Η νεάζουσα γηραιά Λιάνα του Περισσού και των Βορείων Προαστίων και ο ξεβαμμένος λόγος της σημερινής αριστεράς.

Οδυσσεύς Πάτσης

Αμαρτία εξομολογημένη δεν είναι αμαρτία. Κάθε Κυριακή «ενισχύω» τον Ριζοσπάστη αγοράζοντάς τον. Πάντα αφήνω για το τέλος την στήλη «Πατριδογνωμόνιο» της Λιάνας Κανέλλη με την ασπρόμαυρη φωτό δεξιά μάλλον από τα γενέθλια των πρώτων -άντα της . Διασκεδάζω αφάνταστα με την στήλη της γιαγιάς και με τον τρόπο που εκφράζεται κάθε Κυριακή απευθυνόμενη στον «εργάτη - αγρότη συναγωνιστή». 

 Κάνει πιο έντονη την διαπίστωση ότι ο ψευτοδιεθνισμός των δήθεν αριστερών ΚουΚουέδων - ιδίως αυτών των Βορείων Προαστίων - είναι φτιαχτός, κούφιος και με μια παρωχημένη ρητορική που προκαλεί άλλοτε γέλιο και άλλοτε ιδρώτα.

Το ίδιο συμβαίνει και με την ρητορική των άλλων δήθεν, των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ, όταν εκφράζονται στα τηλεοπτικά πρωινάδικα κυρίως με εκείνο το «διανοουμενίστικο» ύφος και που ο βαθιά ναρκισσευόμενος κεντρικός παρουσιαστής του σταθμού δεν έχει το θάρρος να τους διακόψει για να τους ρωτήσει «τι εννοείτε κύριε ...ΣΤΟΚΕ όταν λέτε ότι ο πρωθυπουργός είναι πχ βολονταριστής; Και γιατί να είναι καλό ή κακό να είναι κάποιος βολονταριστής; 

Δώστε μας να το καταλάβουμε για να δούμε πόσα "απίδια παίρνει ο σάκκος". Υπάρχει άραγε ελληνική λέξη που να αποδίδει τον όρο ή μήπως και στα ελληνικά είστε σκράπας κύριε..."ΝΤΕΝΕΚΕ ΞΕΓΑΝΩΤΕ";». Αναφέρθηκα σε μια έννοια από αυτές που εκστομίζουν έτσι, χύδην, όλοι αυτοί που αποτελούν την «αριστερή διανόηση» απλά και μόνο για να εντυπωσιάσουν τις (κυρίως) και τους συνταξιούχους θεατές που αποτελούν τα «νεανικά κοινά» των πρωινάδικων και που, όπως είπα, ο κεντρικός παρουσιαστής αφήνει να περάσει έτσι αβασάνιστα. Για να καλύψει την δική του, πλουσιοπάροχα αμοιβομένη, άγνοια ίσως και την ως εκ τούτου πλημμελή εκτέλεση της δημοσιογραφικής του αποστολής; «Χαρείτε» την γηραιά Κανέλλη και τον «νεανικό λόγο» της απευθυνόμενη στο νεανικό κοινό (ή μήπως κενό) του χθεσινού Ριζοσπάστη (μόνιμα σελ. 5).

Οδυσσεύς Πάτσης

Η Πλατεία blockbuster !

Oταν ο Λάκης μάζευε πίσω το λαδωμένο μαλλί και το βυσσινί αλογάκι κάλπαζε, το σύνθημα «πάμ' πλατεία» κυριαρχούσε στο σαρκασμό αλλά κι όχι μόνον μιας νεόπλουτης λαμογιο-μικροαστικής τάξης που κατήγαγε περηφανή καταναλωτική νίκη επί της μεταπολίτευσης. Τότε η πλατεία ήταν φραπεδιά και τσίπουρα, εντός εκτός κλεινού άστεως. Μόστρα και μπουρδολογία περί τέλους των κομμάτων και της πολιτικής. Και διδασκαλία γεωγραφίας κατά τα συμφέροντα των πετρελαιάδων που βάφτιζαν νοτιοανατολική Μεσόγειο τον Καύκασο.

Υστερα από λίγα χρόνια αυτή η... «πλατεία» αδράνησε λόγω πήχτρας. Εγινε σχεδόν συνώνυμη των απολίτικων προβάτων. Κι ύστερα ήρθε η ενσωματωμένη διανόηση, που βάφτισε «αραβική άνοιξη» την, διά της διάλυσης και της καλλιέργειας του θρησκευτικού φονταμενταλισμού με πολιτικό μανδύα, χειραγώγηση του αραβικού κόσμου-αγοράς, και θεοποίησε τις... χύμα «κινηματικές» πλατείες.

Έτσι απλά κι ωραία, το γιγάντιο παγκόσμιο προπαγανδιστικό δίκτυο, με ακονισμένο το υπερφωτισμένο όπλο του (την κοινωνική δικτύωση κ.λπ. κ.λπ.) εμφάνισε ως επανάσταση το μάντρωμα όλων των αντιτιθέμενων ομάδων σε πλατείες - θηριοτροφεία. Εκεί πλασάρονταν ήρωες των κοκορομαχιών σαν τον νεαρό Αιγύπτιο «ηγέτη» του φέισμπουκ, που συνελήφθη, αφέθηκε ελεύθερος μετά από δέκα μέρες κι έδινε συνεντεύξεις μετά δακρύων στα διεθνή προβοκατοροκάναλα. 

Στην «Πλατεία best seller» στήθηκε το ξεφτίλισμα της ομάδας που μετατρέπεται σε αγέλη. Εξασκημένοι στη μουτζούρα της γραφικότητας, οι επικοινωνιακοί προπαγανδιστές, έκαναν τις πλατείες κλουβιά, υπερπρόβαλαν κάθε καρυδιάς καρύδι μαζί με βιασμούς κι άλλα βαριά εγκλήματα, εκσυγχρονίζοντας το πρότυπο της αστικοδημοκρατικής Βαστίλλης χωρίς Αντουανέττες και παντεσπάνια αλλά πάντα με την επικείμενη Τρομοκρατία. Των ωφελημένων καθεστωτικών τάξεων.

Ενώ, λοιπόν, οι διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές και τα βιβλία πλασάρουν ιδέες περί νομιμοποιημένης μαζικής εξόντωσης πληθυσμών με την ουσιαστική κατάργηση κάθε υγειονομικής, φαρμακευτικής και νοσοκομειακής πρόνοιας για τις μάζες των εργατών, που πρέπει να βλέπουν την περίθαλψη ως ...παντεσπάνι, η έντεχνη ενιαία «ενημέρωση» εφηύρε την Ιλιάδα - Αινειάδα των καιρών μας. Την Πλατειάδα.

Εδώ οι ραψωδίες της διεθνούς καπιταλιστικής προπαγάνδας γράφονται με οποιοδήποτε πρόσημο, ρατσιστικό, εθνολογικό, θρησκευτικό, σεχταριστικό, αλλά ποτέ ταξικό και σχεδόν πάντα απλοποιημένα και απολίτικα δήθεν πολιτικό. Η Πλατεία άλλωστε επιλέχτηκε ως το υπαίθριο εργαστήριο των πολιτικών διεργασιών, στο οποίο οι Μένγκελε δημιουργοί ελεγχόμενων ή εξουδετερώσιμων κομμάτων - κινημάτων - σχηματισμών, θα επιλέγουν και θα κατασκευάζουν εκείνες τις προσωπικότητες τις ικανές να δουλεύουν για λογαριασμό τους. 

Νέοι, παλαιάς κοπής ηγετίσκοι και «μούσες» θα εμφανίζονται ως πυροτεχνήματα. Ως το επόμενο best seller επιβίωσης με θέαμα την πείνα και άρτο την προσωρινή παραχώρηση εξουσιαστικής δημοσιότητας. Όσοι μας λοιδόρησαν που βλέπαμε πολικό χειμώνα να εξοντώνει λαϊκές μάζες εκεί που οι αναλυτές της... ευαίσθητης αριστεράς, ομού μετά της πεφωτισμένης δεξιάς, έβλεπαν μπουμπούκια της άνοιξης, ίσως δικαιούνται δωρεάν εισιτήρια για την Τρίτη Παρουσία, αφού στη Δεύτερη είχαμε εδώ και τώρα, δυστυχώς, δίκιο. To blockbuster Πλατεία έκοψε πολλά εισιτήρια αλλά μαζί και πόδια και κυρίως μυαλά...

της Λιάνας Κανέλλη