Χρήσιμα συμπεράσματα για τους Έλληνες από το βιβλίο του Μουράτ Καραγιλάν «Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν»

Το βιβλίο του Καραγιλάν, εμπεριέχει ωρισμένα διδάγματα άξια προσοχής για τους Έλληνες. Ο Μουράτ Καραγιλάν, κορυφαίος διοικητής του PKK, και ουσιαστικός αρχηγός του μετά την αιχμαλωσία του Οτσαλάν, αναλύει την διαδρομή του πολέμου στο Κουρδιστάν.
Καταγράφει τα προβλήματα, τις αδυναμίες, τις νίκες και τις ήττες του Κουρδικού λαού στην μάχη επιβιώσεως εναντίον του τουρκικού καθεστώτος.
Ας δούμε τα κύρια συμπεράσματα.
Ο εξισλαμισμός των Κούρδων αποδυνάμωσε την εθνική τους ταυτότητα, και τους έφερε κοντά στο σημείο αφανισμού. Επιπλέον η πολιτική βιαίας αφομοιώσεως που ακολουθεί το τουρκικό κράτος, κατάφερε πλήγματα στην συλλογική συνείδηση των Κούρδων.
Οπισθοδρόμησε η πολεμική τους τέχνη. Οι Κούρδοι μέχρι το 1990 πολεμούσαν όπως οι χωρικοί επί φεουδαρχίας. Από σταθερές θέσεις, εναντίον σταθερών στόχων. Τούς ήτο αδύνατον να αφομοιώσουν την τεχνική του ανταρτοπολέμου «κτυπάω και φεύγω». Με αποτέλεσμα να υποστούν φοβερές σφαγές από τους Τούρκους.
Οι Κούρδοι έφθασαν σε σημείο να απαξιώνουν την στρατιωτική επιστήμη. Ο Μουράτ Καραγιλάν το αποδίδει σε κοινωνιολογικούς παράγοντες. Η αποξένωση των Κούρδων από τον Ζωροαστρισμό, την εθνική τους θρησκεία, η επικράτηση φεουδαρχικών δομών διοικήσεως, και η ασυνεννοησία μεταξύ κουρδικών φατριών, τους αποσυντόνισε.

Όσοι Κούρδοι μαχητές είχαν πρακτική πείρα στον πόλεμο δεν είχαν θεωρητική κατάρτιση. Και όσοι είχαν θεωρητική δεν είχαν πρακτική πείρα. Λόγω της ψυχοσυνθέσεως του σκλάβου, θεωρούσαν ότι η εξαπάτηση του τούρκου εχθρού στο πεδίο της μάχης είναι ανέντιμο πράγμα!!!

Οι Κούρδοι διοικητές των ανταρτών δεν είχαν αυτοπεποίθηση για το τελικό αποτέλεσμα. Δεν μπορούσαν να περάσουν την γραμμή «κτυπάω και φεύγω». Πολλές φορές κτυπούσαν τους Τούρκους και έμεναν στην θέση τους, ή περίμεναν στις θέσεις τους χωρίς να κτυπάνε τον εχθρό. Κτυπούσαν από σταθερές θέσεις αμυντικής μάχης, αλλά φυσικά τους κατέσφαζαν οι Τούρκοι λόγω ποιοτικής και ποσοτικής υπεροπλίας.

Οι Κούρδοι κήρυξαν μονομερώς εκεχειρία την στιγμή που οι Τούρκοι συνέχιζαν τις σφαγές εναντίον τους. Αυτό αποδεικνύει έλλειψη επιθετικού πνεύματος.

Επί Τανσού Τσιλλέρ, η τουρκική διοίκηση ανορθοδόξου πολέμου συνέλαβε το Κουρδικό πρόβλημα από εντελώς διαφορετική σκοπιά. Άρχισε να σφάζει Κούρδους χωρικούς και τα ζώα τους ώστε να αποκόψει κάθε τροφοδοσία προς το PKK. Έκαιγε ακόμη και τα δάση του Κουρδιστάν προκειμένου να απομονώσει τον Κούρδο αντάρτη από κάθε εφόδιο.

Η τουρκική διοίκηση επέβαλε τον θεσμό της πολιτοφυλακής σε κουρδικά χωριά. Όποιος Κούρδος ηρνείτο να πάρει τα όπλα εναντίον του PKK, του έκαιγαν το χωριό και τα ζώα.
Η τουρκική στρατοχωροφυλακή προχώρησε σε δολοφονίες και απαγωγές πολιτικών υποστηρικτών του PKK μέσα στις τουρκικές πόλεις, για να αποκόψει τους Κούρδους αντάρτες από την κοινωνική υποστήριξη.

Ο Καραγιλάν υπογραμμίζει συνεχώς την αδυναμία των στελεχών του PKK να υιοθετήσουν σύγχρονες μορφές πολέμου, όπως τακτική οπισθοχώρηση, ενέδρα, παραπλάνηση, ελιγμός. Ήταν και παραμένουν σε κάποιο βαθμό άγνωστες έννοιες για αυτούς.

Μεγάλη απόσταση χωρίζει τον Άπο(Οτσαλάν) από τα άλλα στελέχη στον τομέα της ιδεολογίας και της στρατηγικής. Επί δεκαετίες αγωνίστηκε μόνος του για να εξυψώσει το επίπεδο στρατηγικής και πολεμικής τεχνογνωσίας των Κούρδων.

Ο Οτσαλάν πήρε την απόφαση να στρατικοποιήσει τις κούρδισες γυναίκες με σκοπό να αλλάξει την νοοτροπία των ανδρών μακροχρόνια. Η κούρδισα πολεμίστρια θα γεννήσει καλύτερους πολεμιστές. Παρά τις εσωτερικές αντιδράσεις πολλών ανδρών που δεν ήθελαν τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή του ανταρτοπολέμου, ο Οτσαλάν απέδειξε ότι οι κούρδισες μπορούν να σταθούν επάξια στο πεδίο της μάχης.

Ο Κουρδικός ανταρτοπόλεμος έχει ανοικτά 4 μέτωπα, Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία. Επί πολλές δεκαετίες είχε τις δυτικές κυβερνήσεις εναντίον του. Οι σφαγές εις βάρος του Κουρδικού λαού επί Τανσού Τσιλλέρ είχαν την σιωπή συγκατάθεση των δυτικών κυβερνήσεων και την υλικοτεχνική υποστήριξη του ΝΑΤΟ.

Ο Μουράτ Καραγιλάν αναφέρει ότι μεταξύ των Κούρδων πάντα συνυπήρχε η γραμμή της εξεγέρσεως και του πατριωτισμού, δίπλα στην γραμμή της προδοσίας και της υποταγής.

Αναφέρει ότι η τελική νίκη στον πόλεμο για τους Κούρδους διοικητές ανταρτών δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο. Δεν μπόρεσαν να υιοθετήσουν μία νικηφόρο στρατηγική. Τα βαθιά τραύματα που άφησαν στην ψυχή του Κουρδικού λαού αιώνες σφαγών από τους Τούρκους, τους κρατούσαν αιχμαλώτους στο πνευματικό επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά ενώ ξεκίνησαν το 1980 με 100 πολεμιστές, σήμερα απαριθμούν χιλιάδες αντάρτες.   

Ο δρόμος της απελευθερώσεως ενός ατόμου, μίας κοινωνίας, ενός λαού περνά μέσα από την ορθή γνώση της ιστορίας, αναφέρει ο Καραγιλάν, αποδεικνύοντας ότι η ηγεσία των Κούρδων αντιλαμβάνεται σωστά το πρόβλημα της εθνικής παιδείας.

Το τουρκικό κράτος ξέρει πώς να παραχαράσσει την ιστοριογραφία ώστε να επηρεάζει τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις. Η επίσημη τουρκική ιστορία αρνείται την ύπαρξη των Κούρδων.
 

Η Τουρκία έχει σχεδιάσει και εφαρμόζει μηχανισμό αφομοιώσεως των Κούρδων. Ο Καραγιλάν καταγγέλλει την βιαία αφομοίωση, ως πολιτιστική γενοκτονία. Αποδεικνύει ότι αντιλαμβάνεται σωστά τα ζωτικά προβλήματα για τον λαό του.
 

Όμως μην ξεχνάμε ότι οι Κούρδοι συμμάχησαν με τους Τούρκους το 1920 στις σφαγές εναντίον των Ελλήνων και των άλλων πληθυσμών στην Μικρά Ασία. Οι Κούρδοι διαμαρτύρονται σήμερα διότι το Κεμαλικό καθεστώς τους εξαπάτησε και τους άφησε εκτός, από την μετέπειτα μοιρασιά. Αφού τους χρησιμοποίησε ως σφαγείς των Ελλήνων, μετά τους κατέσφαξε.

Όπως παραδέχεται ο Μουράτ Καραγιλάν, οι Κούρδοι ήταν αυτοί που άνοιξαν την πόρτα της Μικράς Ασίας στους Τούρκους το 1071, στην μάχη του Ματζικέρτ. Συμμάχησαν μαζί τους. Και δεν φαίνονται μετανοημένοι για αυτές τις εγκληματικές τους αποφάσεις. Ακόμη και σήμερα δεν έχουν υιοθετήσει μία πολιτική πλήρους αποσχίσεως από το Τουρκικό κράτος, το οποίο τους γενοκτονεί. Προσπαθούν να τα βρούν μαζί του με δημοκρατικές λύσεις.
 

Από το 2000 και μετά το PKK, εφαρμόζει την στρατηγική νόμιμης άμυνας, όπως την αποκαλεί. Η στρατηγική νόμιμης άμυνας είναι συνδυασμός ανταρτοπόλεμου στα βουνά και λαϊκών εξεγέρσεων στις πόλεις. Ταυτοχρόνως προωθεί την ιδεολογική, πολιτική, οικονομική, πολιτιστική, και διπλωματική αντίσταση, δημιουργώντας ένα θέατρο πολυδιάστατου πολέμου.
Με αυτή την στρατηγική, η ηγεσία των Κούρδων έκανε ένα σοβαρό βήμα αναβαθμίσεως του Κουρδικού πολεμικού δόγματος.
 

Αλλά συγχρόνως αλγεινή εντύπωση προκαλεί η αφέλειά τους στο θέμα της χρήσεως βίας. Η ηγεσία του PKK, θέλει, λέει, να δείξει στον εχθρό ότι τα προβλήματα δεν λύνονται με την βία!!!
Ο Καραγιλάν συνεχώς μιλά για στρατηγική άμυνας. 

Δείχνει ότι φοβούνται την λέξη επίθεση. Θεοποιούν την άμυνα, παραχωρώντας πλήρη πρωτοβουλία στον εχθρό. Αδιαφορούν ακόμη και για τον πυρήνα του δόγματος Κλαούζεβιτς, «σύντριψε τον εχθρό σου καθιστώντας τον ανίκανο να σε βλάψει».
 

Επαναλαμβάνουν ότι δεν θέλουν να αποσχιστούν από το τουρκικό κράτος. Ίσως φοβούνται να το δηλώσουν ανοικτά, για λόγους τακτικής.
 

Διαφωνούν με την δημιουργία Κουρδικού έθνους-κράτους. 

Θεωρούν ότι το κράτος είναι πηγή του κακού. 

Θέλουν μία Μέση Ανατολή χωρίς σύνορα, όπου το ένα κράτος δεν θα υπονομεύει το άλλο. 

Ζητούν μία δημοκρατική συνομοσπονδία κουρδικών κοινοτήτων, μέσα στα πλαίσια του τουρκικού κράτους.
 

Ο Μουράτ Καραγιλάν, παραδέχεται ότι ναι μεν οι Κούρδοι είναι άφοβοι πολεμιστές, αλλά δεν έχουν καλή σχέση με την στρατηγική. Με αποτέλεσμα να χάνουν πολλές ευκαιρίες για εθνική ανεξαρτησία, όπως αυτή που παρουσιάστηκε το 1991 με τον πρώτο πόλεμο στο Ιράκ.
 

Ίσως τώρα με τον πόλεμο στην Συρία, αρπάξουν την ευκαιρία και δημιουργήσουν την λεγομένη «Κουρδική Άνοιξη», που θα αποτελειώσει μία και καλή το νεο-οθωμανικό καθεστώς.
Ιφικράτης Αμυράς
2-9-2012
http://iphicratisamyras.blogspot.com