Η Θράκη δεν εξαιρείται.
Κατά καιρούς κ α τ α σ κ ε υ ά σ τ η κ α ν συκοφαντίες εναντίον του διευθυντή της εφημερίδας μας και προέδρου του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων, κ. Ιμάμ Αχμέτ. Προέρχονται από συγκεκριμένο εγχώριο χαλκείο ελληνόφωνων ανθελλήνων, μέσα ή, στα όρια του κρατικού μηχανισμού. Λόγω θέσης έχουν τη δύναμη να τις διασπείρουν, έστω ανεπιτυχώς, δεξιά και αριστερά. Διαχέουν το ρατσιστικό τους μίσος, γενικά για τους Πομάκους και ειδικότερα για πρόσωπα, όπως του Ιμάμ Αχμέτ, που δεν έσκυψαν ποτέ το κεφάλι σε κανένα έμμισθο μεμετολογικό τσουτσέκι, από αυτά που ευδοκιμούν, κυρίως, στην Ξάνθη. Τον πολέμησαν επαγγελματικά, ηθικά και κοινωνικά. Πίεσαν να απολυθεί από θέσεις εργασίας. Έβλαψαν ποικιλοτρόπως την οικογένειά του. Όμως ο ΜΕΓΑΛΟΣ αυτός ΠΟΜΑΚΟΣ, ο Αχμέτ Ιμάμ, με γρανιτένιο πείσμα και ανυποχώρητη θέληση παραμένει όρθιος, σαν τα πομάκικα βουνά.
Το τελευταίο φρούτο που ανακάλυψαν οι επί δεκαετίες νεκροθάφτες του Ελληνισμού στην περιοχή, οι διαχειριστές της υποταγής της Θράκης στην Τουρκική σφαίρα επιρροής, είναι ότι ο Αχμέτ είναι… πράκτορας των Τούρκων! Η γελοιότητα αυτή δεν θα μας απασχολούσε (προφανώς γελούν και οι ίδιοι οι Τούρκοι), εάν δεν υπήρχαν κάποια παράκεντρα και συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία προκειμένου να βλάψουν τον διευθυντή μας, τα υιοθετούν και τα αναπαράγουν ασμένως.
Είναι αντιληπτά τα κίνητρά τους: ο διευθυντής μας τους χαλάει τη σούπα, τον εθνο-καταστροφικό τους ΥΠΝΟ και ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ σε κάθε λόγο και κείμενό του την απίστευτη έμφυτη ΒΛΑΚΕΙΑ τους. Χαλάει την εικόνα τους ως ειδημόνων, όχι μόνο έναντι της τοπικής κοινωνίας, αλλά κυρίως της Αθήνας, την οποία συστηματικά και αενάως παραπληροφορούν.
Έτσι, ο Ιμάμ είναι αποκλεισμένος σε πολλά επίπεδα από την προβολή των θέσεών του, επειδή ακριβώς δεν είναι ελεγχόμενος και δεν έχει συμβιβασθεί με μικροκομματικά ή άλλης μορφής παιχνιδάκια, με τα οποία σκάβεται όλο και περισσότερο ο λάκκος της Ελληνικής Θράκης.
Δεν συμβιβάσθηκε ποτέ με τις ολιγομελείς τοπικές εθνοκαπηλικές «μαφίες», οι οποίες έχουν εξειδικευθεί στην τέχνη της εξαπάτησης και τα κάνουν πλακάκια με τον κάθε ποικιλόχρωμο περαστικό νάνο πολιτικάντη. Ακόμα πιο βαθύ, αλλά κυρίαρχο κίνητρο, είναι, φυσικά, το οικονομικό τους συμφέρον. Όλα αυτά κρύπτονται επιμελώς πίσω από την δήθεν γνώση των τοπικών θεμάτων, ενώ στην πραγματικότητα πωλούν «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στους πανάσχετους των Αθηνών.
Εάν οι Έλληνες γνώριζαν τα έργα και τις ημέρες των νεκροθαφτών αυτών του Ελληνισμού, οι οποίοι βρίσκονται σε νευραλγικές θέσεις, θα τους είχαν στείλει στον …!
Αυτά τα κακέκτυπα του Εφιάλτη και του Στεργιάδη, με τις πράξεις και τα λόγια τους, εξυπηρετούν, ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ την Τουρκία. Άξιος ο μισθός τους…!
Η πολυκύμαντη ζωή και το έργο του Ιμάμ Αχμέτ, είχαν πολλά σημεία καμπής και ορόσημα, με μία πάντα σταθερά: το αγωνιστικό του πνεύμα και τη συγκρουσιακή του διάθεση με απολυταρχικές λογικές και μηχανισμούς.
Υπήρξε λοιπόν μία περίοδος, στο πάλαι ποτέ παρελθόν, που κάποιοι εκπαιδευτικοί «αρμόδιοι», αντιμετώπιζαν τους βουνίσιους ΕΠΑΘίτες δασκάλους (πομακικής καταγωγής), ως όντα β΄ κατηγορίας. Μεταξύ αυτών και τον Ιμάμ Αχμέτ. Όμως, οι μηχανισμοί αυτοί είχαν πέσει στο …μπετόν αρμέ του Ιμάμ και φυσικά ξεκίνησε μία σύγκρουση άνευ προηγουμένου, και σε ένταση και σε διάρκεια.
Η πολυκύμαντη ζωή και το έργο του Ιμάμ Αχμέτ, είχαν πολλά σημεία καμπής και ορόσημα, με μία πάντα σταθερά: το αγωνιστικό του πνεύμα και τη συγκρουσιακή του διάθεση με απολυταρχικές λογικές και μηχανισμούς.
Υπήρξε λοιπόν μία περίοδος, στο πάλαι ποτέ παρελθόν, που κάποιοι εκπαιδευτικοί «αρμόδιοι», αντιμετώπιζαν τους βουνίσιους ΕΠΑΘίτες δασκάλους (πομακικής καταγωγής), ως όντα β΄ κατηγορίας. Μεταξύ αυτών και τον Ιμάμ Αχμέτ. Όμως, οι μηχανισμοί αυτοί είχαν πέσει στο …μπετόν αρμέ του Ιμάμ και φυσικά ξεκίνησε μία σύγκρουση άνευ προηγουμένου, και σε ένταση και σε διάρκεια.
Το 1976, ο νεαρός Πομάκος Ιμάμ Αχμέτ διορίστηκε δάσκαλος στα Πομακοχώρια. Ως απόφοιτος της Ειδικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, θεωρήθηκε από τον τουρκικό εθνικισμό (όπως και όλοι οι δάσκαλοι, απόφοιτοι της ΕΠΑΘ) προδότης του Τουρκισμού και κατά συνέπεια ανεπιθύμητος να διδάξει στα μειονοτικά σχολεία. Όλοι οι Επαθίτες δάσκαλοι δέχονταν για χρόνια απειλές, ύβρεις και ξύλο.
Ο Ιμάμ βλέποντας τα χάλια της μειονοτικής εκπαίδευσης, τα λάθη της Πολιτείας, προσπάθησε να λάβει θέση και να βελτιώσει τα κακώς κείμενα.
Όταν πρωτοδιορίστηκε δάσκαλος σε Πομακοχώρι, τον έστειλαν να κοιμηθεί σε ένα δωμάτιο με ετοιμόρροπη στέγη, μέσα στο οποίο οι κάτοικοι του χωριού έπλεναν τους νεκρούς τους (κατά το ισλαμικό τυπικό). Φυσικά, στα Πομακοχώρια εκείνη την εποχή πήγαινες με μουλάρια και δεν υπήρχαν ξενοδοχεία… Ο Ιμάμ Αχμέτ, κοιμήθηκε την πρώτη νύχτα, έξω, στην παγωνιά της ορεινής Ροδόπης.
Η πρώτη καλοπροαίρετη αναφορά του για το οικιστικό- και μόνο γι αυτό- πρόβλημα, ξεσήκωσε τις…υπηρεσίες και τους …αρμοδίους της Ξάνθης! «Ποιος είναι αυτός ο θρασύς νεαρός κωλο-Πομάκος, που θα μας πει εμάς τι πρέπει να κάνουμε;». Καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για φασιστικές λογικές, που δεν χωρά ο νους του σύγχρονου ανθρώπου. «Σίγουρα τον έβαλαν οι Τούρκοι για να μας …συκοφαντήσει! Πού βρήκε τόσο θάρρος να γράψει μόνος του αναφορά;» Και μην ξεχνάτε ότι την εποχή εκείνη για να μπεις σε κάποιες υπηρεσίες, έπρεπε πρώτα να κάνεις και ένα μικρό οθωμανικό τεμενά…
Η εθνική προδοσία συνίστατο στο ότι ο Ιμάμ τους έγραψε ότι είναι αδύνατον να κοιμηθεί δάσκαλος μέσα σε δωμάτιο που πλένουν τους νεκρούς πριν τους θάψουν…!
Πίστεψαν ότι θα τον τρομοκρατούσαν εύκολα, όπως δεκάδες άλλους, που δεν τολμούσαν να μιλήσουν από φόβο, για τίποτε. Γι αυτούς, ήταν ζήτημα …τιμής, να φαίνονται, και όλοι να λένε ότι όλα είναι καλά στη μειονοτική εκπαίδευση! Όπως άλλωστε είναι και …σήμερα, κάποιες δεκαετίες μετά…! Φαντασθείτε σήμερα ένας δάσκαλος να έκανε παρόμοια αναφορά και να εθεωρείτο εχθρός της πατρίδας και ανθέλληνας!
Όμως, ο Ιμάμ Αχμέτ, δεν ήταν από αυτούς που έσκυβαν το κεφάλι και ούτε επρόκειτο να στείλει αναιρετική επιστολή για να βαφτίσει το δωμάτιο πλύσης των νεκρών, σε …υπερπολυτελές δωμάτιο υποδοχής των δασκάλων.
Ο Ιμάμ βλέποντας τα χάλια της μειονοτικής εκπαίδευσης, τα λάθη της Πολιτείας, προσπάθησε να λάβει θέση και να βελτιώσει τα κακώς κείμενα.
Όταν πρωτοδιορίστηκε δάσκαλος σε Πομακοχώρι, τον έστειλαν να κοιμηθεί σε ένα δωμάτιο με ετοιμόρροπη στέγη, μέσα στο οποίο οι κάτοικοι του χωριού έπλεναν τους νεκρούς τους (κατά το ισλαμικό τυπικό). Φυσικά, στα Πομακοχώρια εκείνη την εποχή πήγαινες με μουλάρια και δεν υπήρχαν ξενοδοχεία… Ο Ιμάμ Αχμέτ, κοιμήθηκε την πρώτη νύχτα, έξω, στην παγωνιά της ορεινής Ροδόπης.
Η πρώτη καλοπροαίρετη αναφορά του για το οικιστικό- και μόνο γι αυτό- πρόβλημα, ξεσήκωσε τις…υπηρεσίες και τους …αρμοδίους της Ξάνθης! «Ποιος είναι αυτός ο θρασύς νεαρός κωλο-Πομάκος, που θα μας πει εμάς τι πρέπει να κάνουμε;». Καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για φασιστικές λογικές, που δεν χωρά ο νους του σύγχρονου ανθρώπου. «Σίγουρα τον έβαλαν οι Τούρκοι για να μας …συκοφαντήσει! Πού βρήκε τόσο θάρρος να γράψει μόνος του αναφορά;» Και μην ξεχνάτε ότι την εποχή εκείνη για να μπεις σε κάποιες υπηρεσίες, έπρεπε πρώτα να κάνεις και ένα μικρό οθωμανικό τεμενά…
Η εθνική προδοσία συνίστατο στο ότι ο Ιμάμ τους έγραψε ότι είναι αδύνατον να κοιμηθεί δάσκαλος μέσα σε δωμάτιο που πλένουν τους νεκρούς πριν τους θάψουν…!
Πίστεψαν ότι θα τον τρομοκρατούσαν εύκολα, όπως δεκάδες άλλους, που δεν τολμούσαν να μιλήσουν από φόβο, για τίποτε. Γι αυτούς, ήταν ζήτημα …τιμής, να φαίνονται, και όλοι να λένε ότι όλα είναι καλά στη μειονοτική εκπαίδευση! Όπως άλλωστε είναι και …σήμερα, κάποιες δεκαετίες μετά…! Φαντασθείτε σήμερα ένας δάσκαλος να έκανε παρόμοια αναφορά και να εθεωρείτο εχθρός της πατρίδας και ανθέλληνας!
Όμως, ο Ιμάμ Αχμέτ, δεν ήταν από αυτούς που έσκυβαν το κεφάλι και ούτε επρόκειτο να στείλει αναιρετική επιστολή για να βαφτίσει το δωμάτιο πλύσης των νεκρών, σε …υπερπολυτελές δωμάτιο υποδοχής των δασκάλων.
Όταν έγιναν γνωστές οι προθέσεις του, είχε πλέον ξεκινήσει ένας πόλεμος χωρίς γυρισμό, όπου ο Ιμάμ ήταν το κόκκινο πανί, αλλά μόνος του απέναντι σε κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς…
Το μίσος εκείνων των ελληνοειδών, πλην λιγοστών αξιόλογων εξαιρέσεων, συνεχίσθηκε επί δεκαετίες, ακόμη και μέχρι σήμερα. Κάποιοι βέβαια πρωταγωνιστές, μετά τη συνταξιοδότησή τους και βλέποντας στα χρόνια που ακολούθησαν, τον ΜΕΓΑΛΟ αγώνα του Ιμάμ και την ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσφορά του στη Θράκη, στην Ελλάδα και στους Έλληνες Πομάκους, του έχουν ζητήσει κατ΄ επανάληψιν ΣΥΓΓΝΩΜΗ για εκείνη την άθλια συμπεριφορά τους.
Τότε, όμως, οι απίθανες συκοφαντίες διαδέχονταν η μία την άλλη.
Οι φασιστικές διώξεις, ενδύθηκαν και με το μανδύα των …εθνικών εκκαθαρίσεων, κορυφώθηκαν δε την εποχή που μοιράστηκαν στα μειονοτικά δημοτικά τα τουρκό-γλωσσα βιβλία του καθηγητή Ευστρ. Ζεγκίνη (1992-1993). Με αφορμή τα βιβλία, ο φασίστας ανεξάρτητος βουλευτής Αχμέτ Σαδίκ, είχε δημιουργήσει πρωτοφανές κλίμα τρομοκρατίας στη μουσουλμανική κοινωνία. Κανείς δεν τολμούσε να του αντιταχθεί. Ακόμη και οι χριστιανοί κρατικοί υπάλληλοι έτρεμαν από το φόβο τους. Ο Αχμέτ Σαδίκ εξέδιδε ανακοινώσεις που διαβάζονταν στα καφενεία και τα τζαμιά των χωριών, με τις οποίες προέτρεπε τους γονείς των μαθητών να μη παραλάβουν ή να επιστρέψουν όσοι πήραν, τα βιβλία του Ζεγκίνη. Πολλοί γονείς απαίτησαν από τους δασκάλους να αποσύρουν τα βιβλία εκείνοι, ενώ υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις που οι Επαθίτες κινδύνεψαν με λιντσάρισμα στα σχολεία τους από «εξαγριωμένους» οπαδούς του Αχμέτ Σαδίκ.
Οι διευθυντές εκπαίδευσης και οι αρμόδιοι υπουργοί, κρυμμένοι πίσω από την άνεση και την ασφάλεια των γραφείων τους, χωρίς οι ίδιοι να έχουν το θάρρος να βγουν στο πεδίο της μάχης, «διέταξαν» τους δασκάλους να βγάλουν εκείνοι το φίδι από την τρύπα, δηλαδή να προμηθευθούν τα βιβλία, να τα μοιράσουν στους μαθητές και να τα διδάξουν.
Αλλά η διαταγή αυτή ήταν ΠΑΡΑΝΟΜΗ, διότι το νομικό πλαίσιο προέβλεπε ότι για την παραλαβή των βιβλίων «αρμόδιες ήταν οι σχολικές εφορίες» και όχι οι δάσκαλοι. Γιατί λοιπόν να τα παραλάμβαναν οι δάσκαλοι; Γιατί δεν καλούσαν τις σχολικές εφορίες, όπως προέβλεπε ο νόμος;
Οι ΕΠΑΘίτες προσπάθησαν να κερδίσουν χρόνο μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση και ακολούθησαν την παράλληλη απεργία των χριστιανών συναδέλφων δασκάλων. Όμως, στοχοποιήθηκαν -μόνο αυτοί- και ήταν η αφορμή να εκδιωχθούν αρκετοί από τα μειονοτικά σχολεία, μεταξύ των οποίων και ο εκλεγμένος εκπρόσωπός τους, Ιμάμ Αχμέτ.
Σημειώνουμε ότι ο Ιμάμ Αχμέτ ως προσωπικότητα έχαιρε του απολύτου σεβασμού όλων των ΕΠΑΘιτών συναδέλφων του και μάλιστα τον είχαν εκλέξει άλλοτε πρόεδρο και άλλοτε γραμματέα του συλλόγου τους! Ήταν και είναι, άτομο με βαθειά παιδεία, με βαθειά γνώση της οθωμανικής και του ισλάμ, με αστείρευτες γνώσεις γύρω από τον πολιτισμό και την ιστορία τωνΠομάκων. Είναι ένας πραγματικός Δάσκαλος!
Η κατηγορία για την απόλυση, όπως και άλλων ΕΠΑΘιτών, ήταν… ανθελληνική δράση! Δηλαδή, η μη παραλαβή των βιβλίων, που για διαφορετικούς λόγους δεν ήθελε κανείς και που με βάση τον Ελληνικό νόμο έπρεπε να παραλάβουν οι σχολικές εφορίες!
Επιπλέον, κατηγόρησαν, ψευδώς, τον Ιμάμ Αχμέτ ότι…έκαψε τα βιβλία! Πώς είναι δυνατόν να κάψεις βιβλία που δεν παρέλαβες;
Στο αρχικό κατηγορητήριο περιλαμβανόταν η ακόλουθη μνημειώδης φράση: «…έλλειψη πίστης και αφοσίωσης στα ιδεώδη της πατρίδας!». Εμείς αναρωτιόμαστε, όλοι αυτοί οι νεκροθάφτες που διαχειρίζονται την τύχη της Θράκης πόση αφοσίωση και πόση πίστη έχουν στα ιδεώδη της πατρίδας;
Το μίσος εκείνων των ελληνοειδών, πλην λιγοστών αξιόλογων εξαιρέσεων, συνεχίσθηκε επί δεκαετίες, ακόμη και μέχρι σήμερα. Κάποιοι βέβαια πρωταγωνιστές, μετά τη συνταξιοδότησή τους και βλέποντας στα χρόνια που ακολούθησαν, τον ΜΕΓΑΛΟ αγώνα του Ιμάμ και την ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσφορά του στη Θράκη, στην Ελλάδα και στους Έλληνες Πομάκους, του έχουν ζητήσει κατ΄ επανάληψιν ΣΥΓΓΝΩΜΗ για εκείνη την άθλια συμπεριφορά τους.
Τότε, όμως, οι απίθανες συκοφαντίες διαδέχονταν η μία την άλλη.
Οι φασιστικές διώξεις, ενδύθηκαν και με το μανδύα των …εθνικών εκκαθαρίσεων, κορυφώθηκαν δε την εποχή που μοιράστηκαν στα μειονοτικά δημοτικά τα τουρκό-γλωσσα βιβλία του καθηγητή Ευστρ. Ζεγκίνη (1992-1993). Με αφορμή τα βιβλία, ο φασίστας ανεξάρτητος βουλευτής Αχμέτ Σαδίκ, είχε δημιουργήσει πρωτοφανές κλίμα τρομοκρατίας στη μουσουλμανική κοινωνία. Κανείς δεν τολμούσε να του αντιταχθεί. Ακόμη και οι χριστιανοί κρατικοί υπάλληλοι έτρεμαν από το φόβο τους. Ο Αχμέτ Σαδίκ εξέδιδε ανακοινώσεις που διαβάζονταν στα καφενεία και τα τζαμιά των χωριών, με τις οποίες προέτρεπε τους γονείς των μαθητών να μη παραλάβουν ή να επιστρέψουν όσοι πήραν, τα βιβλία του Ζεγκίνη. Πολλοί γονείς απαίτησαν από τους δασκάλους να αποσύρουν τα βιβλία εκείνοι, ενώ υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις που οι Επαθίτες κινδύνεψαν με λιντσάρισμα στα σχολεία τους από «εξαγριωμένους» οπαδούς του Αχμέτ Σαδίκ.
Οι διευθυντές εκπαίδευσης και οι αρμόδιοι υπουργοί, κρυμμένοι πίσω από την άνεση και την ασφάλεια των γραφείων τους, χωρίς οι ίδιοι να έχουν το θάρρος να βγουν στο πεδίο της μάχης, «διέταξαν» τους δασκάλους να βγάλουν εκείνοι το φίδι από την τρύπα, δηλαδή να προμηθευθούν τα βιβλία, να τα μοιράσουν στους μαθητές και να τα διδάξουν.
Αλλά η διαταγή αυτή ήταν ΠΑΡΑΝΟΜΗ, διότι το νομικό πλαίσιο προέβλεπε ότι για την παραλαβή των βιβλίων «αρμόδιες ήταν οι σχολικές εφορίες» και όχι οι δάσκαλοι. Γιατί λοιπόν να τα παραλάμβαναν οι δάσκαλοι; Γιατί δεν καλούσαν τις σχολικές εφορίες, όπως προέβλεπε ο νόμος;
Οι ΕΠΑΘίτες προσπάθησαν να κερδίσουν χρόνο μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση και ακολούθησαν την παράλληλη απεργία των χριστιανών συναδέλφων δασκάλων. Όμως, στοχοποιήθηκαν -μόνο αυτοί- και ήταν η αφορμή να εκδιωχθούν αρκετοί από τα μειονοτικά σχολεία, μεταξύ των οποίων και ο εκλεγμένος εκπρόσωπός τους, Ιμάμ Αχμέτ.
Σημειώνουμε ότι ο Ιμάμ Αχμέτ ως προσωπικότητα έχαιρε του απολύτου σεβασμού όλων των ΕΠΑΘιτών συναδέλφων του και μάλιστα τον είχαν εκλέξει άλλοτε πρόεδρο και άλλοτε γραμματέα του συλλόγου τους! Ήταν και είναι, άτομο με βαθειά παιδεία, με βαθειά γνώση της οθωμανικής και του ισλάμ, με αστείρευτες γνώσεις γύρω από τον πολιτισμό και την ιστορία τωνΠομάκων. Είναι ένας πραγματικός Δάσκαλος!
Η κατηγορία για την απόλυση, όπως και άλλων ΕΠΑΘιτών, ήταν… ανθελληνική δράση! Δηλαδή, η μη παραλαβή των βιβλίων, που για διαφορετικούς λόγους δεν ήθελε κανείς και που με βάση τον Ελληνικό νόμο έπρεπε να παραλάβουν οι σχολικές εφορίες!
Επιπλέον, κατηγόρησαν, ψευδώς, τον Ιμάμ Αχμέτ ότι…έκαψε τα βιβλία! Πώς είναι δυνατόν να κάψεις βιβλία που δεν παρέλαβες;
Στο αρχικό κατηγορητήριο περιλαμβανόταν η ακόλουθη μνημειώδης φράση: «…έλλειψη πίστης και αφοσίωσης στα ιδεώδη της πατρίδας!». Εμείς αναρωτιόμαστε, όλοι αυτοί οι νεκροθάφτες που διαχειρίζονται την τύχη της Θράκης πόση αφοσίωση και πόση πίστη έχουν στα ιδεώδη της πατρίδας;
Εν πάση περιπτώσει, αυτές οι γελοίες κατηγορίες ΑΝΑΤΡΑΠΗΚΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ στα Ελληνικά δικαστήρια (καθώς ήταν ολοφάνερα ψευδείς και δεν μπορούσαν να στοιχειοθετηθούν με κανένα αποδεικτικό), όταν ο Ιμάμ Αχμέτ προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και πλέον η τελική αιτιολόγηση της απόλυσής του ήταν «απείθεια στην υπηρεσία» και ΟΧΙ «ανθελληνική δράση»! Όμως, οι ορκισμένοι συκοφάντες του, αποκρύπτουν αυτή την πτυχή και επικαλούνται την αρχική γελοία κατηγορία, η οποία είχε από τότε τελευτήσει στις δικαστικές αίθουσες…
Ο Αχμέτ Ιμάμ δεν το έβαλε κάτω και μετά την απόλυσή του προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά το ΕΔΑΔ απεφάνθη (ορθώς βέβαια) ότι η μονιμότητα του δημοσίου υπαλλήλου, δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο των υπό προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επομένως, η προσφυγή στο ΕΔΑΔ δεν εστράφη γενικά «κατά της Ελλάδας», όπως ψευδώς διέδωσαν τότε οι συκοφάντες, αλλά κατά της απόφασης της ΑΔΙΚΗΣ απόλυσής του! Κάτι που θα έκανε οποιοσδήποτε Έλληνας σε αυτή τη χώρα.
Από τότε, για δεκαετίες, είναι άνεργος και υπο-απασχολείται, με σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα.
Ακολούθησε μπαράζ συκοφαντικών δημοσιευμάτων από ακροδεξιούς κύκλους (με άκρες στον κρατικό μηχανισμό), εναντίον των ΕΠΑΘιτών δασκάλων, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν ως «ανθέλληνες» και πράκτορες της Τουρκίας, γιατί απλά δεν παρέλαβαν τα βιβλία.
Έκτοτε, η ρετσινιά αυτή συντηρείται και κατά καιρούς αναμοχλεύεται επιλεκτικά, από απίστευτα μικρόνοες και ποικιλόσχημους καραγκιόζηδες.
Επί του παρόντος και μέχρι να επανέλθουμε, σημειώνουμε επιγραμματικά ότι, πραγματικοί ανθέλληνες είναι εκείνοι που εισήγαγαν στη Θράκη τις κεμαλικές μεταρρυθμίσεις καταργώντας την αραβική γραφή, εκείνοι που διδάσκουν την ξένη τουρκική γλώσσα στα παιδιά των Πομάκων. Εκείνοι που ανέχονται τη Γενοκτονία μας.
Πραγματικοί ανθέλληνες είναι εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, που με τη ρατσιστική τους συμπεριφορά και την παροιμιώδη ανικανότητά τους, επί δεκαετίες έσπρωξαν, εκόντες άκοντες, τους Πομάκους στην αγκαλιά της Τουρκίας.
Μέχρι και αυτή τη στιγμή, οι ίδιες συμπεριφορές αναπαράγονται καθημερινά στην Ελληνική Θράκη, χωρίς να τις στιγματίζει ΚΑΝΕΝΑΣ, πλην της ΖΑΓΑΛΙΣΑ.
Ανθέλληνες είναι όσοι με τα λόγια και τα έργα τους στρώνουν διάπλατα το δρόμο στον τουρκικό επεκτατισμό, αυτοί οι οποίοι, από βαθειά εσωτερικά ψυχολογικά συμπλέγματα, αλλά και ισχυρά συμφέροντα, επιχειρούν να πλήξουν το κορυφαίο σύμβολο του Πομακικού Κινήματος, τον Ιμάμ Αχμέτ.
Προειδοποιούμε τους αραχνιασμένους συκοφάντες μας, αλλά και τους επίδοξους νεότερους μιμητές τους ότι, αν συνεχίσουν, θα αποκαλύψουμε τα ονόματά τους στο πανελλήνιο και θα κινηθούμε νομικά εναντίον τους.
Η Ζαγάλισα έχει στην κατοχή της ντοκουμέντα και έγγραφα, με ημερομηνίες και ονόματα, που αν τα δημοσιεύσει, μερικοί δεν θα ξανακυκλοφορήσουν στους δρόμους της Θράκης.
Τεύχος 75, Οκτώβριος - Νοέμβριος 2014
Ο Αχμέτ Ιμάμ δεν το έβαλε κάτω και μετά την απόλυσή του προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά το ΕΔΑΔ απεφάνθη (ορθώς βέβαια) ότι η μονιμότητα του δημοσίου υπαλλήλου, δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο των υπό προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επομένως, η προσφυγή στο ΕΔΑΔ δεν εστράφη γενικά «κατά της Ελλάδας», όπως ψευδώς διέδωσαν τότε οι συκοφάντες, αλλά κατά της απόφασης της ΑΔΙΚΗΣ απόλυσής του! Κάτι που θα έκανε οποιοσδήποτε Έλληνας σε αυτή τη χώρα.
Από τότε, για δεκαετίες, είναι άνεργος και υπο-απασχολείται, με σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα.
Ακολούθησε μπαράζ συκοφαντικών δημοσιευμάτων από ακροδεξιούς κύκλους (με άκρες στον κρατικό μηχανισμό), εναντίον των ΕΠΑΘιτών δασκάλων, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν ως «ανθέλληνες» και πράκτορες της Τουρκίας, γιατί απλά δεν παρέλαβαν τα βιβλία.
Έκτοτε, η ρετσινιά αυτή συντηρείται και κατά καιρούς αναμοχλεύεται επιλεκτικά, από απίστευτα μικρόνοες και ποικιλόσχημους καραγκιόζηδες.
Επί του παρόντος και μέχρι να επανέλθουμε, σημειώνουμε επιγραμματικά ότι, πραγματικοί ανθέλληνες είναι εκείνοι που εισήγαγαν στη Θράκη τις κεμαλικές μεταρρυθμίσεις καταργώντας την αραβική γραφή, εκείνοι που διδάσκουν την ξένη τουρκική γλώσσα στα παιδιά των Πομάκων. Εκείνοι που ανέχονται τη Γενοκτονία μας.
Πραγματικοί ανθέλληνες είναι εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, που με τη ρατσιστική τους συμπεριφορά και την παροιμιώδη ανικανότητά τους, επί δεκαετίες έσπρωξαν, εκόντες άκοντες, τους Πομάκους στην αγκαλιά της Τουρκίας.
Μέχρι και αυτή τη στιγμή, οι ίδιες συμπεριφορές αναπαράγονται καθημερινά στην Ελληνική Θράκη, χωρίς να τις στιγματίζει ΚΑΝΕΝΑΣ, πλην της ΖΑΓΑΛΙΣΑ.
Ανθέλληνες είναι όσοι με τα λόγια και τα έργα τους στρώνουν διάπλατα το δρόμο στον τουρκικό επεκτατισμό, αυτοί οι οποίοι, από βαθειά εσωτερικά ψυχολογικά συμπλέγματα, αλλά και ισχυρά συμφέροντα, επιχειρούν να πλήξουν το κορυφαίο σύμβολο του Πομακικού Κινήματος, τον Ιμάμ Αχμέτ.
Προειδοποιούμε τους αραχνιασμένους συκοφάντες μας, αλλά και τους επίδοξους νεότερους μιμητές τους ότι, αν συνεχίσουν, θα αποκαλύψουμε τα ονόματά τους στο πανελλήνιο και θα κινηθούμε νομικά εναντίον τους.
Η Ζαγάλισα έχει στην κατοχή της ντοκουμέντα και έγγραφα, με ημερομηνίες και ονόματα, που αν τα δημοσιεύσει, μερικοί δεν θα ξανακυκλοφορήσουν στους δρόμους της Θράκης.
Τεύχος 75, Οκτώβριος - Νοέμβριος 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!