(Hilal Kaplan)
Τις μέρες αυτές πιθανόν να θα διαβάσετε ποικιλία αξιολογήσεων για τις τοπικές εκλογές της 30ης Μαρτίου. Ωστόσο, αυτές έχουν ένα κοινό σημείο: Ο Πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ο μεγάλος νικητής.
Υπό το πρίσμα του γεγονότος ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι Γκιουλενικοί επικεντρώθηκαν στην απόπειρα ανατροπής του Ερντογάν, η τοπική εκλογική αναμέτρηση μετατράπηκε σε ένα δημοψήφισμα για το πολιτικό μέλλον του πρωθυπουργού. Παρά το ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης τον αποκήρυξαν ως δικτάτορα, κλέφτη, ακόμη και δολοφόνο, ο Ερντογάν θριάμβευσε πάνω από αυτούς σε τέτοιο βαθμό που σε εθνικό επίπεδο ο συνδυασμός των ψήφων των δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης ήταν ακόμα κάτω από το σύνολο των ψήφων του AKΡ.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας ( BDP ), είναι ο άλλος νικητής των δημοτικών εκλογών. Το BDP κέρδισε τρεις μητροπολιτικούς δήμους και άλλες οκτώ επαρχιακές κοινότητες.
Είναι σαφές ότι [τα δύο κόμματα] εκτιμούνται σε όλη την νοτιοανατολική περιοχή της Τουρκίας. Ωστόσο, ακόμα και το σύνολο των ψήφων του κόμματος ΑΚΡ ξεπέρασε εκείνου του BDP σε περιοχές έντονου συναγωνισμού. Το BDP δεν έχει καθόλου μικρό έργο να εκτελέσει μπροστά του. Το δημόσιο συμφέρον απέναντι στο AK Ρ και το BDP , οι δύο βασικοί παράγοντες στη διαδικασία συμφιλίωσης με τους Κούρδους, αποδεικνύει την ενθουσιώδη υποστήριξη του Τουρκικού λαού στη προσπάθεια αυτή.
Από την άλλη, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα ( CHP ), το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) και οι Γκιουλενιστές βγήκαν οριστικά χαμένοι . Όπως αναφέρθηκε πριν , αφού θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε διάφορα σχόλια σχετικά με τις τοπικές εκλογές, θα ήθελα να επικεντρωθώ σε έναν άλλο « χαμένο» των εκλογών : τους ξένους αναλυτές για την Τουρκία.
Αυτοί οι αναλυτές χτύπησαν απότομα στους προσκρουστήρες με τις διαδηλώσεις για το πάρκο Γκεζί και ολοένα και περισσότερο παθαίνουν το ίδιο μετά την επιχείρηση της 17 Δεκεμβρίου. Είχαν την τάση να εξετάζουν την Τουρκία μονόπλευρα, βυθιζόμενοι σε συναισθηματισμούς κατά του Ερντογάν παρά σε ισορροπημένες συζητήσεις, και ήταν εξαιρετικά τυφλοί στις στάσεις και στα αντανακλαστικά της υπόλοιπης Τουρκίας... Ως εκ τούτου είτε δεν ήταν σε θέση να προβλέψουν ότι ο Ερντογάν θα θριαμβεύσει στις εκλογές με μια τέτοια μεγάλη επιτυχία, είτε υποστήριζαν ότι ακόμη και αν κερδίσει, η " νομιμότητα " του θα είχε τελειώσει . Όμως το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε ότι ο λαός αμφισβητεί τη νομιμότητα της ολιγαρχίας των Γκιουλενιστών που προσπάθησε να σχεδιάσει την πολιτική με "ταινίες και μοντάζ " και όχι εκείνη του κυβερνώντος κόμματος.
Μία εβδομάδα πριν την τοπική αναμέτρηση, [οι ξένοι] έγραψαν τα εξής : «Υπό την προϋπόθεση ότι δεν διακατέχεσαι από μια ουσιοκρατική ή ρατσιστική στάση απέναντι στην Τουρκία, θα πρέπει να δεχθούμε ότι , όπως και σε κάθε άλλη κοινωνία, οι άνθρωποι της Τουρκίας αντιλαμβάνονται τη διαφθορά να είναι σοβαρό κακούργημα. Εάν ναι, πώς έφθασε η AKΡ να εξακολουθεί να είναι το ηγετικό κόμμα σε όλες τις δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν πριν από τις εκλογές της 30 Μαρτίου; Ένα σημαντικό τμήμα της τουρκικής κοινωνίας βλέπει τις παράνομες δομές που τα ξένα μέσα ενημέρωσης επιλέγουν επίμονα να αγνοούν και επιλέγουν να υποστηρίξουν τη νόμιμη κυβέρνηση στον αγώνα εναντίον αυτής της σκιερής δομής. Αυτό είναι ένα μήνυμα για όσους ανακοίνωναν το τέλος του Ερντογάν, συγχέοντας την «ανάλυση» με τον « ευσεβοποθισμό». Τα αποτελέσματα φαίνεται να υποστηρίζουν αυτή την ανάλυση.
Ως εκ τούτου , είναι πλέον αναγκαίο να αμφισβητηθεί η λογική των κλισέ που αναφέρονται από σχεδόν όλο τον ξένο τύπο μέχρι σήμερα. Είναι επίσης σημαντικό να δοθεί προσοχή σε αυτούς τους δημοσιογράφους που λένε ότι δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ως « αυταρχικός ηγέτης» αυτός που είναι τόσο μακριά από την κυριαρχία του επί του κράτους, όλα τα τηλέφωνα του παρακολουθούνται και τα τηλεφωνήματα του διαρρέουν, το 70 τοις εκατό των μέσων ενημέρωσης αντιτίθενται σ' αυτόν, οι περισσότερες εφημερίδες που κυκλοφορούν στην Τουρκία είναι σε θέση να τον προσβάλλουν λέγοντας ότι «οι άνθρωποι θα φτύνουν στον τάφο του.» Επίσης, το AKΡ δεν αποτελεί εκτροπή από τη ρεφορμιστική βάση του. Αντίθετα, το AKΡ και η βάση του είναι οι μόνοι που εμφανίζουν την πιο φιλελεύθερη προσέγγιση μακριά από τον εθνικισμό από το κουρδικό, υπέρ των δικαιωμάτων των μη μουσουλμάνων και , ως εκ τούτου, υπέρ της διαδικασίας συμφιλίωσης με το PKK που ξεκίνησε από τον Erdoğan.
Εάν αυτό το άρθρο διαβάζεται ως έκκληση για αυτοκριτική από τους ξένους αναλυτές της Τουρκίας, πιστεύω ότι θα κάνει τέλεια αίσθηση.
(Πρωτοδημοσιεύθηκε, στην DailySabah, 2/4/2014)
Μετάφραση: ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
*Αναλυτής-Αρθρογράφος της Daily Sabah
fox2magazine.net, αναδημοσίευση κατοπιν αδειας
