Οί Βυζαντινοί (κράτος καί κλήρος) εχλεύασαν καί κατέστρεψαν τον έλληνικό πολιτισμό

Στυλιανός Μιχόπουλος «Βυζάντιο».

Οί Βυζαντινοί (κράτος καί κλήρος) εχλεύασαν καί κατέστρεψαν τον έλληνικό πολιτισμό

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Είχα διαβάσει σέ τίτλους βιβλίων καί άκούσει σέ τραγούδια τις λέξεις Ρωμιός, Ρωμιό, Ρωμιοσύνη άλλά δεν είχα δώσει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Καταλάβαινα, βεβαίως, ότι οι λέξεις αυτές υπονοούσαν τον 'Έλληνα, την.......
Έλληνίδα καί τον Ελληνισμό, άλλα ποτέ δέν είχα άναρωτηθη, γιατί άραγε μερικοί έπιμένουν νά ονομάζουν έτσι τούς 'Έλληνες. Μία φορά άνοιξα την Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη καί στά άντίστοιχα λήμ­ματα διάβασα τά έξης:

«Ρωμιός: Ό Έλλην έπί Τουρκοκρατίας, από του βυζαντινού Ρωμαίος».

«Ρωμιοσύνη: Τό γνώρισμα του Ρωμιού, άτασθαλία, άκοσμία. 'Όλοι οί Ρωμιοί, ό Ελληνισμός».

«'Έλλην (εγκυκλοπαιδικά): Τό όνομα 'Έλλην, ώς δηλωτικόν των κατοίκων της Ελλάδος, χρησιμοποιείται ίίδη άπό του 1000 περίπου π.Χ. Πρό της έποχής ταύτης... κ.λπ.... άφ’ ης στιγμής ό 'Άγιος Αθανάσιος έγραψε τόν κατά Ελλήνων λόγον του, τό όνομα των Ελλήνων άνεθεματίζετο καί κατεχλευάζετο καί άπό του άμβωνος καί έν έκκλησιαστικοίς συγγράμμασι, συνώνυμον γενόμενον του ειδωλολάτρου ή τοΰ αιρετικού, καί προστιθέμενον ενίοτε πρός δυσφημίαν καί εις άλλα έθνικά ονόματα. Ούδείς των έκχριστιανισθέντων Ελλήνων έτόλμα νά φέρη τό καταδικασμένον όνομα, έκ φόβου μή έπισύρη καθ’ έαυτού τάς άράς της έκκλησίας...» κ.λπ.

Δέν πίστεψα στά μάτια μου ! Αύτά πού γράφει ή έγκυκλοπαίδεια δέν μπορεί νά είναι άληθινά, σκέφθηκα. Κανείς δέν μας δίδαξε τέτοια πράγματα στό σχολείο. Μας είπαν αντιθέτως ότι ό Χριστός χάρηκε, όταν πήγαν νά τόν ιδούν 'Έλληνες!

Πως συμβαίνει τώρα ό Άγιος ’Αθανάσιος καί οί ιεράρχες να καταριούνται τούς 'Έλληνες από του άμβωνος! Σίγουρα ό δαίμων του τυπογραφείου έκανε πάλι τό θαύμα του, είπα. 'Όμως δεν ησύχαζα. Αρχισα νά διερευνώ τό θέμα αναζητώντας την αλήθεια καί σέ άλλα λήμματα, τά όποια μέ παρέπεμπαν σέ άλλα καί σέ άλλα, μέχρι πού στό τέλος έφθασα νά μελετώ ολόκληρη τήν βυζαντινή ιστορία άπό κάτι τόμους μέ κιτρινισμένα φύλλα του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, έκδοση 1903 Γ.Δ. Φέξη, πού είχε φέρει ό πατέρας μου από την ’Αμερική, όταν ήλθε από εκεί γιά νά συμμετάσχη στούς άπελευθερωτικούς άγώνες του 1912-13!

Έμεινα έμβρόντητος! ’Όχι μόνο διεσταύρωσα την πρώτη πληροφορία, άλλα εύρηκα καί άλλα φοβερά, όπως καταστροφές άρχαίων έλληνικών μνημείων, διώξεις, σφαγές Ελλήνων, κατάργηση της έλληνικής παιδείας καί άλλα άνατριχιαστικά, πού έγιναν κατά την έποχή της βυζαντινής κυριαρχίας από τούς αύτοκράτορες καί τον κλήρο!

Τότε άρχισε νά καταρρέη μέσα μου ένας ολόκληρος κόσμος. Γιατί άλλα μάς είχαν πει στό σχολείο: ότι δηλαδή ό Μ. Κωνσταντίνος, ό Μ. Θεοδόσιος, ό ’Ιουστινιανός καί οί άλλοι ευλαβείς αυτοκράτορες, μαζί μέ τόν βυζαντινό κλήρο, ήγωνίσθηκαν καί διέσωσαν τόν Ελληνισμό άπό τούς βαρβάρους! κ.λπ.

Μετά άρχισα νά διερωτώμαι:

Τό κράτος περιβάλλει μέ φροντίδα κάθε άρχαιολογικό εύρημα καί δείχνει τόν σεβασμό του πρός αυτό. 'Όταν αποκαλυφθεί κάτι, γίνονται άνακοινώσεις άπό τούς άρχαιολόγους, δημοσιεύονται άρθρα καί φωτογραφίες τών εύρημάτων, καί τέλος τοποθετούνται τά ευρήματα σέ μουσεία, γιά νά τά άποθαυμάζη ό λαός καί νά μαθαίνη την ιστορία του. Αφού λοιπόν τό κράτος έπιδεικνύει τόση φροντίδα καί εύλάβεια, άκόμη καί πρός τό πιό μικρό σπασμένο κομματάκι άρχαίου μαρμάρου, γιατί σιωπά γιά τις καταστροφές πού έγιναν κατά τήν βυζαντινή περίοδο σέ όλοκλήρους ναούς καί σέ αμέτρητα έργα τέχνης; Δέν πρέπει δηλαδή ό έλληνικός λαός νά γνωρίζη τήν ιστορία τής πατρίδος του;

Αφού έχει άποδειχθη ότι αυτά τά κακουργήματα κατά τών Ελλήνων καί του πολιτισμού τους τά διέπραξαν οί αυτοκράτορες καί ό κλήρος του Βυζαντίου, γιατί μας λέγουν άλλα στο σχολείο;

Γιατί οί ακαδημαϊκοί, οί καθηγητές άνωτάτης καί μέσης έκπαιδεύσεως δεν ενημερώνουν τούς σπουδαστές για τά κακουργήματα αυτά; Γιατί οί έφημερίδες καί ή τηλεόραση αποσιωπούν τά φοβερά αυτά πράγματα;

Αφού ό Θεοδόσιος Α' θεωρείται από την Ιστορία ώς ένας από τούς μεγαλυτέρους καταστροφείς του Ελληνισμού, γιατί τον ονομάζουμε εμείς οι 'Έλληνες Μέγα;

Αφού οί Βυζαντινοί (κράτος καί κλήρος) εχλεύασαν καί κατέστρεψαν τον έλληνικό πολιτισμό, (έλληνική παιδεία, βιβλία, θέατρα, στάδια, γυμναστήρια, ναούς, έργα τέχνης κ.λπ.) γιατί τώρα καταχωρούν στά σχολικά βιβλία θέματα με τούς τίτλους «Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός», «Ελληνισμός καί ’Ορθο­δοξία» καί λέγουν ότι τό Βυζάντιο έσωσε τον Ελληνισμό καί τον πολιτισμό του;

Γιατί προβάλλουν στά παιδιά τό Βυζάντιο, πού είχε ένα άποκρουστικό θεοκρατικό άπολυταρχικό πολίτευμα;
Γιατί δέν λέγουν οί δάσκαλοι στά παιδιά ότι οί ορθόδοξοι ιεράρχες άνεθεμάτιζαν άπό τούς άμβωνες των ναών τούς Έλληνες, άν τολμούσαν νά πουν ότι είναι 'Έλληνες;
Μήπως αύτή ή εξαπάτηση τού Ελληνικού λαού καί ή συγκάλυψη τής άληθείας, εξυπηρετούν συμφέροντα καταχθόνια καί βλαβερά γιά τήν πατρίδα μας, η μήπως λόγοι εθνικοί επιβάλλουν την συγκάλυψη αυτής τής τρομερής άληθείας; Είναι ποτέ δυνατόν νά συμφέρη τό έθνος ή έξαπάτηση του ελληνικού λαού;

Τί είναι, τέλος πάντων, αυτό πού άναγκάζει τούς έπιστήμονες καί τά μέσα μαζικής ένημερώσεως νά τηρούν σιγή νεκροταφείου γιά τό μεγαλύτερο έγκλημα πού έγινε ποτέ κατά του έλληνικοϋ λαού καί τοϋ πολιτισμού του; Πώς μπορούμε νά εξηγήσουμε τήν σιγή αύτήν; Μήπως ζούμε ύπό καθεστώς κάποιος τρομοκρατίας καί δέν τό γνωρίζουμε;

Όσο καί άν προσεπάθησα, δέν μπόρεσα νά δώσω στόν έαυτόν μου μία κάποια πειστική άπάντηση στά ερωτήματα αυτά. Καί θυμήθηκα τόν έθνικό μας ποιητή, πού μας είπε: Νά θεωρούμε έθνικό ό,τι είναι άληθές, άπό τό όποίο προκύπτει άντιστρόφως καί τούτο: Νά θεωρούμε αντεθνικό ό,τι είναι αναληθές.
Είναι φανερό ότι ή συγκάλυψη της αλήθειας από αυτούς πού έχουν ταχθη στις έδρες γιά νά την βροντοφωνάζουν, δέν μαρτυρεί μεγάλα ηθικά άναστήματα, ούτε άγνούς σκοπούς. 

Τον έλεύθερο καί ακέραιο άνθρωπο όμως καμμία σκοπιμότητα δέν μπορεΐ νά τον έξαναγκάζη, νά συγκαλύπτη την άλήθεια. Δέν ξεχνούν οί ακέραιοι άνθρωποι ποτέ ότι οί πτωχοί καί άγράμματοι Έλληνες τού 1821, ήγωνίσθησαν καί έθυσιάσθησαν, γιά νά μπορούμε εμείς σήμερα νά ζούμε έλεύθεροι καί νά βροντοφωνάζουμε χωρίς φόβο την άλήθεια.
'Η πατρίδα μας χρειάζεται την αλήθεια, γιά νά σταθεί όρθια!

Το κύριο θέμα πού θά με άπασχολήση σ’ αυτό τό Βιβλίο είναι ή καταστροφή τού Ελληνισμού από τό κράτος τού Βυζαντίου. Θά προσπαθήσω νά δείξω, μέ τρόπο άπλό:

1. Πώς έπέτυχαν οί Έλληνες νά ονομάζονται σήμερα Έλληνες.

2. Ποιόν Ελληνισμό παρέλαδε τό Βυζάντιο τό 330.

3. Τούς διωγμούς των Ελλήνων καί τις καταστροφές τού πολιτισμού τους από τούς αύτοκράτορες καί τόν κλήρο τού Βυζαντίου.

4. Τό είδος της Βυζαντινής κοινωνίας καί τό ήθος μερικών αύτοκρατόρων, ιεραρχών καί άλλων άρχόντων (έναρέτων καί μή έναρέτων), τούς οποίους παρήγαγε τό ορθόδοξο Βυζαντινό κράτος, μετά την καταστροφή τού ελληνικού πολιτισμού.

5. Πώς κατάντησαν τόν Ελληνισμό οί αύτοκράτορες καί ό κλήρος τού Βυζαντίου καί σέ ποιούς τελικά τόν παρέδωσαν τό 1204 καί τό 1453.

Επιθυμώ νά διευκρινίσω ότι δέν γράφω ιστορία. «Φωτογραφίζω» μόνο από την Ιστορία μερικά «στιγμιότυπα», πού δέν μάς τά είπαν στο σχολείο. Πάνω σέ μερικά «Ιστορικά στιγμιό­τυπα» θά έκφέρω την γνώμη μου· τά περισσότερα όμως θά τά περιγράψω ξερά καί θά τ άφήσω στήν έλεύθερη κρίση τού άναγνώστου.

Οί πηγές μου είναι κατά κανόνα ελληνικές. Ωστόσο αναφέρομαι καί σέ ξένους συγγραφείς. Οί σημαντικώτερες πηγές
μου είναι:

Κ. Παπαρρηγόπουλος, Ιστορία του Ελληνικού ’Έθνους, 4η έκδοση, Δ. Φέξη Άθήναι 1902.

Ιστορία του Ελληνικού ’Έθνους, Εκδοτική ’Αθηνών Α.Ε.

Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη, Φοίνιξ.

'Όταν πριν άπό πολλά χρόνια είχα πάει στην Κωνσταντινούπολη, έπεσκέφθην πρώτα άπ’ όλα τά βυζαντινά τείχη της πόλεως. Κάθισα σέ μία πέτρα καί έφερνα στο μυαλό μου τούς βαρβάρους νά είναι κάτω, καί τούς δικούς μας πάνω στις έπάλξεις νά άγωνίζωνται σκληρά, γιά νά διασώσουν τήν έλευθερία, τον Ελληνισμό!
Μετά έπεσκέφθην τήν 'Αγία Σοφία καί συλλογίσθηκα τον αύτοκράτορα ’Ιουστινιανό πού τήν έκτισε. Σκεπτόμουν ότι αυτός καί οί άλλοι ευσεβείς αύτοκρότορες του Βυζαντίου, πρόμαχοι της έλευθερίας, της ορθοδοξίας καί του Έλληνισμού, έθεμελίωσαν μαζί με τούς ιεράρχες, τούς κληρικούς καί τούς μοναχούς τό βυζαντινό κράτος, τό όποιο έξελληνίσθηκε καί διέσωσε τόν Έλληνισμό από τούς βαρβάρους !

Τέτοια σκεφτόμουν τότε, γιατί τέτοια μας είχαν διδάξει στο σχολείο, καί, θά τό πώ, δάκρυσα μέσα στήν 'Αγία Σοφία, όπως είχα δακρύσει καί πριν από λίγο, μπροστά στά τείχη της Κωνσταντινουπόλεως. Είναι φανερό ότι οί σκέψεις μου αύτές καί τό δάκρυσμα ήταν άποτέλεσμα της πλύσεως του εγκεφάλου, πού είχα ύποστη άπό μικρό παιδί, στό σχολείο.

Σήμερα, πού έμαθα τά εγκλήματα τών αύτοκρατόρων καί του κλήρου του Βυζαντίου κατά τών Ελλήνων καί του πολιτισμού τους, μετάνιωσα καί γιά τίς σκέψεις μου εκείνες, καί γιά τό δάκρυσμα. 

Καί θά προσθέσω καί τούτο: Γνωρίζοντας τά παθή­ματα τών Ελλήνων καί του πολιτισμού τους, κατά τήν περίοδο τής βυζαντινής καταδυναστεύσεως, λυπάμαι, άγανακτώ, άλλά θαυμάζω καί άγαπώ διπλά τήν Πατρίδα μου.
Μεθώνη, Αύγουστος 1999

ΑΦΑΙΑ