Γ. Φλωρας: Ο δόλος στην επιχειρηματικότητα

Γράφει ο
Γιώργος Φλωράς
Μέλος του ΔΣ
του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών

Είναι δεδομένο ότι για μια σειρά από αιτίες η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα είναι ποινικοποιημένη. Δικαίως και αδίκως η άποψη είναι ότι όποιος κάνει επιχείρηση στην Ελλάδα είναι λίγο απατεώνας. Θα κλέψει, θα εκμεταλλευτεί, θα καταχραστεί, θα εξαπατήσει. Ακόμα και αν το κάνει δεν έχει καμία σημασία ο λόγος για τον οποίον θα το κάνει. Αναφέρομαι στην κρατούσα άποψη, άποψη που ενστερνίζεται πλήρως το Κράτος και αντιμετωπίζει με τον τρόπο αυτό την επιχειρηματικότητα. Ποιος? Το Κράτος-απατεώνας. Είπε δηλαδή ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα.

Έρχεται η κρίση και οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε πτώχευση. Υπολειτουργούν ή κλείνουν και αφήνουν χρέη στο δημόσιο, στα ταμεία, σε προμηθευτές, σε εργαζόμενους, σε τράπεζες. Τι είναι όλοι αυτοί? ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ για το κράτος αλλά και για την Κοινωνία. ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ που σχεδίασαν την πτώχευση τους για να κερδίσουν εις βάρος των δανειστών τους.

Φυσικά τα 3.000.000 φυσικά πρόσωπα που χρωστάνε στην εφορία δεν είναι απατεώνες, είναι ανήμποροι. Οι εκατοντάδες χιλιάδες ιδιώτες που χρωστάνε τα δάνεια τους στην τράπεζα δεν είναι απατεώνες, είναι «χτυπημένοι από την κρίση». Οι μικρομεσαίοι που έπεσαν έξω είναι ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ.

Παει ο μικρομεσαίος στο Δικαστήριο, έχει πχ οφειλές στον ΟΑΕΕ ή χρωστάει μια επιταγή. Εξηγεί το ιστορικό στο αδιάφορο Δικαστήριο, εξηγεί ότι έπεσε έξω λόγω της γενικής κρίσης, εξηγεί ότι επειδή δεν έχει ενημερότητα δεν μπορεί να δουλέψει (είναι παγιδευμένος), εξηγεί ότι η οικονομική του κατάσταση είναι άθλια ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, τον βάζει φυλακή. Τον καταδικάζει γιατί είναι ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ, γιατί τα σχεδίασε όλα αυτά ως η Καμόρα της Μαφίας.

Τονίζω, ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, εκεί βγαίνουν όλες οι δικαστικές αποφάσεις.

Άρα η επιχειρηματικότητα καταδιώκεται από το σύνολο των Ελλήνων και όχι από τους Δικαστές. Όμως το σύνολο των Ελλήνων σφυρίζει αδιάφορα στο θέμα αυτό. Για το θέμα των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας σε όσους ιδιώτες οφείλουν τα δάνειά τους έχει γίνει χαμός, ειδικός νόμος για τους απροστάτευτους (Νόμος Κατσέλη). Και καλά κάνει και υπάρχει. Αλλά για τους μικρομεσαίους που χάνουν το σπίτι τους από εμπορικά χρέη κανένα έλεος. Στην Φυλακή ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.

Επειδή θεωρώ χειρότερη από Μπανανία την αντιμετώπιση του δόλου του μικρομεσαίου που έπεσε έξω παραθέτω τα κριτήρια με βάση τα οποία προηγμένες χώρες, όχι Μεσαιωνικές αποικίες όπως η χώρα μας (στην αντιμετώπιση αυτού του θέματος), εξετάζουν τον δόλο στους μικρομεσαίους που πτώχευσαν.

Τα κριτήρια δεν είναι αυστηρά νομικά αλλά λαμβάνουν υπόψη την λειτουργία του επιχειρείν καθώς και τις ιδιαιτερότητες της επιχείρησης και του κλάδου στον οποίο αυτή δραστηριοποιείται. Το Αγγλικό Δίκαιο τα χρησιμοποιεί επί χρόνια ήδη.

εξετάζουν αν υπήρξε άσκοπο ξόδεμα των πιστώσεων

εξετάζουν αν έγιναν αδικαιολόγητες πληρωμές προς τα μέλη της οικογένειας

εξετάζουν αν έγινε αδικαιολόγητη εκποίηση περιουσίας της επιχείρησης

εξετάζουν αν συνέβη μη παράδοση πληρωμένων αγαθών

εξετάζουν αν έγιναν υποτιμημένες συναλλαγές

εξετάζουν αν έγιναν ύποπτες συναλλαγές (ιδίως με επιχειρήσεις που ανήκουν ή διαχειρίζονται άμεσα ή έμμεσα σε/από διευθυντικά πρόσωπα της πτωχευμένης επιχείρησης)

εξετάζουν αν έγιναν επιλεκτικές πληρωμές στην κρίσιμη περίοδο

εξετάζουν αν έγινε λήψη δανείου ενώ γνώριζε ότι δεν μπορεί να το αποπληρώσει

εξετάζουν αν έγινε απάτη κλπ.

Αφού ειδικευμένοι άνθρωποι (και όχι τα Δικαστήρια) εξετάσουν την εφαρμογή ή μη των ανωτέρω κριτηρίων σε μια πτώχευση, αμέσως με την εμφάνιση της αφερεγγυότητας, αποφασίζουν αν ο πτωχεύσας ήταν δόλιος ή όχι. Τους δόλιους (4%-6%) τους τσακίζουν, στους έντιμους δίνουν αμέσως Δεύτερη Ευκαιρία και τους απαλλάσσουν από κάθε δυσμενή συνέπεια.

Όσο και αν αυτά δεν αρέσουν σε κάποιους ή σε πολλούς, έτσι πανε μπροστά οι προηγμένες Οικονομίες και όχι με σφεντόνες.

Πηγή