Το κομμουνιστικό κράτος (Ελλάδα) και το ρατσιστικό παραλήρημα εναντίον των Ελλήνων

Τό Άτομο στον Κομμουνισμό: Στον κομμουνισμό, το Κράτος παραλαμβάνει τον άνθρωπο άπό τήν ώρα πού θα γεννηθή και προσπαθεί νά τόν εχη στά χέρια του ώς τήν ώρα πού θά πεθάνη. Τό έργο αρχίζει μέ τόν βρεφικό σταθμό, όπου ή ερ­γαζομένη μητέρα είναι ούσιαστικά ύποχρεωμένη άπό τόν τρόπο ζωής και εργασίας νά άφίση τό βρέφος της.

Μετά τόν βρεφικό σταθμό, έρχεται ό παιδικός κήπος και τό νηπιαγωγείο. Στά ιδρύματα αυτά τό παιδί δεν είναι πιά τό επίκεντρο τής προσοχής τής οικογενείας, άλλά τό νούμερο 5 ή 12, πού δικαιούται τό 1 /40 ή τό 1 /50 τής προσοχής πού δίδει ή βρεφοκόμος στήν ομάδα. Ετσι, άπό τά πρώτα του βήματα ό άνθρωπος ύποβάλλεται στή συνεχή επίδρασι του Κ. Κ. πού τόν μαθαί­νει νά ζή σάν μέλος μιας Μάζας, σάν εξάρτημα ενός τεραστίου μηχανισμού, σάν μόριο ενός παμμεγίστου οργανισμού.
Τό έργο τής μαζοποιήσεως συνεχίζεται μετά τό σχολείο, μέ τις οργανώσεις τής νεολαίας, μέ τις πολλές και διάφορες ειδικές οργανώσεις και φυσικά μέ τό Κ. Κ.
Στό κομμουνιστικό κράτος ό άνθρωπος δεν μένει ποτέ μόνος του. Δεν υπάρχει κανείς που νά μην ανήκει κάπου. Όλοι είναι εντεταγμένοι σέ κάποια όργάνωσι που ελέγχεται οπωσδήποτε άπό τό κομμουνιστικό κράτος. Στην Κομσομόλ ή στην όργάνωσι των γυναικών, στο κολχόζ ή στην όργάνωσι της γειτονίας ή και της πολυκατοικίας στην οποία μένει, στό Κόμμα ή σέ κάποιο «σύνδεσμο».
Έξ άλλου, τό κρά­τος, ορίζει στον κάθενα τό επάγγελμα πού θά κάνη, τον εκπαιδεύει ανά­λογα και μετά του δίνει δουλειά, όρίζοντάς του τον τόπο, το είδος, τις συνθήκες και την αμοιβή της εργασίας του. Τό ολοκληρωτικό κομμουνιστικό κράτος, καθορίζει στον κάθε πολίτη τί θά διαβάση, τί θά δη στον κινηματογράφο και στό θέατρο, τί θά άκούση άπό τό ραδιόφωνο, με τί είδους μουσική θά χορέψη.
Γιατί, αυτό, είναι ό μοναδικός ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείων, έκδοτικών οίκων, κινηματογρα­φικών στούντιο, αιθουσών προβολής και παραστάσεων, ραδιοφωνικών σταθμών, κέντρων διασκεδάσεως. Και επί πλέον, αύτό είναι και ό γενι­κός λογοκριτής!

Είναι ο μοναδικός εκδότης, βιβλιοπώλης, κινη­ματογραφικός παραγωγός, θιασάρχης. Τό Κράτος, καθορίζει στον πο­λίτη άκόμη και την μόδα σύμφωνα μέ την όποία θά ντυθή γιατί αυτό και μόνον αύτό παράγει όλα τά είδη του ρουχισμού και υποδήσεως και είναι ιδιοκτήτης όλων τών καταστημάτων.

Είναι ό μοναδικός έμπορος, ράφτης, υποδηματοποιός, ή μοναδική μοδίστα, ό ιδιοκτήτης όλων τών κουρείων και κομμωτηρίων ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΜΕ. Τό Κράτος είναι άκόμη εκείνο πού θά πή στον πολίτη άν θά ταξιδέψη, πού, πότε, γιά πόσο, μέ ποιο τρόπο.

Ετσι, ό κομμουνισμός, έχοντας δημιουργήσει τό Ύπερκράτος πού ελέγχει τα πάντα, ελπίζει ότι επιδρώντας διαρκώς επάνω στη σκέψη του ατόμου και καθορίζοντας παντού και πάντα τήν συμπεριφορά του, σιγά – σιγά θα τό εξαλείψη ολοκληρωτικά.