ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ:Αφανείς και παραγκωνισμένοι του ΕΛΙΑΜΕΠ - ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΑΡΕΣΤΟΣ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ (Μέρος 5ον)
Μη νομίζετε, αγαπητοί συνέλληνες, ότι όποιος μπαίνει στο ΕΛΙΑΜΕΠ ή,
έστω, συνεργάζεται με αυτό βλέπει να εκπληρώνονται όλοι του οι πόθοι. Όχι, όχι! Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουνε ό,τι μπορούνε για να διαλύσουνε την Ελλάδα και να εξοντώσουνε τους Έλληνες, είτε μέσα στο ΕΛΙΑΜΕΠ είτε δίπλα σε αυτό ή, έστω, παράλληλα και σε συνεννόηση με αυτό... και όμως μένουνε αφανείς και παραγκωνισμένοι. Ναι, ο Σβολόπουλος έγινε ακαδημαϊκός, ο Κουλουμπής είναι ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Αθηνών με τιμές και δόξες, ο Βερέμης αλωνίζει και μασάει τον αγλέορα, αλλά υπάρχουνε και άλλοι που μείνανε παραπονεμένοι οι καημένοι. Για αυτούς θα μιλήσουμε τώρα. Και για να μη σας κρατάω σε απορία εναγώνια, σας λέω αμέσως για ποιους πρόκειται: Για τους δυο Γιώργηδες που συμπεθεριάσανε κιόλας, τον Μπαμπινιώτη και τον Κορρέ.
Τον πρώτο οπωσδήποτε τον έχετε ακούσει. Είναι πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, εκείνης δηλαδή που διαχειρίζεται στην Ελλάδα και το εξωτερικό τα Αρσάκεια Σχολεία. Κράτος εν Κράτει, αγαπητοί μου. Και αρχηγός αυτού του Κράτους εν Κράτει ποιος άλλος; Ο Μπαμπινιώτης!
Ασαφής και η καταγωγή του Μπαμπινιώτη! Άλλοι λένε πως κατάγεται από την Μπαμπούνα της Μακεδονίας, άλλοι από ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, άλλοι άλλα. Τα μόνα σίγουρα για αυτόν είναι δύο: α) Έγινε επικουρικός καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών επί στρατιωτικού καθεστώτος και β) Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 ουδείς τον ενόχλησε. Αντιθέτως μάλιστα! Εκτινάχθηκε στην κορυφή της πανεπιστημιακής ιεραρχίας, τακτικός καθηγητής στην ίδια Σχολή, Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και υποψήφιος υπουργός μετά. Στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΛΙΑΜΕΠ μπήκε το 2000, αλλά υπουργός Παιδείας δεν έγινε ο καημένος! Κρίμα! Η Ελληνική Παιδεία θα είχε διαλυθεί πολύ αποτελεσματικότερα και γρηγορότερα από όσο τώρα! Καλλίτερα όμως να δούμε τα πράγματα με τη σειρά.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος (ξέρετε ντέ! Ο δικτάτορας, ο φασίστας που κατέλυσε το δημοκρατικό μας πολίτευμα και όλα τα σχετικά) ήθελε να σπάσει το πανεπιστημιακό κατεστημένο. Έτσι ΟΡΘΟΤΑΤΑ μηχανεύτηκε δύο κόλπα: Αφενός υποχρέωσε τους πανεπιστημιακούς καθηγητές να συνταξιοδοτούνται στα 67 τους χρόνια, διότι μέχρι τότε αφήνανε την έδρα τους μόνο, όταν μπαίνανε μέσα σε φέρετρο, και, αφετέρου, έβαλε δικούς του ανθρώπους, πιστούς δηλαδή στο καθεστώς της 21ης Απριλίου, ως «επικουρικούς» (ΠΡΟΣΟΧΗ: όχι επίκουρους) καθηγητές. Οι επικουρικοί καθηγητές ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΝ με απόφαση του υπουργού Παιδείας, δηλαδή δεν εκλέγονταν, άρα δεν είχανε εξάρτηση από το κατεστημένο των καθηγητών. Τέτοιος ήτανε και ο Μπαμπινιώτης μας! Διορισμένος από τον αρμόδιο υπουργό του Γεώργιου Παπαδόπουλου. Τα υπόλοιπα τα είπαμε. Ούτε τρίχα του δεν πειράχτηκε από τα μέσα του 1974 και μετά. Το γιατί θα φανεί στη συνέχεια.
Τρεις στόχους έβαλε ο Μπαμπινιώτης μας, για να φανεί αρεστός στα αφεντικά του:
Όσον αφορά την εβραιοποίηση του ελληνικού αλφαβήτου ΔΕΝ τα κατάφερε, κυρίως λόγω της τεκμηριωμένης αντίδρασης του Κωνσταντίνου Πλεύρη. (Αυτά είναι γνωστά, να μην τα ξαναλέμε.) Δεν κατάφερε επίσης να επιταχύνει τον εκτουρκισμό της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη μας. Και τούτο, γιατί, ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε βάλει στα σχολικά βιβλία της δεκαετίας του 1980, τα οποία είχανε γράψει –τι άλλο;- άνθρωποι της Εκκλησίας, όπως οι φιλόλογοι Σ. Κόνδης και Β. Σκουλάτος (που ακόμα κυκλοφορούν ανενόχλητοι), «τουρκική» αντί για τον σωστό «μουσουλμανική» μειονότητα, ο Μπαμπινιώτης, το 1989, υποχρεώθηκε να βγάλει τον όρο «τουρκική» και να ξαναβάλει τον σωστό «μουσουλμανική». Ρεζιλεύτηκε δηλαδή ο άνθρωπος, παρά το γεγονός ότι είχε αμέριστη την εν προκειμένω υποστήριξη του τότε υπουργού Παιδείας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου και της τότε κολλητής του Ήρας Βαλσαμάκη (που στη συνέχεια έγινε δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων). Και για να μη σας ζαλίζω με λεπτομέρειες: Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου (ναι, αυτού που κραύγαζε «η Ελλάδα στους Έλληνες» κ.λ.π. και τον πιστεύανε οι ανόητοι) είχε παρουσιάσει στα σχολικά εγχειρίδια τη μουσουλμανική μειονότητα ως τουρκική. Εάν αυτό το κρατούσε και η Νέα Δημοκρατία που ήρθε στα πράγματα στα τέλη της δεκαετίας του 1980, τότε το παιγνίδι θα είχε κερδηθεί για αυτούς που επιδιώκουνε τη διάλυση της Ελλάδας. Να τι προσπάθησε το 1989-1990 ο Μπαμπινιώτης μας – αλλά δεν τα κατάφερε. Και δεν τα κατάφερε, διότι αντέδρασαν τότε δύο πανεπιστημιακοί, ο Στέφανος Παπαδόπουλος, καθηγητής και προπρύτανης του πανεπιστημίου Ιωαννίνων (δεν ζει πια) και ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος, επίκουρος (όχι επικουρικός) καθηγητής, τότε, του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Δεύτερη αποτυχία του Μπαμπινιώτη! Και ο καημένος έκανε ό,τι μπορούσε. Ήθελε να δείξει σε όλους πόσο ευσεβής και συντηρητικός είναι, ώστε, μόλις φαινότανε πως έλεγε ακριβώς τα ίδια με τους πασόκους, να πιστεύουνε όλοι ότι, για να τα λέει και ένας συντηρητικός, νεοδημοκράτης, χουντικός, σωστά θα είναι. Τι να πηγαίνει, λοιπόν, κάθε Κυριακή στην εκκλησία! Τι να βάζει τα παπαγαλάκια, με τα οποία τον είχε προσωπικώς εφοδιάσει ο –μακαρίτης πια- Χρήστος Λαμπράκης να φωνάζουνε : «Μα είναι πολύ συντηρητικός!» Τι να κυκλοφορεί ντάλα μεσημέρι, άνοιξη και καλοκαίρι, με μαύρη κουστουμιά και γραβάτα, για να δείξει ότι δεν είχε σχέση με τους ξεβράκωτους του ΠΑΣΟΚ! Και τι δεν έκανε ο άνθρωπος! Εις μάτην! Σε ένα μόνο πέτυχε: στη διάλυση της Μέσης Παιδείας.
Εδώ χρειάζεται σύντομη εξήγηση. Ήδη εξηγήσαμε ότι τη διάλυση της Στοιχειώδους και Μέσης Παιδείας την άρχισε ο Λευτέρης Βερυβάκης από το 1982, με το που ήρθε στα πράγματα το ΠΑΣΟΚ και αυτός ο φοβερός και τρομερός αγωνιστής της Δημοκρατίας έγινε υπουργός «Εθνικής Παιδείας». Υπήρξε δηλαδή ο πρόδρομος της Διαμαντοπούλου-Bilderberg. Η Μέση Παιδεία όμως (όπως και η Στοιχειώδης) χωρίζεται σε δημόσια και ιδιωτική. Η δημόσια δεν ήταν πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ: τράβηξε ένα-δυο νομοθετήματα και τη διέλυσε. Με την ιδιωτική επίσης δεν υπήρχε (για το ΠΑΣΟΚ) μεγάλο πρόβλημα. Και τούτο, επειδή τα ιδιωτικά σχολεία, είτε, εφόσον ανήκουνε σε άτομα, οπότε αποτελούν επιχειρήσεις, συμμορφώνονται λίγο-πολύ με τα δημόσια, ή, εάν είναι ξένα (όπως τα Αμερικανικά Κολλέγια π.χ.), δεδομένου ότι έχουνε πλάτες στο εξωτερικό, γράφουνε στα παλιά τους τα παπούτσια την ελληνική νομοθεσία και κάνουνε ό,τι θέλουνε. Άρα ούτε αυτά μπορούσαν να είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα, πράγματι, για το ΠΑΣΟΚ ήτανε άλλο: Τα ιδιωτικά σχολεία που έχουνε αναγνωριστεί ως ισότιμα με τα δημόσια. Τέτοια είναι πολύ λίγα στην Ελλάδα – και τα κυριότερα είναι τα Αρσάκεια, δηλαδή τα σχολεία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας.
Το πιάσατε, αγαπητοί μου, το βαθύτερο νόημα των γεγονότων; Να γιατί έγινε Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας περί τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Μπαμπινιώτης, ευθύς μόλις πέθανε ο προηγούμενος Πρόεδρος, ο Στυλιανός Κορρές, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, υφυπουργός Παιδείας του Μαρκεζίνη το 1973 – και πατέρας του Γιωργάκη Κορρέ που λέγαμε στην αρχή. Τα Αρσάκεια ήταν το πρόβλημα, γιατί είχανε γίνει –και ακόμα στέκονται- με τα χρήματα που έδωσε τον 19ο αιώνα ο Απόστολος Αρσάκης, ομογενής από τη Ρουμανία. Ο Αρσάκης όμως είχε δώσει τα λεφτά του, για να κάνει σχολεία για κοπέλλες – μακριά από τις ανοησίες του φιλελευθερισμού και μαρξισμού που είχανε διαλύσει τη Ρουμανία. Επειδή δηλαδή ο Αρσάκης είχε δει στη Ρουμανία ότι, λόγω της επικράτησης του φιλελευθερισμού, μαρξισμού κ.λ.π., οι γυναίκες είτε τρελλαίνονται είτε διαφθείρονται, θέλησε να κάνει στην –τότε- συντηρητική Ελλάδα σχολεία, ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ, από τα οποία οι γυναίκες θα έβγαιναν καλές μητέρες ή, το πολύ, καλές δασκάλες – και μέχρι έκεί. Τα Αρσάκεια λοιπόν ήταν σχολεία μόνο για κοπέλλες και, από τη διαθήκη του Αρσάκη, απαγορευόταν να γίνουν μικτά. Ε, αυτό το κατάργησε ο Μπαμπινιώτης, έβαλε αγόρια –και μάλιστα γνωστών, glamorous οικογενειών- στα Αρσάκεια και άλλαξε τελείως, προς το χειρότερο, τον χαρακτήρα τους. Κανείς δεν του τράβηξε μήνυση, κανείς δεν τον ενόχλησε, ο Σημίτης τον συνέχαιρε δημοσίως κ.λ.π., κ.λ.π. Οπότε ο Μπαμπινιώτης, όπως είπαμε, μπήκε επισήμως στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΛΙΑΜΕΠ και ετοιμάστηκε να γίνει υπουργός Παιδείας ή τουλάχιστον ακαδημαϊκός σαν τον Σβολόπουλο.
Αλλά εδώ ξανά του χάλασε η σούπα. Αυτά όμως θα τα πούμε στο επόμενο άρθρο μας.
Ο φίλος σας
Χριστοφόρος
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΥΙΔ & BILDERBERG - ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ ΠΟΥ ΕΘΑΨΑΝ (ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΚΙΟΛΙΑ) & Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΟΡΡΕΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ (ΕΛΙΑΜΕΠ 6)
GR David, George A. Chairman, Coca-Cola H.B.C. S.A. (Attendee since 1996, Globalist)
Ε Λ Ι Α Μ Ε Π
Μέρος 6ον
Παραγκωνισμένοι και αφανείς
Είχαμε μείνει, αγαπητοί αναγνώστες, στη σούπα του Μπαμπινιώτη που του χάλασε του καημένου. Ναι, ναι, κατάφερε να διαλύσει τα Αρσάκεια, αλλά δεν κατόρθωσε ούτε το ελληνικό αλφάβητο να το παρουσιάσει ως εβραϊκό ούτε να επιταχύνει τον εκτουρκισμό της Δυτικής Θράκης. Παρ’όλα αυτά μπήκε, γλωσσολόγος άνθρωπος, στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΛΙΑΜΕΠ και περίμενε την ανταμοιβή των κόπων του. Είχε επιλέξει ορθώς τη χρονική στιγμή, το timing που λέμε και στ΄αγγλικά, διότι τότε περίπου, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έμπαινε στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΛΙΑΜΕΠ και το μπουμπούκι της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Ποιος; Ο Γεώργιος Δαυίδ ή, επί το λαϊκότερον George David.
Διαισθάνομαι όμως, ω συνέλληνες, ότι πολλοί (εάν όχι όλοι) από σας θα μου πείτε: «Ποιος είναι αυτός;» Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται να δώσω σε αυτό ειδικώς το ερώτημά σας είναι: «Ε, εάν δεν ξέρετε, σεις οι ενημερωμένοι, που παρακολουθείτε κάθε τηλεοπτικό κανάλι και δεν αφήνετε Καθημερινή για Καθημερινή και Βήμα για Βήμα, ώστε να είσαστε μέσα στα πράγματα, τότε καλά να πάθετε! Σας αξίζουνε δύο Κουλουμπαίοι (και όχι μόνο ένας) και τουλάχιστον δέκα πέντε Σβολοβερεμομπαμπινιώτηδες. Τι να σας πω, τι να σας πω; Και διερωτώμαι τι να σας πω, διότι, αγαπητοί μου, ο Γεώργιος Δαυίδ, μπορεί να μη τόχει ρίξει στο βεντετιλίκι σαν τον Μπαμπινιώτη (που δεν αφήνει αγιασμό για αγιασμό και δεξίωση για δεξίωση) αλλά δεν κρύβεται ο άνθρωπος! Το αντίθετο μάλιστα! Κυκλοφορεί εν χορδαίς και οργάνοις ο ερίφης με στίφη τετραγωνισμένων κουμπουροφόρων γύρω του, οι οποίοι προφυλάσσουνε την πολύτιμη ύπαρξή του. Δεν μπορεί λοιπόν να μην το ξέρετε! Λοιπόν, για να μην χρονοτριβούμε, επειδή σας βλέπω να με διαβάζετε με στόμα ανοιγμένο ένα μέτρο και κάτι, σας το λέω: Ο Γεώργιος Δαυίδ/George David είναι ο ιδιοκτήτης της Coca Cola Hellas καθώς και των 3 Ε. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα. Το βασικό είναι, φίλτατοι, ότι το άτομον έχει παγκοσμίως αναγνωριστεί ως ο «πρόεδρος» τοῦ ελληνικού κλιμακίου της Λέσχης Bilderberg. Ναι, ναι, αυτής με τους Rockefeller, Rothschild και τα τσιράκια τους Kissinger, Soros και Σία, τη Λέσχη δηλαδή που πάει να πιει το αίμα της ανθρωπότητας και στην οποία υπερηφάνως συμμετέχει η Άννα Διαμαντοπούλου (ναι, η υπουργός που μας έχει Δια Βίου...) και στην οποία πολύ θέλει να μπει ο Αβραμόπουλος και διάφοροι άλλοι, οι οποίοι, παρά τις προσπάθειές τους, μείνανε στην απέξω έως τώρα.
Είδατε κίνηση ο Μπαμπινιώτης μας; Αντί να τρέχει στις Ολλανδίες και τις Σκανδιναβίες (που λέει ο λόγος δηλαδή) και να ξεροσταλιάζει στον προθάλαμο της Bilderberg, μπαίνοντος του Δαυίδ στο ΕΛΙΑΜΕΠ, μπήκε κι αυτός, καθότι (λογικά) σκέφτηκε: «Όλο και κάποιο παϊδάκι (δηλαδή υπουργείο, ακαδημαϊλίκι) θ’αρπάξω». Βέβαια, το βασικό τώρα δεν είναι ο Μπαμπινιώτης όσο η connection ΕΛΙΑΜΕΠ και Bilderberg. Άμα ο Δαυίδ, ο οποίος καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι για την υψηλή του θέση στην Bilderberg είναι στο ΕΛΙΑΜΕΠ, τι ψάχνουμε εμείς να βρούμε και να αποδείξουμε; Το τι κάνει το ΕΛΙΑΜΕΠ στην Ελλάδα; Ε με τον Δαυίδ τι θέλετε να κάνει; Να προωθεί τα συμφέροντα των Ελλήνων και ιδίως των μικρομεσαίων; Ε, αυτό δεν πιστεύω να το πιστεύει ούτε καν αναγνώστης των εφημερίδων Βήμα, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία και Τα Νέα.
Ας επανέλθουμε όμως στον Μπαμπινιώτη που έβρισκε χρόνο, από τους εσπερινούς και τις –ιερές- παννυχίδες στις οποίες προθύμως έτρεχε να παραστεί ανά τους ιερούς ναούς της Αττικοβοιωτίας (που λέγανε κι οι παλιότεροι), να παίρνει ενεργό μέρος στις συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ. Έπαιρνε λοιπόν μέρος ο γλωσσολόγος μας, έλεγε (πάντοτε ευπρεπής και σοβαρός) τη γνώμη του και περίμενε την ανταμοιβή του. Και ξαφνικά, σκάει το σκάνδαλο! Η κόρη του, η Φλωρίτα (ναι, όπως το διαβάζετε, θα σας εξηγήσω στη συνέχεια τι σημαίνουν οι Φλωρίτες κ.τ.λ.) ασκούσε σεξουαλική παρενόχληση σε μαθήτριά της στα Αρσάκεια. ΠΡΟΣΟΧΗ: Σε μαθήτριά της, όχι μαθητή της.
Το πιάσατε το βαθύτερο νόημα των γεγονότων, αγαπητοί συνέλληνες; Πήρε τα Αρσάκεια ο Μπαμπινιώτης, για τα οποία είχε δώσει το αίμα της καρδιάς του ο έρμος ο Αρσάκης, και κυριολεκτικώς τους άλλαξε τα φώτα: Να κορίτσια και αγόρια μαζί (ενώ ο Αρσάκης ήθελε να βγάζει μητέρες και δασκάλες), να φανταχτερές οικογένειες του κατεστημένου με –δήθεν- χαρισματικά παιδιά, να τσούρμο οι Φιλιππινέζες να περιμένουνε τα ενλόγω χαρισματικά παιδιά των μεγαλογιατρών και μεγαλοδικηγόρων στα παγκάκια και τα παρκάκια έξω από τα Αρσάκεια Ψυχικού και Εκάλης, να παραστάσεις πρωτοποριακές, να εκδηλώσεις πολιτιστικές, να εξάλειψη του «εθνικιστικού φανατισμού» από τις «τρυφερές ψυχούλες των παιδιών» – και εντέλει να και το κερασάκι στην τούρτα του Μπαμπινιώτη: Η Φλωρίτα παρενοχλούσε μαθήτριά της! Αμέ! Να τι θα πει Αρσάκειο σήμερα, να τι θα πει Ελλάδα!
Το κοριτσάκι όμως ήτανε κορούλα μεγαλογιατρών. Και οι μεγαλογιατροί φέρανε το θέμα στη Δικαιοσύνη, που –φυσικά- το έθαψε. Οπότε οι μεγαλογιατροί πήγανε στον Τριανταφυλλόπουλο, αυτός άρχισε αποκαλύψεις, μετά πέσανε τηλεφωνήματα και «επαφές στενού τύπου» και σώπασε και ο Τριανταφυλλόπουλος! Αμέ! Ιδού γιατί σας το ξαναλέω, ώστε να σας εντυπωθεί για καλά: Να τι θα πει Ελλάδα!Το γεγονός έγινε το 2008 και, δεδομένου ότι το κάνανε γαργάρα τα ΜΜΕ (αποκαλυπτικά, επαναστατικά, αντιπολιτευτικά, ανατρεπτικά και όλα τα εις –ικά), το έβγαλε τελικά το «Τρωκτικό». Το τέλος του «Τρωκτικού» το ξέρετε. Και εγώ δεν έχω άλλο να σας πω – προς το παρόν.
*
Και τώρα, ω συνέλληνες, ερχόμεθα στον αφανή της παρέας, τον Γεώργιο Κορρέ. Θυμάστε τι σας είχα πει για τη μαμά του Βαληνάκη: Κατασπάραζε, επί 8ετίας της ΕΡΕ, πέντε έως έξι κομμουνιστές την ημέρα. Ε, ο Κορρές δεν αρκείται να τους κατασπαράζει, αλλά πήγαινε στις πανεπιστημιακές του παραδόσεις (τώρα, εάν δεν κάνω λάθος, έχει βγει στη σύνταξη) με τα αίματα των κομμουνιστών που είχε καταβροχθίσει για πρωινό να του στάζουνε από το σαγόνι.
Φοβερός κομμουνιστοφάγος! Τι να σας πω! Μέχρι τώρα μιλάει μόνο καθαρεύουσα! Τι γινόμεθα, πού ευρισκόμεθα, ποι πορευόμεθα, πώς αισθανόμεθα και όλα τα σχετικά. Πω, πω, πω! Αμάν! Τι θηρίο είναι αυτό! Να φανταστείτε, αγαπητοί μου, ότι την πόρτα του γραφείου του στη Φιλοσοφική Σχολή την είχε θωρακίσει, είχε βγάλει δηλαδή την ξύλινη με το τζαμάκι και είχε βάλει ατσαλένια, σαν αυτές που βλέπετε στις κινηματογραφικές ταινίες με το μπούνκερ του Χίτλερ. Είχε μόνο ένα ματάκι. Χτύπαγε ο φοιτητής που ήθελε να μπει, κύτταγε η βοηθός του Κορρέ από το ματάκι, έκοβε φάτσα και αν η φάτσα ήταν εντάξει άρχιζε να ξεκλειδώνει τους σύρτες και παρασύρτες. Φοβερός ορυμαγδός! Αμέτρητα σιδερικά βροντούσανε κι αντηχούσαν! Λες κι έμπαινες στον Πύργο του Λονδίνου επί Ερρίκου του 8ου !Και όταν ο –αφελής- επισκέπτης ρώταγε: «Μα γιατί τέτοιος σαματάς;» έτρωγε κατακέφαλα την απάντηση: «Η ΚΝΕ απειλεί τον καθηγητή μας!» Και επειδή «η ΚΝΕ απειλούσε τον καθηγητή μας», ο καθηγητής μας, δηλαδή ο Κορρές, έβγαινε από το μπούνκερ για να πάει στο σπουδαστήριο, πέντε μέτρα απόσταση μέσα στο κτίριο της Φιλοσοφικής, με δυο βοηθούς από μπροστά να κατοπτεύουνε τα πέριξ και τέσσερις παρατρεχάμενους από πίσω να προσέχουνε μήν τους ριχτούνε οι κομμουνιστές εκ των όπισθεν!
Αμέ! Να τι θα πει εθνικόφρων πανεπιστημιακός! Εκεί! Στο καθήκον! Βράχος! Μετερίζι Ελληνισμού το γραφείο του! Λοιπόν, για να επανέλθουμε στο ζητούμενο, ο ενλόγω Γεώργιος Κορρές είναι γιος του Στυλιανού Κορρέ, καθηγητή της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υφυπουργό Παιδείας στην τελική φάση του Γεωργίου Παπαδόπουλου (ξέρετε του δικτάτορα της 21ης Απριλίου). Τώρα θα ρωτήσει –το βλέπω νάρχεται!- ο αφελής αναγνώστης: «Καλά, με την αποχουντοποίηση τι έπαθε ο Στυλιανός Κορρές;» Και εγώ του απαντάω: «Τίποτα! Απολύτως τίποτα! » Και όχι μόνο δεν έπαθε τίποτα αλλά εδραιώθηκε ως Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, των Αρσακείων δηλαδή, και ακόμα προετοίμασε, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, τη διαδοχή του στο προεδριλίκι των Αρσακείων από τον Γεώργιο Μπαμπινιώτη. Την πιάσατε την αλληλουχία των γεγονότων, που λέγανε και οι Αρχαίοι μας Πρόγονοι;
Ο Στυλιανός Κορρές είχε δυο γιους: ο ένας είναι γιατρός και μπήκε αμέσως, σαν γιος του Στυλιανού, στο Διοικητικό Συμβούλιο των Αρσακείων. Ο άλλος, ο Γεώργιος με το μπούνκερ, έγινε καθηγητής, ελέω μπαμπά κι αυτός, της Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και για να σας εντυπωθεί πλήρως η αλληλουχία των γεγονότων, ο γιος του Γεωργίου Κορρέ δηλαδή ο εγγονός του Στυλιανού, Στελάκης κι αυτός, παντρεύτηκε τη Φλωρίτα Μπαμπινιώτη, την κόρη του γλωσσολόγου μας που λέγαμε παραπάνω.
«Εντάξει», θα μου πείτε. «Και τι μας νιάζει εμάς ποιος παντρεύτηκε ποιαν;» Σας εξηγώ λοιπόν: Αυτό το θηρίο που έτρωγε ζωντανούς όσους Κνίτες κατάφερνε να συλλάβει είναι εκείνος που κρατάει τον... Λιάκο στη Φιλοσοφική Σχολή. Ναι! Ναι! Όπως το ακούτε. Όποτε δηλαδή πήγαινε να γίνει κρίσιμη ψηφοφορία για τον Λιάκο, αυτομάτως ελάμβανον χώραν δύο κινήσεις. Ο Σβολόπουλος, πρώτα πρώτα, δήλωνε ότι –δήθεν αγανακτισμένος- δεν συμμετέχει. Μη συμμετέχοντος του Σβολόπουλου λοιπόν, μένανε μόνο οι δηλωμένοι αριστεροί, που φυσικά υπερψηφίζανε τον Λιάκο. Επειδή όμως αυτοί φοβόντουσαν μήπως και φάνε τελικώς καμιά ξώφαλτση, τους καθησύχαζε ο Κορρές! Και όχι μόνο τους καθησύχαζε, αλλά και τους επιτηρούσε, παρακολουθούσε δηλαδή τις κινήσεις τους, ώστε όλοι τους να πάνε και να ψηφίσουν τον Λιάκο. Εάν με άλλα λόγια, κάποιος δηλωμένος αριστερός έκανε πως δεν καταλάβαινε, διότι δεν είχε και μεγάλη όρεξη να πάει να ψηφίσει υπέρ του Λιάκου, πήγαινε και τον έφερνε σηκωτό ο Γεώργιος Κορρές στην αίθουσα όπου γινόταν η ψηφοφορία! Ήθελε ο ερίφης ο Κορρές να είναι 100% σίγουρος ότι ο Λιάκος θα έβγαινε λάδι! Όπως και έβγαινε - εξ ού και ζει και βασιλεύει και τον ελληνικό χώρο κυριεύει.
Την πιάσατε τώρα τη ροή των γεγονότων, αγαπητοί μου; Καταλαβαίνετε πια τι σημαίνει ΕΛΙΑΜΕΠ, Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία (Αρσάκεια) και Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών; Έχω την εντύπωση ότι ναι. Και τώρα το τελευταίο – και βαρύτερο: Για τον Κορρέ δεν μιλάει κανείς! Ό,τι δηλαδή γίνεται με τον Σαραγκούση και τον Πεταλωτή του ΠΑΣΟΚ. Κανένας δεν τους θίγει. Όλοι λένε για τον Γιωργάκη, τον Σημίτη, τη Διαμαντοπούλου, τον Πάγκαλο, τον Καραμανλή, τον Ρουσόπουλο, τον Εφραίμ, αλλά περί Σαραγκούση και Πεταλωτή μούγγα! Το ίδιο για τον Κορρέ! Γιατί; Διότι ο Κορρές πιστεύει ότι είναι απόγονος του Κορέ της Παλαιάς Διαθήκης, έχει δηλαδή την έμμονη ιδέα πως ανήκει σε ιερατικό γένος των Εβραίων. Για τον Κορέ ανοίξτε τους «Αριθμούς» στα κεφάλαια ιστ΄ και ιζ΄. Ο Στυλιανός Κορρές τώρα κοτσάρισε ένα δεύτερο –ρ- στο όνομά του και τα παιδιά του στους μεν απέξω λένε ότι κατάγονται από Βενετούς ενώ στον εσώτερο κύκλο τους εξηγούνε πως αυτοί δεν είναι «εβραιάκια» σαν τα «εβραιάκια» της Θεσσαλονίκης αλλά πανάρχαιο γένος που ήρθε σε σύγκρουση με τον Μωυσή και τον Ααρών και άλλα τέτοια πολλά, ευτράπελα και γραφικά.
Το θέμα βέβαια είναι ότι αυτά τα περί ιερατικού γένους δεν τα πιστεύει μόνο αυτός αλλά και πολλοί άλλοι που τώρα έχουνε το πάνω χέρι στην Ελλάδα μας. Γι’αυτό και δεν τον πειράζει ούτε τον ενοχλεί κανείς. Μια χαρά διάγει το άτομον, τρώει, πίνει δηλαδή και την Άρτα φοβερίζει. Και όσο για μας... και εις άλλα με υγεία, αγαπητοί μου.
Ο φίλος σας
Χριστοφόρος
Πηγή
Μη νομίζετε, αγαπητοί συνέλληνες, ότι όποιος μπαίνει στο ΕΛΙΑΜΕΠ ή,
έστω, συνεργάζεται με αυτό βλέπει να εκπληρώνονται όλοι του οι πόθοι. Όχι, όχι! Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουνε ό,τι μπορούνε για να διαλύσουνε την Ελλάδα και να εξοντώσουνε τους Έλληνες, είτε μέσα στο ΕΛΙΑΜΕΠ είτε δίπλα σε αυτό ή, έστω, παράλληλα και σε συνεννόηση με αυτό... και όμως μένουνε αφανείς και παραγκωνισμένοι. Ναι, ο Σβολόπουλος έγινε ακαδημαϊκός, ο Κουλουμπής είναι ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Αθηνών με τιμές και δόξες, ο Βερέμης αλωνίζει και μασάει τον αγλέορα, αλλά υπάρχουνε και άλλοι που μείνανε παραπονεμένοι οι καημένοι. Για αυτούς θα μιλήσουμε τώρα. Και για να μη σας κρατάω σε απορία εναγώνια, σας λέω αμέσως για ποιους πρόκειται: Για τους δυο Γιώργηδες που συμπεθεριάσανε κιόλας, τον Μπαμπινιώτη και τον Κορρέ.
Τον πρώτο οπωσδήποτε τον έχετε ακούσει. Είναι πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, εκείνης δηλαδή που διαχειρίζεται στην Ελλάδα και το εξωτερικό τα Αρσάκεια Σχολεία. Κράτος εν Κράτει, αγαπητοί μου. Και αρχηγός αυτού του Κράτους εν Κράτει ποιος άλλος; Ο Μπαμπινιώτης!
Ασαφής και η καταγωγή του Μπαμπινιώτη! Άλλοι λένε πως κατάγεται από την Μπαμπούνα της Μακεδονίας, άλλοι από ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, άλλοι άλλα. Τα μόνα σίγουρα για αυτόν είναι δύο: α) Έγινε επικουρικός καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών επί στρατιωτικού καθεστώτος και β) Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 ουδείς τον ενόχλησε. Αντιθέτως μάλιστα! Εκτινάχθηκε στην κορυφή της πανεπιστημιακής ιεραρχίας, τακτικός καθηγητής στην ίδια Σχολή, Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και υποψήφιος υπουργός μετά. Στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΛΙΑΜΕΠ μπήκε το 2000, αλλά υπουργός Παιδείας δεν έγινε ο καημένος! Κρίμα! Η Ελληνική Παιδεία θα είχε διαλυθεί πολύ αποτελεσματικότερα και γρηγορότερα από όσο τώρα! Καλλίτερα όμως να δούμε τα πράγματα με τη σειρά.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος (ξέρετε ντέ! Ο δικτάτορας, ο φασίστας που κατέλυσε το δημοκρατικό μας πολίτευμα και όλα τα σχετικά) ήθελε να σπάσει το πανεπιστημιακό κατεστημένο. Έτσι ΟΡΘΟΤΑΤΑ μηχανεύτηκε δύο κόλπα: Αφενός υποχρέωσε τους πανεπιστημιακούς καθηγητές να συνταξιοδοτούνται στα 67 τους χρόνια, διότι μέχρι τότε αφήνανε την έδρα τους μόνο, όταν μπαίνανε μέσα σε φέρετρο, και, αφετέρου, έβαλε δικούς του ανθρώπους, πιστούς δηλαδή στο καθεστώς της 21ης Απριλίου, ως «επικουρικούς» (ΠΡΟΣΟΧΗ: όχι επίκουρους) καθηγητές. Οι επικουρικοί καθηγητές ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΝ με απόφαση του υπουργού Παιδείας, δηλαδή δεν εκλέγονταν, άρα δεν είχανε εξάρτηση από το κατεστημένο των καθηγητών. Τέτοιος ήτανε και ο Μπαμπινιώτης μας! Διορισμένος από τον αρμόδιο υπουργό του Γεώργιου Παπαδόπουλου. Τα υπόλοιπα τα είπαμε. Ούτε τρίχα του δεν πειράχτηκε από τα μέσα του 1974 και μετά. Το γιατί θα φανεί στη συνέχεια.
Τρεις στόχους έβαλε ο Μπαμπινιώτης μας, για να φανεί αρεστός στα αφεντικά του:
1. Να αποδείξει ότι το ελληνικό αλφάβητο είναι... φοινικικό, δηλαδή σημιτικό, άρα εβραϊκό.
2. Να ανοίξει τον δρόμο για τον εκτουρκισμό της μουσουλμανικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη και
3. Να διαλύσει τελείως τη Μέση Παιδεία των Ελλήνων. Να δούμε λοιπόν τι κατάφερε.
Όσον αφορά την εβραιοποίηση του ελληνικού αλφαβήτου ΔΕΝ τα κατάφερε, κυρίως λόγω της τεκμηριωμένης αντίδρασης του Κωνσταντίνου Πλεύρη. (Αυτά είναι γνωστά, να μην τα ξαναλέμε.) Δεν κατάφερε επίσης να επιταχύνει τον εκτουρκισμό της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη μας. Και τούτο, γιατί, ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε βάλει στα σχολικά βιβλία της δεκαετίας του 1980, τα οποία είχανε γράψει –τι άλλο;- άνθρωποι της Εκκλησίας, όπως οι φιλόλογοι Σ. Κόνδης και Β. Σκουλάτος (που ακόμα κυκλοφορούν ανενόχλητοι), «τουρκική» αντί για τον σωστό «μουσουλμανική» μειονότητα, ο Μπαμπινιώτης, το 1989, υποχρεώθηκε να βγάλει τον όρο «τουρκική» και να ξαναβάλει τον σωστό «μουσουλμανική». Ρεζιλεύτηκε δηλαδή ο άνθρωπος, παρά το γεγονός ότι είχε αμέριστη την εν προκειμένω υποστήριξη του τότε υπουργού Παιδείας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου και της τότε κολλητής του Ήρας Βαλσαμάκη (που στη συνέχεια έγινε δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων). Και για να μη σας ζαλίζω με λεπτομέρειες: Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου (ναι, αυτού που κραύγαζε «η Ελλάδα στους Έλληνες» κ.λ.π. και τον πιστεύανε οι ανόητοι) είχε παρουσιάσει στα σχολικά εγχειρίδια τη μουσουλμανική μειονότητα ως τουρκική. Εάν αυτό το κρατούσε και η Νέα Δημοκρατία που ήρθε στα πράγματα στα τέλη της δεκαετίας του 1980, τότε το παιγνίδι θα είχε κερδηθεί για αυτούς που επιδιώκουνε τη διάλυση της Ελλάδας. Να τι προσπάθησε το 1989-1990 ο Μπαμπινιώτης μας – αλλά δεν τα κατάφερε. Και δεν τα κατάφερε, διότι αντέδρασαν τότε δύο πανεπιστημιακοί, ο Στέφανος Παπαδόπουλος, καθηγητής και προπρύτανης του πανεπιστημίου Ιωαννίνων (δεν ζει πια) και ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος, επίκουρος (όχι επικουρικός) καθηγητής, τότε, του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Δεύτερη αποτυχία του Μπαμπινιώτη! Και ο καημένος έκανε ό,τι μπορούσε. Ήθελε να δείξει σε όλους πόσο ευσεβής και συντηρητικός είναι, ώστε, μόλις φαινότανε πως έλεγε ακριβώς τα ίδια με τους πασόκους, να πιστεύουνε όλοι ότι, για να τα λέει και ένας συντηρητικός, νεοδημοκράτης, χουντικός, σωστά θα είναι. Τι να πηγαίνει, λοιπόν, κάθε Κυριακή στην εκκλησία! Τι να βάζει τα παπαγαλάκια, με τα οποία τον είχε προσωπικώς εφοδιάσει ο –μακαρίτης πια- Χρήστος Λαμπράκης να φωνάζουνε : «Μα είναι πολύ συντηρητικός!» Τι να κυκλοφορεί ντάλα μεσημέρι, άνοιξη και καλοκαίρι, με μαύρη κουστουμιά και γραβάτα, για να δείξει ότι δεν είχε σχέση με τους ξεβράκωτους του ΠΑΣΟΚ! Και τι δεν έκανε ο άνθρωπος! Εις μάτην! Σε ένα μόνο πέτυχε: στη διάλυση της Μέσης Παιδείας.
Εδώ χρειάζεται σύντομη εξήγηση. Ήδη εξηγήσαμε ότι τη διάλυση της Στοιχειώδους και Μέσης Παιδείας την άρχισε ο Λευτέρης Βερυβάκης από το 1982, με το που ήρθε στα πράγματα το ΠΑΣΟΚ και αυτός ο φοβερός και τρομερός αγωνιστής της Δημοκρατίας έγινε υπουργός «Εθνικής Παιδείας». Υπήρξε δηλαδή ο πρόδρομος της Διαμαντοπούλου-Bilderberg. Η Μέση Παιδεία όμως (όπως και η Στοιχειώδης) χωρίζεται σε δημόσια και ιδιωτική. Η δημόσια δεν ήταν πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ: τράβηξε ένα-δυο νομοθετήματα και τη διέλυσε. Με την ιδιωτική επίσης δεν υπήρχε (για το ΠΑΣΟΚ) μεγάλο πρόβλημα. Και τούτο, επειδή τα ιδιωτικά σχολεία, είτε, εφόσον ανήκουνε σε άτομα, οπότε αποτελούν επιχειρήσεις, συμμορφώνονται λίγο-πολύ με τα δημόσια, ή, εάν είναι ξένα (όπως τα Αμερικανικά Κολλέγια π.χ.), δεδομένου ότι έχουνε πλάτες στο εξωτερικό, γράφουνε στα παλιά τους τα παπούτσια την ελληνική νομοθεσία και κάνουνε ό,τι θέλουνε. Άρα ούτε αυτά μπορούσαν να είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα, πράγματι, για το ΠΑΣΟΚ ήτανε άλλο: Τα ιδιωτικά σχολεία που έχουνε αναγνωριστεί ως ισότιμα με τα δημόσια. Τέτοια είναι πολύ λίγα στην Ελλάδα – και τα κυριότερα είναι τα Αρσάκεια, δηλαδή τα σχολεία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας.
Το πιάσατε, αγαπητοί μου, το βαθύτερο νόημα των γεγονότων; Να γιατί έγινε Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας περί τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Μπαμπινιώτης, ευθύς μόλις πέθανε ο προηγούμενος Πρόεδρος, ο Στυλιανός Κορρές, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, υφυπουργός Παιδείας του Μαρκεζίνη το 1973 – και πατέρας του Γιωργάκη Κορρέ που λέγαμε στην αρχή. Τα Αρσάκεια ήταν το πρόβλημα, γιατί είχανε γίνει –και ακόμα στέκονται- με τα χρήματα που έδωσε τον 19ο αιώνα ο Απόστολος Αρσάκης, ομογενής από τη Ρουμανία. Ο Αρσάκης όμως είχε δώσει τα λεφτά του, για να κάνει σχολεία για κοπέλλες – μακριά από τις ανοησίες του φιλελευθερισμού και μαρξισμού που είχανε διαλύσει τη Ρουμανία. Επειδή δηλαδή ο Αρσάκης είχε δει στη Ρουμανία ότι, λόγω της επικράτησης του φιλελευθερισμού, μαρξισμού κ.λ.π., οι γυναίκες είτε τρελλαίνονται είτε διαφθείρονται, θέλησε να κάνει στην –τότε- συντηρητική Ελλάδα σχολεία, ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ, από τα οποία οι γυναίκες θα έβγαιναν καλές μητέρες ή, το πολύ, καλές δασκάλες – και μέχρι έκεί. Τα Αρσάκεια λοιπόν ήταν σχολεία μόνο για κοπέλλες και, από τη διαθήκη του Αρσάκη, απαγορευόταν να γίνουν μικτά. Ε, αυτό το κατάργησε ο Μπαμπινιώτης, έβαλε αγόρια –και μάλιστα γνωστών, glamorous οικογενειών- στα Αρσάκεια και άλλαξε τελείως, προς το χειρότερο, τον χαρακτήρα τους. Κανείς δεν του τράβηξε μήνυση, κανείς δεν τον ενόχλησε, ο Σημίτης τον συνέχαιρε δημοσίως κ.λ.π., κ.λ.π. Οπότε ο Μπαμπινιώτης, όπως είπαμε, μπήκε επισήμως στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΛΙΑΜΕΠ και ετοιμάστηκε να γίνει υπουργός Παιδείας ή τουλάχιστον ακαδημαϊκός σαν τον Σβολόπουλο.
Αλλά εδώ ξανά του χάλασε η σούπα. Αυτά όμως θα τα πούμε στο επόμενο άρθρο μας.
Ο φίλος σας
Χριστοφόρος
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΥΙΔ & BILDERBERG - ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ ΠΟΥ ΕΘΑΨΑΝ (ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΚΙΟΛΙΑ) & Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΟΡΡΕΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ (ΕΛΙΑΜΕΠ 6)
GR David, George A. Chairman, Coca-Cola H.B.C. S.A. (Attendee since 1996, Globalist)Ε Λ Ι Α Μ Ε Π
Μέρος 6ον
Παραγκωνισμένοι και αφανείς
Είχαμε μείνει, αγαπητοί αναγνώστες, στη σούπα του Μπαμπινιώτη που του χάλασε του καημένου. Ναι, ναι, κατάφερε να διαλύσει τα Αρσάκεια, αλλά δεν κατόρθωσε ούτε το ελληνικό αλφάβητο να το παρουσιάσει ως εβραϊκό ούτε να επιταχύνει τον εκτουρκισμό της Δυτικής Θράκης. Παρ’όλα αυτά μπήκε, γλωσσολόγος άνθρωπος, στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΛΙΑΜΕΠ και περίμενε την ανταμοιβή των κόπων του. Είχε επιλέξει ορθώς τη χρονική στιγμή, το timing που λέμε και στ΄αγγλικά, διότι τότε περίπου, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έμπαινε στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΛΙΑΜΕΠ και το μπουμπούκι της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Ποιος; Ο Γεώργιος Δαυίδ ή, επί το λαϊκότερον George David.
Διαισθάνομαι όμως, ω συνέλληνες, ότι πολλοί (εάν όχι όλοι) από σας θα μου πείτε: «Ποιος είναι αυτός;» Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται να δώσω σε αυτό ειδικώς το ερώτημά σας είναι: «Ε, εάν δεν ξέρετε, σεις οι ενημερωμένοι, που παρακολουθείτε κάθε τηλεοπτικό κανάλι και δεν αφήνετε Καθημερινή για Καθημερινή και Βήμα για Βήμα, ώστε να είσαστε μέσα στα πράγματα, τότε καλά να πάθετε! Σας αξίζουνε δύο Κουλουμπαίοι (και όχι μόνο ένας) και τουλάχιστον δέκα πέντε Σβολοβερεμομπαμπινιώτηδες. Τι να σας πω, τι να σας πω; Και διερωτώμαι τι να σας πω, διότι, αγαπητοί μου, ο Γεώργιος Δαυίδ, μπορεί να μη τόχει ρίξει στο βεντετιλίκι σαν τον Μπαμπινιώτη (που δεν αφήνει αγιασμό για αγιασμό και δεξίωση για δεξίωση) αλλά δεν κρύβεται ο άνθρωπος! Το αντίθετο μάλιστα! Κυκλοφορεί εν χορδαίς και οργάνοις ο ερίφης με στίφη τετραγωνισμένων κουμπουροφόρων γύρω του, οι οποίοι προφυλάσσουνε την πολύτιμη ύπαρξή του. Δεν μπορεί λοιπόν να μην το ξέρετε! Λοιπόν, για να μην χρονοτριβούμε, επειδή σας βλέπω να με διαβάζετε με στόμα ανοιγμένο ένα μέτρο και κάτι, σας το λέω: Ο Γεώργιος Δαυίδ/George David είναι ο ιδιοκτήτης της Coca Cola Hellas καθώς και των 3 Ε. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα. Το βασικό είναι, φίλτατοι, ότι το άτομον έχει παγκοσμίως αναγνωριστεί ως ο «πρόεδρος» τοῦ ελληνικού κλιμακίου της Λέσχης Bilderberg. Ναι, ναι, αυτής με τους Rockefeller, Rothschild και τα τσιράκια τους Kissinger, Soros και Σία, τη Λέσχη δηλαδή που πάει να πιει το αίμα της ανθρωπότητας και στην οποία υπερηφάνως συμμετέχει η Άννα Διαμαντοπούλου (ναι, η υπουργός που μας έχει Δια Βίου...) και στην οποία πολύ θέλει να μπει ο Αβραμόπουλος και διάφοροι άλλοι, οι οποίοι, παρά τις προσπάθειές τους, μείνανε στην απέξω έως τώρα.
Είδατε κίνηση ο Μπαμπινιώτης μας; Αντί να τρέχει στις Ολλανδίες και τις Σκανδιναβίες (που λέει ο λόγος δηλαδή) και να ξεροσταλιάζει στον προθάλαμο της Bilderberg, μπαίνοντος του Δαυίδ στο ΕΛΙΑΜΕΠ, μπήκε κι αυτός, καθότι (λογικά) σκέφτηκε: «Όλο και κάποιο παϊδάκι (δηλαδή υπουργείο, ακαδημαϊλίκι) θ’αρπάξω». Βέβαια, το βασικό τώρα δεν είναι ο Μπαμπινιώτης όσο η connection ΕΛΙΑΜΕΠ και Bilderberg. Άμα ο Δαυίδ, ο οποίος καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι για την υψηλή του θέση στην Bilderberg είναι στο ΕΛΙΑΜΕΠ, τι ψάχνουμε εμείς να βρούμε και να αποδείξουμε; Το τι κάνει το ΕΛΙΑΜΕΠ στην Ελλάδα; Ε με τον Δαυίδ τι θέλετε να κάνει; Να προωθεί τα συμφέροντα των Ελλήνων και ιδίως των μικρομεσαίων; Ε, αυτό δεν πιστεύω να το πιστεύει ούτε καν αναγνώστης των εφημερίδων Βήμα, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία και Τα Νέα.
Ας επανέλθουμε όμως στον Μπαμπινιώτη που έβρισκε χρόνο, από τους εσπερινούς και τις –ιερές- παννυχίδες στις οποίες προθύμως έτρεχε να παραστεί ανά τους ιερούς ναούς της Αττικοβοιωτίας (που λέγανε κι οι παλιότεροι), να παίρνει ενεργό μέρος στις συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ. Έπαιρνε λοιπόν μέρος ο γλωσσολόγος μας, έλεγε (πάντοτε ευπρεπής και σοβαρός) τη γνώμη του και περίμενε την ανταμοιβή του. Και ξαφνικά, σκάει το σκάνδαλο! Η κόρη του, η Φλωρίτα (ναι, όπως το διαβάζετε, θα σας εξηγήσω στη συνέχεια τι σημαίνουν οι Φλωρίτες κ.τ.λ.) ασκούσε σεξουαλική παρενόχληση σε μαθήτριά της στα Αρσάκεια. ΠΡΟΣΟΧΗ: Σε μαθήτριά της, όχι μαθητή της.
Το πιάσατε το βαθύτερο νόημα των γεγονότων, αγαπητοί συνέλληνες; Πήρε τα Αρσάκεια ο Μπαμπινιώτης, για τα οποία είχε δώσει το αίμα της καρδιάς του ο έρμος ο Αρσάκης, και κυριολεκτικώς τους άλλαξε τα φώτα: Να κορίτσια και αγόρια μαζί (ενώ ο Αρσάκης ήθελε να βγάζει μητέρες και δασκάλες), να φανταχτερές οικογένειες του κατεστημένου με –δήθεν- χαρισματικά παιδιά, να τσούρμο οι Φιλιππινέζες να περιμένουνε τα ενλόγω χαρισματικά παιδιά των μεγαλογιατρών και μεγαλοδικηγόρων στα παγκάκια και τα παρκάκια έξω από τα Αρσάκεια Ψυχικού και Εκάλης, να παραστάσεις πρωτοποριακές, να εκδηλώσεις πολιτιστικές, να εξάλειψη του «εθνικιστικού φανατισμού» από τις «τρυφερές ψυχούλες των παιδιών» – και εντέλει να και το κερασάκι στην τούρτα του Μπαμπινιώτη: Η Φλωρίτα παρενοχλούσε μαθήτριά της! Αμέ! Να τι θα πει Αρσάκειο σήμερα, να τι θα πει Ελλάδα!
Το κοριτσάκι όμως ήτανε κορούλα μεγαλογιατρών. Και οι μεγαλογιατροί φέρανε το θέμα στη Δικαιοσύνη, που –φυσικά- το έθαψε. Οπότε οι μεγαλογιατροί πήγανε στον Τριανταφυλλόπουλο, αυτός άρχισε αποκαλύψεις, μετά πέσανε τηλεφωνήματα και «επαφές στενού τύπου» και σώπασε και ο Τριανταφυλλόπουλος! Αμέ! Ιδού γιατί σας το ξαναλέω, ώστε να σας εντυπωθεί για καλά: Να τι θα πει Ελλάδα!Το γεγονός έγινε το 2008 και, δεδομένου ότι το κάνανε γαργάρα τα ΜΜΕ (αποκαλυπτικά, επαναστατικά, αντιπολιτευτικά, ανατρεπτικά και όλα τα εις –ικά), το έβγαλε τελικά το «Τρωκτικό». Το τέλος του «Τρωκτικού» το ξέρετε. Και εγώ δεν έχω άλλο να σας πω – προς το παρόν.
*
Και τώρα, ω συνέλληνες, ερχόμεθα στον αφανή της παρέας, τον Γεώργιο Κορρέ. Θυμάστε τι σας είχα πει για τη μαμά του Βαληνάκη: Κατασπάραζε, επί 8ετίας της ΕΡΕ, πέντε έως έξι κομμουνιστές την ημέρα. Ε, ο Κορρές δεν αρκείται να τους κατασπαράζει, αλλά πήγαινε στις πανεπιστημιακές του παραδόσεις (τώρα, εάν δεν κάνω λάθος, έχει βγει στη σύνταξη) με τα αίματα των κομμουνιστών που είχε καταβροχθίσει για πρωινό να του στάζουνε από το σαγόνι.
Φοβερός κομμουνιστοφάγος! Τι να σας πω! Μέχρι τώρα μιλάει μόνο καθαρεύουσα! Τι γινόμεθα, πού ευρισκόμεθα, ποι πορευόμεθα, πώς αισθανόμεθα και όλα τα σχετικά. Πω, πω, πω! Αμάν! Τι θηρίο είναι αυτό! Να φανταστείτε, αγαπητοί μου, ότι την πόρτα του γραφείου του στη Φιλοσοφική Σχολή την είχε θωρακίσει, είχε βγάλει δηλαδή την ξύλινη με το τζαμάκι και είχε βάλει ατσαλένια, σαν αυτές που βλέπετε στις κινηματογραφικές ταινίες με το μπούνκερ του Χίτλερ. Είχε μόνο ένα ματάκι. Χτύπαγε ο φοιτητής που ήθελε να μπει, κύτταγε η βοηθός του Κορρέ από το ματάκι, έκοβε φάτσα και αν η φάτσα ήταν εντάξει άρχιζε να ξεκλειδώνει τους σύρτες και παρασύρτες. Φοβερός ορυμαγδός! Αμέτρητα σιδερικά βροντούσανε κι αντηχούσαν! Λες κι έμπαινες στον Πύργο του Λονδίνου επί Ερρίκου του 8ου !Και όταν ο –αφελής- επισκέπτης ρώταγε: «Μα γιατί τέτοιος σαματάς;» έτρωγε κατακέφαλα την απάντηση: «Η ΚΝΕ απειλεί τον καθηγητή μας!» Και επειδή «η ΚΝΕ απειλούσε τον καθηγητή μας», ο καθηγητής μας, δηλαδή ο Κορρές, έβγαινε από το μπούνκερ για να πάει στο σπουδαστήριο, πέντε μέτρα απόσταση μέσα στο κτίριο της Φιλοσοφικής, με δυο βοηθούς από μπροστά να κατοπτεύουνε τα πέριξ και τέσσερις παρατρεχάμενους από πίσω να προσέχουνε μήν τους ριχτούνε οι κομμουνιστές εκ των όπισθεν!
Αμέ! Να τι θα πει εθνικόφρων πανεπιστημιακός! Εκεί! Στο καθήκον! Βράχος! Μετερίζι Ελληνισμού το γραφείο του! Λοιπόν, για να επανέλθουμε στο ζητούμενο, ο ενλόγω Γεώργιος Κορρές είναι γιος του Στυλιανού Κορρέ, καθηγητή της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υφυπουργό Παιδείας στην τελική φάση του Γεωργίου Παπαδόπουλου (ξέρετε του δικτάτορα της 21ης Απριλίου). Τώρα θα ρωτήσει –το βλέπω νάρχεται!- ο αφελής αναγνώστης: «Καλά, με την αποχουντοποίηση τι έπαθε ο Στυλιανός Κορρές;» Και εγώ του απαντάω: «Τίποτα! Απολύτως τίποτα! » Και όχι μόνο δεν έπαθε τίποτα αλλά εδραιώθηκε ως Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, των Αρσακείων δηλαδή, και ακόμα προετοίμασε, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, τη διαδοχή του στο προεδριλίκι των Αρσακείων από τον Γεώργιο Μπαμπινιώτη. Την πιάσατε την αλληλουχία των γεγονότων, που λέγανε και οι Αρχαίοι μας Πρόγονοι;
Ο Στυλιανός Κορρές είχε δυο γιους: ο ένας είναι γιατρός και μπήκε αμέσως, σαν γιος του Στυλιανού, στο Διοικητικό Συμβούλιο των Αρσακείων. Ο άλλος, ο Γεώργιος με το μπούνκερ, έγινε καθηγητής, ελέω μπαμπά κι αυτός, της Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και για να σας εντυπωθεί πλήρως η αλληλουχία των γεγονότων, ο γιος του Γεωργίου Κορρέ δηλαδή ο εγγονός του Στυλιανού, Στελάκης κι αυτός, παντρεύτηκε τη Φλωρίτα Μπαμπινιώτη, την κόρη του γλωσσολόγου μας που λέγαμε παραπάνω.
«Εντάξει», θα μου πείτε. «Και τι μας νιάζει εμάς ποιος παντρεύτηκε ποιαν;» Σας εξηγώ λοιπόν: Αυτό το θηρίο που έτρωγε ζωντανούς όσους Κνίτες κατάφερνε να συλλάβει είναι εκείνος που κρατάει τον... Λιάκο στη Φιλοσοφική Σχολή. Ναι! Ναι! Όπως το ακούτε. Όποτε δηλαδή πήγαινε να γίνει κρίσιμη ψηφοφορία για τον Λιάκο, αυτομάτως ελάμβανον χώραν δύο κινήσεις. Ο Σβολόπουλος, πρώτα πρώτα, δήλωνε ότι –δήθεν αγανακτισμένος- δεν συμμετέχει. Μη συμμετέχοντος του Σβολόπουλου λοιπόν, μένανε μόνο οι δηλωμένοι αριστεροί, που φυσικά υπερψηφίζανε τον Λιάκο. Επειδή όμως αυτοί φοβόντουσαν μήπως και φάνε τελικώς καμιά ξώφαλτση, τους καθησύχαζε ο Κορρές! Και όχι μόνο τους καθησύχαζε, αλλά και τους επιτηρούσε, παρακολουθούσε δηλαδή τις κινήσεις τους, ώστε όλοι τους να πάνε και να ψηφίσουν τον Λιάκο. Εάν με άλλα λόγια, κάποιος δηλωμένος αριστερός έκανε πως δεν καταλάβαινε, διότι δεν είχε και μεγάλη όρεξη να πάει να ψηφίσει υπέρ του Λιάκου, πήγαινε και τον έφερνε σηκωτό ο Γεώργιος Κορρές στην αίθουσα όπου γινόταν η ψηφοφορία! Ήθελε ο ερίφης ο Κορρές να είναι 100% σίγουρος ότι ο Λιάκος θα έβγαινε λάδι! Όπως και έβγαινε - εξ ού και ζει και βασιλεύει και τον ελληνικό χώρο κυριεύει.
Την πιάσατε τώρα τη ροή των γεγονότων, αγαπητοί μου; Καταλαβαίνετε πια τι σημαίνει ΕΛΙΑΜΕΠ, Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία (Αρσάκεια) και Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών; Έχω την εντύπωση ότι ναι. Και τώρα το τελευταίο – και βαρύτερο: Για τον Κορρέ δεν μιλάει κανείς! Ό,τι δηλαδή γίνεται με τον Σαραγκούση και τον Πεταλωτή του ΠΑΣΟΚ. Κανένας δεν τους θίγει. Όλοι λένε για τον Γιωργάκη, τον Σημίτη, τη Διαμαντοπούλου, τον Πάγκαλο, τον Καραμανλή, τον Ρουσόπουλο, τον Εφραίμ, αλλά περί Σαραγκούση και Πεταλωτή μούγγα! Το ίδιο για τον Κορρέ! Γιατί; Διότι ο Κορρές πιστεύει ότι είναι απόγονος του Κορέ της Παλαιάς Διαθήκης, έχει δηλαδή την έμμονη ιδέα πως ανήκει σε ιερατικό γένος των Εβραίων. Για τον Κορέ ανοίξτε τους «Αριθμούς» στα κεφάλαια ιστ΄ και ιζ΄. Ο Στυλιανός Κορρές τώρα κοτσάρισε ένα δεύτερο –ρ- στο όνομά του και τα παιδιά του στους μεν απέξω λένε ότι κατάγονται από Βενετούς ενώ στον εσώτερο κύκλο τους εξηγούνε πως αυτοί δεν είναι «εβραιάκια» σαν τα «εβραιάκια» της Θεσσαλονίκης αλλά πανάρχαιο γένος που ήρθε σε σύγκρουση με τον Μωυσή και τον Ααρών και άλλα τέτοια πολλά, ευτράπελα και γραφικά.
Το θέμα βέβαια είναι ότι αυτά τα περί ιερατικού γένους δεν τα πιστεύει μόνο αυτός αλλά και πολλοί άλλοι που τώρα έχουνε το πάνω χέρι στην Ελλάδα μας. Γι’αυτό και δεν τον πειράζει ούτε τον ενοχλεί κανείς. Μια χαρά διάγει το άτομον, τρώει, πίνει δηλαδή και την Άρτα φοβερίζει. Και όσο για μας... και εις άλλα με υγεία, αγαπητοί μου.
Ο φίλος σας
Χριστοφόρος
Πηγή
