ΟΤΑΝ Ο ΕΒΡΑΙΟΣ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ-ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ ΓΙΑ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΟ 1932!

«ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΙ ΚΕΜΑΛ -ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΜΑΣΩΝΟΙ-
ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»


Επιστολή του Βενιζέλου γιά τον Μουσταφά Κεμάλ, εις τον πρόεδρον απονομής των βραβείων «Νόμπελ», τό 1932, διά νά του άπονείμη τό «Νόμπελ ειρήνης».
 
Έάν ακόμη μερικοί αμφιβάλλετε διά τήν έξαπάτησιν των Ελλήνων ύπό του Βενιζέλου, θά σας αντιγράψω τήν έπιστολήν τήν οποία έστειλε ό ίδιος εις τόν πρόεδρο απονομής των βραβείων «Νόμπελ» τό 1932, διά νά άπονείμη ή επιτροπή τό «Νόμπελ Ειρήνης» παρακαλώ, εις τόν Μουσταφά Κεμάλ, ό όποιος κατέσφαξε 2,5 εκατομμύρια Ελληνας καί Αρμενίους.




Ό Βενιζέλος, ύμνεί τόν Κεμάλ: «Κύριε πρόεδρε, επί επτά σχεδόν αιώνες όλη ή Εγγύς Ανατολή καί ενα μεγάλο τμήμα τής Ευρώπης υπήρξαν τό θέατρο αιματηρών πολέμων, των οποίων ή άντίχηση υπήρξε τεράστια. Ή Όθωμανική αυτοκρατορία καί τό απολυταρχικό καθεστώς των σουλτάνων υπήρξε τό βασικό αίτιο. 

Ή υποταγή χριστιανικών λαών σε ενα ζυγό αφόρητης καταπίεσης, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού εναντίον τής Ημισελήνου, μέ μοιραία κατάληξη καί οι αλλεπάλληλες εξεγέρσεις όλων αυτών τών λαών, που ήλπιζαν στή χειραφέτηση τους, δημιούργησαν μία κατάσταση πραγμάτων που θά παρέμενε μόνιμη πηγή κίνδυνων όσο ή όθωμανική αυτοκρατορία διατηρούσε τήν πορεία που είχαν χαράξει οι σουλτάνοι.
 
Ή εγκαθίδρυση τής Τουρκικής Δημοκρατίας τό 1922, όταν τό εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί τών αντιπάλων του, (σ.σ. Επί ποίων αντιπάλων του έθριάμβευσεν ό Κεμάλ τό 1922 καί τό χαίρετε τόσο πολύ ό «Εθνάρχης» μας; Μήπως είναι οί Έλληνες;) έθεσε οριστικώς τέρμα σ'αύτή τήν κατάσταση αστάθειας καί έλλειψης ανεκτικότητας, τής οποίας ή διατήρηση δέν θά γεννούσε παρά μόνον νέους καί σοβαρούς κίνδυνους γιά τήν ειρήνη στό μέλλον.
 
Σπανίως πραγματοποιείται σέ τόσο μικρό χρονικό διάστημα μία τόσο ριζική αλλαγή στή ζωή μιας χώρας. Τή θέση μιας φθίνουσας αυτοκρατορίας, ή οποία ζει ύπό ένα θεοκρατικό καθεστώς, οπού ή έννοια του δικαίου καί τής θρησκείας συγχέονται, παίρνει ενα εθνικό καί σύγχρονο κράτος γεμάτο ζωντάνια.
 
Μέ τήν προτροπή του μεγάλου μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ Πάσα, τό απολυταρχικό καθεστώς τών σουλτάνων καταργήθηκε καί τό κράτος έγινε απολύτως λαϊκό. Όλόκληρο τό έθνος κινητοποιήθηκε προς τή φιλόδοξη, δίκαιη προσπάθεια νά συμπεριληφθεί στην εμπροσθοφυλακή τών πολιτισμένων λαών.
 
Όμως, τό κίνημα γιά τήν εδραίωση τής ειρήνης συμβάδισε μέ όλες τίς εσωτερικές μεταρρυθμίσεις πού έδωσαν στό νέο, εντόνως εθνικό, κράτος τής Τουρκίας τή σημερινή του μορφή.
Ή Τουρκία ρύθμισε πράγματι όλα τά εδαφικά θέματα μέ τους γείτονες της καί απολύτως ικανοποιημένη άπό τά εθνικά και πολιτικά της σύνορα, κατέστη πραγματικός πυλώνας τής ειρήνης στην εγγύς Ανατολή».
 
Σ.σ.: Ικανοποιημένη άπό τά εθνικά καί πολιτικά της σύνορα. Καταλάβατε εσείς όλοι που καμαρώνετε ότι ό Βενιζέλος έκανε τήν Μεγάλη Ελλάδα μέ τήν απατηλή συνθήκη των Σεβρών, ότι έξηπάτησε τους πάντες; Εδώ δηλώνει εγγράφως ότι τώρα τό 1932 η Τουρκία κατέχει ειλικρινά τά Εθνικά καί πολιτικά της σύνορα. 

Τώρα όμως κατέχει καί την Σμύρνη. Άρα ή Σμύρνη είναι εθνικό έδαφος της Τουρκίας, κατά τόν Βενιζέλο. Δηλαδή; Μας έξηπάτησε η όχι με την Συνθήκην των Σεβρών; Αυτά τά δύο είναι αντίθετα. Ποιο έπίστευε ό «Εθνάρχης» μας;
 
Ασφαλώς αυτό πού σφραγίζει εγγράφως προς τόν πρόεδρο της επιτροπής Νόμπελ με τήν δήλωσιν του: «απολύτως ικανοποιημένη από τά εθνικά, σύνορα της».
 
'Εδώ είμαι πλέον υποχρεωμένος νά χαρακτηρίσω τήν καθαρήν έγγραφον από -την καί προδοσίαν κατά των Ελλήνων καί οι επικαλούμενοι εις τό μέλλον τήν Συνθήκην τών Σεβρών, μέ τήν έννοιαν ότι δι'αύτής έγινε ή Ελλάδα τών πέντε θαλασσών καί δύο ηπείρων, κινδυνεύουν νά χαρακτηρισθούν ως απατεώνες και προδότες ή ηλίθιοι, αν δέν τους καταλογισθεί ή άγνοια, ή αφέλεια, ή ή τύφλωσις έκ μισαλλοδοξίας.
 
Ό Ελευθέριος Βενιζέλος συνεχίζει: «Έμείς οι Έλληνες, τους οποίους οί αιματηροί αγώνες κράτησαν επί πολλούς αίώνες σέ μία κατάσταση συνεχούς αντιπαράθεσης μέ τήν Τουρκία, είμαστε οί πρώτοι πού είχαμε τήν ευκαιρία νά αισθανθούμε τά αποτελέσματα της βαθειάς αλλαγής πού συνετελέσθη στή χώρα αυτή, τή διάδοχο τής παλαιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας.
 
Εχοντας, άπό τήν έπαύριο τής καταστροφής στή Μικρά Ασία, διακρίνει τήν πιθανότητα μιας συνεννόησης μέ τήν αναγεννημένη Τουρκία, ή οποία βγήκε άπό τόν πόλεμο ώς εθνικό κράτος, τής τείναμε τό χέρι τό όποιο εκείνη δέχθηκε καί έσφιξε μέ ειλικρίνεια. 

Άπό τήν προσέγγιση αυτή, ή οποία μπορεί νά χρησιμεύσει ώς παράδειγμα τών δυνατοτήτων συνεννόησης ανάμεσα σέ δύο λαούς τους οποίους έχουν διαιρέσει οί πλέον σοβαρές διαφορές, έφ' όσον αφεθούν νά διαποτιστούν άπό τήν ειλικρινή επιθυμία τής ειρήνης, δέν προέκυψαν παρά μόνο ευεργετήματα τόσο γιά τίς δύο χώρες, δσο καί γιά τήν ειρηνική τάξη στην Εγγύς Ανατολή. Ό άνθρωπος στον οποίο οφείλεται ή πολύτιμη αυτή συμβολή στην υπόθεση τής ειρήνης είναι ό πρόεδρος τής Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Πασάς.
 
Έχω λοιπόν τήν τιμή, μέ τήν ιδιότητα μου ώς αρχηγού τής ελληνικής κυβέρνησης τό 1930, όταν ή υπογραφή τοΰ ελληνοτουρκικού συμφώνου σημάδεψε μία νέα εποχή στην πορεία τής Εγγύς Ανατολής προς τήν ειρήνη, νά θέσω πρό τών εξεχόντων μελών τής επιτροπής του βραβείου Νόμπελ γιά τήν ειρήνη, τήν υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά, ώς αξίου αυτής τής επιφανούς τιμής. Δεχθείτε, κύριε πρόεδρε, τήν έκφραση τής μέγιστης εκτίμησης μου.
 
 Υπογραφή ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΣΩΝΟΣ, Ελευθέριος Βενιζέλος,
Πρωθυπουργός της Ελλάδος»

Διά την άντιγραφήν: ΗΛΙΑΣ ΝΑΟΥΜ
http://ermionh.blogspot.gr