Ελλάδα, μια χώρα σε διάλυση χωρίς πνευματικούς και πολιτικούς ταγούς

Όταν δεν μπορείς να αλλάξεις πολιτική αλλάζεις όνομα, αλλάζεις τα πρόσωπα και ξαναβάζεις τα βαρύδια. Έτσι προέκυψαν Άδωνις, Φώφη, Καψής, Μητσοτάκης κλπ.
 
Έτσι, προέκυψε και η ιδέα για το όνομα Νέα Ελλάδα για το υπο κατασκευή κόμμα απο τη ΝΔ καιτο  ΠΑΣΟΚ με ολίγη ΧΑ, με μέλη της που θα έλθουν στο νέο κόμμα κατόπιν “συνεννόησης” όπως πρώτος νουθέτησε τη προοπτική αυτή ο “στρατηγός” Πολύδωρας. Δυστυχώς, όσα και ονόματα και όσες φορεσιές και να αλλάξει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όλοι γνωρίζουν ότι η χρεοκοπία της χώρας έγινε χάρη σε αυτά τα δύο κόμματα, τα οποία υπέγραψαν και τη παράδοση της Εθνικής κυριαρχίας. Οσα κόλπα προπαγάνδας και να κάνουν τα μνημόνια είναι μπροστά τους, θα έλθουν και άλλα) και πρέπει να υπακούουν τα αφεντικά τους και τα μέσα και τα έξω.

4,000 απολύσεις πρέπει να γίνουν μέχρι τέλος του έτους, να υπάρξουν μετακινήσεις δημοσίων υπαλλήλων και να κλείσουν κάτι νοσοκομεία. Αυτά έχουν συμφωνήσει. Η περίπτωση της ΕΡΤ είναι μια πρόβα για το τι πρόκειται να επακολουθήσει και σε άλλες περιπτώσεις. 2,656 απολύσεις έχουν γίνει μέχρι στιγμής και υπολείπονται άλλες 1,400 μέχρι τέλος του έτους. Ποιοί θα είναι οι επόμενοι τυχεροί θα φανεί σύντομα.  Αυτό όμως, που θα έπρεπε επίσης να απασχολεί όλους είναι και κάτι άλλο…

Αν γίνουν 1,000 επαναπροσλήψεις στη ΝΕΡΙΤ ΑΕ ώστε να τηρηθεί το γράμμα του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να έχει δημόσια τηλεόραση, τότε μέχρι τέλος του έτους πρέπει να απολυθούν συνολικά 1,400+1,000=2,400 άτομα απο κάπου αλλού. Η κυβέρνηση θα φτάσει σε νέο αδιέξοδο μετά τις Γερμανικές εκλογές, μόνο που τώρα η πίεση θα είναι μεγαλύτερη αφού ο αριθμός των απολυμένων θα είναι μεγαλύτερος. Ο ερχομός του Σόιμπλε μπορεί να δώσει μια ανάσα στη κυβέρνηση της δολιοφθοράς αλλά θα είναι μια μόνο ανάσα αφού οι μεταρρυθμίσεις και δεν προχωρούν αλλά και δεν αποδίδουν. Είναι γνωστό ότι το μοντέλο ανάπτυξης και αναδιάρθρωσης της χώρας έχει αποδειχθεί ότι έχει λάθη, κάτι που έχει επιβεβαιωθεί απνηλειμμένα απο τους ίδιους τους δημιουργούς του. Η χώρα έχει γίνει η “Φωλιά του Κούκου”.

Η κυβέρνηση επιζητά συνέχεια κρίσεις με απότομες, ανεδαφικές και ανελαστικές “τομές” αλλά και ατυχείς δηλώσεις τύπου Βορίδη που είναι εκτός τόπου και χρόνου, παραλείποντας να μιλήσει για το ρόλο των τραπεζών  στη σημερινή κρίση, όπως και των χιλιάδων offshore εταρειών με τις οποίες συναλάσσονται, δημιουργώντας ένα μαύρο σύννεφο γύρω απο τους δρόμους του μαύρου χρήματος στην ΕΕ. Θα μπορούσε η ΕΕ να μη επιτρέπει συναλλαγές τραπεζών με offshore εταιρείες αλλά πώς να το κάνει αυτό αφού θεσμικά η ίδια τις αποδέχεται;

Oσοι πολιτευτές και βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν υπουργοποιήθηκαν σε αυτή τη φάση μπορούν να θεωρηθούν τυχεροί, αφού την επόμενη φορά πολλοί απο τους υπουργοποιηθέντες δεν θα μπορέσουν να επανεκλεγούν. Επειδή όμως το σύστημα έχει “καβάτζες”, ένα θέατρο σκιών που θα παιχτεί στις επόμενες εκλογές με ηθοποιούς τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κομπάρσους τα συνεχώς πριμοδοτούμενα απο τη διαπλοκή ΜΜΕ θα καλύψει τις λαικές αντιδράσεις και θα επανακάμψει την παραπαίουσα εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού στο παρόν πολιτικό σύστημα. Ετσι γινόταν πάντα.  Αυτή τη φορά  όμως το κόλπο αυτό μπορεί να μη πετύχει. Το ΣΥΡΙΖΑ είναι ακατάλληλο να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας που χτυπάει επι καθημερινής βάσης στα βράχια.

Στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης των δημοσίων υπηρεσιών 12,500 υπάλληλοι θα έπρεπε να είχαν μετακινηθεί μέχρι το τέλος του Ιουνίου και άλλοι τόσοι μέχρι το τέλος του έτους. Με τη ταραχή που προκάλεσε η κυβέρνηση στην ΕΡΤ, κάτι τέτοιο καθυστέρησε να γίνει αφενός γιατί δεν έχουν ακόμη δημιουργηθεί τα οργανογράμματα που χρειάζονται για να είναι γνωστό που υπάρχουν κενές θέσεις που θα πρέπει να καλυφθούν και αφετέρου γιατί η σημερινή κυβέρνηση συνιστάται από μια ομάδα αργόσχολων, καλοπερασάκηδων, ανεύθυνων και ηλιθίων, που έχουν μάθει να βγαίνουν στις εκλογές μοιράζοντας δάνεια στους “φίλους” τους, φορολογικές ελαφρύνσεις στους εφοπλιστές και στους καναλάρχες και θέσεις στο δημόσιο στα κομματόσκυλα και τους συγγενείς τους.

Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ και τα περί αυτώ

Ανάμεσα στα ενδια΄φεροντα αυτής της εβδομάδας ήταν και η πρόταση της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για το μέλλον της Ελλάδας, που στηρίζεται σε μια αναδιάρθρωση του δημοσίου τομέας χωρίς απολύσεις και η οποία θα στηριχθεί σε μια νέα πιο σωστή συμφωνία με την Ευρωζώνη (μνημόνιο 4 ή 5 κοκ) και άλλα όχι τόσο ξεκάθαρα πράγματα. τα χρήματα που θα χρειασθεί ο προυπολογισμός θα προέλθουν κατα τη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ απο τη βελτίωση της σημερινής μεθοδολογίας φορολογίας (για φορολόγηση εφοπλιστών δεν μιλάει) την οποία θεωρεί σαν βασική αιτία της σημερινής υπανάπτυξης της χώρας.

Το πρόβλημα με κάποιους οικονομολόγους δεν είναι ότι μασούν τσίχλα αλλά ότι την ανακυκλώνουν με πείσμα, επειδή κανείς δεν τους έχει πεί κατάμουτρα ότι λένε βλακείες και ότι η χώρα δεν έχει χρόνο για μια ακόμη δοκιμή. Είναι γνωστό ότι στις επόμενες κινήσεις που έχουν συμφωνηθεί με την Τρόικα είναι η δημιουργία ενός μοντέλου απο τοι οποίο θα υπολογίζεται και θα επαναπροσαρμόζεται κατα καιρούς ο κατώτατος μισθός ενώ μόνιμο σημείον συζήτησης παραμένει η φορολόγηση.  Στην ουσία δηλαδή με όσα λέει το ΣΥΡΙΖΑ ήδη συμφωνεί να συζητήσει για νέα φορολογικά μέτρα με την Τρόικα, όταν ανέβει στην εξουσία.

Η “οριζοντικοποίηση” των μισθολογικών κλιμακίων σε μια δημοκρατία σχετίζεται με την έλλειψη ευθύνης και την έλλειψη εφαρμογής δικαίου σε όλη τη διοίκηση αυξούσης της κλίμακας. Παρότι αυτό αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην ανάπτυξη μιας κοινωνίας και μιας χώρας γενικότερα, στην ουσία δεν είναι ο λόγος για τον οποίο δεν γίνεται ανάπτυξη στη χώρα. Με τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ, το υγιές κομμάτι μιας κοινωνίαςθα πρέπει να “τιμωρείται” επειδή το μεγαλύτερο της (στη περίπτωση της Ελλάδας) δεν λειτουργεί σωστά. 

Είναι αυτή η εγκαταλελειμένη φιλοσοφία κάποιων αριστερών  παρωχημένης εποχής, που δεν εφαρμόζεται πλέον ούτε στη Ρωσία ούτε στην Κίνα, που επιθυμεί να εξισώνει προς τα κάτω αντί πρός τα πάνω μια κοινωνία επειδή αδυνατούν ή δεν επιθυμούν για εξωθεσμικούς λόγους οι οικονομικοί της μέντορες να προωθήσουν και να επιβραβεύσουν την εργασία και τη δημιουργικότητα. Στην Ελλάδα πάντα υπήρχε το πρόβλημα μιας αριστεράς που μαχόταν το φιλελεύθερο σύστημα εκ των έσω αλλά που είχε πάντα τη συνήθεια να συναλάσσεται με τα κέντρα αποφάσεων και τους δωρητές των.

Η ανάπτυξη της Ελλάδας πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στην αύξηση των εξαγωγών της, την εκμετάλλευση των πηγών πλούτου της για τη παραγωγή και δευτερογενών προιόντων της (είναι λυπηρό η Ελλάδα να εξάγει σίδηρο, αλουμίνιο και τόσα άλλα ορυκτά και να μη παράγει δευτερογενή προιόντα απο αυτά), την ταχεία επανεκίνηση της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, την είσοδο της Ελλάδας στην τεχνολογία και τις εφαρμογές της τα οποία η χώρα στερείται παντελώς. Η έλλειψη και η ανικανότητα απο το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από όλα τα κόμματα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης να συντάξουν ένα ρεαλιστικό σχέδιο ανάτπυξης που να μη στοχεύει στην αντιπαράθεση αλλά στη συμπαράθεση με το τραπεζικό σύστημα είναι προφανής. Αν δεν ζήσεις σε ένα κράτος με τεχνολογική απεξάρτηση και αν δεν έχεις δουλέψει σύμβουλος σε μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες όπως, εγώ τέτοια θέματα και αντιλήψεις δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές ούτε μπορούν να μεταδοθούν απο ένα άρθρό ή μια ιδέα που θα παραπέσει.

Για τις τράπεζες και τις επενδύσεις

Μετα από τόσα που έχουν συμβεί, είναι γνωστός ο ρόλος που έπαιξαν και παίζουν οι εμπορικές τράπεζες και οι “ιδιοκτήτες” τους στην Ελλάδα, μερικοί εκ των οποίων μάλιστα έχουν κατηγορηθεί και για φόνους. Τα επενδυτικά τους σχέδια υπήρξαν αποτυχημένα με αποτέλεσμα να εξανεμισθούν οι καταθέσεις των πολιτών (και όχι των επενδυτών όπως τελευταία έχει αποφασίσει να τους μετονομάζει η Ευρωζώνη, που προσπαθεί με τέτοιες αποφάσεις να καλύψει ενόχους εντός και εκτός Ελλάδας. Οι οι καταθέτες δεν έχουν μετοχές και δεν έχουν ρωτηθεί αν το επιθυμούν, αποφάσεις για τα πανηγύρια) στις τσέπες “φίλων” του συστήματος αλλά και των κρυφών “συμμάχων” τους απο το εξωτερικό.

Ασύληπτοι παραμένουν οι καταθέτες της λίστας Lagarde, της λίστας των 93 της Αγγλίας, της λίστας του Λιχτενστάιν, της λίστας της Siemens και πάει λέγοντας. Ανείπωτα μυστικά φαίνεται ότι υπάρχουν επίσης γύρω απο το ξέπλυμα χρήματος που συνεχίζει να γίνεται στη χώρα, το τρόπο φορολόγησης του Αγίου Όρους, τις Offshore που δρούν σαν τοπικές ΕΟΖ στην Ελλάδα, τον έλεγχο και τη πραγματική κατάσταση των εμπορικών τραπεζών πρίν και μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους.

Ο ρόλος των πολιτικών παραμένει ανεξιχνίαστος επίσης, όπως και τα οικονομικά όλων των κομμάτων ενώ ένα δίχτυ προστασίας και σιωπής έχει απλωθεί  στα ΜΜΕ που δεν ενοχοποιούν επίτηδες τους άγιους – τραπεζίτες ευεργέτες τους που τα ενισχύουν με διαφημιστικά πακέτα και αγύριστα δάνεια ενώ παραβλέπουν να παρατηρούν ότι το φαγητό με τα δάνεια σε φίλους και με πρόφαση την ανάπτυξη ξανάρχισε. Τα δάνεια των τραπεζών ξαναγέμισαν απο τα δάνεια που πήραν με την εγγύηση του πλούτου των Ελλήνων πολιτών χωρίς να ερωτηθούν και μετά απο την υπογραφή αντισυνταγματικών μνημονίων για τα οποία δεν ρωτήθηκαν. Τα ταμεία των τραπεζών της Ελλάδας ξαναγέμισαν για να μη αποκαλυφθούν οι ένοχοι εντός και εκτός Ελλάδας. Υπάρχουν όμως και 5,000 αυτοκτονίες, που είναι ένας φόρος αίματος.
Ο επενδυτικός ρόλος των τραπεζών είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στην ανάπτυξη μιας χώρας και με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορεί να γίνεται απουσία της τεχνολογικής γνώσης. Αυτό είναι ένα απο τα βασικότερα σημεία στα οποία υστερούν όλες οι εμπορικές τράπεζες της Ελλάδας όπως και η άρχουσα τάξη του ΣΕΒ.  

Ζούν και οικονομάνε μέσα στη κουταμάρα τους σαν τα αρπαζτικά ζώα που στερούνται νοημοσύνης και κανιβαλίζουν για να βρούν το φαγητό τους. Μέσα σε αυτό το κλίμα προστίθενται και οι συναλλαγές των τραπεζών με το πολιτικό κατεστημένο για ψηφοθηρικούς λόγους και έργα βιτρίνας π.χ. όσα αφορούν την ιστορία των διαγωνισμών καινοτομίας που οργάνωναν οι τράπεζες και προκαλούσαν τον γέλωτα των ειδικών, αφου αποσκοπούσαν στην αύξηση του δείκτη ανταγωνιστικότητας, που ως γνωστό εξαρτάται απο τον αιρθμό καινοτομιών μιας χώρας, μια μπούρδα προφανώς των ανθρώπων του ΙΟΒΕ που έγινε πράξη.

Η Γερμανία πρόσφατα αποφάσισε να δημιουργήσει μια επενδυτική “Ελληνογερμανική” τράπεζα στο Λουξεμβούργo, την οποία να ελέγχει η ίδια με σκοπό να ενισχύσει εκείνες τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα που έχουν την ικανότητα να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά πρός εκείνες τις Γερμανικής αγοράς, στην οποία υπάρχει εμπειρία σε θέματα ανάπτυξης. Αν όμως και αυτή η προσπάθεια δεν φορέσει το καπέλο της τεχνολογικής υποστήριξης των επενδύσεων στην Ελλάδα, τότε σίγουρα θα αποτύχει. Σε μια τέτοια περίπτωση, αυτό που μπορεί να της δώσει περισσότερη παράταση χρόνου είναι η τεχνολογική εμπειρία που διαθέτουν οι Γερμανοί οικονομολόγοι σε σχέση με τους κουραδάδες Ελληνες συνεδέλφους τους των Ελληνικών τραπεζών, που κουνούν σαν κούκλες Μπάρμπυ τα δακτυλάκια τους μόλις δούν κάποιο Γερμανικό προιόν σε κάποια βιτρίνα.

Καθίσταται προφανές περισσότερο απο κάθε άλλη φορά η ανάγκη αλλαγής του ρόλου, του σχεδιασμού, της οργάνωσης και της συμπεριφοράς των Ελληνικών εμπορικών τραπεζών που θα πρέπει να σταματήσουν το γρηγορότερο να λειτουργούν με τις μεθοδολογίες και τα αποτυχημένα στελέχη του παρελθόντος αυτών που συνέδεσαν την τύχη της Ελλάδας με την προσωπική τους ταχεία κοινωνική, πολιτική και οικονομική ανέλιξη. Τους χρειάζεται προσαρμογή το ταχύτερο στα νέα δεδομένα με νέα στελέχη που έχουν τεχνολογικές γνώσεις απο το εξωτερικό γιατί τα αντίστοιχα στελέχη απο την Ελλάδα δοκιμάστηκαν επι  μισό αιώνα και απέτυχαν. Κινέζοι επενδυτές ανέφεραν πρόσφατα ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που είναι τριάντα χρόνια πίσω απο την Κίνα, ίσως ογδόντα χρόνια πίσω απο την Ιαπωνία και είκοσι χρόνια πίσω απο τη Τορυκία θα έλεγα εγώ.

http://zcode-gr.blogspot.gr/2013/07/blog-post_2.html#more