Είμαστε σε νόμιμη άμυνα. Βία στην βία της αριστεράς και απόδοση στοχευμένης δικαιοσύνης. Τώρα!

Με αυτά που θα γράψω πολλοί θα με κατηγορήσουν, ίσως διωχθώ και ποινικά, αλλά πολύ με «ξένισε» η δήλωση του γελωτοποιού Κώστα Βουτσά ότι δηλαδή: «Φοβάμαι τη Χρυσή Αυγή. Δεν μιλάω γι' αυτή. Μπορεί να με δείρουν, να με σφάξουν, να με κάψουν, να μου δείρουν τη γυναίκα και τα παιδιά μου». 

Τέτοιες δηλώσεις έχουν κάνει κατά καιρούς όλοι οι ψευτοκαλλιτέχνες τύπου Βουτσά, Άγγελου Αντωνόπουλου, Κώστα Καζάκου, Νταλάρα ή δημοσιογράφων τύπου Τράγκα ή Ψυχάρη και λοιπών «ων, ουκ έστι αριθμός» που τον καιρό της «χούντας» καλοπερνούσαν στην «αυλή» του Παπαδόπουλου.

Όλοι οι Έλληνες ξέρουν ότι η βία πάντα ήταν και πάντα θα είναι βασικό συστατικό της ιδεολογίας και της πρακτικής της όλης αριστεράς τόσο της εντός όσο και της εκτός συνταγματικού τόξου. Το θέμα είναι ότι ενώ οι αριστεροί δεν το κρύβουν, το αντίθετο μάλιστα, έρχονται οι ανόητοι, τυχάρπαστοι, κομπλεξικοί και γελοίοι πολιτικάντηδες της δεξιάς να τους προσφέρουν κάλυψη και εν τέλει να τους «αθωώσουν» γιατί έτσι τους συμφέρει με πρόσφατο παράδειγμα την στάση της ηγεσίας των δεξιών κομμάτων σε σχέση με τις τελευταίες τρεις «πολιτικές» δολοφονίες.
Μεταφέρω δύο αποσπάσματα από το βιβλίο του Γ. Μαλτέζου (Τζουμερκιώτη) «ΔΣΕ: Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας»:

α. « ...Στο Μπούλκες ως το τέλος του 1945 δεν έγινε καμιά απολύτως στρατιωτική εκπαίδευση των αγωνιστών. Η Ομάδα του Μπούλκες είχε μετατραπεί σε αγροτική ομάδα εργασίας, που δούλευε στα χωράφια του ερημωμένου αυτού χωριού. Στο χωριό αυτό είχαν μείνει μόνο ελάχιστες γυναίκες, τους άνδρες τους είχε εξοντώσει ο Σοβιετικός Στρατός, γιατί ενεργούσαν ένοπλες επιθέσεις στα νώτα του...» σελ. 19-20 και

β. «... Στην Μεσοχώρα, δημοκρατικοί πολίτες μας υπόδειξαν 7 αντιδραστικούς παράγοντες που υποκινούσαν τους κατοίκους σε αντίσταση εναντίον μας. Διορίσαμε αυτούς τους 7 σαν κοινοτικό συμβούλιο στήσαμε προβοκάτσια σε βάρος τους, τους περάσαμε σε ανταρτοδικείο και τους εκτελέσαμε με συνέπεια να σταματήσει κάθε εχθρική ενέργεια ενάντια στα τμήματα του Αρχηγείου Κόζιακα» σελίδες 71-72

Και ένα από το βιβλίο «Διπλή αποκατάσταση της Εθνικής Αντίστασης» του «πρωθυπουργού» Παρτσαλίδη όπου στην σελίδα 194 γράφει για τον κομμουνιστοσυμμοριτοπόλεμο:

« ...Το λάθος μας είναι ότι παρασυρθήκαμε στην ένοπλη αναμέτρηση. Αυτή την ένοπλη αναμέτρηση έπρεπε να την αποφύγουμε. Όχι γιατί γενικά κάτω απ' όλες τις συνθήκες, πρέπει να εξοστρακιστεί η βία. Αλλά γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση, στην εμφύλια σύγκρουση, σε συνθήκες δυσμενείς για το Λαϊκό Δημοκρατικό κίνημα ....αυτό-να μην παρασυρθούμε στην ένοπλη αναμέτρηση- δεν ήταν εύκολο, ήταν όμως απόλυτα αναγκαίο...» (σημείωση:ο τονισμός της φράσης δικός μου).

Αλήθεια μόνο εγώ βλέπω την βία σε όλο της το μεγαλείο; Που είναι η καταδίκη του Σοβιετικού εγκλήματος στο Μπούλκες ή στην Μεσοχώρα από τους ευαισθητούληδες της επαρχιώτικης διανόησης του τόπου; Εδώ, στο σημείο αυτό θα πρέπει να θυμηθούμε τις πρόσφατες δηλώσεις των επιγόνων του Τζουμερκιώτη και του Πατρτσαλίδη σύγχρονων αριστερών για το τι θεωρούν βία, την κάλυψή τους εκ μέρους των συνοδοιπόρων τους δήθεν προοδευτικών κάθε λογής δήθεν «πνευματικών ανθρώπων» κλεπτών της πνευματικής ιδιοκτησίας ξένων διανοητών και την ανοχή των απόψεων από μέρους των «καλομαθημένων μπέμπηδων» δήθεν δεξιών που ηγούνται της δεξιάς παρατάξεως ενώ η θεωρία περί των «δύο άκρων» του Λαζαρίδη δεν λέει τίποτε απολύτως και μάλλον προσπαθεί να δικαιολογήσει και να δικαιώσει την αριστερή βία.

Μετά την εν ψυχρώ δολοφονία των δύο νέων της ΧΑ από τον ψυχικά και σωματικά σακάτη δολοφόνο και την προκήρυξη ανάληψης ευθύνης από κάποιον άνθρωπο που η όλη δομή του κειμένου μαρτυρά την ψυχική και πνευματική διαταραχή του, έτσι άλλωστε είναι όλοι τους οι συνειδητοί αριστεροί, όλοι πια, κυβέρνηση και θεσμικά όργανα (δημόσια τάξη και δικαιοσύνη) πιθανολογούν τον επόμενο στόχο που θα είναι και πάλι ή «κάθαρμα αστυνομικός» ή «δεξιός εχθρός του λαού».

Η κυβέρνηση (όλες οι δήθεν δεξιές κυβερνήσεις) απέδειξε ότι δεν ενδιαφέρεται ούτε για την αποκάλυψη των δραστών, ούτε για την προστασία του λαού (μαζί και του ένστολου τμήματός του) γιατί μάλλον η αριστερή βία εξυπηρετεί τον σχεδιασμό της γι αυτό άλλωστε και ανέλαβε την φύλαξη της ακεραιότητας της ζωής των οικογενειών του κάθε αλήτη Κουφοντίνα και Ξηρού παρέχοντάς τους νέες ταυτότητες και ασφαλή διαβίωση. Αλλά πλανώνται πλάνη οικτρά αν νομίζουν ότι έτσι τις προφυλάσσουν στο «απυρόβλητο».

Πρέπει να ξυπνήσουμε και να αντιδράσουμε εμείς ο λαός της δεξιάς. Η ευθύνη της άμυνάς μας απέναντι στην βία της αριστεράς πρέπει να γίνει δικό μας καθήκον και να μην περιμένουμε από την με δεμένα τα χέρια αστυνομία να βρει τους εκτελεστές αθώων και τους ηθικούς αυτουργούς τους. 

Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Βία αυτοί; Απόδοση στοχευμένης δικαιοσύνης εμείς.

Η Ελλάδα είναι χώρα μικρή και γνωριζόμαστε μεταξύ μας.

Γνωρίζουμε τους σακάτηδες δολοφόνους ελεύθερους και φυλακισμένους ενώ και οι ψυχικά σακατεμένοι ηθικοί αυτουργοί έχουν ονοματεπώνυμο και όσο και να θέλουν να κρυφθούν, όσο και να τους προστατεύει το σύστημα έχουν αποκαλυφθεί.

Δεν προσπαθώ να αναμοχλεύσω τα πάθη. Αμύνομαι και αρκετό δάκρυ έχυσα για τους πλέον των εκατό νεκρούς ομοϊδεάτες μου δολοφονημένους από τους αριστερούς κατσαπλιάδες δολοφόνους της μεταπολίτευσης.

Δικαιοσύνη ζητώ να αποδοθεί και σίγουρα θα αποδοθεί εν ονόματι του ελληνικού λαού. Σύντομα...Τώρα!

Για το «Ήπειρος, η πατρίδα μας», Οδυσσεύς Πάτσης