ΜΕΣΗΜΕΡΑΚΙ ΜΕ ΖΕΣΤΗ -ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ
Καμιά βολά, πάνου ψηλά στον Παράδεισο, πέφτουνε κάτι μουργελόκαψες μεσημεριάτικες... Σταματάνε να βαράνε τη λύρα τους οι χορωδίες και κρεμάνε το φωτοστέφανο οι άγιοι να μην τους ιδρώνει η φαλάκρα. Πα' να σκασουνε από το θυμωμένο τιριτίρι οι κοιλιές των τζιτζικιών και τα ζαρκαδάκια, κατευθείαν απόγονοι, να πούμε, εκείνων που έκρυψε ο μπάρμπα-Νώε στην Κιβωτό του, τρέχουνε να βρούνε κάνα ρυάκι και να χώσουνε τα ποδαράκια τους... Στην πόρτα κρεμάνε ταμπέλα, «Ώραι κρίσεως αμαρτωλών και είσοδος μετά τας 5 μ.μ.» κι ο καημενούλης ο Άγιος Πέτρος μπαίνει στο θυρωρείο του και τον ψιλοπαίρνει, κατακουρασμένος από την πρωινή φασαρία...
Το λοιπόν τ' αγγελάκια της σχολής καλών τρόπων και ψαλμών, όπως όλα τα παιδιά, το 'χουνε σε κακό να βρωμοσταλιάσουνε να κοιμηθούνε το μεσημέρι... Ένα από δαύτα, το πιο σκανταριάρικο, βγάζει το κεφαλάκι του από το παράθυρο, μπανίζει τα πέριξ και μετά χώνεται μέσα και λέει ψιθυριστά στ' άλλα:
-Εντάξει.
Με το εντάξει, λοιπόν, ένα ένα στη ζούλα την κοπανάνε από το ανοιχτό παραθύρι... Πετάνε, να πούμε, αυτό που λένε «υπερταχύτης υπερπυραύλου» ανταμώνουνται όλα μαζί, ένα σμάρι όξω από τον Παράδεισο, και αμολιούνται για τη γη. Και κατεβαίνουνε να κάνουνε παιχνίδια και ζαβολιές, διότι η ζαβολιά είναι στου παιδιού το αίμα κι ας λέει η μάνα του «είναι ένας άγγελος»... Έτσι;
Το οποίον, γι' αυτό καμιά φορά δεν μπορούμε να κοιμηθούμε το μεσημέρι ως άνθρωποι ταλαίπωροι... Μας κάνουνε τελατίνια τ' αγγελάκια και λες «να βγω να τους καταβρέξω; Να βγω να τους πάρει ο διάολος τον πατέρα; Να βγω να...».
Αναρτήθηκε από ENDYMION
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ
Καμιά βολά, πάνου ψηλά στον Παράδεισο, πέφτουνε κάτι μουργελόκαψες μεσημεριάτικες... Σταματάνε να βαράνε τη λύρα τους οι χορωδίες και κρεμάνε το φωτοστέφανο οι άγιοι να μην τους ιδρώνει η φαλάκρα. Πα' να σκασουνε από το θυμωμένο τιριτίρι οι κοιλιές των τζιτζικιών και τα ζαρκαδάκια, κατευθείαν απόγονοι, να πούμε, εκείνων που έκρυψε ο μπάρμπα-Νώε στην Κιβωτό του, τρέχουνε να βρούνε κάνα ρυάκι και να χώσουνε τα ποδαράκια τους... Στην πόρτα κρεμάνε ταμπέλα, «Ώραι κρίσεως αμαρτωλών και είσοδος μετά τας 5 μ.μ.» κι ο καημενούλης ο Άγιος Πέτρος μπαίνει στο θυρωρείο του και τον ψιλοπαίρνει, κατακουρασμένος από την πρωινή φασαρία...
Το λοιπόν τ' αγγελάκια της σχολής καλών τρόπων και ψαλμών, όπως όλα τα παιδιά, το 'χουνε σε κακό να βρωμοσταλιάσουνε να κοιμηθούνε το μεσημέρι... Ένα από δαύτα, το πιο σκανταριάρικο, βγάζει το κεφαλάκι του από το παράθυρο, μπανίζει τα πέριξ και μετά χώνεται μέσα και λέει ψιθυριστά στ' άλλα:-Εντάξει.
Με το εντάξει, λοιπόν, ένα ένα στη ζούλα την κοπανάνε από το ανοιχτό παραθύρι... Πετάνε, να πούμε, αυτό που λένε «υπερταχύτης υπερπυραύλου» ανταμώνουνται όλα μαζί, ένα σμάρι όξω από τον Παράδεισο, και αμολιούνται για τη γη. Και κατεβαίνουνε να κάνουνε παιχνίδια και ζαβολιές, διότι η ζαβολιά είναι στου παιδιού το αίμα κι ας λέει η μάνα του «είναι ένας άγγελος»... Έτσι;
Το οποίον, γι' αυτό καμιά φορά δεν μπορούμε να κοιμηθούμε το μεσημέρι ως άνθρωποι ταλαίπωροι... Μας κάνουνε τελατίνια τ' αγγελάκια και λες «να βγω να τους καταβρέξω; Να βγω να τους πάρει ο διάολος τον πατέρα; Να βγω να...».
Αναρτήθηκε από ENDYMION
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!