«Δραπέτευσε (;)» τον Οκτώβριο του 1943 από στρατόπεδο συγκεντρώσεως ενώ προηγουμένως η γυναίκα του «γλίτωσε» τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (τα ξανθά της μαλλιά της έδωσαν πολωνικό διαβατήριο) όπως πληροφορούμαστε ΕΔΩ.
Τι μας λέει η αμέσως προηγούμενη πρόταση;
Πρώτον ότι οι Εβραίοι δεν είναι ξανθοί και αν στην ιστοσελίδα της ισραηλιτικής κοινότητας Ελλάδος βλέπετε σε φωτογραφίες ξανθές γυναίκες και κοπελίτσες θα πει ότι ή βάφουν τα μαλλιά τους ή ότι δεν είναι Εβραίες και απλά τυχαία συμμετέχουν στις δραστηριότητες των Εβραίων. Όποιος ξανθός ισχυρίζεται ότι είναι Εβραίος, είναι ψεύτης.
Δεύτερον ότι Σιμόν Βίζενταλ δεν έγινε σαπούνι γιατί «δραπέτευσε»! Από στρατόπεδο συγκεντρώσεως των Γερμανών Ναζί!!! Αν θέλουμε βέβαια το πιστεύουμε αλλά γιατί να το πιστέψουμε; Και γιατί να μην πιστέψουμε ότι διευκολύνθηκε να δραπετεύσει για να συνεχίσει «από έξω» την συνεργασία του με τους Γερμανούς;
Προσωπικά, η μετά το 1946 δράση του, μου θυμίζει την στάση και την δράση φίλων και συνεργατών ηγετικών στελεχών της διακυβερνήσεως 1967-74 στην χώρα μας που αμέσως μετά την μεταπολίτευση φόρεσαν το κοστούμι του βασανισμένου αντιστασιακού και ορκισμένου εχθρού της «χούντας» καταλαμβάνοντας μάλιστα και κυβερνητικά αξιώματα. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν φόρεσε, ίσως και από τύψεις, το κοστούμι του «κυνηγού των Ναζί» και ξεκίνησε ένα κυνήγι ζωών επιδιδόμενος ταυτόχρονα σε ασέλγεια επί των αθώων ψυχών των συγγενών (παιδιών και εγγονών) των πρώην συνεργατών του.
Το αποτέλεσμα της δράσης του ήταν η σύλληψη περίπου 1000 ανθρώπων ίσως ενόχων αλλά και εξ ίσου ίσως αθώων με κατασκευασμένες κατηγορίες και ψευδομάρτυρες ενώ μεγαλύτερη ήταν η συμβολή του στην αλλαγή προς το χειρότερο της ζωής αθώων συγγενών όπως προανέφερα.
Η γνώμη μου βέβαια είναι ότι στην «δράση» του δεν τον παρακίνησαν οι τύψεις αλλά η πίεση των ομοεθνών του που γνώριζαν το παρελθόν του και απαίτησαν την «συνεργασία» του μια και γνώριζε και πρόσωπα και «πράγματα».
«Προς τιμήν» του οι Εβραίοι ίδρυσαν το 1977 το «Κέντρο Σιμόν Βίζενταλ», μια καθαρά απάνθρωπη εβραϊκή οργάνωση που εξακολουθεί, 70 χρόνια μετά, να αναζητεί στα πρόσωπα 90χρονων και 100χρονων ανθρώπων «εγκληματίες» Ναζί, εικοσάχρονα παιδάκια τότε, οδηγώντας τους στα δικαστήρια επάνω σε φορεία και καροτσάκια ή σε κατάσταση εκτός χρόνου και τόπου λόγω Αλτσχάϊμερ αδιαφορώντας για την εν γένει υγείας τους και να φέρνει στο προσκήνιο την ζωή, όπως προανέφερα, των αθώων παιδιών και εγγονών των υποτιθέμενων εγκληματιών όπως έκαναν πρόσφατα με την 80χρονη Brigite Hoss (επτά (7) ετών κοριτσάκι το 1940) κόρη του Hoss, διοικητή στρατοπέδου συγκέντρωσης (ΕΔΩ) με σκοπό να μας θυμίσουν τι;
Ότι ο Θεός μπορεί να συγχωρεί αλλά ο Εβραίος όχι; Ότι ο φασισμός ταιριάζει τέλεια στην ψυχοσύνθεση του Εβραίου; Ότι πρέπει να φοβόμαστε την οργή τους όλοι εμείς οι αντιπαθούντες αντισιωνιστές;
Το αποτέλεσμα αυτής της εμμονής τους είναι που μας κάνει να αμφιβάλλουμε για το κατά πόσο έχουν το δικαίωμα να οικειοποιούνται το Ολοκαύτωμα και ταυτόχρονα, βλέποντας την συμπεριφορά τους απέναντι στους όμαιμούς τους Παλαιστίνιους και έχοντας υπ' όψιν την άποψη περί ζωτικού χώρου του Ισραήλ να αναρωτιόμαστε μήπως ο πρώτος διδάξας δεν ήταν ο Χίτλερ αλλά οι Εβραίοι συμβουλάτορές του.
«Αιωνία η μνήμη» λοιπόν του Σιμόν Βίζενταλ για να μένει στην μνήμη μας το απάνθρωπο πρόσωπο του σιωνιστικού Εβραϊσμού.
Οδυσσεύς Πάτσης, http://epirus-our-homeland.blogspot.gr/
