Ρώσος πρέσβης: Παρελθόν η αμερικανική ηγεμονία

Σάββας Ιακωβίδης
SigmaLive

Ο πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο Β. Οσάτσι, σε συνέντευξή του στη «Σ», ξεκαθαρίζει τη ρωσική πολιτική όσον αφορά την Ουκρανία και την εντεύθεν κρίση, και στέλνει ηχηρά μηνύματα προς τις Ην. Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Ρώσος πρέσβης υποστηρίζει ότι αποτελεί παρελθόν η αμερικανική «πρωτοκαθεδρία», επειδή σήμερα η Ρωσία είναι...

σε θέση να αντισταθεί στον ηγεμονισμό των ΗΠΑ. Αφού κατηγορεί ΗΠΑ και ΕΕ ότι συνέβαλαν πραξικοπηματικά στην ανατροπή του προέδρου της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς, ο Σ. Οσάτσι επισημαίνει πως είναι επινοήσεις τα περί ρωσικής εισβολής στην Κριμαία και υπογραμμίζει πως οι κυρώσεις, που η Δύση επιδιώκει να επιβάλει στη Ρωσία, αποτελούν «δίκοπο μαχαίρι», επειδή θα χτυπήσουν πρώτα και οδυνηρά τις δικές τους οικονομίες.

• “Η ΡΩΣΙΑ είναι πια σε θέση να αντισταθεί στον αμερικανικό ηγεμονισμό“
• Επινοήσεις τα περί «ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία».
• Οι ΗΠΑ να παραιτηθούν από την ηγεμονική νοοτροπία τους.
• Οι κυρώσεις της Δύσης κατά της Ρωσίας είναι δίκοπο μαχαίρι. -Το Κυπριακό επηρεάζεται αρνητικά από την αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας

Ο Ρώσος πρέσβης κατηγορεί, επίσης, τη Δύση και ειδικά τις ΗΠΑ ότι επιδιώκουν περικύκλωση της Ρωσίας και αναβίωση του «Ψυχρού Πολέμου» και επιβεβαιώνει ότι ο ρόλος της Μόσχας στη Μαύρη Θάλασσα, όπως και στην Αν. Μεσόγειο και στη Μ. Ανατολή, αναβαθμίζεται. Ο Σ. Οσάτσι επισημαίνει τις στενές φιλικές σχέσεις της Ρωσίας με την Ελλάδα και την Κύπρο, που συνεχώς διευρύνονται, κατανοεί τις δυσκολίες της Κύπρου, που είναι μέλος της ΕΕ, και παρατηρεί πως από την αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας επηρεάζεται και το Κυπριακό.

Γεωπολιτικά συμφέροντα

Ποια είναι η ρωσική επίσημη θέση για τα γεγονότα στην Ουκρανία;

Αφετηρία των δραματικών εξελίξεων στην Ουκρανία, που οδήγησαν στη σημερινή πρωτοφανή επιδείνωση, στάθηκε η από 21 Νοεμβρίου 2013 απόφαση της κυβέρνησης της Ουκρανίας να αναστείλει την υπογραφή συμφωνίας για τη σύνδεση της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συμφωνία αυτή επρόκειτο να υπογραφεί κατά τη συνάντηση κορυφής της Ανατολικής εταιρικής σχέσης στη Βίλνιους 28-29 Νοεμβρίου 2013.

Η ουκρανική πλευρά αποφάσισε να αναστείλει τη δουλειά για την προετοιμασία της συμφωνίας αυτής, γιατί κατέληξε στο συμπέρασμα ότι από τη σύνδεση με την ΕΕ, η Ουκρανία, οικονομικά, στην ουσία δεν κερδίζει τίποτε, ενώ χάνει αρκετά. (Εντός παρενθέσεως θα σημειώσω ότι οι τωρινές Αρχές της Ουκρανίας στις 21 Μαρτίου υπέγραψαν μόνον το πολιτικό σκέλος της συμφωνίας για τη σύνδεση με την ΕΕ, επειδή και αυτοί βλέπουν τους κινδύνους που ελλοχεύουν στον οικονομικό τομέα).

Η απόφαση που λήφθηκε τον περασμένο Νοέμβριο δεν άρεσε καθόλου στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον. Οι δυτικοί «φίλοι» της Ουκρανίας άρχισαν να υποκινούν τους Ουκρανούς οπαδούς της «ευρωπαϊκής πορείας» της να ασκούν πιέσεις στον Πρόεδρο Β. Γιανουκόβιτς, για να αναθεωρηθεί η προαναφερόμενη απόφαση. Οι ενέργειες που οι «φιλοευρωπαίοι» επιχείρησαν στο επίπεδο της ανώτατης εξουσίας τον Φλεβάρη, μετά από έντονη και σε αρκετές περιπτώσεις αιματηρή αντιπαράθεση με τους αντιπάλους της σύνδεσης με την ΕΕ, ήταν παράνομες και είχαν πραξικοπηματικό χαρακτήρα.

Διαπιστώνουμε ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ, που τις ακολουθεί, δεν θέλουν να εκτιμήσουν αντικειμενικά τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τις αιτίες τους. Θεωρούμε ότι οι προσπάθειές τους να επιρρίψουν την ευθύνη για την ουκρανική κρίση στη Ρωσία, καθώς και η κλιμάκωση των αντιρωσικών κυρώσεων δεν είναι σε θέση να αντικαταστήσουν την αναζήτηση ρεαλιστικής λύσης των ενδο-ουκρανικών διαφορών.

Μας δημιουργείται η εντύπωση ότι ο θόρυβος που οργάνωσε η Δύση γύρω από τα θέματα της Κριμαίας και των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, έχει ως στόχο να συγκαλύψει ορισμένα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και των εταίρων τους, καθώς και το γεγονός ότι δεν θέλουν να παρέχουν αισθητή οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία, προσπαθώντας να αντικαταστήσουν την παροχή της με υποκριτικές κουβέντες περί δημοκρατίας και ελευθερίας.

«Δυτικοί πολιτικοί υποκίνησαν τους στασιαστές»

Γιατί επιμένετε για πραξικόπημα εναντίον του προέδρου Γιανουκόβιτς και από ποιους;

Τέτοιες ενέργειες, όπως παραμερισμός του νόμιμα εκλελεγμένου Προέδρου Β. Γιανουκόβιτς, εκλογή «προσωρινού προέδρου», σχηματισμός κυβέρνησης του Α. Γιατσενιούκ, η σύνθεση της οποίας «εγκρίθηκε» από τους στασιαστές που ήταν συγκεντρωμένοι στην πλατεία Ελευθερίας του Κιέβου («ευρωμαϊντάν» ή «ευρωπλατεία») είναι παράνομες, γιατί πραγματοποιήθηκαν με χοντρές παραβάσεις του ισχύοντος Συντάγματος της Ουκρανίας και της συμφωνίας που στις 21 Φεβρουαρίου ο Πρόεδρος Β. Γιανουκόβιτς υπέγραψε με αντιπολιτευτικές δυνάμεις. Αυτή η συμφωνία συνυπογράφτηκε από τους ΥΠΕΞ Γερμανίας και Πολωνίας, καθώς και τον εκπρόσωπο της ΕΕ, και είχε σαν στόχο την εξομάλυνση της κατάστασης στην Ουκρανία. Το μόνο βασικά νόμιμο όργανο της ανώτατης εξουσίας της Ουκρανίας τώρα είναι το κοινοβούλιο – η Ανώτατη Ράντα (Ανώτατο Συμβούλιο).

Γιατί κατηγορείτε τις ΗΠΑ και την ΕΕ για ανάμιξη στην Ουκρανία;

Τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των «φιλοευρωπαίων» Ουκρανών υποστήριξαν ανοικτά με την παρουσία τους στην «ευρωπλατεία» αρκετοί δυτικοί πολιτικοί. Ανάμεσα σε αυτούς που καλούσαν τους στασιαστές σε αντικυβερνητικές ενέργειες διακρίνονται η Κ. Άστον, οι ΥΠΕΞ Σουηδίας, Γερμανίας και Καναδά, ΥΦΥΠΕΞ ΗΠΑ Β. Νούλαντ, Αμερικανοί γερουσιαστές Τζ. ΜακΚέϊν και Κ. Μέρντι, Αμερικανός Πρέσβης στο Κίεβο Τζ. Παϊέτ, πρώην Πρωθυπουργός Πολωνίας Γ. Κατσίνσκι, πρώην Πρόεδρος Γεωργίας Μ. Σαακασβίλι κ.ά. Δεν πρόκειται για προκλητικές προσπάθειες των δυτικών πολιτικών; Δεν είναι επέμβαση στα εσωτερικά της Ουκρανίας;
Οι στασιαστές προχώρησαν σε απαγωγές όπλων από στρατιωτικές αποθήκες, άρχισαν τις καταλήψεις κυβερνητικών κτιρίων.

Γρήγορα μέσα στους διαμαρτυρόμενους επικράτησαν οι άκρως αντιδραστικές εθνικιστικές αντιρωσικές νεοναζιστικές δυνάμεις («Ελευθερία», «Δεξιός Τομέας»). Οι πράξεις διαμαρτυρίας μετεξελίχθηκαν σε αιματηρές συγκρούσεις με τις κυβερνητικές δυνάμεις δημόσιας τάξης και τους αντιπάλους της σύνδεσης με την ΕΕ. Συνολικά υπήρξαν πάνω από 100 θύματα. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ δεν αποδοκίμασαν τις εγκληματικές ενέργειες των «φιλοευρωπαίων». Δεν έκαναν τίποτε για να εξασφαλισθεί η τήρηση της συμφωνίας της 21ης Φεβρουαρίου από μέρους της αντιπολίτευσης. Αντίθετα, στην ουσία συνέβαλαν στην ανατροπή του νόμιμου Προέδρου Β. Γιανουκόβιτς.

«Δεν έγινε εισβολή»

Έγινε ή όχι ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Κριμαία;

Δεν έγινε. Στην Κριμαία βρίσκονται οι ουκρανικές στρατιωτικές μονάδες (συνολικά 22 χιλ. άνδρες) που όλο αυτό το διάστημα έμειναν στα σημεία μόνιμης στρατοπέδευσής τους. Οι ρωσικές στρατιωτικές μονάδες συνολικής δύναμης 25 χιλ. άνδρες, σύμφωνα με διατάξεις της διμερούς συμφωνίας επίσης βρίσκονται στην Κριμαία. Και αυτές οι μονάδες όλη την προηγούμενη περίοδο δεν κινήθηκαν. Καμιά άλλη ρωσική στρατιωτική μονάδα στην Κριμαία δεν στάλθηκε. Έτσι οι ισχυρισμοί περί «ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Κριμαία» είναι επινοήσεις.

Γιατί υποστηρίζετε ότι η Κριμαία ανήκει ιστορικά στη Ρωσία και τι σημαίνει η προσάρτησή της στη Ρωσία;

Η Κριμαία πέρασε στα χέρια της Ρωσίας το 1783 και ανήκε στη Ρωσία μέχρι το 1954, όταν μεταβιβάσθηκε στην Ουκρανία με πρωτοβουλία του σοβιετικού ηγέτη αυτής της περιόδου Ν. Χρουτσόφ, για να τιμηθεί μια μεγάλη επέτειος στην ιστορία των δύο λαών μας – 300 χρόνια της ένωσης της Ουκρανίας με τη Ρωσία. Φυσικά, τότε, ήταν αδύνατο να προβλέψει κανείς ότι η Σοβιετική Ένωση, μέλη της οποίας ήταν και η Ρωσία και η Ουκρανία, ύστερα από 37 χρόνια θα διαλυθεί και σε άλλα 23 χρόνια το εδαφικό ζήτημα θα αποκτήσει όχι απλώς πρακτική, αλλά και ζωτική σημασία για την Κριμαία.

Παρά το γεγονός ότι την πλειοψηφία του πληθυσμού της Κριμαίας αποτελούν οι Ρώσοι, που πάντα είχαν γερούς δεσμούς με τη Ρωσία, το θέμα της απόσχισης της Κριμαίας από την Ουκρανία και της προσχώρησής της στη Ρωσία μέχρι πρόσφατα δεν το κίνησε κανένας. Τέθηκε επί τάπητος μόλις τελευταία, ως αντίδραση σε περιορισμό των αυτόνομων δικαιωμάτων της Κριμαίας και αντιρωσικές ενέργειες των νέων Αρχών του Κιέβου.

Δεν έγινε προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία. Η Κριμαία, σύμφωνα με τη θέληση του λαού της που εκφράσθηκε νόμιμα στο δημοψήφισμα της 16ης Μαρτίου, επανενώθηκε με τη Ρωσία.

«Η Ρωσία αντιστέκεται στις ΗΠΑ»

Γιατί εκτιμάτε ότι η Δύση και το ΝΑΤΟ επιχειρούν περικύκλωση και αποδυνάμωση της Ρωσίας;

Δεν είναι μυστικό που η Ρωσία, που ήταν αποδυναμωμένη μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, τελευταία στάθηκε ξανά στα πόδια και τώρα είναι σε θέση να αντιστέκεται στις επιθέσεις των ΗΠΑ και των εταίρων τους. Και αυτό δεν προκαλεί χειροκροτήματα στην Ουάσιγκτον, η οποία συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως μόνος πλανητάρχης, χρησιμοποιώντας επικίνδυνες προκλήσεις, απειλές, εκβιασμούς και επεμβάσεις.
Εξαιτίας των ενεργειών της Ρωσίας, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν κατόρθωσαν να επαναλάβουν στη Συρία το αιματηρό σενάριο που δοκίμασαν στο Ιράκ και στη Λιβύη. Και κατέβαλαν κάθε προσπάθεια, ώστε τα χαμένα στη Συρία να κερδίσουν αλλού. Θεώρησαν την Ουκρανία κατάλληλο χώρο για να ανταποδώσουν στη Ρωσία, να προσπαθήσουν να την εκθέσουν και να οδηγήσουν τα πράγματα σε μια παγκόσμια αντιπαράθεση. Γιατί θέλουν νέα αποδυνάμωση της Ρωσίας; Γιατί η Ρωσία όλο και πιο αποφασιστικά και αποτελεσματικά αντιστέκεται στα αντιδραστικά τους σχέδια.

«Το διεθνές δίκαιο δεν ερμηνεύεται ανάλογα με τις σκοπιμότητες…»

Γιατί πιστεύετε ότι η στάση της Δύσης στην ουκρανική κρίση και η επίκληση του διεθνούς δικαίου είναι υποκριτική;

Είναι υποκριτική γιατί στη βάση της βρίσκονται διπλά μέτρα και σταθμά. Εάν το Κοσσυφοπέδιο, το Νότιο Σουδάν, η Ερυθραία κ.ά. έχουν δικαίωμα για αυτοδιάθεση, γιατί δεν το έχει η Κριμαία;

Θα πάρουμε π.χ. το Κοσσυφοπέδιο, που ήταν μέρος της Σερβίας πάνω από 1200 χρόνια (ενώ η Κριμαία ανήκε στην Ουκρανία όπως είπαμε μόνον 60 χρόνια). Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης γνωμοδότησε ότι στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου η απόφαση διενέργειας δημοψηφίσματος και διακήρυξης ανεξαρτησίας είναι νόμιμη σύμφωνα με το «διεθνές δίκαιο και ότι το διεθνές δίκαιο δεν περιέχει απαγόρευση που να εφαρμόζεται στις διακηρύξεις ανεξαρτησίας». Οι ΗΠΑ με το υπόμνημά τους, που παρουσίασαν στο Διεθνές Δικαστήριο και με το οποίο επιβεβαίωσαν ότι η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου ανταποκρίνεται στο διεθνές δίκαιο, δήλωσαν ότι οι διακηρύξεις ανεξαρτησίας μπορούν και συχνά έτσι συμβαίνει, να παραβιάσουν την εσωτερική νομοθεσία.

Εάν όλα αυτά ισχύουν για την περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου, γιατί δεν ισχύουν για την περίπτωση της Κριμαίας; Τώρα κάποιοι στο ΝΑΤΟ μιλάνε για την «ιδιαιτερότητα» του Κοσσυφοπεδίου, ισχυριζόμενοι ότι δήθεν το διεθνές δίκαιο αποδέχεται την απόσχιση και την ανεξαρτησία μόνον σε «ακραίες» καταστάσεις απειλητικές για τη ζωή των ανθρώπων. Παράλογη λογική! Πρέπει να περιμένουμε να γίνει εθνοκάθαρση, για να πούμε ότι η απόσχιση είναι νόμιμη!

Φυσικά οι ιδιαιτερότητες υπάρχουν. Υπάρχουν και στην περίπτωση της Κριμαίας. Και πάντα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη. Όμως, τα θέματα του διεθνούς δικαίου δεν πρέπει να ερμηνεύονται ανάλογα με τα γούστα ή μάλλον ανάλογα με τις σκοπιμότητες.

Νέος «Ψυχρός Πόλεμος»

Θεωρείτε ότι αναβιώνει ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος και ποιος ευθύνεται γι΄ αυτό;

Θεωρώ ότι οι αντιρωσικές ενέργειες της Δύσης αναγεννούν την «ψυχροπολεμική» ατμόσφαιρα. Η ευθύνη γι΄ αυτό δεν επωμίζεται στη Ρωσία. Αντίθετα, η Ρωσία κάνει το παν για να μην επανέλθει ο «Ψυχρός Πόλεμος».
Αν θυμηθούμε τα γεγονότα που έλαβαν χώρα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης σε τέτοιες χώρες όπως Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.ά., θα γίνει φανερό ότι η Ρωσία κατέβαλε προσπάθειες για να αποφευχθούν οι διενέξεις, συγκρούσεις και επεμβάσεις, για να μην απειλείται η ειρήνη.

Οι προτάσεις της Μόσχας για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση ήταν συγκεκριμένες. Όμως, η γενική αρχή αυτών των προτάσεων είναι μία. Όλες οι διαφορές πρέπει να λύνονται με πολιτικά μέσα και να αποφεύγεται η χρήση βίας. Και αυτό μπορεί να γίνει κατορθωτό σε περίπτωση που οι ΗΠΑ παραιτηθούν από την ηγεμονική τους νοοτροπία και θα πάψουν να πιστεύουν ότι δικαιούνται να επιβάλλουν σε όλους τη θέληση και τις αξίες τους.

«Δίκοπο μαχαίρι» οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας

Πολλοί εκτιμούν ότι η Δύση (ΗΠΑ και ΕΕ) δεν επέβαλαν πραγματικές κυρώσεις στη Ρωσία, εξαιτίας της οικονομικής και ενεργειακής εξάρτησής τους από τη Μόσχα. Πώς σχολιάζετε;

Η ενέργεια αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς τομείς της συνεργασίας μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης. Η Ρωσία πάντα εκπληρώνει αυστηρά όλες τις υποχρεώσεις της σε ό,τι αφορά τις προμήθειες των υδρογονανθράκων. Και ποτέ δεν χρησιμοποιούσε το φυσικό αέριο ως μέσο εκβιασμού. Αν θυμάστε μερικά χρόνια πριν, ο κανονικός εφοδιασμός μερικών δυτικοευρωπαϊκών χωρών με ρωσικό αέριο παραβιάσθηκε. Η αιτία, όμως, δεν συνίστατο σε κάποιες «κακόβουλες» ενέργειες των Ρώσων, αλλά σε ενέργειες των Ουκρανών, που αποφάσισαν να απορροφήσουν για τη δική τους κατανάλωση ένα μέρος του ρωσικού αερίου που προοριζόταν για άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τότε η ρωσική πλευρά, χωρίς καθυστέρηση, πήρε όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε οι παράνομες ουκρανικές ενέργειες να μην αποδειχθούν ζημιογόνες για τους Ευρωπαίους.

Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ δείχνουν δισταγμούς στο θέμα κυρώσεων ενάντια στη Ρωσία κατά τη γνώμη μου οφείλεται στο ότι οι οικονομικές κυρώσεις τους είναι «δίκοπο μαχαίρι» και θα χτυπήσουν οδυνηρά τις δικές τους οικονομίες, θίγοντας πρώτα-πρώτα τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη ρωσική αγορά και τις ρωσικές εταιρείες που δουλεύουν στο εξωτερικό, θίγοντας στην ουσία όλους τους τομείς – από βιομηχανία και τράπεζες μέχρι τουρισμό και εμπόριο. Αυτό, στις συνθήκες οικονομικής κρίσης που συνεχίζεται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, δημιουργεί άκρως δυσάρεστες οικονομικές προοπτικές.

Αναλυτές εκτιμούν ότι ο Πρόεδρος Πούτιν βγήκε κερδισμένος από την ουκρανική κρίση. Συμφωνείτε;

Μπορώ να πω δικαιολογημένα ότι η κρίση αυτή απέδειξε πειστικά ότι η σημερινή Ρωσία είναι σε θέση να προστατεύσει τους Ρώσους, καθώς και να υπερασπισθεί τα εθνικά της συμφέροντα αν απειλούνται.

Και όσο για κερδισμένους και ηττημένους, στις κρίσεις θα έλεγα ότι κερδισμένοι βγαίνουν όλοι αν η κρίση ξεπερνιέται. Εξίσου, όλοι χάνουν αν η κρίση οδηγεί στην περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης.

Η αμερικανική «πρωτοκαθεδρία»

Πώς η ρωσική πλευρά αναλύει τις γεωστρατηγικές επιπτώσεις από την ουκρανική κρίση;

Μια από τις κυπριακές εφημερίδες έγραψε πριν από λίγες μέρες: «Η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ, που επιβλήθηκε με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, αποτελεί παρελθόν». Νομίζω πως αυτά τα λόγια βρίσκονται κοντά στην πραγματικότητα. Όμως οι ΗΠΑ δεν θέλουν να χάσουν την παγκόσμια «πρωτοκαθεδρία», ενώ η Ρωσία είναι πια σε θέση να αντισταθεί στον ηγεμονισμό τους.

Δυστυχώς, τα παράγωγα της ουκρανικής κρίσης, όπως φαίνεται, θα επιδράσουν αρνητικά πρωτ΄ απ΄ όλα στον ευρωπαϊκό χώρο, στη συνεργασία της ΕΕ με τη Ρωσία. Και ευθύνη γι’ αυτό φέρνει η ΕΕ. Γιατί οι Βρυξέλλες ήταν που ματαίωσαν τη συνάντηση κορυφής ΕΕ – Ρωσίας, που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στο Σότσι τον Ιούνιο, φέτος, και άφησαν να εκκρεμούν όλες οι διμερείς συναντήσεις κορυφής μεταξύ της Ρωσίας και χωρών-μελών της ΕΕ. Έτσι, η ηγεσία της ΕΕ όχι μόνον υποτίμησε τη σημασία της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας – ΕΕ, αλλά και «αυτοπαραμερίσθηκε» από την κοινή αναζήτηση τρόπων εξομάλυνσης της κατάστασης στην Ουκρανία. Η προσήλωση της ηγεσίας της ΕΕ στις πολιτικές προκαταλήψεις γι’ άλλη μια φορά υπερζύγισε τη λογική. Η ένταση που δημιουργείται ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος δεν καθιστά κερδισμένη ούτε τη Ρωσία, ούτε την ΕΕ.

Αναβαθμισμένος ρωσικός ρόλος

Αναβαθμίζεται ο ρόλος της Ρωσίας στη Μαύρη θάλασσα έναντι ειδικά της Τουρκίας και Γεωργίας;

Ο ρόλος της Ρωσίας στη Μαύρη θάλασσα πάλι γίνεται σημαντικός. Δεν στρέφεται ενάντια στην Τουρκία, Γεωργία ή άλλη χώρα. Είναι σταθεροποιητικός και αποβλέπει στη διασφάλιση της ειρήνης και ασφάλειας στην περιοχή.

Πώς αναδιατάσσεται ο ρόλος της Ρωσίας στην Αν. Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή;

Βλέπετε ότι αναβαθμίζεται πραγματικά. Οι εξελίξεις γύρω από τη Συρία δείχνουν ότι αυτή η αναβάθμιση είναι θετική για την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, γιατί επιτρέπει να αποφευχθούν τα χειρότερα σενάρια στην περιοχή.

Πώς η Μόσχα αντιμετωπίζει την Ελλάδα και την Κύπρο στη μεγάλη γεωστρατηγική και γεωπολιτική σκακιέρα της Ευρασίας;

Τις βλέπει σαν χώρες με τις οποίες οι θέσεις της Ρωσίας σε αρκετά επίκαιρα διεθνή προβλήματα συμπίπτουν ή είναι παραπλήσιες. Και αυτό δημιουργεί αντικειμενικά δυνατότητες για συνέχιση και διεύρυνση της συνεργασίας και με την Ελλάδα και με την Κύπρο, για επίλυση μεγάλων περιφερειακών και παγκόσμιων προβλημάτων.

Λευκωσία, Μόσχα, Κυπριακό

Πώς κρίνετε τη στάση της Λευκωσίας έναντι της ουκρανικής κρίσης και της Ρωσίας;

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμμερίζεται τις αξίες της και σήμερα δεν θέλει να διαφέρει σε τίποτε από τα άλλα μέλη της ΕΕ. Όμως, ταυτόχρονα, είναι φίλη της Ρωσίας, με την οποία συνεργάζεται σε πολλούς τομείς. Είναι φυσικό ότι σε αυτές τις συνθήκες η Λευκωσία από τη μια τηρεί την «πειθαρχία» της ΕΕ και από την άλλη τάσσεται υπέρ της επίλυσης των διαφορών μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας με πολιτικά και διπλωματικά μέσα.

Πώς, πιθανόν, επηρεάζεται το Κυπριακό και η λύση του από την αντιπαράθεση Δύσης – Ρωσίας, σε συνάρτηση προς την Τουρκία;

Νομίζω αρνητικά. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι αυτή η αντιπαράθεση δημιουργεί ευοίωνες προϋποθέσεις για την επίλυση του Κυπριακού λόγω π.χ. αυξημένου ενδιαφέροντος, που σε αυτές τις συνθήκες δίνεται από τη Δύση προς τους κυπριακούς υδρογονάνθρακες. Όμως, στην πράξη, αντίθετα οι γενικές αντιπαραθέσεις συνήθως δυσκολεύουν δίκαιες λύσεις περιφερειακών προβλημάτων.