Κατσάνης Δημήτρης-Βιβλίο...«Δύο δευτερόλεπτα.. πριν τη γενοκτονία»

Εισαγωγή

Ο καθηγητής μου της μουσικής
Ο καθηγητής μου της μουσικής ανέφερε συχνά την εξής φράση: «Ακόμη και ο  πλέον ειδικός, έχει μία πιθανή άποψη».
 
2008
 
Ήταν αρχές του 2008, το έτος της «χρηματοπιστωτικής κρίσης». Για την Ελλάδα εκείνη η χρονιά αλλά και η προηγούμενη δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μία χρονιά δυσοίωνων προοπτικών, μία χρονιά απ’ τα ίδια: ίδιες πολιτικές υποσχέσεις, ίδια πολιτικά τσιράκια, ίδια πολιτικά κόμματα που πίνουν μαζί το καφεδάκι τους στο φουαγιέ της Βουλής – αβουλίας των οσφεοκαμπτών.
 
Για την Ελλάδα, εκείνη η χρονιά ήταν ένα χειρότερο αντίγραφο των προηγούμενων ετών: περισσότεροι φόροι, περισσότερη λιτότητα, ψεύτικες πολιτικές υποσχέσεις και προδοσίες, προβοκάτσιες, πορείες με γνωστούς-άγνωστους αναρχικούς (ασφαλίτες, ¨αναρχικούς¨, αριστερούς, παμετζήδες, ξένους προβοκάτορες) να σπάνε και να καίνε την Αθήνα. Πολιτικά δικαστήρια-θέατρα και εξεταστικές επιτροπές αθώωσης πολιτικών αδικημάτων, πράσινοι, μπλε, κόκκινοι και ροζ επιχειρηματίες να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα. Ένα κράτος ανοργάνωτο, άθλιο, γραφειοκρατικό. 

Μία δικαιοσύνη που τιμωρεί τον κουλουρά της πλατείας και την ίδια στιγμή αθωώνει αυτούς που γενοκτονούν τους Έλληνες. Μία δικαιοσύνη εξαρτημένη από το Πασόκ, τη ΝΔ, το ΚΚΕ και άλλες αδελφές πολιτικές εταιρείες Ε.Ε. (Επώνυμες Επιχειρήσεις) του ελληνικού κοινοβουλίου. 

Οι λαθρομετανάστες γεμίζουν την Ελλάδα, η εγκληματικότητα αυξάνει και τα κεντρο-αριστερά κόμματα-δολοφόνοι των Ελλήνων (Σύριζα, ΚΚΕ, Πασόκ) χρηματοδοτούν την ξένη εισβολή στην Ελλάδα εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού, της ελληνικής οικογένειας, της ελληνικής κοινωνίας. 

Ο Μαρξ το είχε δηλώσει καθαρά: ο ξένος εργάτης είναι φίλος του κεφαλαίου και εχθρός του ντόπιου εργάτη. Ο ξένος εργάτης ρίχνει τα μεροκάματα, ο ντόπιος εργάτης χάνει την δουλειά του και ο κεφαλαιοκράτης-καπιταλιστής-πλουτοκράτης (για να μιλήσουμε με όρους ΚΚΕ) κερδίζει περισσότερα. Ο ντόπιος εργάτης αλλά και κάθε Έλληνας πολίτης, μετατράπηκε ξαφνικά σε ρατσιστής, φασίστας, χουντικός, ναζιστής και ξενοφοβικός, επειδή δεν μπορούσε να ανεχθεί πια τη γενοκτονία εις βάρος του. 

Χάσαμε τις εργασίες μας, χάσαμε τον όποιο πολιτισμό μας, τις όποιες παραδόσεις μας, ήθη, έθιμα, ιστορία κ.ά. και όσοι προσπαθούμε να σώσουμε ότι απέμεινε κατηγορούμαστε από τα μισελληνικά, προδοτικά γενοκτόνα κόμματα. Είναι προφανές πια πως δεν πρόκειται για ελληνικά κόμματα: πρόκειται για ανθελληνικά κόμματα, για νεοταξίτες υπαλλήλους, για τσιράκια και χαφιέδες του ξένου πολιτικο τραπεζικού συστήματος και του εγχώριου κρατικο-επιχειρηματικού συμφέροντος.
 
Ήταν η χρονιά του 2008 και, όντας καλός στα οικονομικά, αποφάσισα να συγγράψω ένα οικονομικό βιβλίο το οποίο να δίνει ιδέες και προτάσεις για την οργάνωση της οικονομίας και τρόπους εξόδου από την οικονομική κρίση, τρόπους ανάτασης, επανεκκίνησης και αναζωογόνησης της ελληνικής οικονομίας. Δεν με ενδιέφερε πόσοι θα διάβαζαν το βιβλίο μου. Θεώρησα καθήκον μου τη συγγραφή του, θεώρησα καθήκον μου να υπερασπιστώ τη ζωή μου, την κοινωνία, τους συνέλληνες αδελφούς μου, την ελληνική οικογένειά μου, την Ελλάδα, αλλά και όλους τους φιλέλληνες μετανάστες οι οποίοι είχαν έρθει στην Ελλάδα για να κάνουνε μία νέα αρχή, για να προσφέρουνε και αυτοί όσο μπορούσαν στην ελληνική κοινωνία, με τον δικό τους τρόπο. Θεώρησα χρέος μου να κάνω ό,τι μπορώ, ό,τι περνάει από το χέρι μου ώστε να συμβάλλω στην μεταβολή της άθλιας οικονομικής μας κατάστασης.
 
Το βιβλίο
 
Ξεκινώντας την έρευνά μου στην οικονομία, άρχισα να μελετώ και πολλά άλλα θέματα. Η οικονομία με κατεύθυνε στην πολιτική, η πολιτική στα πολιτικά κόμματα, στην ιστορία τους και στα πολιτικά πρόσωπα. 

Εκεί συνειδητοποίησα πως η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ ελεύθερο κράτος. Η πολιτική εξουσία ήταν ανέκαθεν πιόνι των ξένων δυνάμεων που, από σύστασης του Ελληνικού κράτους το 1832, έλεγχαν πλήρως την πολιτική εξουσία και κατ’ επέκταση και την οικονομία της Ελλάδας. 

Και σίγουρα έλεγχαν στο 100% τα δημόσια οικονομικά: δάνεια, συμβάσεις, μισθούς, ΔΕΚΟ, δημόσια ελλείμματα, δημόσια χρέη κ.λπ.. Από το 1832 έως σήμερα οι περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες και βουλευτές ήταν αγγλο-σάξωνο-βαυαροί βασιλιάδες, εξευγενισμένοι τουρκογενείς πασάδες, Αλβάνοτσάμηδες και εβραιογενείς-ισραηλίτες πολιτικοί, αλλά και πολλοί διεφθαρμένοι, ανήθικοι και προδότες «Έλληνες». 

Η Ελλάδα είναι υποδουλωμένη στο 110 % από το 1832 σε όλους τους παραπάνω. Και αφού οι πολιτικοί ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, τότε όλοι αυτοί οι αλλοδαποί, αλλοεθνείς και αλλόθρησκοι ηγέτες, αλλά και όλα τα ξένα κράτη που τους υποστήριζαν φέρουν στο 110% την αποκλειστική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας: την οικονομική, πολιτική, και κοινωνική ευθύνη. Όλοι αυτοί πρέπει να δικαστούν για όλα τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει κατά του ελληνικού πληθυσμού και πρέπει να μας αποζημιώσουν.
 
Πολλοί αρνούνται την παραπάνω κατηγορία θεωρώντας πως πρόκειται για μεταφορά ευθύνης, υποστηρίζοντας πως αφού οι πολίτες ψηφίζουν τα πολιτικά κόμματα, οι πολίτες φέρουν και την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Αρχικά, αρκετές ήταν οι φορές που θα έπρεπε να γίνουν εκλογές και δεν έγιναν. Κατά δεύτερον, αρκετές ήταν οι φορές που συνέβησαν παραποιήσεις εκλογικών αποτελεσμάτων, με κυριότερη εκείνη των εκλογών του 1961 που «ψήφισαν ακόμη και τα δέντρα». 

Τέλος, έχοντας αποδείξει έμπρακτα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από δημιουργήματα - μαριονέτες του ίδιου του ξενόφερτου συστήματος και από τη στιγμή που ο μοναδικός τους σκοπός είναι να παρασύρουν τους πολίτες και να τους μαντρώνουν στα κομματικά τους μαντριά με ασύστολα ψεύδη, με εμπαιγμό, με χειραγώγηση, με απάτη κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, τότε η ευθύνη επανέρχεται στο ίδιο το πολιτικό σύστημα και στα ξένα κράτη και εξουσίες που τα στηρίζουν και τα κατευθύνουν. 

Για τον συγγραφέα οι περισσότεροι ¨Έλληνες¨ πολιτικοί δεν είναι τίποτα περισσότερο από αλλοδαπούς πράκτορες-κατασκόπους οι οποίοι επέλεξαν να δικαστούν κάποια στιγμή ως Έλληνες προδότες και όχι ως κατάσκοποί. Να μην ξεχνάμε και τους εγχώριους προδότες.
 
Έτσι λοιπόν, κατά την οικονομική μου μελέτη που σκοπό είχε τη συγγραφή ενός εγχειριδίου οικονομικής ανάπτυξης, από την οικονομία μεταφέρθηκα στην πολιτική, στην πολιτική ιστορία αλλά και γενικότερα στην ελληνική ιστορία. Στη συνέχεια μεταφέρθηκα στην ευρωπαϊκή ιστορία, στην παγκόσμια ιστορία, στην ιστορία μεμονωμένων περιστατικών και γεγονότων σε διάφορα κράτη. Εκεί συνειδητοποίησα πως η ιστορία για αιώνες ήταν ίδια για όλα τα κράτη: ίδια ιστορία με διαφορετικά ονόματα, αλλά πολλούς ίδιους πρωταγωνιστές. 

Από την ιστορία πέρασα στην ιστορία των αρχαίων χρόνων και από εκεί στη μυθολογία, πηγαίνοντας όσο παλαιότερα γινόταν: κάπου στο 11.000 π.Χ.. Από εκεί ξαναπήρα φόρα προς τα εμπρός. Τα γεγονότα με στείλανε στις θρησκείες.

http://www.2seconds2genocide.com/site2/