Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ

Η ΑΠΟΨΗ TOY GUIGNEBERT, για «τον ολοκληρωτικό σεβασμό των Εβραίων στη θρησκεία τους», δεν είναι μόνο δογματική, αλλά και αντιιστορική. 

Η αλληλεξάρτηση πολιτικής και θρησκείας, που στα σχετικά στάδια οργανωμένης ζωής στάθηκε αναγκαία, αποτέλεσε στην εξέλιξη των ιστορικών χρόνων το πιο συγκλονιστικό εύρημα για τη θεμελίωση της ολιγαρχικής εξουσίας σε μια σταθερή εθιμοκοινωνική οργάνωση, όχι μόνο για τους Εβραίους, όπως πιστεύει ο Guignebert.

Και για τους Έλληνες, τη Ρώμη, το Βυζάντιο, τη Ρωσία των τσάρων, τις ματοβαμμένες σελίδες της προτεσταντικής και καθολικής Δύσης, με κορόνα το Βατικανό, και τέλος τον πουριτανισμό που έθεσε τις θεωρητικές και ακλόνητες βάσεις του καπιταλισμού.
Και το παράδοξο, αλλά και κοινότοπο αυτής της ιστορικής αλήθειας είναι πως, πάντα και παντού, εκπρόσωποι και αδιάλλακτοι υπερασπιστές των «παραδοσιακών θρησκευτικών θεσμών», όποιας θρησκευτικής δοξασίας, είτε Εβραίοι ήταν αυτοί, ειδωλολάτρες η χριστιανοί, στάθηκαν πάντα οι πλέον αδίστακτοι και αδυσώπητοι εχθροί του λαού, του ανθρώπου και, στην ανάγκη, του ίδιου τους του έθνους, πάντα όμως εν ονόματι του θεού.
«Την ενότητα που βρίσκουμε στην Ελλάδα, ανάμεσα στο κράτος και τη θρησκεία δεν την βρίσκουμε πουθενά άλλου», θα μας πει ο Μ.P.Nilsson.
«Κράτος και θρησκεία ήταν ένα, κι αυτό εξηγείται από την προέλευση τους. Η ενότητα τους ήταν μια αρχαία κληρονομιά κι αυτό ήταν ολοφάνερο επειδή τα ελληνικά κράτη ήταν μικρά. Το κράτος στηριζόταν πάνω στην έννοια της συγγένειας και της οικογένειας. Η παλαιότερη τάξη της κοινωνίας ήταν η πατριαρχική μοναρχία. Κάτω από πρωτόγονες συνθήκες ο βασιλιάς ήταν επίσης ο αρχιερέας, ο υπέρτατος φύλακας της λατρείας του κράτους του, όπως ήταν ο πατέρας για την οικογένεια».
Αρχικά λοιπόν πρόκειται για Ι.Χ.-ιδιωτικής χρήσης-λατρεία, αποκλειστικό προνόμιο της αριστοκρατίας στην αρχαία Ελλάδα, μια και οι βασιλιάδες και οι ήρωες θεοποιούνταν μετά το θάνατό τους. Ώστε μόνον όσοι διαθέτανε προγόνους τέτοιους είχαν και τις οικογενειακές θρησκείες, που αποτέλεσαν και τις πρώτες βάσεις των ταξικών διακρίσεων. Αντίθετα, και σύμφωνα με τη γνώμη της αριστοκρατίας πάντοτε, εφ' όσον ο λαός δεν είχε γενεαλογία, δεν είχε ούτε οικογενειακές λατρείες, οπότε δεν μπορούσε να ' χει και θεούς. 

Κατά συνέπεια ο λαός, όπως και οι δούλοι, συμμετείχε στις θρησκευτικές εκδηλώσεις, όχι από δικαίωμα, αλλά μόνο χάρη στην καλή προαίρεση των αρχόντων. Αυτά τα ειδικά προνόμια θα καταργηθούν κάποτε από τον Κλεισθένη, αλλά η φροντίδα για τη θρησκεία παραμένει στην αρχοντική οικογένεια, κυρίως για οικονομικούς λόγους. Που, στην πραγματικότητα, σημαίνει ότι η αριστοκρατία θα συνεχίσει να 'ναι απόλυτα ταυτισμένη με τη θεία πρόνοια σε καιρούς αστικής δημοκρατίας. Ο Πλούταρχος αναφέρεται με πολλή νοσταλγία στην εποχή που η θεία πρόνοια «έδωσε στους ευπατρίδες (αριστοκράτες)το δικαίωμα να είναι αυτοί που θα γνωρίζουν τα θεία, να δίδουν τους άρχοντες και να είναι οι νομοδιδάσκαλοι και οι εξηγητές του θείου και του ανθρώπινου δίκαιου»
(Θησεύς , 24-5).

Όμως αυτή η ταύτιση περικλείει και τον κίνδυνο, η πτώση του ενός να συμπαρασύρει και το άλλο.
«Στην κλασική εποχή», λέει ο Χ. Θεοδωρίδης, «τον καιρό που η πολιτεία έχει τη συνοχή της και το άτομο είναι σφιχτοδεμένο μ' αυτή, το θρησκευτικό φαινόμενο είναι λειτούργημα κοινωνικό ιδιαίτερα πολιτικό. Κοινή και ζωντανή είναι η συνείδηση πως θρησκεία και πολιτεία είναι αξεχώριστα δεμένες. η αποσύνθεση της πολιτείας τον 4ο αιώνα και η χρεοκοπία του μονάκριβου ελληνικού δημιουργήματος, της παλιάς πόλης, με την επικράτηση των Μακεδόνων, θα παρασύρει και την κρατική θρησκεία στη διάλυση». 
Ο καθηγητής Β. Farrington θα προχωρήσει μακρύτερα σε μια αποφασιστική σύγκριση, όταν ισχυρίζεται πως
«Η Ρώμη είχε συνείδηση της παγκόσμιας αποστολής της με τρόπο τέτοιο που ποτέ οι Έλληνες δεν απόκτησαν, παρά τον Αλέξανδρο και τους επιγόνους του. Η διοίκηση για τους Ρωμαίους ήταν ό,τι η φιλοσοφία για τους Έλληνες. Το πρόβλημα της πολιτικής θρησκείας είχε τέτοια προτεραιότητα στο ρωμαϊκό φόρουμ, που παρόμοια του δεν γνώρισαν οι αθηναϊκές σχολές». 
Και ο Κικέρων που, κατά τους Κάουτσκυ και McNeill, λεηλάτησε κυριολεκτικά την ελληνική σκέψη σαν κοινός λογοκλόπος, εκθέτει στα, με πλατωνικούς τίτλους, βιβλία του, Πολιτεία και Νόμοι, με μεγάλη ζέση και αδιαντροπιά, κατά τον Farrington, την τεχνική του έλεγχου που ασκεί η πολιτεία πάνω στις μάζες μέσα από τη θρησκεία:
«Η ζωή, δημόσια και ιδιωτική, πρέπει να ενταχτεί στα πλαίσια των θρησκευτικών ιεροτελεστιών. Το Ιερατείο πρέπει να μείνει στα χέρια της αριστοκρατίας. Ο λαός που δεν ξέρει τις διαδικασίες και τις τελετές αυτής της δημόσιας και ιδιωτικής τελετουργίας, θα ζητά οδηγίες από τους ιερείς. "Όταν ο λαός ζητά συνέχεια από την αριστοκρατία να τον συμβουλεύει και να τον εξουσιάζει, τότε το κράτος είναι δυνατό και ενωμένο». 
Όταν ο Πλάτων επιδιώκει να νομοθετήσει την πολιτική θρησκεία, ρίχνοντας τα θεμέλια για τα απολυταρχικά, αντιδημοκρατικά καθεστώτα, η κρίση στην αρχαία Αθήνα έχει ήδη εκδηλωθεί. 

Όποτε η καλλιέργεια του φόβου και της δεισιδαιμονίας στο λαό θα 'ναι η γραμμή άμυνας που θ' αναπτύξει η ιδεαλιστική φιλοσοφία για να συγκρατήσει τις μάζες μακριά από τα απειλητικά φαινόμενα των προοδευτικών ιδεών. Που σημαίνει, μακριά από την αμφισβήτηση της παντοδυναμίας της άρχουσας τάξης. 

Γιατί το Ιερατείο, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Ισραήλ, που μας ενδιαφέρουν σ' αυτή την περίπτωση, θεωρεί αδιαφιλονίκητο φέουδο του τη μονοπώληση της θρησκευτικοπολιτικής εξουσίας. 

Όταν το προνόμιο αυτό θ' αμφισβητηθεί, το Ιερατείο, προκειμένου να διατηρήσει τα κεκτημένα του δικαιώματα, θα γίνει αδίστακτα προδότης και συντελεστής της εθνικής κατάρρευσης. 

Και για το Ισραήλ θα δούμε παραπέρα πως το ξεπούλησαν οι παθιασμένοι πιστοί του Νόμου που τόσο εκστασιάζουν τον Guignebert. 

Όσο για την αρχαία Ελλάδα, είναι παράλογο, παρανοϊκό, ακόμη και απίστευτο, αλλά πέρα για πέρα αληθινό, το ότι η άρχουσα αριστοκρατική τάξη της Αθήνας, με κύριο όπλο της την ιδεαλιστική φιλοσοφία, τίναξε στον αέρα την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, βαφτίζοντας τον παρακμιακό, προκειμένου να αναστείλει την πορεία των νέων ιδεών, κι άνοιξε τις πόρτες σε ντόπιους και ξένους τυράννους κατακτητές, ως και στην πανούκλα του χριστιανισμού, άθελά της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!

Έλληνες-ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΧΕΙ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Έλληνες-ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΧΕΙ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ