τη Χαμάς. Τότε, όταν ο Αμπάς προχώρησε σε κυβερνητικό συνασπισμό, ο Νετανιάχου είπε πως δεν μπορούσε να μιλήσει στον Αμπάς γιατί συνεργαζόταν με τους "τρομοκράτες" της Χαμάς. Τώρα λέει πως θα συνομιλήσει μαζί του μόνο αν τα σπάσει με τη Χαμάς - αν και τότε δεν θα εκπροσωπεί τη Χαμάς.
Στο μεταξύ, ο εξαιρετικός αριστερός Ισραηλινός φιλόσοφος Ούρι Αβνέρι -που στα 90 του χρόνια παραμένει ευτυχώς δυνατός- έχει επισημάνει την τελευταία εμμονή της χώρας του: τον κίνδυνο πως η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στη Συρία (ISIS) θα κινηθεί δυτικά από το ιρακινό / συριακό "χαλιφάτο" και θα φτάσει στην ανατολική όχθη του Ιορδάνη Ποταμού. "Και ο Νετανιάχου είπε" σύμφωνα με τον Αβνέρι, "αν δεν τους σταματήσει η ισραηλινή φρουρά εκεί (στον Ιορδάνη), θα εμφανιστούν στις πύλες του Τελ Αβίβ". Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως η ισραηλινή αεροπορία θα έχει διαλύσει τον ISIS με το που τολμήσει να περάσει το σύνορο του Ιορδάνη από το Ιράκ ή τη Συρία.
Η σημασία αυτού, ωστόσο είναι πως αν το Ισραήλ κρατήσει τον στρατό του στον Ιορδάνη (για να προστατεύσει το Ισραήλ από τον ISIS), ένα μελλοντικό κράτος της Παλαιστίνης δεν θα έχει σύνορα και θα είναι ένας θύλακας εντός Ισραήλ, περιτριγυρισμένο από όλες τις πλευρές από περιοχές που κατέχει το Ισραήλ.
"Κάτι σαν τις αυτόνομες περιοχές των Μπαντουστάν" λέει ο Αβνερί. Με άλλα λόγια, δεν θα υπάρξει ποτέ ένα "βιώσιμο" παλαιστινιακό κράτος. Άλλωστε, δεν είναι ο ISIS το ίδιο με τη Χαμάς; Bέβαια και δεν είναι, αλλά δεν θα μας το πει ποτέ αυτό ο Μαρκ Ρέγκεβ, εκπρόσωπος του Νετανιάχου. Όχι. Μάλιστα μιλώντας στο Al Jazeera, είπε πως η Χαμάς ήταν "μια εξτρεμιστική τρομοκρατική οργάνωση όχι πολύ διαφορετική από τον ISIS στο Ιράκ, τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο, την Μπόκο Χαράμ...". H Xεζμπολάχ είναι σιίτικη πολιτοφυλακή που μάχεται μέχρι θανάτου στη Συρία ενάντια στους σουνίτες μουσουλμάνους του ISIS. Και η Μπόκο Χαράμ -χιλιάδες χιλιόμετρα από το Ισραήλ- δεν αποτελεί απειλή για το Τελ Αβίβ.
Αλλά καταλαβαίνετε τι παίζει. Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας -και παρακαλώ ξεχάστε για πάντα τους 6.000 Παλαιστινίους οι οικογένειες των οποίων διώχθηκαν από την γη του Σντερότ- είναι σύμμαχοι με τους δεκάδες χιλιάδες ισλαμιστές που απειλούν τον Μαλίκι της Βαγδάτης, τον Άσαντ της Δαμασκού ή τον πρόεδρο Τζόναθαν της Αμπούχα. Και σε τελική ανάλυση, αν ο ISIS κατευθύνεται προς τη Δυτική Όχθη, γιατί η κυβέρνηση του Ισραήλ συνεχίζει να χτίζει αποικίες εκεί -παράνομα σε αραβική γη- για Ισραηλινούς πολίτες;
Δεν πρόκειται λοιπόν για την απαράδεκτη δολοφονία τριών Ισραηλινών στην κατειλημμένη Δυτική Όχθη ή για την απαράδεκτη δολοφονία ενός Παλαιστινίου στην κατειλημμένη Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ούτε για τη σύλληψη πολλών μαχητών και πολιτικών της Χαμάς στη Δυτική Όχθη. Ούτε για τις βόμβες. Ως συνήθως, πρόκειται για τη γη.
Πηγή: "The Independent" (μετάφραση στα ελληνικά: left.gr)
