προσπάθεια τους να παραμείνουν πιστοί στην «ηθική της τιμωρίας», η οποία χαρακτηρίζει όλες τους τις ενέργειες, επέβαλλαν στην Ελλάδα μία «οικονομική γενοκτονία» άνευ προηγουμένου – η οποία όμως άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου.
Τα μεγαλύτερα λάθη τους ήταν αφενός μεν η ανόητη «πρόσκληση» του ΔΝΤ στην ΕΕ, την οποία προσπαθούν σήμερα να «αναιρέσουν», αφετέρου η απασφάλιση της τραπεζικής βόμβας μεγατόνων στα θεμέλια της Ευρωζώνης – στην οποία έχουμε ήδη αναφερθεί από τον Ιούλιο του 2012.
Ειδικότερα, τόσο οι τράπεζες, όσο και η πολιτική, προσπάθησαν να επιλύσουν την κρίση, την οποία πυροδότησαν μέσω της Ελλάδας, με έναν απλό τρόπο: ίδρυσαν τις ονομαζόμενες «κακές τράπεζες», στις οποίες αποθήκευσαν όλα τα τοξικά χρεόγραφα – έτσι ώστε οι ισολογισμοί των εμπορικών τραπεζών να φαίνονται ωραιότεροι.
Η παραπάνω όμως «αισθητική χειρουργική» δεν άλλαξε τίποτα, όσον αφορά τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας – αφού τα ρίσκα, τα οποία κρύφτηκαν στις «κακές τράπεζες» παραμένουν τεράστια. Οι τράπεζες αυτές «κάθονται» σε αμφίβολα ή μη ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία, τα οποία ξεπερνούν το 1,5 τρις € – ποσά με τα οποία, αργά ή γρήγορα, θα επιβαρυνθούν οι ευρωπαίοι πολίτες.
Μόνο η γαλλοβελγική Dexia έχει στην κατοχή της τοξικά χρεόγραφα της τάξης των 266 δις €, όσο σχεδόν το χρέος του Ελληνικού δημοσίου – για τη απόσβεση των οποίων θα χρειαζόντουσαν πάνω από 63 χρόνια.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις ισπανικές, τις ιταλικές, τις γαλλικές, τις ολλανδικές, τις αυστριακές, καθώς επίσης με άλλες τράπεζες – όπου την πρώτη θέση κατέχει αναμφίβολα η Γερμανία, στη οποία τα τοξικά ομόλογα υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 600 δις €, μη υπολογιζόμενης της Deutsche Bank (μόνο τα παράγωγα που διαχειρίζεται ξεπερνούν τα 50 τρις €).
Υπενθυμίζουμε ότι, το σύνολο των τραπεζικών ισολογισμών της Ευρωζώνης ξεπερνάει τα 27 τρις € – είναι δηλαδή σχεδόν τριπλάσιο από το συνολικό ΑΕΠ. Το μέγεθος αυτό είναι στην κυριολεξία τρομακτικό – ενώ η σύγκριση του τραπεζικού προβλήματος με το ελληνικό, είναι το λιγότερο ανόητη.
Ολοκληρώνοντας, το πρώτο λάθος των προτεσταντών λύνεται με την πλήρη εξόφληση των δανείων που έδωσε το ΔΝΤ – αφού διαφορετικά είναι αδύνατον να το ξεφορτωθούμε, διακινδυνεύοντας τη λεηλασία ολόκληρης της ηπείρου μας.
Το δεύτερο λάθος λύνεται με την τραπεζική ενοποίηση, η οποία θα επιτρέψει την ελεγχόμενη χρεοκοπία εκείνων των τραπεζών, οι οποίες διατηρούνται τεχνητά στη ζωή. Εάν δεν συμβεί, τότε η Ευρώπη απειλείται, στην καλύτερη των περιπτώσεων, από τη βαριά ασθένεια της Ιαπωνίας – η οποία, αποφασίζοντας να διατηρήσει στη ζωή τις «τράπεζες-ζόμπι», έχει βυθιστεί για πάνω από είκοσι χρόνια σε μία καταστροφική ύφεση (η ύφεση «ροκανίζει» ουσιαστικά τα τεράστια περιουσιακά στοιχεία που συγκέντρωσε τις προηγούμενες δεκαετίες).
Υπενθυμίζουμε ότι, ως «ζόμπι» χαρακτηρίζεται ο νεκρός που περπατάει – το πτώμα δηλαδή το οποίο, παρά τη σήψη και την απουσία των βασικών φυσιολογικών προϋποθέσεων της ζωής, εμφανίζει «αισθητηριοκινητικές» λειτουργίες, στοιχειώδη «στοχοκατευθυνόμενη» συμπεριφορά και λόγο, ενώ επιδιώκει να σκοτώσει και να τραφεί με σάρκες.
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 20. Ιουνίου 2013
viliardos@kbanalysis.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!