Επίσημη αφορμή για την ανάπτυξη του νεώτατου συστήματος στη Ναχότκα αποτέλεσε η αναγκαιότητα να διασφαλιστεί η εναέρια κάλυψη της Συνόδου Κορυφής του APEC, που αρχίζει σύντομα στο Βλαδιβοστόκ. Αναμφίβολα μια εκδήλωση τέτοιας κλίμακας μπορεί να προσελκύσει την προσοχή τρομοκρατικών οργανώσεων, ικανών θεωρητικά να οργανώσουν κάτι παρόμοιο της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001. Η προστασία από παρόμοιες απειλές είναι απαραίτητη, όμως είναι φανερό ότι τα νέα τμήματα αντιαεροπορικής άμυνας στην Άπω Ανατολή δεν θα περιοριστούν σ’ αυτό. Οι S-400 θα παραμείνουν στην περιφέρεια του Πριμόριε επί μακρόν.
Η κατάσταση στην περιοχή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ήρεμη: εκτός από συχνές οξύνσεις στη χερσόνησο της Κορέας, που είναι ικανές να εξελιχθούν σε θερμή σύγκρουση, που θα «ακουμπά» τη Ρωσία, πρέπει να δοθεί προσοχή και στο γεγονός ότι η Άπω Ανατολή και η περιφέρεια Ασίας – Ειρηνικού ωκεανού καθίστανται συνολικά πεδίο όλο και πιο σοβαρού στρατιωτικού ανταγωνισμού. Όλες οι μεγάλες χώρες της περιοχής αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες και η Ρωσία δεν αποτελεί εξαίρεση.
Είναι δύσκολο να προβλέψουμε τίνος τα αεροπλάνα και λοιπά ιπτάμενα μέσα μπορούν να γίνουν στόχος για τους S-400, όμως η λίστα των πλέον ρεαλιστικών απειλών δεν είναι και τόσο μεγάλη. Μια από τις πρώτες θέσεις σ’ αυτήν καταλαμβάνει με βεβαιότητα η Ιαπωνία, η οποία όλα και συχνότερα, αλλά και ηχηρότερα, υπενθυμίζει τις εδαφικές της διεκδικήσεις έναντι της Ρωσίας. Η πιθανότητα ότι η Ιαπωνία θα επιλέξει την πολεμική επίλυση του ζητήματος είναι αρκετά χαμηλή, ωστόσο δεν πρέπει εντελώς να αποκλείεται.
Η σειριακή παραγωγή των S-400 ξεκίνησε το 2007, όμως έως και συμπεριλαμβανομένου του 2011 αναπτύχθηκαν μόνο δύο συντάγματα, εξοπλισμένα με το νέο σύστημα (μόλις τέσσερις μεραρχίες με οκτώ μονάδες εκτόξευσης η καθεμία). Την άνοιξη του 2012 άλλο ένα σύνταγμα αναπτύχθηκε στην περιφέρεια του Καλίνινγκραντ, το δεύτερο αυτή τη στιγμή αναπτύσσεται στην Ναχότκα. Το διάστημα 2011-2020 το ρωσικό υπουργείο Άμυνας πρέπει να παραλάβει 56 μεραρχίες S-400.
Την ίδια στιγμή ένας από τα βασικά προβλήματα σήμερα αποτελεί η επιλογή των περιοχών ανάπτυξης του νέου συστήματος αεράμυνας. Εκτός από τα προφανή, την περιοχή της πρωτεύουσας, τη βορειοδυτική Ρωσία, την Άπω Ανατολή, τη βιομηχανική ζώνη των Ουραλίων, υπάρχουν και όχι τόσο προφανή σημεία, τα οποία χρήζουν προσοχής.
Ειδικότερα λόγος γίνεται για τη ρωσική ζώνη της Αρκτικής στο Ζαπολιάριε, όπου σήμερα, εάν δεν υπολογίσουμε τη χερσόνησο Κόλσκι, ουσιαστικά απουσιάζουν οι οργανωμένες υποδομές αντιαεροπορικής άμυνας. Υπολογίζοντας τη μεγάλη ακτίνα δράσης των νέων συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας, η ανάπτυξή τους στο βορρά θα επιτρέψει να δημιουργηθεί ένα πρόσθετο εμπόδιο στις διόδους του αντιπάλου, ο οποίος θα προσπαθήσει να διεισδύσει μέσω της αρκτικής ζώνης βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!