ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ: Τα θύματά τους στην Ελλάδα να αφήσουν τα Διεθνή Δικαστήρια και τη διεφθαρμένη Χάγη και να πάνε κατ’ ευθείαν στη Νέα Υόρκη ...Να πάνε στην Επιτροπή Διεκδικήσεων. Σε πρώτη φάση Έλληνες "δικαιούχους", οι οποίοι φέρουν την αμερικανική υπηκοότητα και ως Αμερικανοί πολίτες να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις τους.

Φυλάει τον κλέφτη ...αλλά φυλάει και τον νοικοκύρη. 
ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Αυτό, το οποίο αρνήθηκε να κάνει ο Σαμαράς υπέρ των ελληνικών δικαίων, το έκανε η πραγματική ζωή. Ο Σαμαράς δεν μίλησε για τα γερμανικά χρέη απέναντι στην Ελλάδα, αλλά "μίλησε" γι' αυτά η πραγματικότητα. Σύντομα θα αποδειχθεί ότι η κουτοπόνηρη —και στην πραγματικότητα αφελής— Γερμανία έχει πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη "γκάφα" του αιώνα ..."Γκάφα" ήταν η πρόσφατη απόφασή της να δώσει συντάξεις σε Εβραίους, οι οποίοι απλά "κρύβονταν" για κάποιους μήνες από τους διώκτες τους ...Εβραίους, οι οποίοι δεν βασανίστηκαν, δεν ορφάνεψαν ή δεν ακρωτηριάστηκαν, όπως συνέβη με τα πραγματικά θύματά τους στην Ελλάδα, τα οποία ακόμα περιμένουν δικαίωση και βεβαίως αποζημίωση ως θύματα θηριωδίας ...Πραγματικά θύματα και όχι περίπου θύματα, όπως αυτοί οι οποίοι αποζημιώθηκαν πρόσφατα από τη Γερμανία ...Πολύ πρόσφατα, εφόσον οι αποφάσεις ελήφθησαν τον Δεκέμβρη του 2011.

Διαβάζουμε λοιπόν στις εφημερίδες εκείνων των ημερών: Ύστερα από έναν χρόνο σκληρών διαπραγματεύσεων, η Γερμανία αποδέχθηκε να πληρώσει τις συντάξεις αυτές σε επιπλέον 16.000 θύματα —παιδιά κάποτε—, που κατάφεραν να διασωθούν από τα ναζιστικά γκέτο ή εξαναγκάστηκαν να ζήσουν κρυπτόμενα υπό το φόβο των διώξεων.

Η συμφωνία ανακοινώθηκε χθες μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και της εδρεύουσας στη Νέα Υόρκη Επιτροπής Διεκδικήσεων.

«Συνιστά δικαίωση για τον τρόμο που υπέστησαν κατά την παιδική τους ηλικία. Δεν είναι θέμα χρημάτων», δηλώνει ο Γκρεγκ Σνάϊντερ, αντιπρόεδρος της Επιτροπής, στο Associated Press.

Από τους νέους δικαιούχους, οι 5.000 ζουν στις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τους νέους όρους, που αποδέχθηκε η γερμανική κυβέρνηση, κάθε Εβραίος, που διένυσε τουλάχιστον 12 μήνες σε γκέτο ή εξαναγκάστηκε να ζει κρυπτόμενος ή υπο πλαστή ταυτότητα για να αποφύγει τη σύλληψη, δικαιούται μηνιαίας σύνταξης ύψους 375 δολαρίων το μήνα. Για τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ το ποσό είναι περίπου 300 δολάρια.

Μέχρι τώρα η μικρότερη χρονική περίοδος, που απαιτούνταν για να στοιχειοθετηθεί δικαίωμα συνταξιοδότησης, ήταν οι 18 μήνες.

Μεγαλύτερη "γκάφα" από αυτήν τη διαπραγμάτευση δεν θα μπορούσε να κάνει η Γερμανία. Γιατί; Γιατί εν έτη 2011 η ίδια η Γερμανία αναγνωρίζει ότι ισχύει ακόμα και σήμερα το υλικό μέρος των υποχρεώσεών της. "Αποδέχεται" με τον πιο αδιάσειστο νομικό τρόπο ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξε η ίδια, ούτε "ξεχνιούνται" ούτε βεβαίως και παραγράφονται. Εφόσον ακόμα και σήμερα εκταμιεύονται χρήματα αποζημιώσεων υπέρ των Εβραίων, υπάρχει πλέον απόδειξη ότι η Γερμανία ως κράτος εξακολουθεί και αναγνωρίζει το υλικό μέρος των ευθυνών της και όχι μόνον το ηθικό, όπως μας "τόνισε" προσφάτως ο πονηρός Βεστερβέλε. Μιλάμε δηλαδή για κανονικό "αυτογκόλ" της γερμανικής πολιτικής απέναντι στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.

..."Αυτογκόλ", το οποίο προέκυψε από την πίεση που της ασκήθηκε από τους άπληστους Εβραίους, οι οποίοι θέλουν να "ξεζουμίσουν" πέρα από τα επιτρεπτά όρια την κατάσταση. Αυτή η παροιμιώδης απληστία των Εβραίων αφεντικών της Γερμανίας, σε συνδυασμό με τη δουλοπρεπή στάση του γερμανικού κράτους απέναντι στον σιωνιστικό παράγοντα, δημιούργησαν αυτό το νομικό "προηγούμενο", το οποίο ευνοεί την Ελλάδα και το οποίο είναι εις βάρος της Γερμανίας ...Εις βάρος της πολιτικής που επέλεξε να ακολουθήσει στο θέμα των αποζημιώσεων που οφείλει στην Ελλάδα ...Στη μοναδική χώρα που κατέστρεψε στην κυριολεξία και ποτέ δεν αποζημίωσε ...Στη μοναδική "νικήτρια" χώρα, που το τέλος του πολέμου την βρήκε πιο ισοπεδωμένη ακόμα και από την ηττημένη και κατεστραμμένη Γερμανία.

Γιατί μιλάμε για "γκάφα"; Γιατί στην πραγματικότητα ανατρέπεται όλη η μεταπολεμική γερμανική πολιτική, η οποία είχε αναπτυχθεί με δόλιο τρόπο εναντίον της Ελλάδας, προκειμένου να αποφευχθεί η αποζημίωσή της. Η "ηθική" Γερμανία, προκειμένου να αποφύγει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα, ακολουθούσε μια ύπουλη και άνανδρη τακτική ...Μια τακτική πολύ συνηθισμένη για τη θρασύδειλη συμπεριφορά των Ούννων. Δεν ήθελε να πληρώσει, αλλά ταυτόχρονα δεν ήθελε να έρθει αντιμέτωπη στο νομικό επίπεδο με το "δίκιο" του θύματός της. Δεν αμφισβητούσε τις υποχρεώσεις της, αλλά ταυτόχρονα δεν τις εκπλήρωνε.

Τι έκανε μέχρι τώρα; ...Τη γερμανική "πάπια". Σε πρώτη φάση εκμεταλλεύτηκε τις συνέπειες της ήττας της στον πόλεμο και τη διάσπαση του γερμανικού κράτους. Με αυτήν τη διάσπαση —ως δικαιολογία— δεν πλήρωνε μέχρι ...να ενωθεί η Γερμανία. Στο διάστημα αυτό δεν πλήρωνε μόνον τους "άλλους" και τους "κατώτερους" ...και όχι τους Εβραίους, τους οποίους "χρύσωσε" στην κυριολεξία. Οι "κατώτεροι", όπως ήταν οι Έλληνες, θα περίμεναν την Επανένωση, για να αποζημιωθούν. Η Ένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία θα ήταν το χρονικό σημείο "μηδέν" απ' όπου υποτίθεται θα άρχιζε να μετράει ο χρόνος μέχρι η Γερμανία να καλύψει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα και τους Έλληνες, οι οποίοι υπήρξαν θύματα της θηριωδίας της.

 Μέχρι να γίνει η Ένωση, οι Ούννοι θα μπορούσαν να "κοιμούνταν" ήσυχοι, εφόσον είχαν "συμφωνήσει" με τα θύματά τους να μπει "πάγος" στις απαιτήσεις τους. Εκβιάζοντας, απειλώντας ή εκλιπαρώντας τους άθλιους Κυβερνήτες της Ελλάδας, είχαν καταφέρει να "παγώσουν" τις ελληνικές απαιτήσεις. Τα θύματά τους θα έπρεπε να τους "σεβαστούν" και να περιμένουν. Κρυβόμενοι οι Γερμανοί πίσω από τους Αμερικανούς, οι οποίοι φρόντιζαν πάντα να ελέγχουν τις δράσεις και τις αντιδράσεις των κυβερνήσεων της Αθήνας, δεκαετίες ολόκληρες μετά τη θηριωδία τους δεν πλήρωσαν ούτε μία δραχμή ως αποζημίωση ...Αποζημίωση τεράστια, η οποία είχε προ πολλού υπολογιστεί και είχε επιδικαστεί στην Ελλάδα από το Διεθνές Δικαστήριο.  Οι Έλληνες περίμεναν την "Ένωση", για να αποζημιωθούν.

Η Ένωση δεν άργησε να έρθει — και άρα και η ώρα που η Γερμανία θα ερχόταν αντιμέτωπη με τις υποχρεώσεις της. Από εδώ αρχίζει ένα άλλο "παραμύθι" για τους Ούννους. Η Γερμανία άλλαξε τακτική και άρχισε να "χρονοτριβεί", προκειμένου να μην ανοίξει κανένας διάλογος. Επισήμως δεν αρνούνταν τα χρέη της, αλλά ταυτόχρονα δεν καθόταν στο "τραπέζι" να τα συζητήσει. Επικαλούμενη τις πιο περίεργες δικαιολογίες και προφάσεις, εκμεταλλευόταν τα πάντα, προκειμένου να καθυστερεί. Στην αρχή δεν μας αποζημίωνε μέχρι την Ένωση και μετά δεν μας αποζημίωνε, επειδή τα έξοδα της Ένωσης ήταν πολλά. "Διευκόλυνση" ήθελαν οι "ηθικοί", γιατί είχαν έξοδα και οι Έλληνες κυβερνήτες αποδεικνύονταν εξαιρετικά "υπομονετικοί" και "γενναιόδωροι".

...Η "μπάλα" μονίμως στην "κερκίδα", αλλά οι Γερμανοί "σύμμαχοι" στο μεταξύ αλώνιζαν την Ελλάδα, προσπαθώντας με διαφθορές και απειλές να αρπάξουν κρατικές παραγγελίες και προμήθειες. Την ρήξη με τον "πελάτη" της δεν την επεδίωκε, για να μην κλείσουν οι "πόρτες" της αγοράς του για τις εταιρείες της, αλλά δεν έκανε ούτε ένα βήμα προόδου σ' ό,τι αφορούσε τα χρέη της. Επισήμως δεν αρνούνταν τις αποζημιώσεις και απλά προσπαθούσε να βρίσκεται έστω και οριακά μέσα στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας.

...Στα όρια ...και απλά να περνά ο χρόνος ...Ο κρίσιμος χρόνος, όπως τον υπολόγιζαν κάποιοι πονηροί στο Βερολίνο σε συνεργασία με κάποιους προδότες στην Αθήνα. Επισήμως δεν αρνούνταν τα χρέη της —για να μην θεωρηθεί αυτή η "άρνηση" επίσημη νομική "θέση" και άρα προσβληθεί από την Ελλάδα στα διεθνή δικαστήρια—, αλλά παρασκηνιακά εμφανιζόταν "απρόθυμη" να ξεκινήσει τον διάλογο. Δεν τον έβαζε στα "επείγοντα" της γερμανικής πολιτικής ατζέντας και έβαζε την Ελλάδα στην "αναμονή" ...Τον διάλογο όχι πάνω στην εκτίμηση των αποζημιώσεων —η οποία είχε ήδη γίνει και άρα δεν τίθετο υπό αμφισβήτηση—, αλλά πάνω στο θέμα του τρόπου και του χρόνου καταβολής τους.

 Την αποτελεσματικότητα αυτής της τακτικής τη διαπιστώνουμε εύκολα, αν καταλάβουμε πόσο διήρκησε ήδη αυτή η "χρονοτριβή". Έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τότε που "ενώθηκε" η Γερμανία και άρα από τότε που θα έπρεπε να ξεκινήσει η καταβολή των δόσεων των αποζημιώσεων αυτών ...Καταβολή, η οποία, αν γινόταν, πιθανότατα η Ελλάδα να μην βρισκόταν ποτέ στη σημερινή δυσχερή θέση και σίγουρα η Γερμανία δεν θα βρισκόταν σε αυτήν τη θέση της απόλυτης υπεροχής. Τίποτε όμως δεν έγινε όπως προέβλεπε η νομιμότητα και φτάσαμε στο σημείο αυτό.

Η Γερμανία όχι απλά δεν έγινε ποτέ πηγή πλούτου για την Ελλάδα, αλλά με τη χυδαία πολιτική της έγινε "πληγή" χρεών γι' αυτήν. Η γερμανική κρατική πολιτική —σε συνδυασμό με την απληστία των γερμανικών εταιρειών έγιναν η αιτία να καταχρεωθεί η Ελλάδα με αναίτιες και υπερκοστολογημένες αγορές και να οδηγηθεί στη σημερινή αθλιότητα. Φτάσαμε στο σημείο να μας απειλούν ότι, αν δεν προτιμήσουμε τα προϊόντα τους, πιθανότατα να μην μας αποζημίωναν. ΟΙ "φίλοι" μας οι Γερμανοί όχι μόνον δεν μας αποζημίωσαν για την προηγούμενη λεηλασία, αλλά, παριστάνοντας τους φίλους, μας λεηλάτησαν εκ νέου. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της "επιτυχούς" πολιτικής τους — που δεν αποζημίωναν, χωρίς να διαταράσσουν τη συμμαχία με το θύμα τους, αλλά χρονοτριβούσαν σε βαθμό τέτοιο, που να διεκδικήσουν κάποτε τη "διαγραφή" των υποχρεώσεών τους.

Την αίσθηση της βεβαιότητας για την "επιτυχίας" τους θα τη διέκρινε κάποιος πολύ εύκολα στο χυδαίο βλέμμα του χυδαίου ομοφυλόφιλου, που παριστάνει τον Υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας και ο οποίος ήταν αυτός, ο οποίος έβαλε την κατάσταση σε νέα πορεία. Προφανώς κάποιοι "πίσω" από αυτόν έκριναν ότι ο χρόνος έφτασε για ν' αλλάξει πολιτική η Γερμανία. Η Ελλάδα είναι σε τρομερά δυσχερή οικονομική θέση και οι Έλληνες τρομοκρατημένοι από το αβέβαιο του μέλλοντός τους. Τώρα ήταν η στιγμή για τη μεγάλη "αλλαγή". Η Γερμανία, νιώθοντας απόλυτη υπεροχή και βλέποντας την Ελλάδα να βρίσκεται στην απόλυτη ανάγκη της, θα άλλαζε συμπεριφορά στο θέμα των αποζημιώσεων.

Ο Βεστερβέλε ανέλαβε να εκφράσει αυτήν την "αλλαγή". Αυτός θα ήταν εκείνος, που θα είχε την τύχη να εισπράξει τα κέρδη της προηγούμενης επιτυχούς πολιτικής ...Της πολιτικής της καθυστέρησης. Ο Βεστερβέλε λοιπόν ήταν ο πρώτος, που διατύπωσε την άποψη ότι ο χρόνος που πέρασε ήταν τόσος πολύς, που δεν υπάρχει νόημα για τέτοιου είδους συζητήσεις. Αυτός είναι ο πρώτος Υπουργός της Γερμανίας, που τολμά ν' αμφισβητήσει επισήμως τα ελληνικά δίκαια ...Ο πρώτος Γερμανός αξιωματούχος, ο οποίος θέτει σε εφαρμογή την άποψη εκείνη, την οποία εξ’ αρχής προσπάθησε να "χτίσει" η Γερμανία ...Την άποψη ότι πέρασε ο λογικός και "εύλογος" χρόνος που η Ελλάδα είχε στη διάθεσή της, για να αξιώσει τις διεκδικήσεις της.

..."Παλιά ξινά σταφύλια" μάς είπε ότι είναι οι ελληνικές απαιτήσεις. Επειδή ο συγκεκριμένος Υπουργός εκτός από "αδερφή" είναι και πολιτισμένος, "αναγνωρίζει" την ηθική ευθύνη της Γερμανίας απέναντι στα θύματά της, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Κατά την άποψή του οι ελληνικές θέσεις περί ναζιστικών θηριωδιών είναι ζητήματα, τα οποία πρέπει να απασχολούν πλέον τους ιστορικούς και όχι τους πολιτικούς ...Άνευ αντικειμένου ζήτημα, που όμοιά του υπάρχουν πολλά στη διάρκεια των αιώνων. Επειδή έχουμε να κάνουμε με κουτοπόνηρους Γερμανούς, κανείς δεν πρέπει ν' αμφισβητεί ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο που τις ίδιες ημέρες, που ο Βεστερβέλε μάς εξηγούσε το "μακρινό" των ελληνικών αποζημιώσεων, πήρε απροσδόκητη δημοσιότητα ένα πολύ περίεργο και στη φύση του "παρόμοιο" θέμα.

...Ο Δήμαρχος του Μιτενβάλντε ζήτησε από το Βερολίνο να του καταβάλει ένα τρισεκατομμύριο ευρώ για ένα δάνειο, το οποίο είχε συναφθεί 450 χρόνια πριν. Συγκεκριμένα, το έτος 1562 οι αρχές της πόλης Μπερλίν–Κιολν (Berlin-Cölln: Βερολίνο) ζήτησαν από το Μιτενβάλντε 400 γκίλντερ, για να καταβάλουν τους φόρους στον άρχοντα του Βραδεμβούργου. Το Βερολίνο δεν επέστρεψε τελικά στις αρχές της Μιτενβάλντε ούτε ένα γκίλντερ. Όπως και υποχρεούνταν, ο Δήμαρχος της πόλης μετά από 450 χρόνια επαναφέρει το ζήτημα. Το γερμανικό Βερολίνο, όπως είναι φυσικό, δεν συζητά ούτε γι' αστείο τις παραπάνω γερμανικές αξιώσεις.

Όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, αυτή είναι μια γελοία ουννική "παράσταση" με διδακτικό στόχο. Είναι προφανές ότι "παίζουν" Γερμανοί, για να "διδαχθούν" οι Έλληνες ...και πιθανόν και κάποιοι άλλοι. Τι μας "διδάσκει" αυτή η παράσταση; Ότι, εφόσον το Βερολίνο δεν χάνει την "ηθική" του και την "αδελφοσύνη" του με την μη επιστροφή του δανείου απέναντι στο "παράλογο" Μιτενβάλντε, γιατί να χάσει τα ίδια η Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα, κάνοντας ακριβώς τα ίδια; ...Απέναντι στην επίσης "παράλογη" Ελλάδα; ...Εφόσον το Βερολίνο δεν είναι "ανήθικο" απέναντι στους Γερμανούς δανειστές του, γιατί να είναι η Γερμανία "ανήθικη" με την μη επιστροφή του δικού της αναγκαστικού δανείου απέναντι στην "παράλογη" Ελλάδα;

Κατάλαβε ο αναγνώστης τη μεθόδευση; Ανακάλυψαν τον πολιτισμό οι Ούννοι και θέλουν να μας "διδάξουν" με "εποπτικά" μέσα —και βεβαίως ειρηνικά— τις θέσεις τους. Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που όλα τα τηλεοπτικά κανάλια των δωσίλογων έτρεξαν να ενημερώσουν τον κόσμο για τη γελοία απαίτηση ενός "στημένου" Δημάρχου της περιοχής του Βερολίνου; Μόνον στην Ελλάδα αυτή η γερμανική ηλιθιότητα έγινε είδηση στα κεντρικά κανάλια. Γιατί; Γιατί αρχίζουν οι δωσίλογοι να "χτίζουν" στην Ελλάδα την άποψη που συμφέρει την Γερμανία ...Την άποψη περί χαμένης ευκαιρίας ...Την άποψη περί τραγικής "καθυστέρησης" σ' ό,τι αφορά τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων ...Την άποψη να γίνει και μια "εξεταστική" να δούμε ποιοι φταίνε και να τους "μαλώσουμε", αν το επιτρέψει ο Μεϊμαράκης.

...Απλά πράγματα. Όταν είσαι ένας γελοίος Αντωνάκης και οι Γερμανοί σού επιτρέπουν να "χαρίσεις" την ΑΤΕ, για να διαγράψεις τα χρέη σου ως κομματάρχης, είσαι υποχρεωμένος να τους "χαρίσεις" τα χρέη τους. Όταν οι Γερμανοί δίνουν στους καναλάρχες τα διόδια των εθνικών οδών, αυτοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν είδηση τον Δήμαρχο του Μιτενβάλντε.

Είναι πλέον φανερό πως όλοι αυτοί οι προδότες έχουν πάρει εντολή ν' αρχίσουν σιγά-σιγά να "αποδομούν" την άποψη των Ελλήνων για τις αποζημιώσεις. Άρχισαν πλέον να αναγνωρίζουν στη Γερμανία μόνον την ηθική "ευθύνη", που της δίνει το δικαίωμα να αποφεύγει αποζημιώσεις, αλλά να δίνει άφθονες ανθρωπιστικές και τεχνικές "συμβουλές".

Με το αυτογκόλ της πρόσφατης συμφωνίας με τους Εβραίους όλη αυτή η κουτοπόνηρη πολιτική ανατρέπεται. Με το θετικό αποτέλεσμα της πρόσφατης εβραϊκής διεκδίκησης όλα αυτά, που ισχυρίζεται η "αδερφή" του Ρήνου, δεν ισχύουν. Όταν για το ίδιο χρονικό διάστημα —και για ίδια ή ανάλογα εγκλήματα— αναγνωρίζει κάποιος τις ευθύνες του και αποδέχεται την καταβολή αποζημιώσεων σε θύματά του, αναγκαστικά δημιουργεί νομικό προηγούμενο και για όλα τα υπόλοιπα θύματά του. Αν, δηλαδή, είναι "παλιό" ή "ιστορικό" ή "ξεπερασμένο" το πρόβλημα των αποζημιώσεων της γερμανικής θηριωδίας, δεν είναι πλέον θέμα των Ελλήνων να το αποδείξουν.

Το πόσο επίκαιρο είναι το θέμα και το πόσο λογικό είναι να απαιτηθούν αποζημιώσεις, δεν είναι πλέον θέμα των Ελλήνων να το αποδείξουν. Έχει αποδειχθεί ήδη και μάλιστα πανηγυρικά. Το απέδειξαν οι Εβραίοι πριν από λίγους μήνες και οι Γερμανοί το αποδέχθηκαν. Οι Έλληνες το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να κινήσουν από την αρχή τις διαδικασίες και να συζητήσουν μόνον για το προφανές. Τον τρόπο και τον χρόνο κατά τον οποίον θα εισπράξουν τις αποζημιώσεις τους ...Το δύσκολο το έκαναν για λογαριασμό τους οι Εβραίοι.

Τι προτείνουμε; Τα θύματά τους στην Ελλάδα να αφήσουν τα Διεθνή Δικαστήρια και τη διεφθαρμένη Χάγη και να πάνε κατ’ ευθείαν στη Νέα Υόρκη ...Να πάνε στην Επιτροπή Διεκδικήσεων. Απ' ό,τι φαίνεται ο Ατλαντικός Ωκεανός μάλλον "ζαλίζει" τους Γερμανούς ...Τα "χάνουν" όταν πηγαίνουν στις ΗΠΑ —και δικαίως—, γιατί οι Αμερικανοί δεν έχουν και τα καλύτερα αισθήματα γι' αυτούς. Προτείνουμε στα θύματά τους στην Ελλάδα να χρησιμοποιήσουν σε πρώτη φάση Έλληνες "δικαιούχους", οι οποίοι φέρουν την αμερικανική υπηκοότητα και ως Αμερικανοί πολίτες να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις τους. 
Να επαναλάβουν δηλαδή την εβραϊκή τακτική και τα "κεκτημένα" των "Αμερικανών" να μεταφερθούν και στους Ελλαδίτες. 

ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ: 

Η Μέρκελ και η λεία της