Αυτά είναι τα κηρύγματα του Χριστού! μέσα από τας Εβραϊκάς Γραφάς!.Το Άγιο Εμπόριο.... Με κατασχέσεις €5,5 εκ. απειλεί το Δήμο Θεσσαλονίκης η Ι. Μ. Αγίου Παύλου ...

Μια νόμιμη πλην προκλητική απαίτηση της ιεράς μονής Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους, σε συνδυασμό με αποφάσεις της πολεοδομίας, οι οποίες...

βρίθουν παραλείψεων, αλλά και πρωτοφανείς αβλεψίες, αδιαφορία και λάθη διοικήσεων του δήμου Θεσσαλονίκης προκαλούν νέα τρύπα στα δημοτικά ταμεία, ύψους, σήμερα, άνω των πέντε εκατομμυρίων ευρώ, η οποία βαθαίνει κατά περίπου χίλια ευρώ ημερησίως λόγω των τόκων.

Η υπόθεση, η οποία χρονολογείται από το... 1926, θυμίζει παραλλαγή αυτής του Βατοπεδίου, περνώντας άλλη μια οικονομική θηλιά στον δήμο Θεσσαλονίκης, την ώρα που παραμένει ανοιχτή ακόμη η μαύρη τρύπα από το σκάνδαλο της υπεξαίρεσης.

Η αγορά

Όλα ξεκίνησαν το 1964 όταν η ιερά μονή Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους αγόρασε οικοπεδική έκταση περίπου 5,5 στρεμμάτων στην περιοχή η οποία βρίσκεται κάτω από την οδό Θεμιστοκλή Σοφούλη προς την πλευρά της θάλασσας, στο ύψος της σημερινής οδού Καπετάν Γκόνη. Η έκταση αγοράστηκε από τη Βιργινία Ζάννα, σύζυγο του Αλέξανδρου Ζάννα και κόρη της Πηνελόπης Δέλτα, η οποία την είχε αποκτήσει το 1926. Μετά την ανοικοδόμηση της περιοχής παρέμεινε αδόμητη έκταση 573,50 τ.μ., η οποία βρίσκεται προς την πλευρά της θάλασσας και στην οποία, στο αρχικό ρυμοτομικό σχέδιο του 1926, προβλεπόταν διέλευση της παραλιακής οδού και κατασκευή άλλων κοινόχρηστων χώρων.

Ωστόσο, τη δεκαετία του 1980 η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στην επιφάνεια τον σπουδαίας αρχαιολογικής σημασίας Κελλάριο Όρμο, με αποτέλεσμα τον Μάιο του 1989 το υπουργείο Πολιτισμού να ανακηρύξει την περιοχή και όλο το παράκτιο περιβάλλον σε ενάλιο αρχαιολογικό χώρο. Κατόπιν αυτού, εγκαταλείφθηκε η επέκταση του παραλιακού δρόμου, ο οποίος σταμάτησε στις σημερινές εγκαταστάσεις του ομίλου θαλασσίων αθλημάτων (περιοχή Express Service), ενώ ματαιώθηκε και κάθε είδους οικοδομική δραστηριότητα.

Το «λάθος»

Παρ' όλα αυτά, η πολεοδομία Θεσσαλονίκης με μια σειρά αποφάσεών της, με τελευταία το 1994, δηλαδή πέντε χρόνια μετά την ανακήρυξη του αρχαιολογικού χώρου, εξέδωσε πράξη τακτοποίησης και αναλογισμού αποζημίωσης, προχωρώντας σε απαλλοτρίωση της έκτασης, προκειμένου να γίνει η διάνοιξη της οδού Γκόνη (σε μήκος 50 μέτρων) και η παραλιακή οδός (διάνοιξη άλλων 328 μέτρων προς το Shark), έργο το οποίο όμως είχε εγκαταλειφθεί λόγω των αρχαιοτήτων.

Δώδεκα χρόνια μετά, το 2007, το μονομελές πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης όρισε την τιμή μονάδας για την απαλλοτριωθείσα έκταση στο ποσό των 6.200 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο. Το ποσό, καίτοι υπέρογκο, δεν ικανοποίησε τη μονή, η οποία προσέφυγε στο εφετείο και το 2009 πέτυχε αύξηση της τιμής στα 6.900 ευρώ, ήτοι συνολική αποζημίωση 3.957.150 ευρώ για μισό στρέμμα οικοπέδου, στο οποίο δεν δύναται να γίνει το παραμικρό. Το παράδοξο είναι ότι στις δίκες εκείνες δεν υπήρξε καμία ουσιαστική αντίκρουση εκ μέρους του δήμου, ο οποίος απέφυγε να προσβάλει την πράξη τακτοποίησης του 1994, από την οποία άντλησε η μονή το δικαίωμα επί των αποζημιώσεων.

Αδιαφορία και λάθη

Το δικαστήριο διέταξε τον δήμο να καταβάλει στη μονή το ανωτέρω ποσό. Η προηγούμενη διοίκηση Παπαγεωργόπουλου, ευρισκόμενη σε αποδρομή και εγκλωβισμένη στα σκάνδαλα, απέφυγε να ασχοληθεί με το θέμα, παραδίδοντας άλλη μια «καυτή πατάτα» στους επόμενους. Τον Μάρτιο του 2011 το πολυμελές πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εξέδωσε απόφαση καταψηφιστικής αγωγής, υποχρεώνοντας τον δήμο στην άμεση καταβολή των 3.957.150 ευρώ μαζί με τους τόκους των δύο παρελθόντων ετών. Η απόφαση επιδόθηκε τον Μάιο. Λίγες ημέρες αργότερα η Οικονομική Επιτροπή του δήμου αποφάσισε να μην ασκήσει έφεση κατά της καταψηφιστικής αγωγής, εκτιμώντας ότι θα τη χάσει. Παράλληλα, στελέχη της διοίκησης διαβεβαίωναν ότι «μέσω απευθείας διαπραγμάτευσης θα βρεθεί κάποια λύση, συμφέρουσα που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές».

Διαπραγμάτευση

Σύμφωνα με πληροφορίες, τους επόμενους μήνες έγινε πράγματι διαπραγμάτευση, η οποία κατέληξε όμως σε ναυάγιο. Όπως εξηγεί στέλεχος του δήμου, «η μονή δέχθηκε να παραγραφούν οι τόκοι που έφταναν περίπου στο εκατομμύριο, αλλά ζητούσε η εξόφληση των υπολοίπων τεσσάρων να γίνει σε τέσσερις διμηνιαίες δόσεις. Αυτό ήταν έξω από τις οικονομικές δυνατότητές μας», επισημαίνει το ίδιο στέλεχος. Ωστόσο, ούτε μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων ο δήμος προέβη σε οποιαδήποτε κίνηση. Μόνο όταν στο τέλος του 2012 η μονή απείλησε με κατάσχεση των εισπράξεων του δημοτικού ταμείου αποφασίστηκε τότε να κατατεθεί έφεση σε βάρος της καταψηφιστικής αγωγής, ενέργεια την οποία ενάμιση χρόνο πριν είχε απορρίψει η Οικονομική Επιτροπή. Ήταν μάλιστα τέτοια η βιασύνη, που η έφεση υπεβλήθη στο τέλος του 2012, εκδικάστηκε στις 21 Ιανουαρίου του 2013 και εισήχθη προς έγκριση στην Οικονομική Επιτροπή δέκα μέρες αργότερα!

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 11-2-2013 από directNEWS.gr πηγή: makthes.gr