Ηροδότου Ιστορία, Θ΄ 106

Αρχαίο κείμενο

Πηγή

106[Επεξεργασία]

1 ἐπείτε δὲ κατεργάσαντο οἱ Ἕλληνες τοὺς πολλοὺς τοὺς μὲν μαχομένους τοὺς δὲ καὶ φεύγοντας τῶν βαρβάρων, τὰς νέας ἐνέπρησαν καὶ τὸ τεῖχος ἅπαν, τὴν ληίην προεξαγαγόντες ἐς τὸν αἰγιαλόν, καὶ θησαυρούς τινας χρημάτων εὗρον· ἐμπρήσαντες δὲ τὸ τεῖχος καὶ τὰς νέας ἀπέπλεον. 2 ἀπικόμενοι δὲ ἐς Σάμον οἱ Ἕλληνες ἐβουλεύοντο περὶ ἀναστάσιος τῆς Ἰωνίης, καὶ ὅκῃ χρεὸν εἴη τῆς Ἑλλάδος κατοικίσαι τῆς αὐτοὶ ἐγκρατέες ἦσαν, τὴν δὲ Ἰωνίην ἀπεῖναι τοῖσι βαρβάροισι· ἀδύνατον γὰρ ἐφαίνετό σφι εἶναι ἑωυτούς τε Ἰώνων προκατῆσθαι φρουρέοντας τὸν πάντα χρόνον, καὶ ἑωυτῶν μὴ προκατημένων Ἴωνας οὐδεμίαν ἐλπίδα εἶχον χαίροντας πρὸς τῶν Περσέων ἀπαλλάξειν. 3 πρὸς ταῦτα Πελοποννησίων μὲν τοῖσι ἐν τέλεϊ ἐοῦσι ἐδόκεε τῶν μηδισάντων ἐθνέων τῶν Ἑλληνικῶν τὰ ἐμπολαῖα ἐξαναστήσαντας δοῦναι τὴν χώρην Ἴωσι ἐνοικῆσαι, Ἀθηναίοισι δὲ οὐκ ἐδόκεε ἀρχὴν Ἰωνίην γενέσθαι ἀνάστατον οὐδὲ Πελοποννησίοισι περὶ τῶν σφετερέων ἀποικιέων βουλεύειν· ἀντιτεινόντων δὲ τούτων προθύμως, εἶξαν οἱ Πελοποννήσιοι. 4 καὶ οὕτω δὴ Σαμίους τε καὶ Χίους καὶ Λεσβίους καὶ τοὺς ἄλλους νησιώτας, οἳ ἔτυχον συστρατευόμενοι τοῖσι Ἕλλησι, ἐς τὸ συμμαχικὸν ἐποιήσαντο, πίστι τε καταλαβόντες καὶ ὁρκίοισι ἐμμενέειν τε καὶ μὴ ἀποστήσεσθαι. τούτους δὲ καταλαβόντες ὁρκίοισι ἔπλεον τὰς γεφύρας λύσοντες· ἔτι γὰρ ἐδόκεον ἐντεταμένας εὑρήσειν. οὗτοι μὲν δὴ ἐπ᾽ Ἑλλησπόντου ἔπλεον.

Μετάφραση "Κάκτου"

Αφού αποδεκατίστηκαν οι περισσότερες εχθρικές μονάδες, είτε στη μάχη είτε στην προσπάθειά τους να δραπετεύσουν, οι Έλληνες έκαψαν τα πλοία καί το οχυρό, αφού πρώτα μετέφεραν όλους τους θησαυρούς καί αρκετά χρήματα σε ένα ασφαλές μέρος της παραλίας. Έπειτα, έπλευσαν για τη Σάμο καί, φτάνοντας εκεί, έκαναν συμβούλιο με θέμα το μέλλον της Ιωνίας. 

Η αρχική πρόταση ήταν να πάρουν τους λαούς της Ιωνίας καί να τους εγκαταστήσουν σε κάποια περιοχή της Ελλάδας που είχαν κάτω από τον έλεγχό τους καί να εγκαταλείψουν την Ιωνία στα χέρια των βαρβάρων. Δεν το θεωρούσαν εφικτό να είναι μονίμως σε επιφυλακή, για να υπερασπίζονται την Ιωνία καί, παράλληλα, ήταν ελάχιστες οι πιθανότητες χωρίς τη μόνιμη παρακολούθηση, να αποφύγουν οι Ίωνες την εκδίκηση των Περσών για την εξέγερσή τους. 

Έτσι οι Πελοποννήσιοι διοικητές πρότειναν να εκτοπίσουν τους Έλληνες που είχαν συμπαραταχθεί με τους Πέρσες καί να εγκαταστήσουν τους Ίωνες στα εμπορικά κέντρα εκείνων' οι Αθηναίοι, ωστόσο, διαφώνησαν κατηγορηματικά' δεν είχαν καμιά διάθεση να δουν την Ιωνία ερημωμένη από τον πληθυσμό της καί, σίγουρα, πίστευαν ότι οι Πελοποννήσιοι δεν είχαν κανένα δικαίωμα να συζητούν το μέλλον των Αθηναίων αποίκων. 

Εκφράστηκαν με τόση κατηγορηματική αντίθεση, ώστε οι Πελοποννήσιοι υποχώρησαν. Έτσι, συμπεριέλαβαν στην συμμαχία τους Σαμίους, τους Χιώτες, τους Λεσβίους καί τους άλλους νησιωτικούς λαούς πο είχαν πολεμήσει στο πλευρό της Ελλάδας ενάντια στον κοινό εχθρό' έδωσαν όρκους κι όλες αυτές οι κοινότητες δεσμεύτηκαν να μείνουν πιστές στον κοινό στόχο. Αφού έγινε αυτό, ο στόλος έπλευσε προς τον Ελλήσποντο με σκοπό να καταστρέψει τις γέφυρες, που πίστευαν πως ήταν ακόμη στη θέση τους.

Ερώτηση-Δίλημμα

Βάσει αυτού, αν μπορούσατε με μίαν ιστορική χρονομηχανή, θα πηγαίνατε στην 27ην Αυγούστου 479π.α.χ.χ., ευθύς αμέσως μετά την Ελληνική νίκη στη Μυκάλη καί τις αμέσως επόμενες ημέρες, χάριν πειθούς των Αθηναίων περί αποδοχής της προτάσεως των Λακεδαιμονίων εκείνης της εποχής; ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

Απλώς αναλογισθείτε, ότι μία ενδεχομένη αποδοχή της, έπεται την αυτοδικαίαν διαγραφήν όλων των πολέμων, θριάμβων καί ταπεινώσεων, αλλά καί ιστορικών επιτευγμάτων εντός της Μικράς Ασίας, διαρκείας 2.401 ετών, της περιόδου 479π.α.χ.χ.1.922μ.α.χ.χ. 

Άχρηστες ηθικολογίες τέλος. Τα συμπεράσματα δικά σας.