Πού να φανταστούμε ότι τα σχέδια του Γ’ Ράιχ θα είχαν συνέχεια μέσα από την πολυδιαφημιζόμενη μεταπολεμικά «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα»; Πώς να υποψιαστούμε ότι υπήρχε κάποιος «ευρωπαϊστής» Σουμάν, που δεν έβλεπε την ώρα να αγκαλιάσει τη νέα Γερμανία;
Το «σχέδιο Σουμάν», με το οποίο η Γερμανία, θα αποκτούσε ρόλο πρωταγωνιστή, ξεκίνησε πολύ νωρίς.
Την Κυριακή 7 Μαΐου του 1950, ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Ντιν Άτσεσον, κατευθυνόμενος στο Λονδίνο, όπου θα γινόταν η πρώτη συνδιάσκεψη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, σταμάτησε στο αεροδρόμιο του Ορλί. Εκεί είχε μια μυστική συνάντηση με τον Ρομπέρ Σουμάν. Ο γάλλος επίσημος εζήτησε από τον Άτσεσον απόλυτη εχεμύθεια και του απεκάλυψε το σχέδιό του, που όπως ετόνισε, θα άλλαζε τον ρου της ευρωπαϊκής ιστορίας: Μια ένωση, κάτω από μια υπερεθνική ανωτάτη αρχή, σε μια κοινή αγορά, του γαλλικού και γερμανικού άνθρακος και χάλυβος!
Ο ραδιούργος Σουμάν -που τόσο εξυμνήθηκε από ανεγκέφαλους ευρωλάγνους- ανέλυσε το σχέδιό του, που θα εφηρμόζετο με τη συνεργασία μεγάλων βιομηχανικών συγκροτημάτων και όχι με το σύνολο των εθνικών οικονομιών. Η συγχώνευση γαλλικών και γερμανικών βιομηχανιών άνθρακος και χάλυβος θα έδινε τη δυνατότητα να ελέγχουν και άλλα κράτη. Στη Δυτική Ευρώπη θα προχωρούσαν για να οικοδομήσουν μια πολιτική ενότητα. Με το σχέδιο Σουμάν, η Γερμανία θα έμπαινε στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Ο Αντενάουερ τότε πανηγύρισε! Οι Γάλλοι δεν κατάλαβαν τι εσήμαιναν όλα αυτά. Μόνον το Εργατικό Κόμμα της Αγγλίας αντέδρασε.
Υπάρχουν πολλά παρασκήνια γύρω απ' αυτό το κεφάλαιο. Πάντως, έτσι ξεκίνησε η Ιστορία, για να φθάσουμε στη σημερινή γερμανοευρωπαϊκή δικτατορία. Μεταπολιτευτικά, η ιδέα της ευρωπαϊκής ενώσεως είχε παραπλανήσει ακόμα και πολιτικούς που άλλοτε ήσαν σφοδροί πολέμιοι της ΕΟΚ. Καλόπιστα, ενόμισαν ότι θα μπαίναμε μέσα σε μιαν Ευρώπη των εργαζομένων, των εργατών, των μεσαίων στρωμάτων, των επαγγελματιών, των βιοτεχνών κ.λπ.
Επίστεψαν στην «ίδια κοινωνική και οικονομική νομοτέλεια» και ότι η ένταξή μας στην Ευρώπη θα αποτελούσε… όχι μόνον «εγγύηση δημοκρατικής πορείας της χώρας» αλλά και… «αποτροπής των από τουρκική πλευρά κινδύνων»! Τι μεγίστη πλάνη! Όλα αυτά «σκόρπισαν σαν τα τραγούδια της γιορτής στην ξαφνική βροχή», για να θυμηθώ τον στίχο του Τάσου Λειβαδίτη. Αντί των υψηλών ιδανικών, φθάσαμε στον εργασιακό Μεσαίωνα. Γι' αυτό, μην τρέφει αισιοδοξία ο ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να αλλάξει τη γερμανοευρωπαϊκή ένωση και να τη μεταβάλει σε «Ευρώπη των εργαζομένων»! Αυτός ο απάνθρωπος καπιταλισμός, που σήμερα έχει φέρει την Ελλάδα και τις χώρες του Νότου σε εξαθλίωση, διατυπώθηκε «ιδεολογικά» από τον «γκουρού» του συστήματος, τον Μίλτον Φρίντμαν, από τη Νέα Ορλεάνη. Αυτός ο κρονόληρος της παγκοσμιοποίησης εξυμνήθηκε ως οικονομολόγος και άσκησε την καταστροφική επιρροή του, στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. Ανάμεσα στους μαθητές του συγκαταλέγονταν Πρόεδροι των ΗΠΑ, πρωθυπουργοί και πολιτικοί διαφόρων χωρών.
Ο διάσημος αμερικανός ιστορικός ερευνητής και δημοσιογράφος Ουίλιαμ Σάιρερ, στο τετράτομο έργο του «Η άνοδος και η πτώσις του Γ΄ Ράιχ», παρατηρούσε:
«Οποιαδήποτε κατηγορία κι αν θέλει κανείς να διατυπώσει εναντίον του Χίτλερ, δεν μπορεί ωστόσο να τον κατηγορήσει ότι δεν είχε δώσει ως την τελευταία λεπτομέρεια τον τύπο της Γερμανίας που σκόπευε να δημιουργήσει όταν θα έφθανε στην εξουσία…».Το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για τη μαθήτριά του τη Μέρκελ. Περιέγραψε καθαρά τον ολοκληρωτισμό που ήδη επιβάλλει στον ευρωπαϊκό χώρο, όπου το Δ' Γερμανικό Ράιχ θέλει να αφανίσει τους λαούς με διαφορετικό τρόπο. Και μέσον υποταγής είναι το ευρώ. Στις 27 Φεβρουαρίου του 1927, ο Χίτλερ ετόνιζε με αλαζονεία: «Μόνον εγώ θα κατευθύνω το κόμμα. Κανείς δεν θα μπορεί να μου φέρνει αντιρρήσεις, αφού στους δικούς μου ώμους πέφτει η ευθύνη. Ο αγώνας μας αυτός δεν αφήνει περιθώρια για μέσες λύσεις…». Με το ίδιο πνεύμα μίλησε η μαντάμ Μέρκελ στις προεκλογικές της συγκεντρώσεις. Δεν υπάρχουν -είπε- περιθώρια για μέσες λύσεις. «Πρέπει να εφαρμοσθεί στην Ευρώπη το πρόγραμμα που εμείς έχουμε χαράξει»!
Το καλοκαίρι του 1930, ο Χίτλερ εκραύγαζε: «Ο γερμανικός λαός είναι ο πιο μεγάλος λαός του κόσμου και τίποτε δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία του: ούτε οι μεγαλύτερες οικονομικές δυσχέρειες…».
Τώρα ακούσαμε τη Μέρκελ στην τηλεόραση να δηλώνει με έπαρση: «Η Γερμανία ήταν άλλοτε ο μεγάλος ασθενής. Αλλάξαμε! Τώρα είμαστε η ατμομηχανή της Ευρώπης και τίποτε δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία μας…»!
Η τακτική της «καμένης γης» του Χίτλερ, για να μη μείνει στο τέλος τίποτε όρθιο, εμπνέει και τη σημερινή καγκελάριο. Με τη διαφορά ότι η Μέρκελ θέλει όρθια την πατρίδα της, αλλά να γίνουν στάχτη τα κράτη του Νότου. Στη δύση της παντοδυναμίας του, ο Χίτλερ δοκίμασε την αποτελεσματικότητα του υδροκυανίου στη σκύλα του, τη Μπλόντι. Η Μέρκελ δοκιμάζει την αποτελεσματικότητα του «υδροκυανίου-ευρώ» στους λαούς του Νότου, τους οποίους θεωρεί ζώα…
Στην υπηρεσία τους για τα παρανοϊκά σχέδια έχουν οι Γερμανοί την προσκυνημένη συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ, με «αρχιεκτελεστή» τον Στουρνάρα, τον θαυμαστή του Σόιμπλε. Αυτόν τον «οικονομικό εγκέφαλο», δημιούργημα του Σημίτη, τον ανέσυρε ο κ. Σαμαράς και τον έχει στο πλάι του! Τον θαυμάζει για τις «επινοήσεις» του, να εφευρίσκει συνεχώς νέα χαράτσια, να τα βαφτίζει με διάφορες ηχηρές ονομασίες, και να αποσπά τα εύσημα των ξένων αφεντικών. Πρέπει να διαθέτει κανείς διεστραμμένο εγκέφαλο, σαν της «τρόικας», ώστε να φθάσει στο σημείο να ζητάει και… «σεισμόσημο» για τα σπίτια! Επόμενη φάση θα είναι να φορολογήσουν και τον αέρα που αναπνέουμε.
Και η εξαχρείωση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ έφθασε στο σημείο να κλέβει τα σπίτια των πολιτών και να τους πετά στον δρόμο, διότι αυτό διέταξαν οι Γερμανοί… Με άκρατο κυνισμό, ο κ. Σαμαράς εδήλωσε: «Εμείς συνεχίζουμε, κι όποιος αντέξει…». Δηλαδή: «Εμείς θα συνεχίσουμε τον αφανισμό των πολιτών, κι όποιος επιζήσει»…
Ποτέ καμία κυβέρνηση -από συστάσεως του ελληνικού κράτους- δεν απετόλμησε τέτοια αθλιότητα, να αρπάζει τα σπίτια των ανθρώπων με τη γελοία δικαιολογία ότι δι' αυτού του τρόπου «θα στηριχθεί η κερδοφορία των τραπεζών» και «δεν θα θιγεί η στεγαστική πίστη…». Κι έχουν το θράσος διάφοροι υπουργοί να βγαίνουν στα κανάλια και να υποστηρίζουν με πάσαν σοβαροφάνεια τέτοιες φαιδρότητες. Ποια «στεγαστική πίστη» μπορεί να σταθεί πάνω στους άστεγους;
Όχι «πίστη» δεν υπάρχει, αλλά ούτε ιερό ούτε όσιο σ' αυτούς τους πολιτικάντηδες του «ντοβλετιού», τους αριβίστες, φιλόδοξους, τους γαντζωμένους στις υπουργικές καρέκλες, για να αμείβονται με παχυλούς μισθούς, ενώ ο λαός λιμοκτονεί. Κι αυτά τα φληναφήματα που μας λένε για «οικονομικά κριτήρια», ότι δήθεν δεν θα θιγούν ορισμένες κατηγορίες πολιτών κι ότι θα υπάρξει τάχα «μέριμνα για τους αδύναμους», είναι φθηνά κόλπα για να ξεγελάσουν τους αφελείς. Από τη στιγμή που θα ψηφισθεί τέτοιο αισχρό νομοσχέδιο, η κλοπή της πρώτης κατοικίας θα γίνεται ανεξέλεγκτα.
Και τότε θα υψωθεί πάλι το παλιό εκείνο λάβαρο του ΕΑΜ (κατά σύμπτωση είχε αναρτηθεί το 1944 έξω από τη Βουλή) που έγραφε: «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει: Ή τις αλυσίδες, ή τα όπλα…». Διότι εκεί μας οδηγούν οι γερμανόδουλοι κυβερνήτες: Σε νέο εμφύλιο. Η προδοσία και η αντίσταση, θα βρεθούν αντιμέτωπες. Αυτές οι δύο παρατάξεις υπάρχουν ουσιαστικά. Γι' αυτό, και οι δυνάμεις της αντίστασης, θα πρέπει να παραμερίσουν τις μεταξύ τους επιμέρους διαφορές, και να συνεργασθούν σε ένα λαϊκό μέτωπο με ένα μίνιμουμ αντιμνημονιακό πρόγραμμα, ώστε να διώξουμε την «τρόικα» και τους υπηρέτες της.
Είμαστε σε χειρότερη κατάσταση από εκείνην της περιόδου 1941-1944. Τότε βρισκόσουν στη ανάγκη να πουλήσεις το σπίτι ή το ακίνητό σου, κάτω από την πίεση διαφόρων παλιανθρώπων, που είχαν πλουτίσει εκμεταλλευόμενοι την εύνοια των κατακτητών. Σήμερα, δεν πουλάς, αλλά σου παίρνουν το σπίτι για να έχουν κέρδη οι τραπεζίτες και οι τοκογλύφοι. Όταν έγινε η Απελευθέρωση, ξεσηκώθηκε εκστρατεία για να ακυρωθούν οι αγοραπωλησίες επί Κατοχής.
Στις 24 Φεβρουαρίου του 1946, η εφημερίδα «Μάχη» (του Τσιριμώκου) έγραφε σε σχόλιο πρωτοσέλιδο:
«Το σοσιαλιστικό κόμμα ΕΛΔ (τότε υπήρχαν πραγματικοί σοσιαλιστές και όχι μεταμφιεσμένοι καπιταλιστές) ζητεί να ακυρωθούν οι αγοραπωλησίες. Θεωρεί το αίτημα αυτό των χιλιάδων εντίμων ελλήνων πατριωτών, που με μύριους εκβιαστικούς τρόπους έχασαν το σπίτι τους και το χωράφι τους, και ηθικό και δίκαιο. Είναι απαράδεκτο να μείνουν χωρίς κυρώσεις πράξεις κατά την Κατοχή που βύθισαν στη συμφορά και τη δυστυχία χιλιάδες οικογένειες. Το κόμμα μας, σε διαβήματα που έκανε κατ' επανάληψη έως τώρα, δεν παρέλειψε να τονίσει ότι η μοναδική κύρωση στην περίπτωση αυτή είναι η δίκαιη επανόρθωση. Και τέτοια είναι μόνο η ακύρωση των αγοραπωλησιών. Χιλιάδες ακινήτων, που αποτελούσαν το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο των κατόχων και το προϊόν υστερήματος ετών ολοκλήρων, επέρασαν κατά τρόπον ανήθικο σε χέρια μερικών εκατοντάδων ατόμων και τραπεζών, που εμπορεύτηκαν τη δυστυχία του λαού…».
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, διότι και τώρα με τρόπο ανήθικο η συγκυβέρνηση της εθνικής υποτέλειας και ο λαογδάρτης Στουρνάρας, θέλουν να αρπάξουν την πρώτη κατοικία των πολιτών, προϊόν του υστερήματος ετών ολοκλήρων, χάριν των τραπεζών. Εμπορεύονται πάλι τη δυστυχία του λαού, διότι έτσι τους διέταξαν οι ξένοι κατακτητές τους οποίους υπηρετούν.
Και δεν αισχύνονται όταν απειλούν ότι θα μεταβάλουν την Ελλάδα σε μιαν απέραντη φυλακή, για να κλείσουν μέσα ανθρώπους που τους λεηλάτησαν μισθούς και συντάξεις, που τους έστειλαν στην ανεργία και, φυσικά, τώρα δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους, με τα χαράτσια που επινοούν κάθε μέρα διεστραμμένοι «οικονομικοί εγκέφαλοι».
Κάθε πόλη, κάθε επαρχία, και φυλακή. Θα έχουμε παντού κάγκελα. Κάγκελα και αμπάρες. Κι αν μπορούσαν να πιάσουν όλους όσους κυνηγάνε, θα χρειασθούν δέκα φορές πιο πολλά σύρματα, πιο πολλά κελιά. Μια Ελλάδα μέσα στα κάγκελα, επειδή έτσι θέλει η γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση. Επειδή το απαιτεί η δικτατορία του ευρώ.
Στα «έργα ανάπτυξης», λοιπόν, ας ξαναχτίσουν τις φυλακές Αβέρωφ και του Χατζηκώστα, για να χωρέσουν όλοι. Ας ξανανοίξουν τη Μακρόνησο και τα Γιούρα για να συγκεντρωθούν όλοι αυτοί που δεν εννοούν να ενστερνισθούν τα… «ιδεώδη» της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης… Αυτοί που δεν πείθονται στα λόγια των υπουργών που μετεβλήθησαν σε γραφικές φιγούρες του Σπαθάρη…
Νομίζουν ότι ασκούν «εξουσία» και δεν είναι παρά θλιβεροί υποτακτικοί του ξένου δυνάστη. Και για να μη χάσουν το «μέλι» της «αρχής» και τις βουλευτικές απολαβές, που δεν θίγονται από την κρίση, δικαιολογούν τους «οικονομικούς φούρνους» του Δ΄ Ράιχ, μέσα στους οποίους θέλουν να χώσουν τους ανυπότακτους Έλληνες. Στα Επτάνησα, τους καταχθόνιους πολιτικάντηδες τους αποκαλούσαν «Κομεστάδες». Έχουμε πληθώρα από δαύτους μέσα στη συγκυβέρνηση. Τα χρόνια που οι Επτανήσιοι αγωνίζονταν για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη κυκλοφορούσαν δύο χαρακτηριστικοί στίχοι:
«Δεν μπορεί ανθρώπου γλώσσα να ειπεί τι συμφορές
εγεννούσαν των αρχόντων οι κλεψιές και οι αδικίες…».
Οι «κομεστάδες» Σαμαράς και Βενιζέλος να αντιληφθούν ότι ο λαός δεν ενδιαφέρεται για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έγινε απεχθής, και εάν τολμούν ας κάνουν δημοψήφισμα για το θέμα αυτό. Οι έλληνες πολίτες θα αναλάβουν να τους διαφωτίσουν. Δεν τολμούν όμως, διότι η προϊσταμένη τους μαντάμ Μέρκελ θα τους τραβήξει το λουρί… Ας σταματήσουν οι κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας να ψεύδονται ότι στη λεηλασία της πρώτης κατοικίας θα υπάρξει δήθεν «μέριμνα για τους αδύναμους…».
Το «τσουνάμι» της συμφοράς θα σαρώσει τους πάντες. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ προλόγιζε το έργο του «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» μ' αυτά τα λόγια: «Όταν σημαίνει η καμπάνα, μη ρωτάς για ποιον χτυπάει. Χτυπάει για σένα…». Όταν χτυπά η καμπάνα της αρπαγής της κατοικίας των πολιτών μη ρωτάς ποιους αφορά. Μας αφορά όλους…
ΠΑΡΟΝ
