Το κερασάκι στην τούρτα, είναι το βαθούλωμα στη “σφραγίδα” του δαχτυλιδιού. Γιά την ακρίβεια, το ένα από τα δύο βαθουλώματα – κάπου επάνω από τα μπροστινά πόδια του ζώου. (Το άλλο, προς τα πίσω πόδια του ζώου καί χαμηλά, σίγουρα προήλθε από κακομεταχείριση. Πχ τσακώθηκαν δύο τυμβωρύχοι, κι επάνω στον καυγά χτυπήθηκε το δαχτυλίδι.)
Το βαθούλωμα δεν φαίνεται καθαρά στην ανφάς φωτογραφία που χρησιμοποιήσαμε, αλλά φαίνεται σε μία άλλη, ελαφρώς πλάγια. (Από εδώ. Μάλλον πρόκειται γιά τις φωτογραφίες της Αστυνομίας κατά την έκθεση των κλοπιμαίων, μετά τη σύλληψη των ληστών. Σημείωση: σε φωτογραφίες θησαυρών της πατρίδας μου, φωτογραφημένους από υπηρεσίες, τις οποίες πληρώνω ως φορολογούμενος, δεν αναγνωρίζω κοπυράϊτ.)
Κι ακόμη μία φωτογραφία ανφάς, που δείχνει καθαρά το επίμαχο βαθούλωμα, εδώ. Τί καταλαβαίνετε;
Μά, φυσικά ότι στο βαθούλωμα, ακριβώς στην καρδιά του ζώου, είχε τοποθετηθεί ένας πολύτιμος λίθος. Να υποθέσω καί ερυθρού χρώματος;… Κάπως έτσι:
Καί, φυσικά, βγάζει μάτια ο …”κρυμμένος” Βασιλίσκος!
Στο σημείο αυτό, θα σας δώσω την απάντηση στο ποιά χρονολογία δείχνει η κόκκινη γραμμή που ζωγράφισα επάνω στη “σφραγίδα” του δαχτυλιδιού. Εφ’ όσον ήσασταν καλά παιδιά καί δοκιμάσατε να λύσετε την άσκηση που σας έβαλα, θα σας ανταμείψω με την έτοιμη λύση. Σκεπτόμαστε:
Είτε έχουμε να κάνουμε με κάποιον ιερέα σύγχρονο του Αριστόδημου, οπότε το δαχτυλίδι το είχε από κληρονομιά. (Πιστεύω αρρένων προγόνων του, επίσης ιερέων, σε ευθεία γραμμή 45-50 γενεών!) Αυτός ενδεχομένως υπηρέτησε στους Δελφούς, άρα πιθανώς ήταν ανάμεσα στην ομάδα, που έδωσε -λόγω οικειότητας, μάλλον- τον φαρμακερό χρησμό στον συμπατριώτη του Αριστόδημο. Εάν υπηρέτησε στους Δελφούς, τότε απλούστατα τον φέραν πίσω στην πατρίδα του καί τον έθαψαν, όταν πέθανε.
Το βαθούλωμα δεν φαίνεται καθαρά στην ανφάς φωτογραφία που χρησιμοποιήσαμε, αλλά φαίνεται σε μία άλλη, ελαφρώς πλάγια. (Από εδώ. Μάλλον πρόκειται γιά τις φωτογραφίες της Αστυνομίας κατά την έκθεση των κλοπιμαίων, μετά τη σύλληψη των ληστών. Σημείωση: σε φωτογραφίες θησαυρών της πατρίδας μου, φωτογραφημένους από υπηρεσίες, τις οποίες πληρώνω ως φορολογούμενος, δεν αναγνωρίζω κοπυράϊτ.)
Κι ακόμη μία φωτογραφία ανφάς, που δείχνει καθαρά το επίμαχο βαθούλωμα, εδώ. Τί καταλαβαίνετε;
Μά, φυσικά ότι στο βαθούλωμα, ακριβώς στην καρδιά του ζώου, είχε τοποθετηθεί ένας πολύτιμος λίθος. Να υποθέσω καί ερυθρού χρώματος;… Κάπως έτσι:
Καί, φυσικά, βγάζει μάτια ο …”κρυμμένος” Βασιλίσκος!
Στο σημείο αυτό, θα σας δώσω την απάντηση στο ποιά χρονολογία δείχνει η κόκκινη γραμμή που ζωγράφισα επάνω στη “σφραγίδα” του δαχτυλιδιού. Εφ’ όσον ήσασταν καλά παιδιά καί δοκιμάσατε να λύσετε την άσκηση που σας έβαλα, θα σας ανταμείψω με την έτοιμη λύση. Σκεπτόμαστε:
Εφ’ όσον η “σφραγίδα” του δαχτυλιδιού αναπαριστά την τροχιά της Γής γύρω απ’ τον Ήλιο, τότε ο μικρός ημιάξονάς της αναπαριστά περίπου (με μικρή απόκλιση) την ευθεία γραμμή Γής-Ηλίου επάνω στην εαρινή ισημερία.
Τώρα, υποθέτουμε ότι το δαχτυλίδι είναι σύγχρονο των Ατρειδών. Δηλαδή, κατασκευάστηκε κάπου το 2,200 πΧ, ακριβώς επάνω στην αλλαγή από “μεγάλο μήνα” του Ταύρου προς αυτόν του Κριού.
Συνεπώς, η γραμμή του μικρού ημιάξονα της “σφραγίδας” πρέπει να τοποθετηθεί έτσι, ώστε να δείχνει κάπου στις μηδέν μοίρες του Ταύρου.
Άρα, η ράχη του λιονταριού στη “σφραγίδα”, που σηματοδοτεί το όριο Καρκίνου-Λέοντα (20η Ιουλίου), δείχνει…
…τον Βασιλίσκο! Δηλαδή, τη γνωστή μας χρονολογία 9,600 πΧ.
Έ, όχι καί “τυχαίο”! :-)
Κάτι ακόμη:
Το δαχτυλίδι, όπως ακριβώς είναι, πάλι δείχνει τον αστερισμό του Λέοντα. Δεν χρειάζεται αναστροφή αριστερά-δεξιά. Αυτό το έκανα εγώ, γιά ν’ αναδείξω το “κρυφό” του μήνυμα.
Πώς το καταφέρνει, λοιπόν; Έτσι:
Τον αστερισμό του Λέοντα θα τον δούμε όπως σκαλίστηκε στο δαχτυλίδι, αν μετακινηθούμε από το σημείο παρατήρησης Α (επάνω, ή κοντά στην επιφάνεια της Γής), στο σημείο παρατήρησης Β. Δηλαδή, αν πάμε καί σταθούμε “πίσω απ’ τον μπερντέ” του ζωδιακού. Στη μεριά του …Μεγάλου Καραγκιοζοπαίχτη του Σύμπαντος“καραγκιοζοπαίχτη”! LOL!!!
Υφίσταται, όμως, ένα -χμ- προβληματάκι: η απόσταση ΑΒ είναι κάπου εφτά-οχτώ χιλιάρικα έτη φωτός. Που σημαίνει ότι, ουδείς άνθρωπος έφτασε ποτέ ( ; ) εκεί. (Απ’ όσα ξέρω, δηλαδή.) Τα μόνα όντα, που μπορούν να βρεθούν στο σημείο Β, είναι ή ο Θεός, ή τίποτε υπερ-εξελιγμένοι εξωγήϊνοι.
Στιβαρές γνώσεις Αστρονομίας κι Αστρολογίας, σαφέστατη αναφορά τόσο στην αρχαία Κρήτη, όσο καί στην Ατλαντίδα καί την έναρξη της εκστρατείας της κατά της Ελλάδας, καθώς καί θέαση του ζωδιακού απ’ τη “μεριά του Θεού”. Ποιό άτομο, τί άτομο νά ‘ταν αυτό, που φορούσε το δαχτυλίδι;
Κατά τη γνώμη μου, δεν επρόκειτο γιά κοσμικό άρχοντα, αλλά γιά ιερέα. Αν καί υπάρχει μία σκηνή στην Ιλιάδα, όπου οι Αχαιοί θύμωσαν, καί ο Αγαμέμνων βγαίνει έξω απ’ τη σκηνή του γιά να τους καθησυχάσει… κρατώντας τα διακριτικά εμβλήματα του αρχιερέα. Ένα σκήπτρο με κάτι κόκκινες κορδέλλες. (Καισαροπαπισμός, από τότε!)
Σίγουρα γνωρίζουμε πολλά από τη Μυθολογία γιά τους κοσμικούς άρχοντες των καιρών εκείνων, καί μπορούμε να βρούμε την άκρη σχετικά εύκολα, αν πχ δεν μπορούμε να εντοπίσουμε αμέσως ένα όνομα. Αλλά η μέγιστη πλειονότητα των ιερέων πέρασε στη μυθολογική κι ιστορική αφάνεια. Επιπλέον, το ότι το δαχτυλίδι βρέθηκε στη Μεσσηνία, μπερδεύει περισσότερο τα πράγματα – διότι οι Ατρείδες δεν είχαν καμμία (συγγενική) σχέση με την περιοχή. Κι ακόμη χειρότερο μπέρδεμα μας περιμένει, αν οι Αρχαιολόγοι μας βεβαιώσουν ότι βρέθηκε σε τάφο του -γιά παράδειγμα- 800 πΧ. Που απέχει πολύ μακριά από το 2,200 πΧ.
Τότε; Πώς ο άγνωστος πολέμαρχος της Νέας Ατλαντίδας συσχετίζει αυτό το δαχτυλίδι με τους Ατρείδες καί την εποχή τους;
Πιστεύω πως θα βρούμε την άκρη, ξεκινώντας από τον Αριστόδημο, τον βασιλιά της Μεσσηνίας, που θυσίασε την κόρη του γιά να κερδίσει τον πόλεμο, κατόπιν υποδείξεως του μαντείου των Δελφών. (Γειά σου μέγιστε “Μποτίλια”, που το επεσήμανες!) Αλλά του αφελούς Χειριστόδημου, του τα φάγανε οι παπατζήδες παπάδες. Έμ καί την κόρη του έσφαξε, έμ καί τον πόλεμο δεν τον κέρδισε. Ως αποτέλεσμα, πέθανε απ’ τη λύπη του – ή αυτοκτόνησε. (Δεν θυμάμαι καλά.)
Το ερώτημα, βεβαίως, είναι, πώς έβγαιναν προς τα έξω, χωρίς να πάρουν τίποτε χαμπάρι οι υπόλοιποι ιερείς – καί να σταματήσουν τη μαυρίλα αυτή, πριν διαδοθεί. Πιστεύω ότι υπήρχε τρόπος (μέσωι χρηματισμού, ή εμπίστων ατόμων πχ), ώστε αυτοί οι φετφάδες να βγαίνουν απ’ την “πίσω πόρτα” του μαντείου καί να φτάνουν στον παραλήπτη χωρίς επισημότητα… καί να μην τους εξεστόμισε ποτέ η εκάστοτε Πυθία. Βέβαια, μετά κανείς δεν κρατούσε το στόμα του κλειστό. Όλοι θα έλεγαν (όπως κι έγινε με τον Αριστόδημο, καί το κατέγραψε η Ιστορία) ότι τους είπε το μαντείο των Δελφών να κάνουν ανθρωποθυσία. Αλλά, εάν το μαντείο (οι καλοί ιερείς, εννοώ, όχι οι κρυπτοκουφάλες) βρισκόταν σε δυσχερή θέση να δικαιολογήσει τ’ αδικαιολόγητα, πάντα θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο ανθρωποθυσιαστής έπεσε θύμα επιτηδείων, καί ότι αυτό δεν είπε τίποτε τέτοιο. Καί θά ‘λεγε την αλήθεια!
Πρόσφατα, τον Φεβρουάριο του 2013, βρέθηκε ο τάφος του Αριστόδημου στη Μεσσηνία. Τον κυνηγούσαν πολλοί τυμβωρύχοι, διότι ο Παυσανίας (στην “Ελλάδος περιήγηση”) έδινε λεπτομερείς πληροφορίες γιά την τοποθεσία του, αλλά ευτυχώς τον βρήκαν πρώτοι οι Αρχαιολόγοι. Πιστεύω, λοιπόν, ότι τα ευρήματα του τάφου του Αριστόδημου θα μας πουν -εμμέσως- πάρα πολλά σχετικά με το δαχτυλίδι. Αλλά πρέπει να κάνουμε υπομονή μερικά χρονάκια, διότι οι Αρχαιολόγοι κατά κανόνα αργούν να κάνουν δημοσίευση.
Μέχρι τότε, θα πρέπει ν’ αρκεστούμε στις υποθέσεις μας – καί στα μάλλον σίγουρα συμπεράσματά μας. Αυτά τα τελευταία (πάντα κατά τη γνώμη μου) είναι:
Άρα, η ράχη του λιονταριού στη “σφραγίδα”, που σηματοδοτεί το όριο Καρκίνου-Λέοντα (20η Ιουλίου), δείχνει…
…τον Βασιλίσκο! Δηλαδή, τη γνωστή μας χρονολογία 9,600 πΧ.
Έ, όχι καί “τυχαίο”! :-)
Κάτι ακόμη:
Το δαχτυλίδι, όπως ακριβώς είναι, πάλι δείχνει τον αστερισμό του Λέοντα. Δεν χρειάζεται αναστροφή αριστερά-δεξιά. Αυτό το έκανα εγώ, γιά ν’ αναδείξω το “κρυφό” του μήνυμα.
Πώς το καταφέρνει, λοιπόν; Έτσι:
Τον αστερισμό του Λέοντα θα τον δούμε όπως σκαλίστηκε στο δαχτυλίδι, αν μετακινηθούμε από το σημείο παρατήρησης Α (επάνω, ή κοντά στην επιφάνεια της Γής), στο σημείο παρατήρησης Β. Δηλαδή, αν πάμε καί σταθούμε “πίσω απ’ τον μπερντέ” του ζωδιακού. Στη μεριά του …Μεγάλου Καραγκιοζοπαίχτη του Σύμπαντος“καραγκιοζοπαίχτη”! LOL!!!
Υφίσταται, όμως, ένα -χμ- προβληματάκι: η απόσταση ΑΒ είναι κάπου εφτά-οχτώ χιλιάρικα έτη φωτός. Που σημαίνει ότι, ουδείς άνθρωπος έφτασε ποτέ ( ; ) εκεί. (Απ’ όσα ξέρω, δηλαδή.) Τα μόνα όντα, που μπορούν να βρεθούν στο σημείο Β, είναι ή ο Θεός, ή τίποτε υπερ-εξελιγμένοι εξωγήϊνοι.
Στιβαρές γνώσεις Αστρονομίας κι Αστρολογίας, σαφέστατη αναφορά τόσο στην αρχαία Κρήτη, όσο καί στην Ατλαντίδα καί την έναρξη της εκστρατείας της κατά της Ελλάδας, καθώς καί θέαση του ζωδιακού απ’ τη “μεριά του Θεού”. Ποιό άτομο, τί άτομο νά ‘ταν αυτό, που φορούσε το δαχτυλίδι;
Κατά τη γνώμη μου, δεν επρόκειτο γιά κοσμικό άρχοντα, αλλά γιά ιερέα. Αν καί υπάρχει μία σκηνή στην Ιλιάδα, όπου οι Αχαιοί θύμωσαν, καί ο Αγαμέμνων βγαίνει έξω απ’ τη σκηνή του γιά να τους καθησυχάσει… κρατώντας τα διακριτικά εμβλήματα του αρχιερέα. Ένα σκήπτρο με κάτι κόκκινες κορδέλλες. (Καισαροπαπισμός, από τότε!)
Ιερέας μεν, αλλά το θέμα είναι ποιάς θρησκείας; Ποιανού θεού;
Σίγουρα γνωρίζουμε πολλά από τη Μυθολογία γιά τους κοσμικούς άρχοντες των καιρών εκείνων, καί μπορούμε να βρούμε την άκρη σχετικά εύκολα, αν πχ δεν μπορούμε να εντοπίσουμε αμέσως ένα όνομα. Αλλά η μέγιστη πλειονότητα των ιερέων πέρασε στη μυθολογική κι ιστορική αφάνεια. Επιπλέον, το ότι το δαχτυλίδι βρέθηκε στη Μεσσηνία, μπερδεύει περισσότερο τα πράγματα – διότι οι Ατρείδες δεν είχαν καμμία (συγγενική) σχέση με την περιοχή. Κι ακόμη χειρότερο μπέρδεμα μας περιμένει, αν οι Αρχαιολόγοι μας βεβαιώσουν ότι βρέθηκε σε τάφο του -γιά παράδειγμα- 800 πΧ. Που απέχει πολύ μακριά από το 2,200 πΧ.
Τότε; Πώς ο άγνωστος πολέμαρχος της Νέας Ατλαντίδας συσχετίζει αυτό το δαχτυλίδι με τους Ατρείδες καί την εποχή τους;
Πιστεύω πως θα βρούμε την άκρη, ξεκινώντας από τον Αριστόδημο, τον βασιλιά της Μεσσηνίας, που θυσίασε την κόρη του γιά να κερδίσει τον πόλεμο, κατόπιν υποδείξεως του μαντείου των Δελφών. (Γειά σου μέγιστε “Μποτίλια”, που το επεσήμανες!) Αλλά του αφελούς Χειριστόδημου, του τα φάγανε οι παπατζήδες παπάδες. Έμ καί την κόρη του έσφαξε, έμ καί τον πόλεμο δεν τον κέρδισε. Ως αποτέλεσμα, πέθανε απ’ τη λύπη του – ή αυτοκτόνησε. (Δεν θυμάμαι καλά.)
Είχα επισημάνει σε συζητήσεις μου ότι το μαντείο των Δελφών μπορεί μεν να ήταν παραδόπιστο, μπορεί ν’ αλλοιθώριζε προς το μηδίζειν, αλλά ποτέ του δεν θα έλεγε “- Σφάξε το παιδί σου, βασιλιά!”. Οι κατά καιρούς τέτοιοι “χρησμοί” (διότι υποψιάζομαι πως αυτός δεν ήταν ο μοναδικός του είδους) είναι 1000% σίγουρο πως δόθηκαν από κρυφή φράξια κρονίων Πελασγών ή/καί Ατλάντων μέσα στο ιερατείο των Δελφών.
Το ερώτημα, βεβαίως, είναι, πώς έβγαιναν προς τα έξω, χωρίς να πάρουν τίποτε χαμπάρι οι υπόλοιποι ιερείς – καί να σταματήσουν τη μαυρίλα αυτή, πριν διαδοθεί. Πιστεύω ότι υπήρχε τρόπος (μέσωι χρηματισμού, ή εμπίστων ατόμων πχ), ώστε αυτοί οι φετφάδες να βγαίνουν απ’ την “πίσω πόρτα” του μαντείου καί να φτάνουν στον παραλήπτη χωρίς επισημότητα… καί να μην τους εξεστόμισε ποτέ η εκάστοτε Πυθία. Βέβαια, μετά κανείς δεν κρατούσε το στόμα του κλειστό. Όλοι θα έλεγαν (όπως κι έγινε με τον Αριστόδημο, καί το κατέγραψε η Ιστορία) ότι τους είπε το μαντείο των Δελφών να κάνουν ανθρωποθυσία. Αλλά, εάν το μαντείο (οι καλοί ιερείς, εννοώ, όχι οι κρυπτοκουφάλες) βρισκόταν σε δυσχερή θέση να δικαιολογήσει τ’ αδικαιολόγητα, πάντα θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο ανθρωποθυσιαστής έπεσε θύμα επιτηδείων, καί ότι αυτό δεν είπε τίποτε τέτοιο. Καί θά ‘λεγε την αλήθεια!
Πρόσφατα, τον Φεβρουάριο του 2013, βρέθηκε ο τάφος του Αριστόδημου στη Μεσσηνία. Τον κυνηγούσαν πολλοί τυμβωρύχοι, διότι ο Παυσανίας (στην “Ελλάδος περιήγηση”) έδινε λεπτομερείς πληροφορίες γιά την τοποθεσία του, αλλά ευτυχώς τον βρήκαν πρώτοι οι Αρχαιολόγοι. Πιστεύω, λοιπόν, ότι τα ευρήματα του τάφου του Αριστόδημου θα μας πουν -εμμέσως- πάρα πολλά σχετικά με το δαχτυλίδι. Αλλά πρέπει να κάνουμε υπομονή μερικά χρονάκια, διότι οι Αρχαιολόγοι κατά κανόνα αργούν να κάνουν δημοσίευση.
Μέχρι τότε, θα πρέπει ν’ αρκεστούμε στις υποθέσεις μας – καί στα μάλλον σίγουρα συμπεράσματά μας. Αυτά τα τελευταία (πάντα κατά τη γνώμη μου) είναι:
Το δαχτυλίδι είναι σύγχρονο της εποχής του Αγαμέμνονα.
Ο ιερέας μας ήταν ιερέας της ίδιας θρησκείας με τους λοιπούς Έλληνες της εποχής του, δηλαδή της αρχαίας Ελληνικής. Όπως γνώριζε την ίδια Αστρολογία με τη σημερινή, την καί “δυτική” καλούμενη. (Λανθασμένος όρος, εφ’ όσον είναι ελληνική.)
Οι δε γνώσεις της Αστρονομίας μαρτυρούν ιερέα ανώτερου βαθμού, καί μάλλον σεβαστό πρόσωπο κάποιας ηλικίας.
Οι δε γνώσεις της Αστρονομίας μαρτυρούν ιερέα ανώτερου βαθμού, καί μάλλον σεβαστό πρόσωπο κάποιας ηλικίας.
Ωστόσο, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ούτε στιγμή ότι πρόκειται γιά κρυπτο-Κρόνιο ή/καί κρυπτο-Άτλαντα, ο οποίος απέκρυπτε συστηματικά τις πεποιθήσεις του.
Ο ιερέας ήταν μεσσηνιακής καταγωγής.
Όσον αφορά τις υποθέσεις μας, έχουμε δύο εκδοχές:
Όσον αφορά τις υποθέσεις μας, έχουμε δύο εκδοχές:
Είτε έχουμε να κάνουμε με κάποιον ιερέα σύγχρονο του Αριστόδημου, οπότε το δαχτυλίδι το είχε από κληρονομιά. (Πιστεύω αρρένων προγόνων του, επίσης ιερέων, σε ευθεία γραμμή 45-50 γενεών!) Αυτός ενδεχομένως υπηρέτησε στους Δελφούς, άρα πιθανώς ήταν ανάμεσα στην ομάδα, που έδωσε -λόγω οικειότητας, μάλλον- τον φαρμακερό χρησμό στον συμπατριώτη του Αριστόδημο. Εάν υπηρέτησε στους Δελφούς, τότε απλούστατα τον φέραν πίσω στην πατρίδα του καί τον έθαψαν, όταν πέθανε.
Εάν ήταν σύγχρονος του Αγαμέμνονα, τότε παράγγειλε ο ίδιος το δαχτυλίδι στον τεχνίτη. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο ιερέας μας ζούσε μέσα ή γύρω στην αυλή του βασιλιά Νέστορα, με τον οποίο ο Αγαμέμνων είχε άριστες σχέσεις. (Άρα, δεν είχε απαραίτητα να κάνει με ιερατική υπηρεσία στους Δελφούς.) Κι όταν ο Αγαμέμνων πεταγόταν μέχρι τη Μεσσηνία γιά συμβουλές, πεταγόταν απ’ την καρέκλα του κι ο (κυριολεκτικώς!) τραγόπαπας γιά συμβουλές προς τον συν-Άτλαντα των Μυκηνών.
Άλλα ενδεχόμενα δεν βλέπω.
Το θέμα, βέβαια, είναι πώς δικαιολογούσε την παράσταση του δαχτυλιδιού στους άλλους ιερείς. Διότι κι αυτοί (είναι σίγουρο πως) είχαν τις ίδιες γνώσεις μ’ αυτόν. Τουλάχιστον οι ανώτεροι. Εφ’ όσον βρήκα εγώ τόσα πράγματα μ’ ελάχιστο ψάξιμο, πώς δεν θα τα καταλάβαιναν αμέσως -ή δεν θα τα εύρισκαν- αυτοί; Ακόμη καί τα Ταυροκαθάψια έπρεπε να είναι σύγχρονη εορτή της εποχής εκείνης, γιά να μην εγείρουν περιέργεια…
…Καί μην ξεχνάτε πως ο ταύρος (όπως καί το άλογο, καί το δελφίνι) είναι ζώο του Ποσειδώνα.
Τί να σας πω! Δεν τα ξέρω όλα, ούτε μπορώ να τα φανταστώ όλα.
Σας έδωσα ημερομηνίες έτοιμες. Σας έδωσα μεθοδολογία να ψάξετε μόνοι σας. Απομένεινα σας δώσω συμβουλές να πάρετε τα μέτρα σας (πχ με αποθεματικά τροφών μακράς διάρκειας) εν όψει του συντόμως επερχομένου Γ’ ΠΠ. Καί κάμποσες ιδέες ως δώρο. (Εδώ δίνουν δώρο στις παραγγελίες πίτσας, δεν θα δώσω εγώ σε περίπτωση παγκοσμίου πολέμου; LOL!!!)
…σκέπτομαι μήπως αυτές οι απανωτές εκλογές, όπως καί οι (τουλάχιστον 20-30 χρόνια πίσω) προηγούμενες, έχουν να κάνουν με τίποτε τοποθετήσεις αστεροειδών μπροστά στον Βασιλίσκο. Αλλά δεν μπορώ να τα ψάχνω όλα μόνος μου.
Κάτι τελευταίο, σχετικά με το δαχτυλίδι.
Νομίζετε πώς το δαχτυλίδι καθ’ εαυτό (όχι η “σφραγίδα”) δεν συμμετέχει στον συμβολισμό; Γιάαααα κοιτάξτε το καλύτερα!
Τί νομίζετε πως αναπαριστούν τ’ ανάγλυφα ημισφαιρικά “γρουμπουλάκια” επάνω στην περιφέρεια του δαχτυλιδιού; Έ;
Αυτό εδώ:
Τί άλλο; :-)
Υπάρχει, όμως, κι ένα μάλλον παρήγορο νέο στην όλη ιστορία: οι Κινέζοι μ’ επιβεβαιώνουν (εμμέσως πλην σαφώς), ότι ο Γ’ ΠΠ θα κρατήσει μέχρι το 2017. Διάβασα το θαυμάσιο άρθρο του Εντερπράϊζ Μίσσιον γιά τις μη επανδρωμένες ατράκτους των Κινέζων στη Σελήνη, όπου αναγράφεται ότι η αποστολή της Τσάνγκ-Έ 5 σχεδιάζεται γιά το 2017.
Γιατί το 2017; Προσωπικά, κατάλαβα πως οι Κινέζοι θεωρούν ότι δεν θα συμμετάσχουν στον Γ’ ΠΠ. Ωστόσο, βιάζονται. Το διαστημικό τους πρόγραμμα το επισπεύδουν. Άρα, γιατί να περιμένουν μέχρι το 2017, γιά να φέρουν δείγματα σεληνιακού εδάφους πίσω στη Γή;
Πρώτον, επειδή δεν μπορούν να δράσουν ταχύτερα. Καί δεύτερον, επειδή γνωρίζουν ότι ο Γ’ ΠΠ θα κρατήσει τόσο, καί κρατάνε πισινή, μήπως μπλέξουν (ενώ δεν τό ‘χουν σχεδιάσει).
Το άρθρο, τώρα, λέει σαφώς ότι ψάχνουν εξωτικά υλικά, καθώς κι άλλα ευρήματα ενός υπερ-πολιτισμού, που κάποτε αποίκησε τη Σελήνη. Ώστε να έχουν το πλεονέκτημα μιάς υψηλής υπερ-τεχνολογίας απέναντι σε άλλα κράτη… Ειδικά όταν αυτά θα βγούν πλήρως εξαθλιωμένα από τον πόλεμο – προσθέτω εγώ.
Αυτά!…
Οι Άτλαντες ετοιμάζουν τον επερχόμενο λίαν καταστροφικό πόλεμο, καί παίζουν τα ρέστα τους. Όλα, ή τίποτα!
Καί η Ελλάδα, κύριε;
Η Ελλάδα, βαρκούλα στον ωκεανό, δεν θα χαθεί. Θα επιπλεύσει καί θα γλυτώσει.
Μπορεί κάτι Μέρκελ καί κάτι Κίσσινγκερ καί κάτι στοές να μας θεωρούν του κλώτσου καί του μπάτσου, αλλά να ξέρουν πως υπάρχουν στιγμές, που ο Ταύρος (το ζώδιο της Ελλάδας) γίνεται Λιοντάρι.
Κι όχι μόνον στους σφραγιδολίθους.
ΤΕΛΟΣ
Άλλα ενδεχόμενα δεν βλέπω.
Το θέμα, βέβαια, είναι πώς δικαιολογούσε την παράσταση του δαχτυλιδιού στους άλλους ιερείς. Διότι κι αυτοί (είναι σίγουρο πως) είχαν τις ίδιες γνώσεις μ’ αυτόν. Τουλάχιστον οι ανώτεροι. Εφ’ όσον βρήκα εγώ τόσα πράγματα μ’ ελάχιστο ψάξιμο, πώς δεν θα τα καταλάβαιναν αμέσως -ή δεν θα τα εύρισκαν- αυτοί; Ακόμη καί τα Ταυροκαθάψια έπρεπε να είναι σύγχρονη εορτή της εποχής εκείνης, γιά να μην εγείρουν περιέργεια…
…Καί μην ξεχνάτε πως ο ταύρος (όπως καί το άλογο, καί το δελφίνι) είναι ζώο του Ποσειδώνα.
Τί να σας πω! Δεν τα ξέρω όλα, ούτε μπορώ να τα φανταστώ όλα.
Σας έδωσα ημερομηνίες έτοιμες. Σας έδωσα μεθοδολογία να ψάξετε μόνοι σας. Απομένεινα σας δώσω συμβουλές να πάρετε τα μέτρα σας (πχ με αποθεματικά τροφών μακράς διάρκειας) εν όψει του συντόμως επερχομένου Γ’ ΠΠ. Καί κάμποσες ιδέες ως δώρο. (Εδώ δίνουν δώρο στις παραγγελίες πίτσας, δεν θα δώσω εγώ σε περίπτωση παγκοσμίου πολέμου; LOL!!!)
Βλέπετε, ενώ επάνω στο θερινό ηλιοστάσιο φέτος (21-06-2014) υποβάλλει τα σέβη του στον Βασιλίσκο ο αστεροειδής 1198-Ατλαντίς…
…σκέπτομαι μήπως αυτές οι απανωτές εκλογές, όπως καί οι (τουλάχιστον 20-30 χρόνια πίσω) προηγούμενες, έχουν να κάνουν με τίποτε τοποθετήσεις αστεροειδών μπροστά στον Βασιλίσκο. Αλλά δεν μπορώ να τα ψάχνω όλα μόνος μου.
Κάτι τελευταίο, σχετικά με το δαχτυλίδι.
Νομίζετε πώς το δαχτυλίδι καθ’ εαυτό (όχι η “σφραγίδα”) δεν συμμετέχει στον συμβολισμό; Γιάαααα κοιτάξτε το καλύτερα!
Τί νομίζετε πως αναπαριστούν τ’ ανάγλυφα ημισφαιρικά “γρουμπουλάκια” επάνω στην περιφέρεια του δαχτυλιδιού; Έ;
Αυτό εδώ:
Τί άλλο; :-)
Υπάρχει, όμως, κι ένα μάλλον παρήγορο νέο στην όλη ιστορία: οι Κινέζοι μ’ επιβεβαιώνουν (εμμέσως πλην σαφώς), ότι ο Γ’ ΠΠ θα κρατήσει μέχρι το 2017. Διάβασα το θαυμάσιο άρθρο του Εντερπράϊζ Μίσσιον γιά τις μη επανδρωμένες ατράκτους των Κινέζων στη Σελήνη, όπου αναγράφεται ότι η αποστολή της Τσάνγκ-Έ 5 σχεδιάζεται γιά το 2017.
Γιατί το 2017; Προσωπικά, κατάλαβα πως οι Κινέζοι θεωρούν ότι δεν θα συμμετάσχουν στον Γ’ ΠΠ. Ωστόσο, βιάζονται. Το διαστημικό τους πρόγραμμα το επισπεύδουν. Άρα, γιατί να περιμένουν μέχρι το 2017, γιά να φέρουν δείγματα σεληνιακού εδάφους πίσω στη Γή;
Πρώτον, επειδή δεν μπορούν να δράσουν ταχύτερα. Καί δεύτερον, επειδή γνωρίζουν ότι ο Γ’ ΠΠ θα κρατήσει τόσο, καί κρατάνε πισινή, μήπως μπλέξουν (ενώ δεν τό ‘χουν σχεδιάσει).
Το άρθρο, τώρα, λέει σαφώς ότι ψάχνουν εξωτικά υλικά, καθώς κι άλλα ευρήματα ενός υπερ-πολιτισμού, που κάποτε αποίκησε τη Σελήνη. Ώστε να έχουν το πλεονέκτημα μιάς υψηλής υπερ-τεχνολογίας απέναντι σε άλλα κράτη… Ειδικά όταν αυτά θα βγούν πλήρως εξαθλιωμένα από τον πόλεμο – προσθέτω εγώ.
Αυτά!…
Οι Άτλαντες ετοιμάζουν τον επερχόμενο λίαν καταστροφικό πόλεμο, καί παίζουν τα ρέστα τους. Όλα, ή τίποτα!
Καί η Ελλάδα, κύριε;
Η Ελλάδα, βαρκούλα στον ωκεανό, δεν θα χαθεί. Θα επιπλεύσει καί θα γλυτώσει.
Μπορεί κάτι Μέρκελ καί κάτι Κίσσινγκερ καί κάτι στοές να μας θεωρούν του κλώτσου καί του μπάτσου, αλλά να ξέρουν πως υπάρχουν στιγμές, που ο Ταύρος (το ζώδιο της Ελλάδας) γίνεται Λιοντάρι.
Κι όχι μόνον στους σφραγιδολίθους.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!