Η ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας, που στήριξε το αίτημα του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν για τη δυνατότητα χρήσης των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στο ουκρανικό έδαφος, δεν σημαίνει άμεση και αμετάκλητη απόφαση για μια χωρίς χρονοτριβή είσοδο των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Η απόφαση αυτή, αποτελεί προς το παρόν, μια προειδοποίηση και στους δυτικούς, αλλά κυρίως στους αυτοανακηρυχθέντες ηγέτες που ανήλθαν στην εξουσία στο Κίεβο διαμέσου πραξικοπήματος. Η εξέλιξη ενός σεναρίου χρήσης βίας, όπως και η λήψη τέτοιων αποφάσεων, είναι το τελευταίο που θα ήθελε η Ρωσία. Ωστόσο, όταν υφίσταται πραγματική απειλή για τη ζωή του ρωσόφωνου πληθυσμού, το να καθίσει με σταυρωμένα χέρια και να παρακολουθεί πώς φονεύουν ή αφήνουν ανάπηρους τους ρώσους πολίτες και τους πρώην συμπατριώτες, η Ρωσία δεν μπορεί να το επιτρέψει στον εαυτό της.
Στα πλαίσια της νομιμότητας
Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι η Ρωσία στην προκειμένη περίπτωση ενεργεί μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας, σε αντίθεση με τους εταίρους της στην Ευρώπη και στην άλλη μεριά του ωκεανού, οι οποίοι στηρίζουν παντοιοτρόπως την παράνομη και αντισυνταγματική εξουσία στο Κίεβο. Γι’ αυτό ακριβώς η αντίδραση της Δύσης, παρά τη δυσαρέσκεια για τις ρωσικές ενέργειες, περιορίζεται σε προφορικές κατηγορίες, έστω και σε εκβιασμούς, που σχετίζονται με τη μη συμμετοχή ορισμένων κρατών στην επικείμενη διάσκεψη κορυφής της G8.
Η τελευταία ανακοίνωση του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζόν Κέρι, ο οποίος απείλησε με οικονομικές κυρώσεις, μόνο έκπληξη προκαλεί. Ακόμη και για τον απλό λόγο πως για τις χώρες της Δύσης η ρωσική αγορά είναι πολύ πιο απαραίτητη, από ό,τι για τη Ρωσία οι εισαγωγές από τις δυτικές χώρες. Για να μην αναφερθούμε καν στο γεγονός ότι η έλλειψη του ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου, θα προκαλέσει την άμεση κατάρρευση των οικονομιών των ευρωπαϊκών κρατών.
Παλληκαρισμοί
Η κήρυξη του ουκρανικού στρατού (κατά τα φαινόμενα, σε καμία περίπτωση ολόκληρου) σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας, καθώς και οι «ουρές εθελοντών» στα στρατολογικά γραφεία του Κιέβου, δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μια σαφής κλιμάκωση της κατάστασης, ως περίπου ένας Αρμαγεδώνας. Αυτά είναι κατά κύριο λόγο «παλληκαρισμοί» και προπαγάνδα για εσωτερική και εξωτερική χρήση.
Είναι σαφές, ότι μεταξύ εκείνων που τους τελευταίους μήνες, με τα όπλα στα χέρια, φύτευαν «το δένδρο της δημοκρατίας» στους δρόμους της ουκρανικής πρωτεύουσας, θα βρεθούν αρκετοί επιθυμούντες να πολεμήσουν για τα ιδανικά τους. Την ίδια στιγμή όμως, η συντριπτική πλειοψηφία των Ουκρανών δεν έχει σκοπό να εμπλακεί σε κανέναν πόλεμο. Εν τω μεταξύ, οι πολιτικοί ηγέτες της Δύσης και οι «επαναστάτες» του Κιέβου, γνωρίζουν άριστα ότι τη δεδομένη στιγμή δεν βρίσκονται στην κατάσταση για να ξεκινήσουν δραστήριες στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Αντίθετα, η στάση της Ρωσίας είναι πολύ πιο επωφελής. Η Ρωσία δεν έχει σκοπό να επιβάλλει κατοχή σε κανέναν, να στερήσει την κυριαρχία και ούτω καθεξής. Όλες οι ενέργειές της αποσκοπούν αποκλειστικά στην προστασία. Ένα δικαίωμα που διαθέτουν και το οποίο συχνά χρησιμοποιούν όλα τα ισχυρά κράτη του κόσμου.
Η Ρωσία δε μπορεί να αγνοηθεί
Η αντίδραση των ευρωπαϊκών χωρών και των ΗΠΑ για την πολιτική της Ρωσίας στην Ουκρανία, είναι ανομοιογενής. Σκληρή ρητορική από πλευράς ορισμένων πολιτικών, μεταξύ αυτών και αρχηγών κρατών, φυσικά υπάρχει. Ωστόσο, αυτή σε καμία περίπτωση δεν τη συμμερίζονται όλοι οι κορυφαίοι πολιτικοί της Γηραιάς Ηπείρου και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Παρά το ότι η επικοινωνιακή και διπλωματική αντιπαράθεση είναι απίθανο να σταματήσει σύντομα, δεν μπορεί να γίνει κανένας λόγος (εφόσον βέβαια δεν προκύψει κάποια εντελώς έκτακτη κατάσταση) για οποιαδήποτε απομόνωση της Ρωσίας. Οι λόγοι είναι και οικονομικοί και πολιτικοί. Η Ρωσία δεν είναι μια μικρή αφρικανική χώρα, της οποίας η άποψη μπορεί να αγνοηθεί. Έχει βέβαια μαζί της, τη λαϊκή υποστήριξη και τους συμμάχους της, καθώς και αυτό που βρίσκεται στην επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες, το στρατό και το στόλο της.
Αντόν Χάστσενκο, πολιτικός αναλυτής
Πηγή: Vzglyad
Πηγή
