Το επίπεδο και το πλαίσιο απ’ όπου πρέπει να ξεκινήσει η συζήτηση για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο

Άγνοια της ιστορίας δεν συγχωρείται. Η δε άγνοια της τεχνικής της προπαγάνδας είναι θανατηφόρος για τα Ελληνικά δίκαια.
Κατετέθη στο κυνοβούλιο το μισελληνικό ρατσιστικό νομοσχέδιο της κατοχικής ληστοσυμμορίας με τον παραπλανητικό τίτλο «αντιρατσιστικό».

Αρκετοί πολίτες προσπάθησαν να επιχειρηματολογήσουν πάνω στην εξής γραμμή: «Να συμπεριληφθεί και η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού και των Αρμενίων». Δηλαδή αν είχε συμπεριληφθεί η ποινικοποίηση της γενοκτονίας των Ποντίων δεν θα υπήρχε πρόβλημα με αυτό το νομοθετικό έκτρωμα;

Έχει σημασία να κατανοεί ο Λαός βασικά ζητήματα προπαγάνδας.

Όταν η κα Ρεπούση ωρύετο για να μην συμπεριληφθεί η γενοκτονία των Ποντίων στο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, ομολογούσε μία αλήθεια, την οποίαν λίγοι μπόρεσαν να αποκωδικοποιήσουν διότι οι περισσότεροι δεν έχουν μελετήσει την ιουδαϊκή θεολογική σκέψη.

Το πρόβλημα της κυρίας Ρεπούση ήταν το να μην εξισωθεί νομικώς και ιστορικώς το ολοκαύτωμα των εβραίων με την γενοκτονία των Ποντίων. Γιατί; Διότι έτσι χάνει την αίγλη της μοναδικότητος.

Οι εβραίοι προπαγανδιστές χρησιμοποιώντας βιβλικούς-θρησκευτικούς όρους προσπαθούν να πείσουν ότι το δικό τους ζήτημα είναι μοναδικό. Και άρα δεν πρέπει να εξισωθεί με κανένα άλλο ιστορικό γενονός. Υπονοούν ότι τα δικά τους θύματα, πραγματικά ή φανταστικά, είναι ανώτερα από τα θύματα άλλων λαών.

Γι’ αυτό ανησυχεί η κα Ρεπούση. Ανησυχεί μήπως αποκτήσουν και άλλοι λαοί το νομικό προνόμιο των εβραίων, και άρα θα μειωθεί η προπαγανδιστική και συναισθηματική ισχύς του ολοκαυτώματος.

Αρκετοί Έλληνες πατριώτες, αγνοούντες ζητήματα προπαγάνδας, έσπευσαν να επιχειρηματολογήσουν με την λογική του «μπαλώματος». «Αφού πρέπει να καταδικάσουμε τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος, προσθέστε και την γενοκτονία Ποντίων και Αρμενίων, και είμαστε εντάξει».

Η θέση που λαμβάνουμε σε ένα πολιτικό διακύβευμα ομοιάζει με την θέση που λαμβάνουν οι αντίπαλοι στον πόλεμο. Αν πιάσουμε από νωρίς την βουνοκορφή, αποκτούμε πλεονέκτημα έναντι μίας εχθρικής φάλαγγος που διαπερνά το κατώτερο σε ύψος μονοπάτι.

Η πολιτική συζήτηση για το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο θα έπρεπε να ξεκινήσει από εμάς, σε ανώτερο επίπεδο, ως εξής:

Καταθέτουμε μία πρόταση αντιρατσιστικού νόμου και ζητάμε να την υπερψηφίσει ως νομοσχέδιο η Κνεσσέτ, η βουλή του Ισραήλ.

Στο νομοσχέδιό μας ζητείται να ποινικοποιηθεί μέσα στο Ισραήλ η άρνηση της γενοκτονίας των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς. Στο νομοσχέδιο δεν θα αναφέρεται τίποτε για το ολοκαύτωμα των εβραίων.

Εις την χειροτέρα των περιπτώσεων μετά από διαμαρτυρίες εβραίων βουλευτών θα προσέθεταν σε αυτό το νομοσχέδιο και το ολοκαύτωμα των εβραίων. Δηλαδή θα προσπαθούσαν να εξισώσουν το δικό τους ζήτημα με το δικό μας ιστορικό γεγονός.

Ενώ τώρα ξεκινάμε αντιστρόφως. Ξεκινάμε με δεδομένη την ποινικοποίηση του λεγομένου ολοκαυτώματος των εβραίων, και ίσως γίνει αποδεκτή η γενοκτονία των Ποντίων και των Αρμενίων.

Δεν πρόκειται για συνωμοσία των εβραίων. Πρόκειται για διαχρονικώς λανθασμένη στάση των Ελλήνων.

Αρκετοί Έλληνες δεν έχουν την αίσθηση της μοναδικότητος και της ανωτερότητος. Επομένως αφήνουν σε έναν άλλο λαό, το δικαίωμα να καλύπτει αυτό το κενό, και να απαιτεί προνόμια μοναδικότητος και ανωτερότητος έναντι των υπολοίπων.

Η στάση αρκετών Ελλήνων σε ζητήματα «αντιρατσισμού» έχει περισσότερο να κάνει με το πώς αντιλαμβάνονται την Ελληνική εθνική ταυτότητα, παρά με την σιωνιστική δουλικότητα της κυβερνητικής ληστοσυμμορίας.

Αν ως Έλληνες δεν απαιτούμε νομοθετικά προνόμια από την Κνεσσέτ, για ποιό λόγο να μας τα παραχωρήσει; Όταν δεν διεκδικείς κάτι, δεν πρόκειται ποτέ να το αποκτήσεις.

Το επίπεδο και το πλαίσιο απ’ όπου ξεκινά η συζήτηση για το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο έχει καθοριστική σημασία. Αν εμείς επιτρέπουμε η συζήτηση να διεξάγεται μονομερώς επί Ελληνικού εδάφους και ποτέ επί ιουδαϊκού, λογικό είναι να υφιστάμεθα πλήγματα.

Ιφικράτης Αμυράς