Το πέρασμα από το εθνικό κράτος, στο κράτος πληθυσμού!.. Εξ' ού και τα πολιτικά ανδρείκελα ομιλούν για πολίτη, αόριστα... και όχι Έλληνα Πολίτη...

Αρχής γενομένης από το 1977, τα μαθήματα στο COLLEGE DE FRANCE αρχίζουν να εστιάζονται στο πέρασμα από το «Εθνικό κράτος» στο «κράτος πληθυσμού» και στην ιλιγγιώδη αύξηση της σημασίας της βιολογικής ζωής και της υγείας του έθνους ως προβλήματος της κυρίαρχης εξουσίας, ο οποία τώρα πια με τη σειρά της μετατρέπεται προοδευτικά σε «κυβέρνηση των ανθρώπων».


«Ό,τι προκύπτει είναι ένα είδος ΑΠΟΚΤΗΝΩΣΗΣ του ανθρώπου η οποία συντελείται μέσω των πιο εξεζητημένων πολιτικών τεχνικών.
Ειδικότερα, η ανάπτυξη και ο θρίαμβος του καπιταλισμού δεν θα ήταν εφικτά, από αυτήν την άποψη, δίχως τον πειθαρχικό ΕΛΕΓΧΟ που άσκησε η νέα βιοεξουσία, η οποία δημιούργησε, διαμέσου μιας σειράς κατάλληλων τεχνολογιών, τα «πειθήνια σώματα» που είχε ανάγκη.
Όπως προκύπτει από ένα σεμινάριο του 1982 στο Πανεπιστήμιο του Βερμόντ, ο Foucault άρχισε να προσανατολίζει αυτήν την ανάλυση προς δύο διακριτικές ερευνητικές ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ: από την μία πλευρά, προς την μελέτη των πολιτικών τεχνικών (όπως η επιστήμη της ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ), με τις οποίες το ΚΡΑΤΟΣ αναλαμβάνει και Αφομοιώνει στο εσωτερικό του την μέριμνα της φυσικής ΖΩΗΣ των ατόμων από την άλλη, προς την μελέτη των ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ (tecnologie del se), δια μέσου των οποίων συντελείται η διαδικασία Υποκειμενοποίησης, η οποία ωθεί το άτομο να Αγκιστρωθεί στην ταυτότητά του και στην συνείδησή του και, ταυτοχρόνως, σε μια ΕΞΟΥΣΙΑ εξωτερικού ΕΛΕΓΧΟΥ….