Πότε ερωτήθηκε και έκανε τέτοια συνθήκη με τις ξένες εθνότητες ο ελληνικός λαός; Η είσοδος, εγκατάσταση και νομιμοποίηση των ξένων στο ελληνικό έδαφος δεν είναι τίποτε λιγότερο από πραξικόπημα της υπερεθνικής ελίτ κατά του ελληνικού λαού.
Για να γίνει αυτό καλύτερα αντιληπτό, ιδού ένα παράδειγμα: Έχει ένας άστεγος από τον δρόμο δικαίωμα να εγκατασταθεί στο σπίτι σας χωρίς την συγκατάθεσή σας; Έχει το δικαίωμα να πει «εγώ ήλθα να μείνω στο σπίτι σου και να το κάνω δικό μου, έστω μοιραζόμενος αυτό με σένα, επειδή εγώ δεν έχω σπίτι; Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί εγώ έχω και τον νόμο με το μέρος μου; Όχι βέβαια. Ρωτήστε έναν οπαδό της πολυπολιτισμικής Ελλάδας εάν έχει οικειοθελώς μοιρασθεί το διαμέρισμά του με άστεγους και μάλιστα επί μονίμου βάσεως. Θα σας πει ότι όχι.
Αλλά τότε γιατί θεωρεί ότι η πατρίδα του οφείλει να πράξει από φιλανθρωπία αυτό που ο ίδιος ως άτομο απεύχεται;
Αυτό που καθημερινά βιώνουμε στην Ελλάδα ως εθνοκτονία είναι αποτέλεσμα του ότι οι ελληνικές ελίτ εγκατέλειψαν το έθνος και προσεχώρησαν στην αυτοκρατορική λογική της νέας τάξης πραγμάτων, που για λόγους τακτικής από τα μέσα της δεκαετίας ΄90 έλαβε το ομιχλώδες όνομα «παγκοσμιοποίηση». Η νεοταξική επέλαση δεν διαθέτει μόνο ένα σώμα νομιμοποιητικής θεωρίας γύρω από την έννοια της διαφοράς αλλά και συνωμοτική εσωτερική οργάνωση των ελίτ με πακτωλό χρημάτων από τους πρωταγωνιστές της «ελεύθερης αγοράς».
Αυτό που καθημερινά βιώνουμε στην Ελλάδα ως εθνοκτονία είναι αποτέλεσμα του ότι οι ελληνικές ελίτ εγκατέλειψαν το έθνος και προσεχώρησαν στην αυτοκρατορική λογική της νέας τάξης πραγμάτων, που για λόγους τακτικής από τα μέσα της δεκαετίας ΄90 έλαβε το ομιχλώδες όνομα «παγκοσμιοποίηση». Η νεοταξική επέλαση δεν διαθέτει μόνο ένα σώμα νομιμοποιητικής θεωρίας γύρω από την έννοια της διαφοράς αλλά και συνωμοτική εσωτερική οργάνωση των ελίτ με πακτωλό χρημάτων από τους πρωταγωνιστές της «ελεύθερης αγοράς».
