Την απόφασή του προκάλεσαν οι ενδοκομματικές διαμαρτυρίες που ακολούθησαν τον διορισμό της 30χρονης Ελληνίδας Μαργαρίτας Μαθιοπούλου, που δεν ανήκει σε κανένα κόμμα, στη θέση του εκπροσώπου Τύπου του κόμματος μετά από πρόταση του Μπραντ.
Ο Μπραντ, που σκόπευε να μείνει στην προεδρία του κόμματος μέχρι το 1988, χαρακτηρίζει την υπόθεση Μαθιοπούλου και την κριτική που άσκησε προς το πρόσωπό του σε σχέση μ’ αυτήν, ως ένα απλό «σύμπτωμα» του προβλήματος!.....
Όπως δήλωσε, σκοπεύει με την παραίτησή του να προφυλάξει το κόμμα, ενόψει μάλιστα κρίσιμων εκλογών για τα τοπικά κοινοβούλια, από ατελείωτες και δύσκολες συζητήσεις για το πρόσωπο του προέδρου.
Ήδη τις μέρες που προηγήθηκαν της παραίτησής του, είχε από πολλά μέλη του SPD εκφραστεί η για την όσο το δυνατόν πιο σύντομη επιλογή του διαδόχου του Μπραντ.
Η ενδοκομματική κριτική είχε εκτός από αυτό ως στόχο και δηλώσεις του Μπραντ κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα για τις ομοσπονδιακές βουλευτικές εκλογές και του καταλόγιζε ηγετικές αδυναμίες.
Λίγο μετά την παραίτηση του Μπραντ είχε υποβάλει, με αφορμή τις αντιδράσεις στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, και η Μαργαρίτα Μαθιοπούλου την παραίτησή της.
Αφορμή γι τις διαμαρτυρίες σε βάρος τις ελληνίδας ήταν το γεγονός ότι δεν ήταν μέλος του κόμματος αλλά και τα ελλιπή για την θέση της προσόντα!....
Η εξωκομματική Μαργαρίτα Μαθιοπούλου, που κλήθηκε στις 17 Μαρτίου να αναλάβει καθήκοντα εκπροσώπου Τύπου του κόμματος, είναι ΚΟΡΗ του Δημοσιογράφου Β. Μαθιόπουλου και φέρει τον τίτλο του διδάκτορα, δούλευε δε ως ανταποκρίτρια και σύμβουλος Τύπου.
Ο Βίλλυ Μπραντ θεωρείτε ένας από τους πιο σπουδαίους πολιτικούς της μεταπολεμικής Ομοσπονδιακής Γερμανίας!....
Για την αποδελτίωση απο αρχείο,
Διαγγελέας.
Σχόλιο: Τελικά όταν είσαι, το παιδι ενός δωσίλογου υπάρχουν πάντα θέσεις, ακόμα και στη ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΕΒΡΑΪΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ!......
Βίλλυ Μπραντ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το 1933 εγκατέλειψε τη Γερμανία, γιατί ήταν ενάντιος στους Ναζί. Συνεργάστηκε με τη γερμανική και τη νορβηγική αντίσταση. Το 1945 επέστρεψε στη Γερμανία με νορβηγική υπηκοότητα και έλαβε και πάλι τη γερμανική υπηκοότητα. Εργάστηκε στη δημόσια διοίκηση του Βερολίνου και έγινε δήμαρχος το 1957. Συνέβαλε πολύ στη διαμόρφωση του προγράμματος των Σοσιαλδημοκρατών. Διατέλεσε Υπουργός Εξωτερικών σε κυβέρνηση συνεργασίας με τους Χριστιανοδημοκράτες.
Το 1969 εκλέχθηκε Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας. Κατά τη διάρκεια της καγκελαρίας του υποστήριξε τη δυτικογερμανική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και στην ΕΟΚ και συνέβαλε στη βελτίωση των σχέσεων με την ΕΣΣΔ. Η πολιτική του είχε ως στόχο το άνοιγμα της Γερμανίας προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Οστπολιτίκ), στάση που επηρέασε τη διεθνή πολιτική σκηνή.
Το 1971 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για την Οστπολιτίκ. Βοήθησε στην ανάπτυξη των χωρών του Τρίτου Κόσμου και στην εδραίωση της ειρήνης. Πέθανε από καρκίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!