Σημείο συνάντησης: Σταθμός του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου στο Θησείο. Ώρα: 18:30. Δεν χρειάζεται να ψάξεις και πολύ για να βρεις το ακριβές σημείο. Προχωρώντας λίγο πιο πέρα από το σταθμό, λαμπυρίζει… Το λευκό και το χρώμα των κορδέλων που φορούν στο κεφάλι τους άνδρες και γυναίκες. Όλοι πολύ καλά προετοιμασμένοι, επί ένα μήνα όπως μας ανακοινώθηκε, καθώς μέσα από το το πέρασμα του χρόνου, η αρχαία ελληνική γλώσσα και η γνώση των ύμνων δεν μας είναι πια το αυτονόητο. Τουρίστες και όλων των ειδών περαστικοί κοιτούν. Πολλοί μαζεύονται τριγύρω και περιμένουν.
Γίνεται μια μικρή εισαγωγή για την ίδια τη γιορτή των Παναθηναίων και τη σημασία της. Μετά από λίγο ξεκινά η πομπή. Αφού πρώτα χορευτεί ο Πυρρίχιος. Πώς συνδέεται ο χορός αυτός με τη θεά Αθηνά; Ε, θα πρέπει να το ψάξετε λιγάκι… Μετά, η απαγγελία των πριν την πομπή ύμνων. Η ανάγνωση των Δελφικών παραγγελμάτων. Ο ύστατος ύμνος προς τον Δία. Και με ένα κλαρί δάφνης στα χέρια… Ξεκινάμε.
Περνάμε μέσα από το τουριστικό κέντρο της περιοχής. Σταματούν. Όλοι και όλα. Στα εστιατόρια, στις ταβέρνες, στα καταστήματα, στο δρόμο. Κοιτούν όλοι έχοντας ένα ήρεμο χαμόγελο στο πρόσωπό τους. Εντάξει και λίγη απορία… «Τι είναι αυτό;» ή “What is this about?”, κάποιοι (αναμενόμενα) ρωτούν. «Αναβίωσις Παναθήναίων» ή “Panathinaia” διακριτικά απαντούν κάποια μέλη της πομπής. Ένας σερβιτόρος “πετάγεται” και λέει: «Θα ντυθώ στα λευκά να ‘ρθω κι εγώ μαζί σας.» Μετά από λίγο δεν ξεχνάει να συμπληρώσει: «Και θα πάρω κι αυτό το μελαχρινό». Εμφανίζεται ένα τουριστικό τρενάκι. Ξέρουμε ότι δεν μπορεί να περάσει με εμάς στο δρόμο, οπότε κάνουμε στην άκρη. Ο οδηγός προσπαθεί να προκαλέσει φασαρία, παρόλο που είμαστε στην άκρη και ενώ είναι σε εξέλιξη η πομπή. Είχε περάσει μόλις πριν λίγο κι άλλο τουριστικό τρένο, κάναμε στην άκρη και δεν υπήρξε πρόβλημα. Όπως και να ‘χει, η φασαρία δεν συνεχίζεται.
Ακούγονται μουσικές δυνατές. Από ξένο “ρεπερτόριο” μέχρι συρτάκι. Ο ήχος του τυμπάνου, που προπορεύεται με την κοπέλα που το χτυπά, τόσο ήσυχος και υποβλητικός που δεν σιγάζεται… Αντιθέτως, ακούγεται όπως πριν. Ότι κι αν τον “περιβάλλει”. Παρακάτω στον πεζόδρομο ερμηνευτές και μουσικοί του δρόμου. Ο ένας μουσικός σταματά. Και μας χαιρετάει.
Έρχεται η στιγμή για την πρώτη στάση της πομπής. Γίνεται στην Πλάκα. Δίπλα στα Λουτρά των Αέρηδων. Θα απαγγελθούν οι ανάλογοι ύμνοι. Μετά, ανασυντασσόμαστε και συνεχίζουμε. Διανύουμε τον χωματόδρομο που οδηγεί στο Ηρώδειο… Δυο μηχανές με αστυνομικούς περνούν ανάμεσά μας. Είχαν περιπολία. Άλλες δυο στάσεις της πομπής… Μια από τις ιέρειες ανεβαίνει σε βράχο και απαγγέλει τον ύμνο κρατώντας τα χέρια της ανοιχτά ψηλά. Η επόμενη στάση πλησιάζει την έξοδο της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Εκεί βρίσκονται και οι αστυνομικοί με τις μηχανές τους. Κατά την εξέλιξη της τελετής, τις παίρνουν και φεύγουν.
Μπαίνουμε πλέον στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Ακολουθούν οι ίδιες ερωτήσεις των περαστικών: «Tι είναι αυτό;», “What is this?” Ανεβαίνουμε τα σκαλιά του Ηρωδείου. Τοποθετείται το άγαλμα της Αθηνάς σε ένα μεγάλο βράχο. Μπροστά του η πομπή. «Κυκλική στοίχισις» φωνάζει ένας ιερέας. Η πομπή συγκεντρώνεται κυκλικά γύρω από το άγαλμα της θεάς. Απαγγέλονται οι κορυφωτικοί ύμνοι της τελετής. Ορφικοί, ο ύστατος ύμνος προς την Παλλάδα… Γυρίζουμε και κοιτάζουμε όλοι προς τον Παρθενώνα. «Παράδοσις πέπλου» εξαγγέλεται μετά από λίγο. Οι ιέρειες διπλώνουν το πέπλο και το παραδίδουν στην πρωθιέρεια. Εκείνη προσεκτικά το τοποθετεί στην Αθηνά. Η Αθηνά ομορφαίνει. Και η πόλη προστατεύεται ξανά. «Πέρας τελετής» αναγγέλεται αφού απαγγελθούν και οι τελικοί ύμνοι. «Και του Χρόνου», ευχόμαστε ο ένας τον άλλον.
Ανυπομονώντας. Για πρώτη φορά…
http://www.madatoforos.com/
