Λίθοι ουρανόπλαγκτοι

Του Δρ. ΚΩΣΤΑ ΒΙΤΚΟΥ
Ουρανός γεμάτος σκουπίδια – και δεν εννοώ τους θεούς που οι άνθρωποι θρόνιασαν εκεί ψηλά ή τα σκουπίδια από τους σημερινούς παροπλισμένους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους: εννοώ τις αιθεροβάμονες αδέσποτες κοτρώνες με τα μακριά μαλλιά, που πρώτος ο Αριστοτέλης ονόμασε «κομήτες» (από τη λέξη «κόμη», μαλλιά). Συγκεκριμένα, ο Σταγειρίτης σοφός λέει: «...των πλανωμένων εστίν είς αστέρων ο κομήτης» (Μετεωρολογικά, 343a 23), δηλ. «από τους περιπλανώμενους αστέρες υπάρχει ένας, ο κομήτης».

Φυσικά, οι ουράνιες περιπλανώμενες κοτρώνες δεν έχουν μαλλιά, αλλά καθώς τρέχουν γρήγορα (όπως κάποτε οι μακρομάλληδες αρχαίοι Σπαρτιάτες στρατιώτες), αφήνουν πίσω τους κάτι που μοιάζει με μακριά μαλλιά που φεγγοβολούν στο βαθύ σκοτάδι, στη γάστρα του ουρανού. Έτσι τα αστρολιθάρια αυτά πήραν την ονομασία «κομήτες» (μαλλιάδες)!

Στο ουράνιο «σκουπιδαριό», εκτός από κομήτες, έχουμε αστεροειδείς, μετεωρίτες και εκατομμύρια . . . ανεκπλήρωτες προσευχές!

Η ΑΦΟΡΜΗ

Αφορμή για το σημερινό άρθρο αποτέλεσε ένα πρόσφατο δημοσίευμα, που λέει:
«Η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει ένα δίκτυο παρακολούθησης ικανό να εντοπίζει μικρούς αστεροειδείς που απειλούν να πλήξουν τη Γη για να προστατεύσει τον πληθυσμό της, εκτίμησε σήμερα η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA), η οποία άρχισε να εργάζεται σε ένα τέτοιο σχέδιο.
«Προς το παρόν, είναι κυρίως τα μεγαλύτερα αντικείμενα (μετεωρίτες, αστεροειδείς) που εντοπίζονται. Περίπου το 99% των μεγάλων αστεροειδών με διάμετρο μεγαλύτερη από ένα χιλιόμετρο έχουν ήδη εντοπιστεί», υπενθυμίζει ο Νικολά Μπομπρίνσκι, επικεφαλής του SSA, του προγράμματος «διαστημικής παρακολούθησης» της ESA.
»Αλλά γι' αυτόν, «ο κίνδυνος προέρχεται από τους μικρούς αστεροειδείς, που είναι πολύ περισσότεροι». «Σε περίπτωση σύγκρουσης, μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες ζημιές. Είδατε τι έκανε ο μετεωρίτης με διάμετρο 17 μέτρα στο Τσελιάμπινσκ (Ρωσία)», του οποίου το κρουστικό κύμα προκάλεσε περισσότερους από χίλιους τραυματίες στα Ουράλια την Παρασκευή.

«Αν πάρετε ένα αντικείμενο 50 μέτρων, με μάζα που πολλαπλασιάζεται επί είκοσι ή τριάντα φορές, φθάνουμε σε τεράστιες ενέργειες», δήλωσε τηλεφωνικά στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μπομπρίνσκι.

»Πενήντα μέτρα είναι περίπου το μέγεθος του αστεροειδή 2012 DA14 που πέρασε πολύ κοντά από τη Γη την περασμένη εβδομάδα (περίπου 27.000 χλμ.).
»Σύμφωνα με τον ίδιο, περίπου ένα εκατομμύριο αστεροειδείς των 50 μέτρων ή και περισσότερο «οργώνουν» το ηλιακό μας σύστημα, και λιγότεροι από 10.000 μέχρι στιγμής έχουν χαρακτηριστεί ως ουράνια σώματα που μπορούν να διασταυρωθούν με την τροχιά της Γης.

«Αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα από τα αντικείμενα αυτά, που υπάρχει κίνδυνος μια μέρα να πέσουν πάνω μας, δεν έχουν εντοπιστεί. Υπάρχει μια τεράστια δουλειά που πρέπει ακόμη να κάνουμε», τονίζει ο επικεφαλής του SSA, πρόγραμμα που ξεκίνησε στα τέλη του 2008 από τα κράτη μέλη της ESA».

ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΙΘΑΝΟ

Το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Science δημοσίευσε μια νέα μελέτη που δείχνει ότι οι δεινόσαυροι (αλλά και πάνω από το μισό ζωικό βασίλειο) εξαφανίστηκαν εξαιτίας μιας σφοδρής σύγκρουσης ενός γιγαντιαίου αστεροειδούς (15 χιλιόμετρα πλάτος) με τη Γη. Στη μελέτη αυτή έλαβαν μέρος 41 διεθνείς εμπειρογνώμονες από διάφορα πανεπιστήμια. Η σύγκρουση του αστεροειδούς με τη Γη έγινε στο Chicxulub του Μεξικού.

Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι η δύναμη με την οποία ο εν λόγω αστεροειδής χτύπησε τη Γη ήταν ένα εκατομμύριο φορές ισχυρότερη από αυτή της ατομικής βόμβας που ισοπέδωσε τη Χιροσίμα. Το υλικό που εκτινάχτηκε με μεγάλη ταχύτητα στην ατμόσφαιρα πυροδότησε μια αλυσίδα από γεγονότα: ο ήλιος χάθηκε πίσω από τη σκόνη, η φλούδα της Γης τυλίχτηκε με πάγο κι ένα μεγάλο μέρος του ζωικού βασιλείου εξαφανίστηκε σε διάστημα μερικών ημερών.

«Καλά, και οι άνθρωποι πού βρίσκονταν την εποχή εκείνη;» ακούω να ρωτάτε. Κοιμούνταν βαθιά στη ζεστή μυαλοθήκη του εβραίικου Θεού. Ο Θεός του Αβραάμ δεν είχε ακόμη πιάσει δουλειά: δεν είχε ανασκουμπώσει τα φαρδιά του μανίκια, ν’ ανακατέψει χώμα και νερό, να φτιάξει τον πήλινο Αδάμ. Τους δεινόσαυρους τους άφησε να πάνε κατά διαβόλου, γιατί θα προκαλούσαν ζημιές στις χουρμαδιές του παραδείσου που ετοίμαζε για μας τους αμαρτωλούς. Έτσι, απαλλαγμένος ο Αδάμ από τους δεινόσαυρους κι έχοντας στο πλευρό του ένα παϊδάκι λιγότερο, από το οποίο ξεπήδησε η αστροβλέφαρη Εύα, μπορούσε τώρα ανενόχλητος να σεργιανίζει, μαζί με τον Θεό, πλάι στα βαθύρροα και βαθύπλουτα ποτάμια της Μεσοποταμίας, τον Τίγρη και τον Ευφράτη.

Από τη μέρα της γενοκτονίας των δεινόσαυρων πέρασαν πολλά εκατομμύρια χρόνια. Όμως οι μεγάλες ουράνιες κοτρώνες εξακολουθούν και στις μέρες μας να περνούν ξυστά από τη Γη. Δεν βλέπω τον λόγο να μην έχουμε κι εμείς, με τη βοήθεια του Θεού, την τύχη των δεινόσαυρων. Όπως δεν υπήρχε λόγος να υπάρχουν οι δεινόσαυροι, έτσι δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουμε κι εμείς. Καθόλου απίθανο, λοιπόν, αύριο το πρωί να έρθει από το πουθενά ένας παχύσαρκος κομήτης και να κοπανήσει τη Γη στο κεφάλι, εξαφανίζοντας από το πρόσωπό της το ανθρώπινο είδος.

«Α, αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί υπάρχει Θεός», ακούω τους θεόληπτους να μου λένε με άκρατη αισιοδοξία. «Ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού και κανένας θεός δεν θα ήθελε να δει την εικόνα του να γίνεται ζεστή στάχτη»  

Αυτή η στάση των θεόληπτων προδίδει ανθρωποκεντρισμό. Όχι, ο άνθρωπος δεν είναι το κέντρο του κόσμου: είναι ένας κόκκος άμμου στον πάτο του ουρανοξύστη του Σύμπαντος. Ο Θεός είναι και αυτός μια αστήριχτη παρηγοριά, μια ασπίδα ενάντια στην ανθρώπινη θανατοφοβία. Νίκησες τον φόβο του θανάτου; Νίκησες και τον φόβο του Θεού. Νίκησες τον φόβο του θεού, απελευθέρωσες τον μέγα ηγεμόνα – τον ανθρώπινο Νου!

Ναι, δεν αποκλείω κάποιο από τα ουρανόπλαγκτα (περιπλανώμενα στον ουρανό) λιθάρια να έρθει κάποια μέρα και να χτυπήσει τη Γη.

Στέλνοντας προσευχές προς τα πάνω, δεν πετυχαίνουμε πολλά πράγματα. Απλά, εμπλουτίζουμε το ουράνιο σκουπιδαριό...