ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ 353.000 ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΣΟΥ ΤΑΓΙΠ; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ 1.500.000 ΑΡΜΕΝΙΟΙ;

Μιλώντας στην εκδήλωση μνήμης της Αρμενικής Γενοκτονίας. Ξάνθη. Κυριακή 21 Απριλίου 2013


ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Μιλώντας στην εκδήλωση μνήμης της Αρμενικής Γενοκτονίας.
Ξάνθη. Κυριακή 21 Απριλίου 2013)

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ

Εξέφραζα πάντοτε δημοσίως τον θαυμασμό μου προς τον Αρμένικο Λαό, την Ηγεσία του για το υψηλό επίπεδο αυτοεκτίμησης που τους διακρίνει. Τόσο οι Θρακιώτες, οι Ίωνες, οι Κωνσταντινουπολίτες, οι Κύπριοι, οι Πόντιοι μπορούν να διδαχθούν πολλά από το Αρμενικό παράδειγμα. Ιδιαίτερα οι Πόντιοι που δεκαετίες μετά την Σταλινική δοκιμασία υπέστησαν έναν εξανδραποδισμό από τους εδώ κομματο – κρατο - παρακρατικούς μηχανισμούς. Μέχρι Πόντιους εσατζήδες, διανοούμενους υποτίθεται, στρατολόγησαν. Πρόκειται για μια μαύρη περίοδο της ιστορίας μας που νέοι αληθινοί και χαρακτηριζόμενοι από αυτοσεβασμό ερευνητές πρέπει να αρχίσουν να μελετούν…

ΚΟΙΝΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛΙΣΜΟΥ

Πρέπει να επαναφέρω μια ιστορικού στρατηγικού τύπου πρόταση μου. Όλες οι ομάδες, όλοι οι Λαοί που υπέστησαν την γενοκτονική βία του Κεμαλισμού οφείλουν να καθορίσουν μια κοινή ημέρα μνήμης του δικού τους ολοκαυτώματος. Έχει καθιερωθεί Διεθνώς η 27η Ιανουαρίου ως Ευρωπαϊκή και Διεθνής ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ναζισμού. Δεν υπάρχει μια ανάλογη ημέρα για τα θύματα του Κεμαλισμού. Η ευθύνη για αυτό ανήκει στις εκπροσωπήσεις, τις ηγεσίες αυτών των ομάδων. Η Ιστορία αλλά κυρίως η Επιστήμη και η Πολιτική μας οδηγούν στην καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού.
Είναι η Επιστήμη, η Πολιτική που με οδήγησε στην πρόταση αυτής της ημέρας και όχι κάποιος άλλος εγωισμός ‘η ζήλος….

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ 353.000 ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΣΟΥ ΤΑΓΙΠ;
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ 1.500.000 ΑΡΜΕΝΙΟΙ;

Τον προσεχή Μάιο ο Ερντογκαν θα επισκεφθεί την Ουάσιγκτον. Υπάρχει αρχικά ένα ζήτημα πρωτοκόλλου. Νομίζω ότι τόσο οι Εκπροσωπήσεις των Ελλήνων όσο και των Αρμενίων θα πρέπει να προτείνουν στις Η.Π.Α. αλλαγή των χρόνων των συναντήσεων τους με την Άγκυρα. Δεν μπορεί αυτοί οι χρόνοι να ταυτίζονται με τους χρόνους, τους Μήνες, τις Μνήμες των ολοκαυτωμάτων τον Απρίλιο και τον Μάιο. Δεν νομίζω ότι οι Η.Π.Α. θα δέχονταν τους εκπροσώπους ορισμένων Κρατών την 11η Σεπτεμβρίου. Πριν όμως προωθήσουμε την ανάδειξη αυτής της διάστασης στις σχέσεις μας με τους Θεσμούς των Η.Π.Α. τόσο οι Αρμένιοι όσο και οι Πόντιοι μπορούν να θέσουν το εξής Δημόσιο Ερώτημα προς τον Ερντογκάν κατά την προσεχή επίσκεψη του.
Πού είναι οι 353.000 γείτονες σου Ταγίπ;
 
Αυτό το ερώτημα του έθεσα όταν επισκέφθηκε την Αθήνα χρόνια πριν. Το κείμενο περιλαμβάνεται στην προσεχή έκδοση στα Τουρκικά του βιβλίου μου «Πόντος: Η Επιστροφή μιας Πανάρχαιας Ταυτότητας». Με Ελληνικό υπότιτλο «ΕΝΑΝ ΒΙΒΛΙΟΝ ΣΗΝ ΕΞΟΡΙΑΝ». Το βιβλίο αυτό δεν μπορεί να εκδοθεί στη Άγκυρα, την Τραπεζούντα, την Κωνσταντινούπολη.
Η Αρμενική Διασπορά στις Η.Π.Α. – όλοι οι Λαοί της οφείλουν πολλά – μπορεί να του θέσει το ανάλογο ερώτημα για τα θύματα της Αρμενικής γενοκτονίας. Όχι μόνον η ιστορία αλλά η πολιτική περιμένουν την απάντηση του. Δεν μπορούν πλέον να περιμένουν. Τα ψέματα τελείωσαν.

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟΥΣ ΕΔΩ ΤΑΝΕΡ ΑΚΤΣΑΜ, ΖΑΡΑΚΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΡΩΙΔΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ

Σήμερα έπρεπε να είναι εδώ μαζί μας εκπρόσωποι όλων των ομάδων της Μουσουλμανικής μειονότητας. Ποιο είναι το νόημα της σημερινής εκδήλωσης;
Είναι ένας ύμνος στην ιδεολογία της Ζωής ενάντια σε αυτήν του θανάτου, της γενοκτονίας. Η συμμετοχή σε αυτήν την εκδήλωση θα είναι, θα ήταν μια απόδειξη ότι αυτές οι ομάδες εντάσσονται, ταυτίζονται με μια σφαίρα ανθρωπιστικών και δημοκρατικών αξιών.
Περιμένω τα επόμενα χρόνια να είναι εδώ, μαζί μας.
Στο παρελθόν είχα μια παρόμοια εξέλιξη την οποία προσδοκώ σήμερα να εξελιχθεί στην Θράκη. Όταν τον Απρίλιο του 1984, κατά την συνεδρίαση του Διεθνούς Διαρκούς Δικαστηρίου των Λαών στην Σορβόννη που εξέτασε την Αρμενική Γενοκτονία, συνάντησα τον Κούρδο Σκηνοθέτη των Λαών Γιλμάζ Γκιουνέι του πρότεινα το εξής:

«Θέλω να οργανώσω του είπα ένα Διεθνές Συμπόσιο με την συμμετοχή Κούρδων, Αρμενίων, Ελλήνων καθώς και Τούρκων διανοουμένων. Θέλω να μου προτείνεις κάποιους Τούρκους που να μην είναι Σωβινιστές». 

«Τους ψάχνω χρόνια μου είπε και δεν τους βρήκα. Αν τους βρεις εσύ να μου τους γνωρίσεις».
 
Ο μεγάλος σκηνοθέτης έφυγε από την ζωή. Δεκαετίες μετά βρήκαμε συνομιλητές στα πρόσωπα του Ζαράκογλου, της τραγικής γυναίκας του, του Τανέρ Ακτσάμ. Περιμένω λοιπόν τους εδώ Τανέρ Ακτσάμ, τους Ζαράκογλου, της γυναίκας του. Ίσως εδώ oι πρώτες που θα κάνουν αυτό το ηθικό και ανθρωπιστικό άλμα να είναι γυναίκες, όπως είπα χρόνια πριν σε μια τηλεοπτική εκπομπή που υπάρχει στο Διαδίκτυο. Είναι η πλέον καταπιεσμένη ομάδα. Είμαι σίγουρος ότι θα εμφανιστούν τους προσεχείς χρόνους.


Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη