ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ

του Ηλία Ηλιόπουλου*

Η Ελλάς υφίσταται έναν ωμό και επαίσχυντο εκβιασμό από πλευράς του υπερεθνικού ολοκληρωτικού μορφώματος της λεγομένης «Ε.Ε.» – τόσο από την Υπερεθνική Γραφειοκρατική Ελίτ των Βρυξελλών όσο και από την Ηγεμονεύουσα Μέση Ηπειρωτική Δύναμη Γερμανία. Ο υπερήφανος και ιστορικός Ελληνικός Λαός και η νόμιμη Κυβέρνησή του, υπό τον χαρισματικό Αλέξη Τσίπρα, υφίστανται μιαν ελεεινή και τρισάθλια τακτική, «αντάξια» των καλλιτέρων παραδόσεων της Εσπερίας. 

Μιας Εσπερίας, μιας Φραγκονο-Τευτονικής, Ρωμαιο-Καρολιγγείου Ευρώπης, η οποία πάντοτε έτρεφε – και εξακολουθεί να τρέφει – ακατασίγαστο μίσος κατά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Πάντοτε πότισε χολή και όξος τους «σχισματικούς Έλληνες». Πάντοτε μάς έπληξε δολίως και υπούλως, και πάντα μάς επρόδωσε.

Είναι, πλέον, καιρός να «κάνουμε ταμείο»! Ψύχραιμα, νηφάλια, ορθολογικά, χωρίς τις ιδεοληπτικές εμμονές των ευρω-γενιτσάρων, οι οποίοι, καίτοι ελαχίστη μειονοψηφία μεταξύ του Λαού, ελέγχουν απολύτως τους Ιδεολογικούς Μηχανισμούς του Κράτους. Αντικειμενικά, η υπαγωγή της πατρίδος μας στο ναζιστικής καταγωγής και προελεύσεως, ολοκληρωτικής υφής, νοοτροπίας, πρακτικής και στοχοθεσίας υπερεθνικό μόρφωμα της «Ε.Ε.» σήμανε μία δραματική επιδείνωση της θέσεως, του ρόλου και των δυνατοτήτων της Ελλάδος στον διεθνή καταμερισμό ισχύος.

Σημειωτέον ότι για την υπαγωγή της χώρας μας στο υβριδικό υπερεθνικό «Reich» των Βρυξελλών την ιστορική ευθύνη φέρουν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο παλαιότερος) και ο Κωνσταντίνος Σημίτης, δηλαδή δύο πρόσωπα που, ούτως ή άλλως, βαρύνονται με τα χείριστα εθνικά εγκλήματα 

(ο πρώτος με την διαχρονική προδοσία του Κυπριακού Ελληνισμού, από το 1959 έως το 1974, τις κατάπτυστες προδοτικές συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, την εγκατάλειψη και προδοσία των μαχομένων Ελλήνων Αξιωματικών και Οπλιτών - Ελλαδιτών και Κυπρίων - και την απεμπόληση των νομίμων ελληνικών αξιώσεων για τις γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις, ο δεύτερος με την προδοσία των Ιμίων, την Συμφωνία της Μαδρίτης και την υπονόμευση των νομίμων ελληνικών διεκδικήσεων περί τις γερμανικές επανορθώσεις).

Συνεπεία της μείζονος επιλογής, στην οποία προέβη η εγχώρια Ολιγαρχία (δηλαδή η κομπραδόρικη, νόθος μεγαλοαστική τάξη) και οι εκφραστές της στο θεσμικό-πολιτικό και ιδεολογικό εποικοδόμημα (δηλαδή το πολιτικό προσωπικό και η επιδοτούμενη «προοδευτική διανόηση» των ευρωπαϊκών κονδυλίων), από το 1974, ιδίως δε από την υπαγωγή μας στην ζώνη του «ευρώ» και εντεύθεν, υπονομεύθηκε εξακολουθητικά πάσα δυνατότης μιας αυτοδυνάμου εθνικής οικονομικής αναπτύξεως και κατεστράφη ολοσχερώς η (υπαρκτή μέχρι την δεκαετία του 1980) εθνική παραγωγική δομή της Ελλάδος.

Μη διαθέτουσα ούτε εθνική συνείδηση ούτε εθνικό σχέδιο ούτε επίγνωση εθνικής ευθύνης ούτε γεωπολιτική παιδεία ούτε ιστορική θέαση, η λούμπεν αστική τάξη των κομπραδόρων, αεριτζήδων και κρατικοεπιδοτούμενων εργολάβων και καναλαρχών, με βασικούς εκφραστές στο εποικοδόμημα τους κατ’ εξοχήν εκφραστές της εθνικής υποτελείας, προέκρινε, λοιπόν – προκειμένου να διατηρήσει, αναπαραγάγει και διασφαλίσει την παρασιτική της ύπαρξη μετά το 1974 και την τότε δεινή κρίση του ατλαντιστικού ιδεολογήματος – και επέβαλε την ολοκληρωτική υπαγωγή της χώρας μας στο ιδιότυπο μετα-μοντέρνο φασιστικό υπερεθνικό μόρφωμα των Βρυξελλών, με άμεση συνέπεια την απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδος, χωρίς μάλιστα ποτέ να ερωτηθεί ο (κατ’ όνομα και κατά το Σύνταγμα) Κυρίαρχος Ελληνικός Λαός (με την μόνη γνήσια, αυθεντική και αδιαμεσολάβητη μέθοδο εκφράσεως της κυριάρχου βουλήσεώς του, της κατά Rousseau “Volonté Generale” του Λαού, ήγουν διά δημοψηφίσματος, βεβαίως, και όχι φυσικά με χαλκευμένες «δημοσκοπήσεις» των καθεστωτικών μηχανισμών).

Συγχρόνως, και παραλλήλως προς την (εσκεμμένη) καταστροφή της άλλοτε ανθηράς και ακμαζούσης Εθνικής Οικονομίας (γεωργίας, κτηνοτροφίας, αλιείας, βιοτεχνίας, βιομηχανίας, μεταλλουργίας), από την αποφράδα ημέρα της υποταγής της Πατρίδος μας στην τότε ΕΟΚ και εντεύθεν, έλαβε χώρα – και συνεχίζεται ήδη επί 25ετίαν – μία τεράστια εθνοπολιτική αναδιάταξη του Ελληνικού Γεωϊστορικού Χώρου, με μοχλό τον συνεχιζόμενο μαζικό εποικισμό του Ελληνικού Χώρου και με άμεση και ορατή συνέπεια την μετάλλαξη του άλλοτε Εθνικού Ελληνικού Κράτους σε ουδετεροεθνές πολυεθνικό/πολυπολιτισμικό μόρφωμα, μέχρι το 2025 – και, κατ’ ακολουθίαν, την Λιβανοποίηση ή/και Κοσσοβοποίηση του (πάλαι ποτέ) Εθνικού Ελληνικού Κράτους.

Εν τούτοις, η (σοβούσα ήδη από εποχής δημοψηφισμάτων περί του ανακριβώς λεγομένου «Ευρωπαϊκού Συντάγματος» και, εν τω μεταξύ, οξυνθείσα λόγω της οικονομικής κίσεως) κρίση νομιμοποίησεως του εγχειρήματος της λεγομένης «ευρωπαϊκής ενοποιήσεως» αναμένεται να επιδεινωθεί τα επόμενα χρόνια, και δη στο κέντρο της Ευρώπης, αρχής γενομένης από την Γαλλία. Θα προσλάβει μάλιστα αληθώς δραματική διάσταση (όρα τα ιστορικά προηγούμενα των προηγηθέντων Πολέμων της Ευρωπαϊκής Ενοποιήσεως 1914-18 και 1939-45), εάν η βαθύτατα αντιδημοκρατική, δημοφοβική και εθνοφοβική Υπερεθνική Νομενκλατούρα των Βρυξελλών εξακολουθήσει να αγνοεί, υποτιμά και περιπαίζει την βούληση των Εθνών και απροκαλύπτως επιχειρήσει την διαβόητη «ολοκλήρωση» της ομοιογενοποιήσεως του Ηπειρωτικού Ευρωπαϊκού Χώρου με ολοσχερή εξουδετέρωση των Εθνικών Κρατών, συνεπακόλουθο εκμηδενισμό των όποιων υπολειμμάτων της Εθνοκρατικής Κυριαρχίας διαθέτουν ακόμη αυτά και σταδιακή αντικατάσταση τους από τις Περιφέρειες ως βασικές συνιστώσες του υπό συγκρότησιν ευρωπαϊκού κρατικού μορφώματος.

Υπό το φως των ανωτέρω υπήρξε, πράγματι, τρομακτική η εξακολουθητική αδυναμία του ελλαδικού πολιτικού συστήματος να αναλάβει το βάρος της Λήψεως Αποφάσεων επιτακτικών για την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους. Θλιβερό κατάντημα η απελθούσα κατοχική «κυβέρνηση» Σαμαρά-Βενιζέλου!

Σήμερα, ο Ελληνικός Λαός παρακολουθεί την Κυβέρνησή του και τον Πρωθυπουργό του να αγωνίζονται τον αγώνα τον καλόν εναντίον του Υπερεθνικού Μετα-Νεωτερικού Φασισμού, που επιθυμεί την φυσική εξόντωση, την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό του Ελληνικού Έθνους. Μέχρι τούδε, ο Πρωθυπουργός, εφαρμόζοντας μιαν ευφυή στρατηγική ελιγμών, σημείωσε αξιόλογες επιτυχίες στα σημεία. Αλλά ο εξωτερικός εχθρός θα επανακάμπτει, ξανά και ξανά, ολοένα δριμύτερος και δολιώτερος – ενώ, παραλλήλως, εντός των τειχών η 5η φάλαγγα βυσσοδομεί και η Ολιγαρχία «παίζει τα ρέστα της», όπως δείχνει μία ραδιοφωνική ή τηλεοπτική περιήγηση στα καθεστωτικά Μέσα Μαζικής Επιρροής, που έχουν πλημμυρίσει από τα τοξικά «ποτάμια» των γερμανοτσολιάδων και των γραικύλων.

Εδώ που φθάσαμε, μία είναι η λύση του ελληνικού προβλήματος: Ρήξη και ανάκτηση Εθνικής Κυριαρχίας! Με παράλληλο – άρδην – γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της Ελλάδος προς εκείνη την Μείζονα Ηπειρωτική Ευρασιατική Δύναμη, με την οποία μας ενώνει η Ιστορία και προς την οποίαν μας ωθεί η Γεωπολιτική.

Να τελειώνουμε επιτέλους με την μετα-μοντέρνα χούντα των Βρυξελλών! Και με τους ντόπιους δοσιλόγους…

* Συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α., Διδάκτωρ Ιστορίας Ανατολικής Ευρώπης του Πανεπιστημίου Μονάχου, τ. Διευθυντής του Τμήματος Πολιτικών & Στρατηγικών Σπουδών και τ. Καθηγητής της Έδρας Πολιτικών & Στρατηγικών Σπουδών της Διεθνούς Σχολής Πολέμου Βαλτικής (Tartu, Εσθονία).