«ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ κάποιος στην Αυστραλία θα εξασφαλίσει σχετικά εύκολα ένα λειτουργικό και άνετο σπίτι, θα βρει δουλειά, τα παιδιά του θα ενταχθούν σε ένα αποτελεσματικό εκπαιδευτικό σύστημα, ενώ η κοινωνική ένταξη και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα αποτελούν τις βασικότερες πηγές ικανοποίησης»
ΑΝΤΕ τώρα να είσαι ένα από τα θύματα της κρίσης στην πατρίδα, να έχεις οικογένεια, που να μην μπορείς να τη ζήσεις, να ψάχνεις απελπισμένα για λύσεις και να διαβάσεις στην πιο σοβαρή υποτίθεται εφημερίδα της Ελλάδας (την «Καθημερινή») τα πιο πάνω. Τι κάνεις;
ΧΩΡΙΣ δεύτερη σκέψη, ξεπουλάς ό,τι σου έχει απομείνει, να βγάλεις και τα ναύλα σου, παίρνεις (χωρίς δεύτερη κουβέντα!) το πρώτο αεροπλάνο, έρχεσαι στον... επίγειο παράδεισο και τέρμα τα προβλήματά σου!
ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ εδώ θα εξασφαλίσεις... σχετικά εύκολα ένα λειτουργικό και άνετο σπίτι, θα βρεις αμέσως δουλειά, σχολείο για τα παιδιά και το καλύτερο νοσοκομείο να γίνεις καλά...
ΚΑΙ όλα τα πιο πάνω θα τα εξασφαλίσεις στον αυστραλιανό... Παράδεισο με ετήσιο μισθό μόνο... 28.000 δολαρίων!
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ τη σχετική είδηση, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έχω 40 χρόνια εδώ και ακόμα δεν έχω καταλάβει ότι βρίσκομαι στον... Παράδεισο.
ΤΣΙΜΠΙΟΜΟΥΝ, σας λέω, για να διαπιστώσω αν ήμουν ξύπνιος ή ονειρευόμουν, όπως και ο συντάκτης της «Καθημερινής» όταν έγραφε το άρθρο.
ΟΠΩΣ όλοι ξέρουμε, για να ενοικιάσει κάποιος ένα λειτουργικό και άνετο σπίτι στη Μελβούρνη δεν τον φτάνει ο ετήσιος μισθός των $28.000.
ΚΑΙ στο πιο πάνω ποσό δεν συμπεριλαμβάνονται τα υπόλοιπα πάγια έξοδα, για ηλεκτρικό ρεύμα, τηλέφωνο, γκάζι και νερό.
ΑΣΕ τα υπόλοιπα έξοδα για επίπλωση του... λειτουργικού σπιτιού, φαγητό, ένδυση, έξοδα των παιδιών, σχολεία, συγκοινωνίες, ασφάλειες και λοιπούς λογαριασμούς που καταδυναστεύουν το πορτοφόλι μας.
ΕΔΩ καπνιστής να είσαι, σε τούτη τη χώρα των απαγορεύσεων, χρειάζεσαι $4,000 το χρόνο για να ικανοποιήσεις το πάθος σου για τη νικοτίνη.
ΚΑΙ προκειμένου να μην αφήσει ο συντάκτης του άρθρου καμιά αμφιβολία στους αναγνώστες του, επικαλείται τους ποιοτικούς δείκτες του Παγκόσμιου Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) καθώς και στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας και του World Economic Forum.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ την ιδανική χώρα για λογαριασμό των αναγνωστών της, η «Καθημερινή» και συγκρίνοντας τα... ποιοτικά στοιχεία, κατέληξε στη «χρυσή» εξάδα των καλύτερων χωρών.
ΣΤΗΝ κορυφή της λίστας των... επίγειων παραδείσων φιγουράρει η Αυστραλία και ακολουθούν, ο Καναδάς, η Νορβηγία, η Σουηδία, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η Βρετανία.
ΤΗΝ ίδια μέρα που γράφτηκε το άρθρο της αθηναϊκής εφημερίδας, ο «Νέος Κόσμος» κυκλοφόρησε με τίτλο για τις «ουρές στα νοσοκομεία», τονίζοντας ότι «παραμένει σε κώμα το κρατικό σύστημα νοσοκομειακής περίθαλψης».
ΚΑΙ αυτό έτσι ενδεικτικά, για να μην αναφερθούμε στο πρόσφατο λουκέτο των αυστραλιανών αυτοκινητοβιομηχανιών, της ALCOA και την άνοδο της ανεργίας.
ΚΟΥΒΕΝΤΑ, βέβαια, δεν γράφτηκε για το γεγονός ότι η Μελβούρνη και το Σίδνεϊ είναι στην πρώτη τριάδα των πιο ακριβών πόλεων του πλανήτη και τα ενοίκια είναι σχεδόν απαγορευτικά για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων.
ΚΟΝΤΡΑ στις στατιστικές των διεθνών οργανισμών, εμείς που ζούμε εδώ γνωρίζουμε καλύτερα από τους στατιστικολόγους τα ζόρια που τραβάμε για να πληρώσουμε τους λογαριασμούς.
ΟΠΩΣ γνωρίζουμε, επίσης, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της Αυστραλίας με το ζόρι τα βγάζει πέρα και ένα 20% συνεχίζει να ζει κάτω από το όριο φτώχειας μέσα στον... Παράδεισο.
Ο λόγος που καταπιάστηκα με το συγκεκριμένο άρθρο δεν είναι για να καταδείξω (για μια ακόμα φορά) ότι οι στατιστικές και οι θεωρίες έχουν ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα, αλλά για να γνωστοποιήσω στους αναγνώστες μας (στην Ελλάδα) που σχεδιάζουν να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία ότι, η κατάσταση εδώ κάθε άλλο παρά ρόδινη είναι.
ΠΑΝΩ από 30.000 συμπατριώτες μας επισκέπτονται κάθε βδομάδα τις διαδικτυακές μας εκδόσεις, που σημαίνει ότι ορισμένοι από αυτούς ενδιαφέρονται να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία.
ΑΝ κρίνω μάλιστα και από τα email που λαμβάνουμε τα τρία τελευταία χρόνια, από ανθρώπους που ζητούν διάφορες πληροφορίες για την κατάσταση εδώ, υποθέτω ότι διαβάζουν αρκετοί από αυτούς την εφημερίδα μας να πάρουν μια «γεύση» από την Αυστραλία.
ΣΕ αυτούς κυρίως απευθύνεται η στήλη σήμερα. Στους άμεσα ενδιαφερόμενους που, διαβάζοντας το άρθρο της «Καθημερινής», μπορεί να έμειναν με την εντύπωση ότι το μόνο που έχει να κάνει κανείς για να εξασφαλίσει το μέλλον του, είναι να πάρει το πρώτο αεροπλάνο και να έλθει στην Αυστραλία.
ΣΕ μια άλλη εποχή, το συγκεκριμένο άρθρο της αθηναϊκής εφημερίδας, ενδεχομένως να περνούσε απαρατήρητο.
ΣΤΙΣ μέρες μας, όμως, που η οικονομική κρίση έχει σπρώξει εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας στην απελπισία αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
ΕΙΜΑΙ της γνώμης, ότι λόγω των ειδικών συνθηκών που επικρατούν στην Ελλάδα η «Καθημερινή» θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική.
ΟΦΕΙΛΕ να εξηγήσει (έστω για λογαριασμό των πολύ λίγων που θέλουν να μεταναστεύσουν) ότι η μετανάστευση στην Αυστραλία κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση είναι.
ΝΑ τους εξηγήσει ότι για να μεταναστεύσει κάποιος στον... επίγειο Παράδεισο του Νότου χρειάζεται βίζα που να του εξασφαλίζει παραμονή προκειμένου να του επιτραπεί να παραμείνει και να πιάσει δουλειά.
ΚΑΙ τέτοιες βίζες σήμερα η Αυστραλία δεν δίνει (καθόλου) εύκολα. Η εποχή που χρειάζονταν ανειδίκευτους εργάτες πέρασε ανεπιστρεπτί, αφού ο αριθμός των εργατών στη βιομηχανία μειώθηκε από 25% που ήταν πριν 20 χρόνια σε 8,5%.
ΒΙΖΕΣ χορηγούνται σε ορισμένες ειδικότητες, με την προϋπόθεση ότι ο αιτών θα πρέπει να βρει τον εργοδότη ο οποίος και θα τον προσλάβει για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
ΣΥΝΕΠΩΣ, πριν πάρει κάποιος την απόφαση να έλθει, θα πρέπει να έχει υπόψη του όλα τα πιο πάνω.
ΒΕΒΑΙΩΣ και μπορεί ο οποιοσδήποτε από την Ελλάδα να επισκεφθεί την Αυστραλία ως τουρίστας για τρεις μήνες ή να πάρει παράταση για άλλους τρεις, αλλά θα πρέπει να έχει υπόψη του ότι δεν μπορεί να εργαστεί νόμιμα.
ΑΡΚΕΤΟΙ έχουν έλθει την τελευταία τριετία με τουριστικές βίζες και προσπαθούν να βρουν τρόπους να παραμείνουν.
ΜΕΧΡΙ και «φοιτητές» αναγκάστηκαν να γίνουν ορισμένοι στα πενήντα τους για να επεκτείνουν όσο μπορούν το χρόνο παραμονής τους, ελπίζοντας ότι θα βρουν κάποιο «τρόπο».
ΔΕΝ είναι λίγοι, επίσης, αυτοί που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης και υπομένουν εν γνώσει τους μην έχοντας άλλη εναλλακτική λύση.
ΑΛΛΟΙ πάλι έρχονται εντελώς στα κουτουρού και μετά από λίγες εβδομάδες αναγκάζονται να γυρίσουν πίσω, έχοντας ξοδέψει τέσσερις πέντε χιλιάδες δολάρια, από αυτά που δεν έχουν.
ΜΕ δυο κουβέντες, οι γραμμές αυτές γράφτηκαν για όσους θέλουν να δοκιμάσουν τη τύχη στην Αυστραλία.
ΓΙΑ να ξέρουν (τουλάχιστον) ότι η πραγματική Αυστραλία ουδεμία σχέση έχει με την εικόνα που δίνουν οι παγκόσμιοι οργανισμοί και οι στατιστικές.
ΟΧΙ μόνο Παράδεισος δεν είναι, αλλά μια πολύ δύσκολη (και πανάκριβη) χώρα για να μεταναστεύσει κάποιος και να αρχίσει μια καινούργια ζωή.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και θα τα πούμε από βδομάδα. Γεια χαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!