Η πολιτιστική, οικονομική και πολιτική κρίση της Δύσης - στην οποία έχουμε αναφερθεί εκτενώς κατά το παρελθόν από αυτήν τη στήλη της εφημερίδας μας οδηγεί, μεταξύ άλλων, στην ανάπτυξη ενός ιδιόμορφου παγκόσμιου επαναστατικού.
Όταν το να είσαι «mainstream », «νοικοκύρης», «νομοταγής» και άλλα παρόμοια σημαίνει ουσιαστικά το να είσαι υπάκουος στις επιταγές της τραπεζοκρατορίας και μιας νεοφιλελεύθερης ελίτ...
η οποία -έχοντας εκφυλίσει τον κλασικό φιλελευθερισμό- επιδιώκει να επιβάλλει τον χρηματοοικονομικό φασισμό σε παγκόσμια κλίμακα και όταν οι πολιτικές ηγεσίες της Δύσης πλέον προδίδουν τις ίδιες τις ηθικές και πολιτικές παραδόσεις της Δύσης, όπως αυτές διαμορφώθηκαν στο πλαίσιο της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, τότε έρχεται η ώρα των εξτρεμιστών και των περιθωριακών.
Πολλοί κοινωνικοί αναλυτές και ακτιβιστές ισχυρίζονται ότι - απέναντι στον κομφορμισμό που καλλιεργούν οι ελίτ θα δημιουργηθεί, δημιουργείται ήδη, ένα πολύπλοκο κοινωνικό αντάρτικο, στο οποίο θα συμμετέχουν όλα τα λεγόμενα «περιθωριακά» κοινωνικά στοιχεία και όλες οι εξτρεμιστικές δυνάμεις με έναν πρωτεύοντα στόχο: να αντιδράσουν στην τάση επιβολής του γενικευμένου κομφορμισμού.
Με άλλα λόγια, ο επεκτεινόμενος χρηματοοικονομικός φασισμός, η ραγδαία υποχώρηση της αστικής δημοκρατίας (υπό την αυθεντική έννοια) και η πολιτιστική κρίση της Δύσης οδηγούν στη διχοτόμηση των δυτικών κοινωνιών μεταξύ δύο κοινωνικών πόλων: του πόλου των κομφορμιστών (υποτελών του νέου συστήματος) και του πόλου των αντιδρώντων και ανταρτών. Ορισμένοι ακτιβιστές, μάλιστα, επιχειρούν να δημιουργήσουν έναν μεγάλο πολυσυλλεκτικό πόλο αντιδρώντων και ανταρτών, καλώντας να συμμετέχουν σε αυτόν όλοι όσοι αμφισβητούν το ιδρυμένο σύστημα, ανεξαρτήτως επιμέρους ιδεολογίας.
Οι γεωπολιτικοί υπολογισμοί μπορούν, πράγματι, να αποφέρουν δύναμη. Αλλά ακόμη και οι ευφυέστεροι γεωπολιτικοί υπολογισμοί θα καταστραφούν από τον χρόνο αν δεν συνδυαστούν με μια πολιτιστική πρόταση η οποία θα μπορεί να διεκδικήσει οικουμενικό κύρος και θα είναι διεθνώς ελκυστική.
Η καλλιέργεια (κουλτούρα) οδηγεί σε μια δυναμική κατανόηση του χώρου και τον ενώνει με τον χρόνο, όπως ένα έργο τέχνης του οποίου η αλήθεια συνεχώς διαμορφώνεται και αναμορφώνεται συν τω χρόνω, και με αυτόν τον τρόπο η διάρκεια της ζωής του προσδιορίζεται από την ικανότητά του να συγκινεί, να ελκύει και να εμπνέει τις συνειδήσεις.
Για παράδειγμα, ο παράγοντας της καλλιέργειας καθορίζει την κρίσιμη διαφορά μεταξύ της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ουνικής Αυτοκρατορίας.
Όταν το να είσαι «mainstream », «νοικοκύρης», «νομοταγής» και άλλα παρόμοια σημαίνει ουσιαστικά το να είσαι υπάκουος στις επιταγές της τραπεζοκρατορίας και μιας νεοφιλελεύθερης ελίτ...
η οποία -έχοντας εκφυλίσει τον κλασικό φιλελευθερισμό- επιδιώκει να επιβάλλει τον χρηματοοικονομικό φασισμό σε παγκόσμια κλίμακα και όταν οι πολιτικές ηγεσίες της Δύσης πλέον προδίδουν τις ίδιες τις ηθικές και πολιτικές παραδόσεις της Δύσης, όπως αυτές διαμορφώθηκαν στο πλαίσιο της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, τότε έρχεται η ώρα των εξτρεμιστών και των περιθωριακών.
Αντάρτικο
Πολλοί κοινωνικοί αναλυτές και ακτιβιστές ισχυρίζονται ότι - απέναντι στον κομφορμισμό που καλλιεργούν οι ελίτ θα δημιουργηθεί, δημιουργείται ήδη, ένα πολύπλοκο κοινωνικό αντάρτικο, στο οποίο θα συμμετέχουν όλα τα λεγόμενα «περιθωριακά» κοινωνικά στοιχεία και όλες οι εξτρεμιστικές δυνάμεις με έναν πρωτεύοντα στόχο: να αντιδράσουν στην τάση επιβολής του γενικευμένου κομφορμισμού.
Με άλλα λόγια, ο επεκτεινόμενος χρηματοοικονομικός φασισμός, η ραγδαία υποχώρηση της αστικής δημοκρατίας (υπό την αυθεντική έννοια) και η πολιτιστική κρίση της Δύσης οδηγούν στη διχοτόμηση των δυτικών κοινωνιών μεταξύ δύο κοινωνικών πόλων: του πόλου των κομφορμιστών (υποτελών του νέου συστήματος) και του πόλου των αντιδρώντων και ανταρτών. Ορισμένοι ακτιβιστές, μάλιστα, επιχειρούν να δημιουργήσουν έναν μεγάλο πολυσυλλεκτικό πόλο αντιδρώντων και ανταρτών, καλώντας να συμμετέχουν σε αυτόν όλοι όσοι αμφισβητούν το ιδρυμένο σύστημα, ανεξαρτήτως επιμέρους ιδεολογίας.
Αλέξανδρος ή Αττίλας;
Οι γεωπολιτικοί υπολογισμοί μπορούν, πράγματι, να αποφέρουν δύναμη. Αλλά ακόμη και οι ευφυέστεροι γεωπολιτικοί υπολογισμοί θα καταστραφούν από τον χρόνο αν δεν συνδυαστούν με μια πολιτιστική πρόταση η οποία θα μπορεί να διεκδικήσει οικουμενικό κύρος και θα είναι διεθνώς ελκυστική.
Η καλλιέργεια (κουλτούρα) οδηγεί σε μια δυναμική κατανόηση του χώρου και τον ενώνει με τον χρόνο, όπως ένα έργο τέχνης του οποίου η αλήθεια συνεχώς διαμορφώνεται και αναμορφώνεται συν τω χρόνω, και με αυτόν τον τρόπο η διάρκεια της ζωής του προσδιορίζεται από την ικανότητά του να συγκινεί, να ελκύει και να εμπνέει τις συνειδήσεις.
Για παράδειγμα, ο παράγοντας της καλλιέργειας καθορίζει την κρίσιμη διαφορά μεταξύ της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ουνικής Αυτοκρατορίας.
Ο Μέγας Αλέξανδρος ενδιαφερόταν να κατακτήσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων που ζούσαν στον χώρο της αυτοκρατορίας του, και γι’ αυτό δημιούργησε μια «οικουμένη», δηλαδή έναν παγκόσμιο πνευματικό ορίζοντα, και όχι απλώς μια αυτοκρατορία. Εξ ου και δημιουργούσε κέντρα ελληνικής παιδείας και όχι απλώς διοικητήρια κτήσεων.
Αντίθετα ο Αττίλας ο Ούνος (ηγεμόνας των Ούνων από το 434 μέχρι τον θάνατό του, το 453 μ.Χ.) ενδιαφερόταν μόνο για την κατάκτηση χώρου και την εκμετάλλευση υλικών πόρων από τις κτήσεις του και γι’ αυτό δημιούργησε μια βραχύβια βάρβαρη αυτοκρατορία θεμελιωμένη στην ωμή δύναμη και στο έγκλημα.
Πέρα από τη γεωπολιτική υπάρχει η νοοπολιτική. Ο όρος «νοοπολιτική» (noopolitics) αναπτύχθηκε από τους ειδικούς σε αμυντικά θέματα επιστήμονες Τζον Αρκίλα (John Arquilla) και Ντέιβιντ Ρόνφελντ (David Ronfeldt) σε μια μελέτη που συνέταξαν στο κορυφαίο αμερικανικό thinktank RAND Corporation το 1999.
Ο Αρκίλα και ο Ρόνφελντ όρισαν τη νοοπολιτική ως τη δικτυακή (δηλαδή βασισμένη σε δίκτυα) γνώση της γεωπολιτικής. Συνεπώς, στο πλαίσιο της νοοπολιτικής τα μέλη του διεθνούς συστήματος μελετώνται ως νοητικοί οργανισμοί ή ως φαινόμενα που δημιουργούνται από τη συνείδηση.
Πέρα από τη γεωπολιτική υπάρχει η νοοπολιτική. Ο όρος «νοοπολιτική» (noopolitics) αναπτύχθηκε από τους ειδικούς σε αμυντικά θέματα επιστήμονες Τζον Αρκίλα (John Arquilla) και Ντέιβιντ Ρόνφελντ (David Ronfeldt) σε μια μελέτη που συνέταξαν στο κορυφαίο αμερικανικό thinktank RAND Corporation το 1999.
Επιλογές
Ο Αρκίλα και ο Ρόνφελντ όρισαν τη νοοπολιτική ως τη δικτυακή (δηλαδή βασισμένη σε δίκτυα) γνώση της γεωπολιτικής. Συνεπώς, στο πλαίσιο της νοοπολιτικής τα μέλη του διεθνούς συστήματος μελετώνται ως νοητικοί οργανισμοί ή ως φαινόμενα που δημιουργούνται από τη συνείδηση.
Νοοπολιτική δεν μπορεί να γίνει με την Coca-Colla, το Hollywood, τους γιάπις, το lifestyle, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και τον νεοφιλελεύθερο κομφορμισμό.
Η Δύση έχει δύο επιλογές: την οδό του ελληνισμού και την οδό των Ούνων.
Η Δύση έχει δύο επιλογές: την οδό του ελληνισμού και την οδό των Ούνων.
Έχει επιλέξει να οικοδομήσει μια Ουνική Αυτοκρατορία, αυτό είναι ουσιαστικά η «Νέα Παγκόσμια Τάξη» του Μπους και η Ευρωζώνη.
Αν δεν αποφασίσει να μετανοήσει και να σωθεί διά του ελληνισμού θα υποστεί τη μοίρα της αυτοκρατορίας του Αττίλα, όσο και αν βιάσει την ανθρωπότητα στο μεσοδιάστημα.
Φαινόμενα όπως η Οργάνωση Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία δείχνουν, αφενός την
αντίδραση πολλών κοινωνικών, εθνικών και πολιτιστικών δικτύων σε παγκόσμια κλίμακα εναντίον
του ιδρυμένου συστήματος, αφετέρου ότι η Δύση χάνει το ηθικό της κύρος, χάνει τη δυνατότητα
να ελκύει και να εμπνέει και ακόμη χάνει τη δυνατότητα να διατηρεί κοινωνική συνοχή.
Το τέλος ενός ιστορικού κύκλου
Φαινόμενα όπως η Οργάνωση Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία δείχνουν, αφενός την
αντίδραση πολλών κοινωνικών, εθνικών και πολιτιστικών δικτύων σε παγκόσμια κλίμακα εναντίον
του ιδρυμένου συστήματος, αφετέρου ότι η Δύση χάνει το ηθικό της κύρος, χάνει τη δυνατότητα
να ελκύει και να εμπνέει και ακόμη χάνει τη δυνατότητα να διατηρεί κοινωνική συνοχή.
Τη Δύση την έκανε ηγέτιδα δύναμη του κόσμου πρώτα από όλα ο πολιτισμός της και ειδικά η πολιτιστική της παράδοση, στην οποία ο ελληνισμός έχει παίξει κύριο ρόλο.
Προδίδοντας και εγκαταλείποας την ίδια την πολιτιστική της παράδοση -δηλαδή την ψυχή της- η Δύση οδεύει, πράγματι, σε ένα τέλος ιστορικού κύκλου.
Εναλλακτικές παραδόσεις, λοιπόν, έρχονται να δώσουν υπαρξιακή πυξίδα και ψυχή στον κόσμο. Αυτό θα σημάνει έναν βαθιά μεταδυτικό κόσμο και πιθανόν θα δημιουργήσει ένα μεγάλο επιθετικό αντιδυτικό κίνημα. Μάλιστα, υπό την πνευματική σκέπη της θεωρίας του Αλεξάντερ Ντούγκιν περί γεωπολιτικής, σημαντικές πολιτικές δυνάμεις στη Ρωσία επιδιώκουν να αξιοποιήσουν αυτές τις εξελίξεις ώστε να προωθήσουν την ιδέα μιας ευρασιατικής συμμαχίας η οποία θα έχει σκοπό την ανάδειξη ενός πολυπολικού κόσμου, σε ευθεία αντιπαράθεση προς την παγκόσμια πολιτική των λεγόμενων Ατλαντιστών.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να μας προβληματίσει το γεγονός ότι η κλασική αστική δημοκρατία και οι αξίες της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού εγκαταλείπονται πλέον από την ίδια τη Δύση και
συγχρόνως γίνονται αντικείμενα αμφισβήτησης και επίθεσης από αντιδυτικές δυνάμεις!
Προδίδοντας και εγκαταλείποας την ίδια την πολιτιστική της παράδοση -δηλαδή την ψυχή της- η Δύση οδεύει, πράγματι, σε ένα τέλος ιστορικού κύκλου.
Υπαρξιακή πυξίδα
Εναλλακτικές παραδόσεις, λοιπόν, έρχονται να δώσουν υπαρξιακή πυξίδα και ψυχή στον κόσμο. Αυτό θα σημάνει έναν βαθιά μεταδυτικό κόσμο και πιθανόν θα δημιουργήσει ένα μεγάλο επιθετικό αντιδυτικό κίνημα. Μάλιστα, υπό την πνευματική σκέπη της θεωρίας του Αλεξάντερ Ντούγκιν περί γεωπολιτικής, σημαντικές πολιτικές δυνάμεις στη Ρωσία επιδιώκουν να αξιοποιήσουν αυτές τις εξελίξεις ώστε να προωθήσουν την ιδέα μιας ευρασιατικής συμμαχίας η οποία θα έχει σκοπό την ανάδειξη ενός πολυπολικού κόσμου, σε ευθεία αντιπαράθεση προς την παγκόσμια πολιτική των λεγόμενων Ατλαντιστών.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να μας προβληματίσει το γεγονός ότι η κλασική αστική δημοκρατία και οι αξίες της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού εγκαταλείπονται πλέον από την ίδια τη Δύση και
συγχρόνως γίνονται αντικείμενα αμφισβήτησης και επίθεσης από αντιδυτικές δυνάμεις!
Με άλλα λόγια, πεθαίνει ο δυτικός κλασικισμός και αυτό οδηγεί στον θάνατο και του Δυτικού Καίσαρα, έστω και αν ο Δυτικός Καίσαρας -δηλαδή οι ηγεσίες των ΗΠΑ και της Ευρωζώνης- νομίζει ακόμη ότι μπορει να συνεχίσει να άρχει με τη λογική «business as usual» (μπίζνες ως συνήθως) και εκτονώνοντας τις κρίσεις του με το να κάνει νέους πολέμους.
Η Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία, εμπνεόμενη από μια νιτσεϊκή βούληση για δράση, λειτουργεί ως ένα παγκόσμιο δίκτυο που υποστηρίζει κάθε πολιτικό κίνημα, κάθε θρησκευτική κοινότητα, κάθε πολιτιστικό ρεύμα, κάθε πολιτική οντότητα, ακόμη και κάθε περιθωριακό κοινωνικό φαινόμενο, θεωρεί ότι συγκρούεται με το ιδρυμένο σύστημα. Έτσι, στην Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία θα βρει κάποιος την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία μαζί με Σιίτες, Σούφι, ινδουιστικά μυστικιστικά κινήματα, νεοπλατωνικές και ερμητικές σχολές κ.ο.κ., αλλά συγχρόνως θα βρει και σκληρή κριτική προς τις επίσημες κατεστημένες εκκλησιαστικές ηγεσίες, ιδίως της Δύσης, που συμπλέουν με την ολιγαρχία και ακόμη σκληρή κριτική προς το σουνιτικό κατεστημένο της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, ιδίως, δε, προς τον Ουχαμπισμό, που θεωρείται ο ισλαμικός εταίρος της δυτικής ολιγαρχίας. Επίσης στην Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία θα βρει κάποιος πολιτικά εξεγερμένες ομάδες ανθρώπων που προέρχονται από τον παραδοσιακό φασιστικό-εθνικιστικό χώρο, από τον παραδοσιακό μπολσεβικικό-κομμουνιστικό χώρο, από τον ριζοσπαστικό ατομικισμό, από underground μουσικούς χώρους (πανκ, γκοθ, χέβι μέταλ),κ.λπ. και ενώνονται σε μια νέα επαναστατική κίνηση υπό το σύνθημα «Δυσαρεστημένοι όλου του κόσμου ενωθείτε!».
«Δυσαρεστημένοι όλου του κόσμου ενωθείτε!»
Η Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία (Global Revolutionary Alliance) είναι μια παγκόσμια οργάνωση με παρουσία σε πολλές χώρες, από τη Ρωσία μέχρι τις ΗΠΑ, η οποία καλλιεργεί ένα οικουμενικό επαναστατικό κίνημα, με πρωτεργάτες στο μεν ιδεολογικό επίπεδο τον Ρώσο πολιτειολόγο και θεωρητικό της γεωπολιτικής Αλεξάντερ Ντούγκιν στο δε οργανωτικό επίπεδο τη φιλόσοφο του Πανεπιστημίου της Μόσχας, εικαστικό και ακτιβίστρια Νατέλα Σπεράνσκαγια.
Στο μανιφέστο της Παγκόσμιας Επαναστατικής Συμμαχίας - κάτω από το σύνθημα «Δυσαρεστημένοι όλου του κόσμου ενωθείτε!»- αναφέρεται ότι ζούμε στο τέλος ενός ιστορικού κύκλου, και συγκεκριμένα:
Eurasianism
geopolitics Europe
- See more at: http://www.4pt.su/el/content/kati-neo-gennietai-apo-ton-thanato-tis-dysis#sthash.SQWuvf49.dpuf
Ετερόκλητοι «συναγωνιστές»
Η Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία, εμπνεόμενη από μια νιτσεϊκή βούληση για δράση, λειτουργεί ως ένα παγκόσμιο δίκτυο που υποστηρίζει κάθε πολιτικό κίνημα, κάθε θρησκευτική κοινότητα, κάθε πολιτιστικό ρεύμα, κάθε πολιτική οντότητα, ακόμη και κάθε περιθωριακό κοινωνικό φαινόμενο, θεωρεί ότι συγκρούεται με το ιδρυμένο σύστημα. Έτσι, στην Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία θα βρει κάποιος την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία μαζί με Σιίτες, Σούφι, ινδουιστικά μυστικιστικά κινήματα, νεοπλατωνικές και ερμητικές σχολές κ.ο.κ., αλλά συγχρόνως θα βρει και σκληρή κριτική προς τις επίσημες κατεστημένες εκκλησιαστικές ηγεσίες, ιδίως της Δύσης, που συμπλέουν με την ολιγαρχία και ακόμη σκληρή κριτική προς το σουνιτικό κατεστημένο της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, ιδίως, δε, προς τον Ουχαμπισμό, που θεωρείται ο ισλαμικός εταίρος της δυτικής ολιγαρχίας. Επίσης στην Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία θα βρει κάποιος πολιτικά εξεγερμένες ομάδες ανθρώπων που προέρχονται από τον παραδοσιακό φασιστικό-εθνικιστικό χώρο, από τον παραδοσιακό μπολσεβικικό-κομμουνιστικό χώρο, από τον ριζοσπαστικό ατομικισμό, από underground μουσικούς χώρους (πανκ, γκοθ, χέβι μέταλ),κ.λπ. και ενώνονται σε μια νέα επαναστατική κίνηση υπό το σύνθημα «Δυσαρεστημένοι όλου του κόσμου ενωθείτε!».
«Δυσαρεστημένοι όλου του κόσμου ενωθείτε!»
Η Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία (Global Revolutionary Alliance) είναι μια παγκόσμια οργάνωση με παρουσία σε πολλές χώρες, από τη Ρωσία μέχρι τις ΗΠΑ, η οποία καλλιεργεί ένα οικουμενικό επαναστατικό κίνημα, με πρωτεργάτες στο μεν ιδεολογικό επίπεδο τον Ρώσο πολιτειολόγο και θεωρητικό της γεωπολιτικής Αλεξάντερ Ντούγκιν στο δε οργανωτικό επίπεδο τη φιλόσοφο του Πανεπιστημίου της Μόσχας, εικαστικό και ακτιβίστρια Νατέλα Σπεράνσκαγια.
Στο μανιφέστο της Παγκόσμιας Επαναστατικής Συμμαχίας - κάτω από το σύνθημα «Δυσαρεστημένοι όλου του κόσμου ενωθείτε!»- αναφέρεται ότι ζούμε στο τέλος ενός ιστορικού κύκλου, και συγκεκριμένα:
● Στο τέλος του καπιταλισμού: «Μόνο ένα πράγμα έχει απομείνει στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα: να καταρρεύσει στην άβυσσο. Βασισμένο σε μια προοδευτική αύξηση καθαρά χρηματοοικονομικών θεσμών, πρώτα τραπεζών και ύστερα πιο πολύπλοκων και εξεζητημένων χρηματιστηριακών δομών, το σύστημα του σύγχρονου καπιταλισμού έχει πάρει πλήρως διαζύγιο από την πραγματικότητα, από την ισορροπία προσφοράς και ζήτησης, από την αναλογία παραγωγής και κατανάλωσης, από τη σύνδεση με την πραγματική ζωή».
● Στο τέλος των πρώτων υλών: «Φθάνουμε σε αναπτυξιακά όρια και η παγκόσμια πείνα, η στέρηση, οι επιδημίες και ο θάνατος βρίσκονται στην ατζέντα».
● Στο τέλος της κοινωνίας: «Υπό την επίδραση των δυτικών και αμερικανικών κανόνων η διάσπαση του κοινωνικού ιστού σε ατομικές μονάδες, ασύνδετες με ταξύ τους με οποιουσδήποτε δεσμούς, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη... Πολιτιστικοί, εθνικοί, κοινωνικοί και θρησκευτικοί δεσμοί διαρρηγνύονται, κώδικες σπάνε, οργανικές επαφές καταρρέουν».
● Στο τέλος του ατόμου: «Η διαίρεση του ατόμου εις τα εξ ων συνετέθη καθίσταται η κυρίαρχη τάση. Η ανθρώπινη προσωπικότητα διασκορπίζεται σε δίκτυα, προσωνύμια και μεμονωμένες παρορμήσεις, μετατρεπόμενη σε ένα παιχνίδι αποδιοργανωμένων στοιχείων... Και αυτές οι διαδικασίες αποτελούν αντικείμενο διαχείρισης από την παγκόσμια ολιγαρχία».
● Στο τέλος των εθνών και των λαών: «Το παγκόσμιο σύστημα με συνέπεια καταστρέφει οποιαδή ποτε εθνική ταυτότητα, καταστρέφει τα κυρίαρχα κράτη το ένα μετά το άλλο, αναμειγνύεται όλο και περισσότερο στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών. Η παγκόσμια ολιγαρχία επιδιώκει να καταργήσει οποιαδήποτε εθνικά σύνορα... Οι υπερεθνικές εταιρείες προσπαθούν να θέσουν τα συμφέροντά τους υπεράνω των εθνικών συμφερόντων και των κρατικών κυβερνήσεων».
● Στο τέλος της γνώσης: «Τα παγκόσμια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δημιούργησαν ένα σύστημα ολοκληρωτικής παραπληροφόρησης, οργανωμένο σύμφωνα με τα συμφέροντα της παγκόσμιας ολιγαρχίας».
● Στο τέλος της προόδου: «Στους προηγούμενους αιώνες η ανθρωπότητα είχε ζήσει με την πίστη στην πρόοδο και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον... Η πίστη στην πρόοδο διαψεύδεται από την όλη πορεία των πραγμάτων. Ο κόσμος μας δεν γίνεται καλύτερος, αλλά, τουναντίον, υποβαθμίζεται ταχύτατα».Επί τη βάσει αυτής της δομικής κριτικής προς το σημερινό παγκόσμιο σύστημα η Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία επιδιώκει να συνενώσει όλες τις αντιδυτικές δυνάμεις του κόσμου υπό το σύνθημα «Δυσαρεστημένοι όλου του κόσμου ενωθείτε!», θεωρώντας ότι έχουν πλέον αποτύχει τόσο ο κομμουνισμός και ο φασισμός όσο και η φιλελεύθερη δημοκρατία του καπιταλισμού. Ως εκ τούτου, η Παγκόσμια Επαναστατική Συμμαχία, επικαλούμενη μια ανανεωμένη και ριζοσπαστικοποιημένη ιδέα περί συντηρητισμού, καλεί όλες τις παραδόσεις (πολιτιστικές, εθνικές, θρησκευτικές κ.λπ.) που τείνουν να περιθωριοποιηθούν από το ιδρυμένο σύστημα να δώσουν έναν αγώνα αυτοσυντήρησης και προόδου και να αγωνιστούν για έναν πολυπολικό κόσμο.
Eurasianism
geopolitics Europe
- See more at: http://www.4pt.su/el/content/kati-neo-gennietai-apo-ton-thanato-tis-dysis#sthash.SQWuvf49.dpuf
