Το Inprecor δεν υιοθετεί τα λεγόμενα του άρθρου όσον αφορά στην «αγαστή» συνεργασία των δύο χωρών πριν την επίθεση στο Μάβι Μαρμαρά, ούτε απαραίτητα ως προς την ερμηνεία των κινήτρων της στάσης της ισραηλινής ηγεσίας.
Είναι όμως θαυμαστός ο τρόπος που «προετοιμάζεται» η κοινή γνώμη για μια «στροφή».
Παραθέτουμε το άρθρο της ισραηλινής εφημερίδας μεταφρασμένο.
«Η υπογραφή συμφωνίας αποκατάστασης των σχέσεων με την Τουρκία μοιάζει να είναι θέμα χρόνου. Αναμένεται έτσι να δοθεί τέλος στο, μεγαλύτερο των τριάμισι χρόνων, περιττό ρήγμα μεταξύ των δύο χωρών και προσφέρεται μια ευκαιρία να γυρίσει νέα σελίδα στις διμερείς σχέσεις τους.
Ξανακοιτάζοντας το πρόσφατο παρελθόν, δεν μπορεί παρά να επικρίνει κανείς τη συμπεριφορά της ισραηλινής κυβέρνησης καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της υπόθεσης. Αρχής γενομένης από την απόφαση της να επιτεθεί, στα τέλη Μαΐου του 2010, στον στολίσκο βοήθειας στη Γάζα, τον οποίο είδε ως υπονόμευση της ισραηλινής κυριαρχίας, μέχρι τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η επιδρομή στο Μαβί Μαρμαρά με συνέπεια το θάνατο εννέα Τούρκων υπηκόων καιτον αλαζονικό τρόπο με τον οποίο θέλησε να αποφύγειτην ευθύνη για το γεγονός και την απόρριψη όλων των απαιτήσεων για συγγνώμη και αποζημίωση.
Η υπόθεση Μαβί Μαρμαρά, της οποίας οι αποτυχίες κατακρίθηκαν από την Επιτροπή Turkel που την ερεύνησε, έχει τη γενεσιουργό της αιτία στο βάναυσο αποκλεισμό που το Ισραήλ επέβαλε στη Γάζα τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Αυτός ο αποκλεισμός έχει προκαλέσει τη διεθνή κατακραυγή, και όχι μόνο την τουρκική. Μέσα σε μία νύχτα,το συμβάν κατέλυσε τις άριστες σχέσεις που επικρατούσαν επί δεκαετίες μεταξύ των δύο χωρών, ακόμα και κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών που το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν στην εξουσία. Εκτός από την υπονόμευση της στενής συνεργασίας, στρατιωτικής και ασφάλειας, μεταξύ των δύο χωρών, το γεγονός προκάλεσε επίσης βαθιά ρήξη και μεταξύ των λαών.
Η Τουρκία, αν και επικριτική με την ισραηλινή πολιτική στα κατεχόμενα ακόμη και πριν από την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία, ήξερε να διακρίνει μεταξύ διπλωματικής διαφωνίας και σταθερών θεμελίων στα οποία βασίζονταν οι σχέσεις της με το Ισραήλ. Αλλά δεν μπορούσε να συγκρατηθεί όταν ήρθε αντιμέτωπη με τη δολοφονία πολιτών της, ούτε βεβαίως όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με την περιφρονητική στάση του Ισραήλ και την άρνησή του να ζητήσει συγγνώμη από φόβο ότι θα υπονόμευε τη νομιμότητα της επίθεσήςτου στο Μαβί Μαρμαρά. Χωρίς αμφιβολία οποιαδήποτε χώρα, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, δεν θα είχε αντιδράσει διαφορετικά εάν ήταν στη θέση της Τουρκίας.
Επιπλέον, χρειάστηκαν περισσότερο από δύο χρόνια ώσπου να συμφωνήσει το Ισραήλ να παραδεχθεί «λάθη που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε απώλεια ανθρώπινης ζωής», και αυτό μόνο μετά από μεγάλη πίεση του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα.
«Η υπογραφή συμφωνίας αποκατάστασης των σχέσεων με την Τουρκία μοιάζει να είναι θέμα χρόνου. Αναμένεται έτσι να δοθεί τέλος στο, μεγαλύτερο των τριάμισι χρόνων, περιττό ρήγμα μεταξύ των δύο χωρών και προσφέρεται μια ευκαιρία να γυρίσει νέα σελίδα στις διμερείς σχέσεις τους.
Ξανακοιτάζοντας το πρόσφατο παρελθόν, δεν μπορεί παρά να επικρίνει κανείς τη συμπεριφορά της ισραηλινής κυβέρνησης καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της υπόθεσης. Αρχής γενομένης από την απόφαση της να επιτεθεί, στα τέλη Μαΐου του 2010, στον στολίσκο βοήθειας στη Γάζα, τον οποίο είδε ως υπονόμευση της ισραηλινής κυριαρχίας, μέχρι τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η επιδρομή στο Μαβί Μαρμαρά με συνέπεια το θάνατο εννέα Τούρκων υπηκόων καιτον αλαζονικό τρόπο με τον οποίο θέλησε να αποφύγειτην ευθύνη για το γεγονός και την απόρριψη όλων των απαιτήσεων για συγγνώμη και αποζημίωση.
Η υπόθεση Μαβί Μαρμαρά, της οποίας οι αποτυχίες κατακρίθηκαν από την Επιτροπή Turkel που την ερεύνησε, έχει τη γενεσιουργό της αιτία στο βάναυσο αποκλεισμό που το Ισραήλ επέβαλε στη Γάζα τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Αυτός ο αποκλεισμός έχει προκαλέσει τη διεθνή κατακραυγή, και όχι μόνο την τουρκική. Μέσα σε μία νύχτα,το συμβάν κατέλυσε τις άριστες σχέσεις που επικρατούσαν επί δεκαετίες μεταξύ των δύο χωρών, ακόμα και κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών που το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν στην εξουσία. Εκτός από την υπονόμευση της στενής συνεργασίας, στρατιωτικής και ασφάλειας, μεταξύ των δύο χωρών, το γεγονός προκάλεσε επίσης βαθιά ρήξη και μεταξύ των λαών.
Η Τουρκία, αν και επικριτική με την ισραηλινή πολιτική στα κατεχόμενα ακόμη και πριν από την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία, ήξερε να διακρίνει μεταξύ διπλωματικής διαφωνίας και σταθερών θεμελίων στα οποία βασίζονταν οι σχέσεις της με το Ισραήλ. Αλλά δεν μπορούσε να συγκρατηθεί όταν ήρθε αντιμέτωπη με τη δολοφονία πολιτών της, ούτε βεβαίως όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με την περιφρονητική στάση του Ισραήλ και την άρνησή του να ζητήσει συγγνώμη από φόβο ότι θα υπονόμευε τη νομιμότητα της επίθεσήςτου στο Μαβί Μαρμαρά. Χωρίς αμφιβολία οποιαδήποτε χώρα, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, δεν θα είχε αντιδράσει διαφορετικά εάν ήταν στη θέση της Τουρκίας.
Επιπλέον, χρειάστηκαν περισσότερο από δύο χρόνια ώσπου να συμφωνήσει το Ισραήλ να παραδεχθεί «λάθη που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε απώλεια ανθρώπινης ζωής», και αυτό μόνο μετά από μεγάλη πίεση του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα.
Άλλος ένας χρόνος πέρασε στη διαπραγμάτευση του ποσού της αποζημίωσης που το Ισραήλ πρέπει να πληρώσει, ενώ στο μεταξύ το Ισραήλ συμφώνησε να χαλαρώσει τον αποκλεισμό της Γάζας. Κατά τη διάρκεια αυτών των τριάμισι ετών, το Ισραήλ κατανάλωσε πολύχρόνο στη δαιμονοποίηση της Τουρκίας.
Η Τουρκία είναι η μόνη μουσουλμανική χώρα που έχει στενούς δεσμούς με το Ισραήλ, και είναι μεγάλης στρατηγικής σημασίας στην περιοχή. Το Ισραήλ δεν αντέχει να τερματίσει τις καλές σχέσεις του με την Άγκυρα. Μια συμφωνία συμφιλίωσης, ο επαναδιορισμός πρεσβευτών και η επαναλειτουργία ενός καναλιού επίσημων δεσμεύσεων θα σηματοδοτούσαν το τέλος της αμοιβαίας διευθέτησης των ανοιχτών θεμάτων. Το κράτος του Ισραήλ θα πρέπει επίσης να εργαστεί στην αποκατάσταση των σχέσεών του με τους Τούρκους πολίτες.»
- See more at: http://www.inprecor.gr/archives/249286#sthash.RXSjQX3S.dpuf
Η Τουρκία είναι η μόνη μουσουλμανική χώρα που έχει στενούς δεσμούς με το Ισραήλ, και είναι μεγάλης στρατηγικής σημασίας στην περιοχή. Το Ισραήλ δεν αντέχει να τερματίσει τις καλές σχέσεις του με την Άγκυρα. Μια συμφωνία συμφιλίωσης, ο επαναδιορισμός πρεσβευτών και η επαναλειτουργία ενός καναλιού επίσημων δεσμεύσεων θα σηματοδοτούσαν το τέλος της αμοιβαίας διευθέτησης των ανοιχτών θεμάτων. Το κράτος του Ισραήλ θα πρέπει επίσης να εργαστεί στην αποκατάσταση των σχέσεών του με τους Τούρκους πολίτες.»
- See more at: http://www.inprecor.gr/archives/249286#sthash.RXSjQX3S.dpuf
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!