Μην το κρατείτε για πολύ, μην το θαυμάζετε όλοι·
τούτες οι τέχνες βρίσκονται στη Φύση στο περβόλι.
K' εις πράματα πολλώ λογιών, που άνθρωπος δεν κατέχει,
κι ουδ' ήπραξε, μηδ' είδεν τα, μάθηση η Φύσις έχει.
Σαν το μωρόν, οπού κι αν είς φαητό δεν τ' αρμηνεύγει,
κ' εκείνο, ό,τι ώρα γεννηθεί, να βρει βυζί γυρεύγει,
απ' την κοιλιά της μάνας του η Φύση δασκαλεύει,
και το βυζί για ζήση του να το 'βρει πασπατεύει.
Και δίχως να ‘χει δάσκαλο, με μάθηση γεννάται,
κλαίει, γυρεύγει το βυζί, κ' η μάνα το λυπάται.
Kι αν είναι και για μιά-για μιά γάλα δεν το ταγίσει,
στο στόμα τα δακτύλια του βάνει να πιπιλήσει.
Δείχνει τη χρείαν του το ζιμιό, κι ομολογά τά θέλει,
μ' όλον οπού 'ναι έτσ' άφαντο, και βρέφος, και κοπέλι
Μα όλα για μένα εσφάλασι και πάσιν άνω κάτω
για μένα εγεννηθήκε η φύσις των πραγμάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!