Υπάρχουν βέβαια ορισμένοι δυτικοί παρατηρητές που πιστεύουν πως έτσι είναι καλύτερα, γιατί η Ουάσιγκτον από λάθος εκτιμήσεις οδηγείται σε αλλεπάλληλες δραματικές γκάφες, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο καινούργιο «φρούτο» του «Ισλαμικού Κράτους» - χαλιφάτου, για το οποίο οι καρεκλοκένταυροι της Ουάσιγκτον δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί την γεωπολιτική του σημασία. Διότι δεν είναι ότι αυτό ήδη εκτείνεται από την επαρχία Ντιγιάλα του Ιράκ, μέχρι το Χαλέπι της Συρίας, ούτε ότι έγινε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα αυτοχρηματοδοτούμενο, αλλά γιατί οι εκπρόσωποι του χαλιφάτου επιδιώκουν να κυβερνήσουν την παγκόσμια μουσουλμανική κοινότητα.
Το περίφημο Stratfor εκτιμούσε πρόσφατα ότι «το Ισλαμικό Κράτος δεν διαθέτει χαλιφάτο, και πιθανότατα ούτε θα αποκτήσει ποτέ. Κανένα νέο όνομα δεν θα αλλάξει το γεγονός ότι η γεωγραφία, η πολιτική ιδεολογία και οι θρησκευτικές, πολιτισμικές και εθνικές διαφορές θα αποτρέψουν την ανάδυση μιας μοναδικής πολιτείας που θα είναι ικανή να κυβερνήσει την ευρύτερη Μέση Ανατολή». Έτσι ακριβώς σκέφτονταν και οι Βυζαντινοί όταν άρχισαν να τους παρενοχλούν οι Άραβες και οι Σελτζούκοι στη Μικρά Ασία, ώσπου την έχασαν. Μέσα σε λίγες δεκαετίες εξισλαμίστηκαν οικειοθελώς μεγάλα τμήματα του χριστιανικού πληθυσμού, για λόγους οικονομικούς, πολιτικούς, ακόμη και θρησκευτικούς.
Η προσέγγιση του Stratfor είναι απλοϊκή γιατί παραβλέπει τις νέες κοινωνικές και οικονομικές δυναμικές που αναπτύσσονται σε όλο το μεσογειακό Ισλάμ, δυναμικές που ανέτρεψαν τα νασερικού ή μπααθικού τύπου καθεστώτα και είναι ακόμη υπό διαμόρφωση. Η αποδοχή ή η προσχώρηση των Σουνιτών στο Ιράκ και τη Συρία στους Τζιχαντιστές που προελαύνουν είναι ενδεικτική, όπως άλλωστε και η φυγή της τοπικής αστυνομίας και του στρατού.
Οι Αμερικανοί αναλυτές βλέπουν το πολύ εκατό χρόνια πίσω και αυτό τους είναι αρκετό. Τους διαφεύγει όμως ότι το Ισλάμ έχει άλλη αντίληψη του χρόνου, ατομικού και ιστορικού. Αλλά ούτε αντιλαμβάνονται την βαθύτερη έννοια της ούμα έξω από τα εκάστοτε συγκυριακά της ιστορικά πλαίσια, ούτε αντιλαμβάνονται τις βαθύτερες διεργασίες που συντελούνται στο ευρύτερο Ισλάμ σε σχέση με όλες τις εκφάνσεις της δυτικής επικυριαρχίας, όπως η πολιτική και οικονομική οργάνωση, η ηθική, η τεχνολογία … Μιλάνε με τις μυστικές υπηρεσίες του Ριάντ και νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα.
Διάφορες αμερικάνικες δεξαμενές σκέψης και ινστιτούτα έχουν κατά περιόδους σχεδιάσει διάφορους χάρτες για το μέλλον της Μέσης Ανατολής (που φτάνει μέχρι και το Πακιστάν), στη λογική της πολυδιάσπασης και της ανάδειξης των εθνοτικών και θρησκευτικών διαφορών. Στην αμερικανική ελίτ υπάρχει μάλιστα και η ιδέα μιας μουσουλμανικής ομοσπονδίας. Αυτά όμως είναι προσεγγίσεις του περασμένου αιώνα.
Το Ισλάμ, αν επιστρέψει στην ιστορία, δεν θα επιστρέψει ως μια μεταμοντέρνα εκδοχή δορυφόρου, αλλά ως πρωταγωνιστής, ως μια μεγάλη πολιτισμική και ηθική δύναμη που θα αντιπαρατεθεί πολιτισμικά με τη Δύση. Με τα δραματικά της λάθη η Ουάσιγκτον, αν συνεχίσει έτσι, θα δικαιώσει εκείνη την ανιστόρητη κατασκευή του Σάμιουελ Χάντιγκτον… Όλες οι κινήσεις της στρέφονται κατά των ζωτικών συμφερόντων της Ρωσίας και της Κίνας, και της Ευρώπης φυσικά, αντί σε γόνιμη συνεργασία μαζί τους να διορθώσουν τις στρεβλώσεις που προκάλεσε η δυτική αποικιοκρατία και να σχεδιάσουν νέες παγκόσμιες ισορροπίες. Οι ΗΠΑ προκαλούν δυσπιστία στις συνεννοήσιμες δυνάμεις, δυσφορία στους συμμάχους τους και χάνουν το ηθικό τους κύρος.
Η Ουκρανία, για παράδειγμα, ενδέχεται να αποδειχθεί μεγάλο και επικίνδυνο δυτικό φάουλ εναντίον της Ρωσίας. Μόχλευσαν την δυσπιστία και τον ανταγωνισμό. Έστειλαν τον Πούτιν στην Κούβα και στη Λατινική Αμερική και στην αγκαλιά της Κίνας. Στην Τουρκία, τον Ερντογάν δεν μπόρεσαν να τον δαμάσουν. Τώρα πάει για πρόεδρος με αυξημένες αρμοδιότητες. Στη Συρία, ο Άσαντ δεν έπεσε και επαναλήφθηκε το λάθος με τους Ταλιμπάν. Οι «αντικαθεστωτικοί» αποδεικνύονται αλκαντιανοί και τώρα τζιχαντιστές. Και τώρα ο ΟΗΕ ζητάει από την ΕΕ να δεχθεί 100.000 πρόσφυγες από την Συρία!
Στο Ιράκ, δεν βγήκε τίποτε, εκτός από την επικείμενη τριχοτόμησή του. Την είχαν σχεδιάσει; Ναι, αλλά όχι σε αυτή την εκδοχή. Γεωγραφικά έπεσαν μέσα, ιδεολογικά όμως; …Η Ιορδανία απειλείται.
Ο Λίβανος το ίδιο. Και κατά διαβολική σύμπτωση, η Χαμάς εξαπέλυσε επί βδομάδες εκατοντάδες ρουκέτες από τη Γάζα. Έγιναν και τα περίεργα φονικά και το Ισραήλ αρχίζει τους βομβαρδισμούς, απομονώνεται και χάνει τον επικοινωνιακό πόλεμο. Έχουν σκεφτεί στην Ουάσιγκτον τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό;
Όταν ανάβεις φωτιές πρέπει να ξέρεις και να τις σβήνεις. …Η ευκαιρία χάθηκε στην Ουκρανία, από αλαζονεία και βλακεία. Μια εγκάρδια συνεννόηση μεταξύ Ομπάμα και Πούτιν ήταν εφικτή. Θα έκοβε και τη φόρα του Βερολίνου. Θα μπορούσε να έχει εκθετικές θετικές συνέπειες στο Μεσανατολικό. Η επιρροή της Ρωσίας στη Δαμασκό και στην Τεχεράνη, η επιρροή των ΗΠΑ στο Ισραήλ και στη Ραμάλα, με την βοήθεια του Αραβικού Συνδέσμου θα μπορούσε να οδηγήσει επιτέλους στην επίλυση του Μεσανατολικού. Με αναγνώριση του Ισραήλ από τη Χαμάς και τη Χεζμπολά, την διευθέτηση του εδαφικού, την αναγνώριση ενός Ομοσπονδιακού Παλαιστινιακού Κράτους (Δυτική Όχθη και Γάζα), με άμεση ένταξη του Ισραήλ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. (ΣΣ: Η Ευρώπη έχει τεράστιο ιστορικό και ηθικό χρέος απέναντι στους Εβραίους, αφού δεν τους εξασφάλισε, ως όφειλε, ένα ανεξάρτητο κράτος στην κεντρική Ευρώπη μετά τον πόλεμο. Ταυτόχρονα πρέπει να ιδρυθεί το Κουρδιστάν, με ερωτηματικό για το πόσο μεγάλο θα είναι.
Αν λυθεί το Μεσανατολικό, αμέσως μετά πρέπει να λυθεί και το μεταναστευτικό... με ευρωπαϊκές επενδύσεις στις χώρες της βόρειας Αφρικής. Τα στίφη των εκατομμυρίων νεαρών άνεργων Αράβων της νότιας ακτής της Μεσογείου κάτι πρέπει να κάνουν. Τα 400 δολάρια το μήνα που δίνουν οι σεΐχηδες από τα εμιράτα και οι Ουαχαμπίτες είναι μια χαρά όταν εκατομμύρια Αιγύπτιοι ζουν με δύο δολάρια το μήνα.
Αντί γι΄ αυτά έχουμε τώρα το Ισλαμικό Κράτος των Τζιχαντιστών. Η δυτική στρατηγική του διαίρει και βασίλευε έχει ξεπεραστεί από τις νέες συνθήκες και δεδομένα και τώρα θα βρεθεί απέναντι σε μια νέα ενοποιητική δύναμη. Σε 12-18 μήνες θα ξέρουμε την ένταση της δυναμικής της. Και τότε ίσως να είναι αργά για αλλαγή στρατηγικής.
Εκτός και εάν είναι όλα σχεδιασμένα εδώ και δεκαπέντε χρόνια στην Ουάσιγκτον, με στόχο να κάνουν το βασιλιά του Ριάντ αυτοκράτορα, εκτός κι αν ο Μπιν Λάντεν ήταν δικός τους και η Αλ Κάιντα το ίδιο, όπως και οι τζιχαντιστές. Αλλά ένα τέτοιο σχέδιο σε τι θα απέβλεπε; Να πάει το πετρέλαιο στα 200 δολάρια; …ή η παρακμή της Δύσης εισέρχεται πλέον στη φάση της ραγδαίας αποσύνθεσης;
ΥΓ: Από ψηλά μπορείς να τρομάξεις και να καταστρέψεις. Για να χτίσεις όμως χρειάζεται να κατέβεις στο έδαφος και εκεί οι φίλοι μας, οι Αμερικάνοι, δεν τα πάνε και τόσο καλά …
