"Η Joice Nankivell Loch έζησε στον πύργο μέχρι το 1982 (πέθανε στα 94 της χρόνια). Η φωτογραφία είναι από τον Jan Paul ten Bruggencate, ο οποίος τη συνάντησε στο σπίτι της το Μάιο 1969. Μετά το θάνατό της, τα ειδικά βιβλία της, με παραδείγματα από υφάσματα και ταπισερί, δωρίθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο"
«Θέλω οι Έλληνες και οι Αυστραλοί να καταλάβουν το μήνυμα της ιστορίας της γενοκτονίας, όχι αναγκαστικά μέσω του πολέμου και του αίματος, αλλά και έξω από τον πόλεμο. Και, επίσης, από την αυστραλιανή άποψη, μέσω της συμβολής του ζευγαριού Loch» λέει ο Δρ Διαμάντης.Η ιστορία των Loch και των χαλιών του πύργου τους, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια των σχέσεων μεταξύ Αυστραλίας και Ελλάδας, όπως λέει ο Δρ Διαμάντης. Η διάλεξη είναι μέρος του προγράμματος της συστηματικής προώθησης της αυστραλο-ελληνικής ιστορίας στην ευρύτερη κοινότητα.
«Τέτοιες ‘ξεχασμένες’ ιστορίες συνιστούν ισχυρά εργαλεία στην προώθηση της αλήθειας σχετικά με αυτά τα εθνικά θέματα, όπως είναι η ταυτότητα και η πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας. Επιδιώκουμε να κάνουμε την Ελληνική ιστορία της Μακεδονίας μέρος της ευρύτερης αυστραλιανής ιστορίας, μέσα από τη φωνή των Αυστραλών» λέει ο Δρ Διαμάντης.LOCH, ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗΣ
Την εποχή εκείνη, στη Γηραιά Αλβιόνα (Ευρώπη), ένας Λονδρέζος, ονόματι Sydney Loch, βετεράνος της Μάχης της Καλλίπολης, έγραψε το βιβλίο «Hell and Back, the banned account of Gallipoli («Στη κόλαση και πίσω - Η απαγορευμένη έκθεση για την Καλλίπολη»), που θα απαγορευτεί αμέσως μετά. Ο Sydney Loch και η Joice Nankivell συναντήθηκαν στο Λονδίνο όπου παντρεύτηκαν το 1918.
«Ήταν κυριολεκτικά μια ξεχασμένη ιστορία. Ένα ζευγάρι που για δεκαετίες βοηθούσε να σωθούν χιλιάδες πρόσφυγες στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ευρώπη, που έσωσε χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες σε μια απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας» λέει ο Δρ Διαμάντης.Η συμπόνια ήταν αυτό που έκανε την Joice να εξελιχθεί σε εκπαιδευμένη νοσοκόμα για δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες – για Εβραίους, Πολωνούς, Έλληνες... Νοσοκόμα και ακτιβίστρια, η Joice ήταν, επίσης, συγγραφέας δέκα βιβλίων, μία από τις πρώτες γυναίκες δημοσιογράφους στην Αυστραλία, αλλά και σχεδιάστρια ταπήτων (χαλιών).
Μετά την ένταξή τους στην Εταιρεία των Φίλων Κουάκεροι (Society of Friends - The Quakers), και με την όλη βοήθεια που προσέφεραν στους πρόσφυγες κατά τη διάρκεια της αποστολής τους στην Πολωνία, το ζευγάρι μετακόμισε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1920, με σκοπό να βοηθήσει 150.000 Έλληνες πρόσφυγες που διέφυγαν από τις τουρκικές διώξεις.
Στο διάστημα αυτό, το μικρό παραθαλάσσιο χωριό της Ουρανούπολης, στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, δημιουργήθηκε από πρόσφυγες που το 1923 ήρθαν από την Μικρά Ασία, από τα Μαρμαρονήσια και την Καισαρεία, φέρνοντας μαζί τους την τέχνη της ταπητουργίας και της ύφανσης. Το ζευγάρι έσωσε το χωριό από την πείνα, με την ανάπτυξη μιας οικοτεχνίας ύφανσης χαλιών με το όνομα «Τα Χαλιά Πύργος».
Καθώς οι πρόσφυγες δεν είχαν τις κατάλληλες τεχνικές, η κυρία Loch τους βοήθησε να φτιάξουν ένα εργαστήρι αργαλειών στο οπλοστάσιο του Πύργου, δείχνοντάς τους καινούργιες τεχνικές. Το αποτέλεσμα ήταν όμορφα χειροποίητα χαλιά, υφασμένα από γούνα κατσίκας. Αρχικά, ως σχέδια χρησιμοποιούσαν τα βυζαντινά μοτίβα από τοιχογραφίες και χειρόγραφα, που φωτογραφήθηκαν από τον κ. Loch σε διάφορα μοναστήρια του Αγίου Όρους.
Η κ. Loch δίδαξε τους κατοίκους του χωριού πώς να βάφουν με φυσικά χρώματα που έφτιαχνε η ίδια από λουλούδια. Έτσι στο μικρό χωριό, που από το 1018 ανήκε στη μονή Βατοπεδίου και ονομαζόταν Προσφόριον, γεννήθηκε η τέχνη της ταπητουργίας, κάτι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της ζωής των χωρικών. Τα γνωστά «χαλιά Ουρανούπολης» πουλιόνταν σε υψηλές τιμές στην αγορά της Αθήνας.
Το 1928, το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο παλιό βυζαντινό πύργο του χωριού, γεγονός που σημάδεψε την ιστορία της Ουρανούπολης. Ο διάσημος πύργος, που ήταν το βασικό κτίριο του μετοχίου Προσφόριον της μονής Βατοπεδίου, χτίστηκε πριν από το 1344, φιλοξένησε τον Επίσκοπο Θεσσαλονίκης, Ιωάννη Παλαιολόγο, το 1379, και το 1986 ο Πύργος μαζί με τον αρσανά περιήλθε στην κατοχή του Υπουργείου Πολιτισμού. Tο ζεύγος διέμεινε στο Πύργο μέχρι το θάνατό τους (1952 και 1982 αντίστοιχα).
Η κ. Loch δίδαξε τους κατοίκους του χωριού πώς να βάφουν με φυσικά χρώματα που έφτιαχνε η ίδια από λουλούδια. Έτσι στο μικρό χωριό, που από το 1018 ανήκε στη μονή Βατοπεδίου και ονομαζόταν Προσφόριον, γεννήθηκε η τέχνη της ταπητουργίας, κάτι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της ζωής των χωρικών. Τα γνωστά «χαλιά Ουρανούπολης» πουλιόνταν σε υψηλές τιμές στην αγορά της Αθήνας.
Το 1928, το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο παλιό βυζαντινό πύργο του χωριού, γεγονός που σημάδεψε την ιστορία της Ουρανούπολης. Ο διάσημος πύργος, που ήταν το βασικό κτίριο του μετοχίου Προσφόριον της μονής Βατοπεδίου, χτίστηκε πριν από το 1344, φιλοξένησε τον Επίσκοπο Θεσσαλονίκης, Ιωάννη Παλαιολόγο, το 1379, και το 1986 ο Πύργος μαζί με τον αρσανά περιήλθε στην κατοχή του Υπουργείου Πολιτισμού. Tο ζεύγος διέμεινε στο Πύργο μέχρι το θάνατό τους (1952 και 1982 αντίστοιχα).
Η κατασκευή χειροποίητων χαλιών στην Ουρανούπολη συνέχισε μέχρι το θάνατο της Joice Loch, το 1982.
Πώς γίνεται να ξεχαστεί μια τέτοια φιλανθρωπική ιστορία;
«Ως Έλληνες της Αυστραλίας, ποτέ δεν έχουμε προωθήσει την ιστορία των Loch εδώ. Ήμασταν εντελώς απορροφημένοι με άλλα πράγματα, αντί με την πραγματική κληρονομιά των Ελλήνων και Αυστραλών που μοιραζόμαστε. Όταν ο ελληνικός λαός χρειαζόταν βοήθεια, το ζευγάρι Loch ήταν εκεί, στην άλλη άκρη του κόσμου, να τον βοηθήσει. Ποτέ δεν επέστρεψαν στην Αυστραλία και ο τάφος τους βρίσκεται στην Ελλάδα» λέει ο Δρ Διαμάντης.
Το 2006, η Joice Loch -μία από τις πιο ηρωικές γυναίκες της Αυστραλίας, όπως συχνά αναφέρεται- και ο σύζυγός της, Sydney Loch, τιμήθηκαν με άνοιγμα του μουσείου στο παλιό τους σπίτι, στο Βυζαντινό πύργο στην Ουρανούπολη, αφιερωμένο στη φιλανθρωπία τους.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ
«Ως Έλληνες της Αυστραλίας, ποτέ δεν έχουμε προωθήσει την ιστορία των Loch εδώ. Ήμασταν εντελώς απορροφημένοι με άλλα πράγματα, αντί με την πραγματική κληρονομιά των Ελλήνων και Αυστραλών που μοιραζόμαστε. Όταν ο ελληνικός λαός χρειαζόταν βοήθεια, το ζευγάρι Loch ήταν εκεί, στην άλλη άκρη του κόσμου, να τον βοηθήσει. Ποτέ δεν επέστρεψαν στην Αυστραλία και ο τάφος τους βρίσκεται στην Ελλάδα» λέει ο Δρ Διαμάντης.
Το 2006, η Joice Loch -μία από τις πιο ηρωικές γυναίκες της Αυστραλίας, όπως συχνά αναφέρεται- και ο σύζυγός της, Sydney Loch, τιμήθηκαν με άνοιγμα του μουσείου στο παλιό τους σπίτι, στο Βυζαντινό πύργο στην Ουρανούπολη, αφιερωμένο στη φιλανθρωπία τους.
«Το ζευγάρι Loch είναι η άλλη όψη του νομίσματος - από τη μία πλευρά είναι η ελληνική διασπορά στην Αυστραλία, από την άλλη – οι Αυστραλοί στην Ελλάδα. Αυτή η ιστορία συμπληρώνει όσα έχουμε κάνει εμείς οι Έλληνες στην Αυστραλία, τα τελευταία 200 χρόνια. Η προσφορά των Loch συμπληρώνει την αυστραλιανή ιστορία μας» λέει ο Δρ Διαμάντης.Πηγή
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ
Οι Τούρκοι διώχνουν τους Αυστραλούς από την Καλλίπολη!
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣΗ αναγνώριση της γενοκτονίας των «Ασσυρίων, Αρμενίων και Ελλήνων» από το κοινοβούλιο της Νέας Νότιας Ουαλίας της Αυστραλίας έχει επιφέρει τη μήνη της Άγκυρας η οποία με το γνωστό οθωμανικό διπλωματικό της στυλ απειλεί «Θεούς και δαίμονες».
Η Άγκυρα, όπως είναι φυσικό, χαρακτηρίζει την ιστορική αυτή απόφαση της πολιτείας της Αυστραλίας ως «μη στηριζόμενη σε ιστορικά δεδομένα» και με περισσό θράσος αποφαίνεται ότι «η ιστορία δεν μπορεί να ξαναγραφτεί» μέσω τέτοιου είδους αποφάσεων οι οποίες ως εφαλτήριο έχουν «πιέσεις από εθνικά λόμπι» καθώς και «προκαταλήψεις».
Είναι εντυπωσιακό πως η απόφαση πέρασε μετά από τη πίεση της «Παγκόσμιας Ασσυριακής Συμμαχίας», τους «Ελληνικού Συμβουλίου Αυστραλίας» καθώς και της «Εθνικής Επιτροπής Αρμενίων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!