Ἀλλά καί πῶς ἑορτάζεις –τήν πρώτην ἑκάστου ἕτους– τήν περιτομήν τοῦ Χριστοῦ ἐφόσον οὐδέποτε Ἕλλην ἔχει περιτμηθεῖ;

Μέ τόν διαφωτισμόν ἤρχισαν νά δίδωνται ἀρχαῖα Ἑλληνικά ὀνόματα εἰς τόν Ἑλληνικόν χῶρον.

Μέ ἐγκύκλιον τό Πατριαρχεῖον Φαναρίου ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΝτήν ΟΝΟΜΑΤΟΘΕΣΙΑΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ θεωρώντας τήν ΑΘΕΪΣΤΙΚΗΝ ἐνέργειαν!

Εἰς τήν ἀρχαίαν Ἑλλάδα –ἡ ὀνοματοθεσία– διέτρεχε τόν κίνδυνον τοῦ θανάτου τῶν νεογνῶν, πού ἐνεφανίζετο κυρίως, τάς πρώτας δέκα ἡμέρας ἀπό τῆς γεννήσεως.

Ἡ ὀνοματοθεσία παρά τοῖς Ἑβραίοις ἐγίνετο ἐν συνδιασμῶ μετά τῆς περιτομῆς. εἰς τόν Χριστιανισμόν (τό εὐχολόγιον τῆς ἐκκλησίας) θέλει τήν μαίαν (τήν ὀγδόην ἡμέραν) νά προσάγει τό βρέφος εἰς τήν πύλην τοῦ ναοῦ (οὐχί ἐντός, καθότι ἀβάπτιστον), ἵνα κατασφραγισθῆ ὑπό τοῦ ἱερέως, μέ ὄνομα ἀποδεκτόν ἀπό τούς γονεῖς καί ἐκ τοῦ σεβαστοῦ κύκλου τῶν ἁγίων ἤ τῶν πατέρων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Ἡ προϋπόθεσις αὕτη δημιουργεῖ τό σοβαρόν ἐρώτημα:

Πόσοι ἐκ τῶν Ἑλλήνων σήμερον ἀκούουν “καθαρόν” Ἑλληνικόν ὄνομα;

Πῶς δηλώνεις ἀκόμη Ἕλλην φέροντας Ἰουδαϊκόν ἤ Ρωμαϊκόν ὄνομα;

Ἀλλά καί πῶς ἑορτάζεις –τήν πρώτην ἑκάστου ἕτους– τήν περιτομήν τοῦ Χριστοῦ ἐφόσον οὐδέποτε Ἕλλην ἔχει περιτμηθεῖ;

http://damithalis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_4267.html