Αποκάλυψη, μόνο στο «Π»: Σκάνδαλο μεγατόνων στο υπουργείο Οικονομικών - Με αυγουστιάτικη εγκύκλιο ανοίγουν διάπλατα τα παράθυρα αποφυγής φόρων πολλών δισ. ευρώ για τους ισχυρούς της αγοράς - Πώς «ευλογήθηκαν» οι τριγωνικές τιμολογήσεις μέσω χωρών με ευνοϊκό καθεστώς, πώς χάνει το Δημόσιο τεράστια ποσά από φόρους εισοδήματος, πώς καταλήγουν υπερτιμολογημένα τα αγαθά στους καταναλωτές .Την ώρα που όλες οι κυβερνήσεις του δυτικού κόσμου, περιλαμβανομένων των ευρωπαϊκών, αρχίζουν εκστρατεία κατά της φοροδιαφυγής των πολυεθνικών μέσω υπεράκτιων εταιρειών (off shore), στη χρεοκοπημένη Ελλάδα του Μνημονίου, όπου και ο τελευταίος ψιλικατζής διώκεται απηνώς για μια χαμένη απόδειξη, η κυβέρνηση ανοίγει διάπλατα… πόρτες και παράθυρα «νόμιμης» φοροδιαφυγής των μεγάλων καρχαριών της αγοράς, «ευλογώντας» απώλειες φόρων πολλών δισεκατομμυρίων και ανεξέλεγκτες υπερτιμολογήσεις αγαθών σε βάρος των καταναλωτών!
Μόνο το «Π» αποκαλύπτει σήμερα πώς, μέσα στις «ήσυχες ημέρες του Αυγούστου», η κυβέρνηση εξέδωσε μια εγκύκλιο δυόμιση σελίδων (ΠΟΛ 1198 του υπ. Οικονομικών), την οποία πρέπει να… ιδρώσει κανείς για να αναζητήσει μέσω της Διαύγειας, αλλά έχει γίνει ήδη… Ευαγγέλιο για τους οικονομικούς διευθυντές των μεγαλύτερων εμπορικών και παραγωγικών επιχειρήσεων της χώρας, είτε ελέγχονται από ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα, είτε από πολυεθνικούς κολοσσούς.
Προς… γνώση και συμμόρφωση όλων των ελεγκτών του υπουργείου Οικονομικών (δηλαδή για να αποφευχθούν λάθη και… ατυχίες κατά το φορολογικό έλεγχο των «καρχαριών»), στην εγκύκλιο ξεκαθαρίζεται ρητά ότι «μετά την έκδοση της παρούσας (σ.σ.: εγκυκλίου), κάθε άλλη διαταγή με αντίθετο περιεχόμενο παύει να ισχύει». Η εγκύκλιος καλύπτει ένα θέμα-κλειδί για τη φορολογική μεταχείριση των μεγάλων εταιρειών, που «πονοκεφαλιάζει» υπουργούς Οικονομικών από την εποχή Χριστουδουλάκη: τη «φορολογική μεταχείριση δαπανών αγοράς αγαθών που πραγματοποιούνται από εταιρείες με έδρα σε κράτη μη συνεργάσιμα ή με προνομιακό φορολογικό καθεστώς, μέσω τριγωνικών συναλλαγών», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο θέμα της εγκυκλίου.
Για τους μη εξοικειωμένους με τα σύνθετα φορολογικά ζητήματα, όλα τα παραπάνω μοιάζουν… κινέζικα. Όμως, όπως εξηγούν πηγές που θέλησαν να τηρηθεί αυστηρά η ανωνυμία τους, λόγω της «ευαισθησίας» του θέματος, σε αυτό το δυσνόητο στους αμύητους τίτλους συμπυκνώνεται όλη ουσία της ανεξέλεγκτης φοροδιαφυγής/ φοροαποφυγής των μεγαλύτερων εταιρειών, με την υποστήριξη «εξωτικών» φορολογικών παραδείσων («μη συνεργάσιμα κράτη», όπως τα νησιά Μάρσαλ, Κέυμαν κ.λπ.) ή κρατών με ευνοϊκά φορολογικά καθεστώτα, που υπάρχουν ακόμη και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Κύπρος, δηλαδή χώρες με πολύ χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης των εταιρικών κερδών).
Πολύ απλοϊκά, όπως εξηγούν οι ίδιες πηγές, η φορολογική πρακτική που επιτρέπει στις μεγάλες εταιρείες να… γελούν σε βάρος της εφορίας μπορεί να εξηγηθεί ως εξής:Ένα εμπόρευμα/ αγαθό (από αργό πετρέλαιο μέχρι… κινέζικα παιχνίδια) εισάγεται στην Ελλάδα από μια παραγωγική εταιρεία (για να αποτελέσει πρώτη ύλη) ή από μια εμπορική εταιρεία (για να πουληθεί στην εσωτερική αγορά).
Η εδώ εταιρεία συμφωνεί να αγοράσει το αγαθό αυτό από τη χώρα παραγωγής του έναντι 100 ευρώ.
Το αγαθό αυτό, όμως, δεν εισάγεται απευθείας στην Ελλάδα. Μεσολαβεί μια χώρα με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς (για παράδειγμα, η Κύπρος). Εκεί γίνεται αυτό που τεχνικά ονομάζεται «τριγωνική τιμολόγηση». Δηλαδή, μια εταιρεία-σφραγίδα, με πραγματικό δικαιούχο που ανιχνεύεται πολύ δύσκολα, κόβει το τιμολόγιο πώλησης του αγαθού στην ελληνική εταιρεία. Αυτή τη φορά, όμως, όχι με την πραγματική τιμή του αγαθού (100 ευρώ), αλλά με τιμή, π.χ., 108 ευρώ (8% υψηλότερη, εν προκειμένω).
Αυτό το 8% μπορεί να φαίνεται μικρό ποσοστό στους αμύητους, αλλά είναι στην πραγματικότητα τεράστιο, αν σκεφθεί κανείς ότι οι μεγάλες βιομηχανίες και εταιρείες εμπορίου εμφανίζουν στους δημοσιευμένους ισολογισμούς τους χαμηλά περιθώρια κέρδους και δηλώνουν στην Ελλάδα μικρά κέρδη προς φορολόγηση, ή και ζημιές.
Με αυτό το τέχνασμα, αντί η εδρεύουσα στην Ελλάδα επιχείρηση να δηλώσει τα πραγματικά της κέρδη στην Εφορία και να φορολογηθεί με τον υψηλό φορολογικό συντελεστή της χώρας μας, τα «κρύβει» σε μια χώρα με προνομιακό φορολογικό καθεστώς, όπου μπορεί να φορολογείται έως και με… μονοψήφιο συντελεστή. «Πρόκειται για πραγματική γάγγραινα» για το Δημόσιο, λένε οι πηγές του «Π», «από την οποία χάνονται έσοδα πολλών δισεκατομμυρίων κάθε χρόνο και μάλιστα από αυτούς που πραγματικά έχουν φοροδοτική ικανότητα. Ιδιαίτερα, αν συνυπολογίσει κανείς ότι η χώρα μας είναι εξαρτημένη από τις εισαγωγές για τα περισσότερα αγαθά ή πρώτες ύλες.
Επιπλέον, όμως, αυτό το τέχνασμα επιτρέπει σε βιομηχανικούς και εμπορικούς ομίλους να υπερτιμολογούν συστηματικά τα αγαθά που παράγουν ή εμπορεύονται στην Ελλάδα, επικαλούμενοι το υψηλό κόστος εισαγόμενων αγαθών. Αυτές οι υπερτιμολογήσεις φθάνουν, βεβαίως, μέχρι τα δημόσια ταμεία, που αγόγγυστα πληρώνουν για δημόσια έργα, προμήθειες και αναπτυξιακά προγράμματα, βάσει «φουσκωμένων», μέσω φορολογικών παραδείσων, τιμολογίων.
«Πλυντήριο» με μια εγκύκλιο!
Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει η Πολιτεία αυτές τις υπερτιμολογήσεις. Όσοι ξέρουν και έχουν μελετήσει το πρόβλημα, λύση δεν μπορεί να δοθεί με μεσοβέζικες διατάξεις και με… «παραθυράκια», αλλά με μια απλή διάταξη, που θα ορίζει ότι η Εφορία δεν αναγνωρίζει ως δαπάνες οιασδήποτε επιχείρησης τις δαπάνες που έχουν τιμολογηθεί σε χώρες με ευνοϊκό καθεστώς, ή σε κράτη μη συνεργάσιμα («εξωτικοί» παράδεισοι).
Μια διάταξη «μεσοβέζικη», με πολλές εξαιρέσεις, πέρασε ο Ν. Χριστοδουλάκης το 2003, ενώ ο Γ. Παπακωνσταντίνου, υπό την πίεση των προτάσεων που είχε διατυπώσει η Λ. Κατσέλη, ως τομεάρχης Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ,πέρασε άλλη διάταξη, που έκλεινε τα «παράθυρα», τα οποία, ως δια μαγείας, παρέμεναν ανοικτά στην πράξη.
Με την αυγουστιάτικη εγκύκλιο του υπουργείου, όμως, οι εξαιρέσεις από τον κανόνα της μη αποδοχής τιμολογίων από φορολογικούς παραδείσους «ξεχειλώνουν» σε απίστευτο βαθμό. Οι ελεγκτές καθοδηγούνται, με αυστηρότητα μάλιστα, όπως προαναφέρθηκε, να ακούνε όλες τις πιθανές και απίθανες δικαιολογίες που θα προβάλει η οικονομική διεύθυνση μιας ελεγχόμενης εταιρείας, προκειμένου να δικαιολογήσει την τριγωνική τιμολόγηση και να γίνουν δεκτές οι αντίστοιχες δαπάνες. Στην πράξη, δηλαδή, οι ελεγκτές, ακόμη και αν διαπιστώνουν τριγωνική τιμολόγηση, καλούνται να… κάνουν στραβά μάτια, καθώς, πριν επιβάλουν φόρους και πρόστιμα, θα πρέπει να εξετάζουν «κάθε στοιχείο της ελεγχόμενης επιχείρησης, που αποδεικνύει ότι οι εν λόγω συναλλαγές είναι πραγματικές και συνήθεις («μαχητό τεκμήριο»).
Πώς θα λειτουργήσει αυτό στην πράξη; Όπως λένε οι γνωρίζοντες, οι ελεγκτές θα μπορούν να εξαντλούν την αυστηρότητά τους σε κάποιες μικροεπιχειρήσεις , οι οποίες μπορεί και να μην έχουν επιρροή ή δυνατότητα… παροχής δώρων στον ελέγχοντα, ενώ για τους οικονομικά ισχυρούς και καλά «δικτυωμένους» πάντα θα βρίσκεται μια καλή εξήγηση για δικαιολογηθεί η φοροδιαφυγή με τριγωνικές τιμολογήσεις!
ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
