Σε μια πληθώρα από σελίδες του διαδικτύου υπάρχει ο περίφημος «όρκος» που τα Τάγματα Ασφαλείας υποτίθεται ότι έδιναν στον Χίτλερ.

Βέβαια μια πρώτη απάντηση έχουμε δώσει εδώ:

    Όπου υποστηρίζουμε με στοιχεία ότι οι Γερμανοί είχαν ζητήσει από τον Συνταγματάρχη Παπαδόγγονα να ορκιστεί στον Χίτλερ και αυτός αρνήθηκε.

    Στο παρόν άρθρο δημοσιεύουμε έναν ακόμα αντίλογο. Ο Μπάμπης Κοτίνης ο οποίος υπηρέτησε στα Τάγματα Ασφαλείας Ναυπάκτου, υποστηρίζει, από πρώτο χέρι, ότι ποτέ κανείς εκ των ανδρών των Τάγμάτων Ασφαλείας (από την προσωπική του πείρα) δεν έδωσε τέτοιον όρκο, για τον απλό λόγο ότι κανείς δεν ζήτησε ποτέ τέτοιο πράγμα από αυτούς, ενώ αναφέρει από ποιους δόθηκε ο όρκος αυτός και πως ήταν διατυπωμένος.

    Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΤΟΤΕ Τεύχος 24, Απρίλιος 2007

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ

Ο Όρκος στον Αδόλφο Χίτλερ

    Η πλαστότητα του Πρωτοκόλλου διαπιστώνεται και από μία αναφορά της  117 Μεραρχίας κυνηγών του Γερμανικού Στρατού, πού έδρευε στην Κόρινθο, προς το LXVI-ΙΙ Σώμα Στρατού. Η αναφορά δεν αναφέρει τίποτα περί "Συμφώνου" και στην παράγραφο 'Πολιτική Κατάσταση' , γράφει:

«Ανακοινώθηκε (es meldete sich) από τον τέως αρχηγό στη Μεσσηνία Συνταγματάρχη Παπαδόγκονα ότι είναι πρόθυμος (und erklätre sich bereit) με την βοήθεια Ελλήνων αξιωματικών, οι όποιοι τελούσαν πριν υπό τις διαταγές του, να συγκροτήσουν στρατιωτική ομάδα (Βande) για την καταπολέμηση των κομμουνιστών. Μ.Α.44058/3, 117 Jager-Division Abt. Ia Nr 873/43 geh. Lagebeutrteilunden 31.8.1943 σελ. 1.

    H Διοίκηση της Γερμανικής Μεραρχίας δηλαδή μιλάει αορίστως χωρίς να αναφέρει που και πώς ανακοινώθηκε και ακόμη σε ποιον.  

    Παρ όλα αυτά ο Hagen Fleischer, ξένος προς την τότε πραγματικότητα θεωρεί το πρωτόκολλο σαν αληθινό! (Hagen Fleischer, Επαφές μεταξύ των Γερμανικών Αρχών κατοχής και των  κυριοτέρων   Οργανώσεων   της   Ελληνικής Αντιστάσεως. Ελιγμός ή συνεργασία; στον τόμο: Ή Ελλάδα στη δεκαετία 1940-50 (Θεμέλιο) Αθήνα 1984 σελ 94 και σημείωση 15.

    Η ίδια Γερμανική Μεραρχία στην αναφορά της, τον Σεπτέμβριο 1943, γράφει και τα εξής:

Οι συζητήσεις με τον Έλληνα συνταγματάρχη Παπαδόγκονα ναυάγησαν, συνέπεια της αιτήσεως όπλων.  Μ.α.43889/1, 117 Jäger – Division Ia Nr. 984/43 geh. Lagebeurteilungen 30.9.1943 σελ.2

    Την αυθεντικότητα του πλαστού Συμφώνου προσπαθεί, ανεπιτυχώς, να στηρίξει ο Χάνκεν Φλάισερ στις επαφές του Συνταγματάρχη   Παπαδόγκονα με τις Γερμανικές Αρχές γράφοντας: "Υπάρχει πληθώρα ενδείξεων πού επιβεβαιώνει το έγκυρο της αυτής της συμφωνίας, επιπλέον, όταν, λίγες εβδομάδες αργότερα, έδυε το άστρο της Ιταλίας, ο Παπαδόγκονας κτυπούσε την πόρτα του Γερμανού και υπέβαλλε την ίδια πρόταση".

    Εύκολα αντιλαμβάνεται, ο αμερόληπτος αναγνώστης, ότι ο Χ.Φ. "πληθώρα ενδείξεων", από τις οποίες ουδεμία παρουσιάζει, καταφεύγει στις επαφές του Παπαδόγγονα   με   τους   Γερμανούς,   αποφεύγοντας,   σκοπίμως,   να  γράψει για τις συζητήσεις που είχε μαζί τους. Βλπ. Hagen Fleischer, Im Kreuzschhaften der Μachte Griecheland 1941-1944 . (Οkkupation - Resistance - Kollabotation). I (Verlang peter Lang) Frankfurt am Main Bern. New York 1986, όπου αποφαίνεται: "Das Abkommen selbst ist dagegen mit Sicherheit grenzerter Wahrscheinlichkeit echt!"

    Στην αμέσως πιο πάνω παράγραφο, παρατηρεί, ότι "δεν εκπλήσσει ότι πολλοί τους εμπλεκόμενους (Βetroffenen) - ενν. της πλευράς του Παπαδόγκονα - ομιλούν για πλαστογραφία του ΕΑΜ". Πρβλ. Hagen Fleischer,  Στέμμα και Σβάστικα - Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης 1941 -1944 (Εκδόσεις Παπαζήση), Τόμος Β', Αθήνα 1995 σελ. 103.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1. Οι Γερμανοί αγνοούν τελείως ότι υπάρχει σύμφωνο.

    Ως προς τις επαφές του Παπαδόγκονα με τους Γερμανούς (Στρατιωτικό Διοικητή Πελοποννήσου) ο Hagen Fleischer, παρουσιάζει τη μισή αλήθεια, αποφεύγοντας, και εδώ (σκοπίμως;) να αναφέρει τα γεγονότα όπως εξελίχθηκαν.

    O Χ.Φ.(Hagen Fleischer) γράφει ότι "... η συμφωνία αποτυγχάνει τελικώς, επειδή ο Παπαδόγκονας απαιτούσε την παράδοση 2000 τουφεκιών". Στο σημείο αυτό ο Χ. Φ.,  παραβλέπει τον George Stadtmüller, τον γνωστό Γερμανό Καθηγητή του Πανεπιστημίου, o οποίoς ήταν διερμηνέας του Γερμανού Στρατιωτικού Διοικητή Ελλάδος, και ο οποίος σε σχετική μελέτη του, αναφέρει τους λόγους για τους οποίους απέτυχε η συμφωνία: "Η πρόταση (ενν. του Παπαδόγκονα) συνάντησε την έλλειψη πολιτικής κατανοήσεως από τον Διοικητή   της   Μεραρχίας. Οι αξιώσεις που έθεσε (η Γερμανική Διοίκηση) ήσαν απαράδεκτες  για έναν έντιμο Έλληνα αξιωματικό: 

Ένταξη της δημιουργημένης ελληνικής Πολιτοφυλακής (Μilizen) υπό Γερμανική Εντολή. 

Ορκωμοσία προς τον Αδόλφο Χίτλερ.  

Σε περίπτωση   Άγγλο  - αμερικανικής αποβάσεως,  να πολεμήσουν εναντίον των  Αγγλο - Αμερικανικών".   

Συνεχίζοντας ο Stadtmüller συμπληρώνει πιο κάτω, ότι ο Παπαδόγκονας  "απέρριψε τις αξιώσεις αυτές (ενν. των Γερμανών) κατά τρόπον θαυμαστό,  αλλά και κατηγορηματικά ως απαράδεκτες  (unzumutbar)" και επιλέγει τέλος:  "Αυτός είναι ο λόγος για τον όποιο απέτυχαν οι διαπραγματεύσεις"...' Βλ. George Standmüller, Ηaiduken und Partisanen, Neues Abendland' Μai 1954, Ηeft 5 σελ. 273.

    Αυτή είναι η αλήθεια, την οποία αποφεύγει να παρουσιάσει ο Χ.Φ. στη γραφόμενα του. Επίσης πρβλ. George Standmüller, der Partizanenktieg in Sudgrieheland” Politik und Zeitgeschichte” Beilage zur Wochenzeitung Das Paliament Februar 1957, σελ 84, όπου και εδώ αναφερόταν, ότι o Συνταγματάρχης ,είχε ζητήσει τότε 400 όπλα (400 Gewehre)και όχι "2000 τουφεκιών", πού γράφει ο Χ.Φ. βασισμένος σε αναφορές της 117 Μεραρχίας Κυνηγών, λησμονώντας ότι, ο Διοικητής Πελοποννήσου υπερέβαλλε κατά πολύ τις αξιώσεις του Παπαδόγκονα, επειδή γνώριζε πολύ καλά ότι δεν συμπαθούσε τους Γερμανούς.

    Αυτό τεκμηριώνεται και από την κατάθεση του Γερμανού δεκανέα Josef Jansen, ο οποίος είχε τοποθετηθεί ως διερμηνέας της Γερμανικής Στρατιωτικής Αποστολής (Verbinddungsstaab) στο επιτελείο του Παπαδόγκονα, στην Τρίπολη. Μετά την Απελευθέρωση παραδόθηκε στη  Συμμαχική  Στρατιωτική   Αποστολή,  η  οποία τον προώθησε σαν αιχμάλωτο  πολέμου,   στον   Αμερικανικό   Στρατό. Ο Jansen  ήταν αντιπρόσωπος της Εταιρείας Ηλεκτρικών Λαμπτήρων Osram στην Αθήνα, πριν από τον πόλεμο και ήταν κάτοχος ΡhD στην Ιστορία και μιλούσε απταίστως Αγγλικά και Ελληνικά.

    Στη κατάθεση του, προς την Αμερικανική Υπηρεσία, αναφέρεται στο ιστορικό της συγκροτήσεως του Β ' Αρχηγείου Χωροφυλακής Πελοποννήσου (Τάγμα Ασφαλείας) και λέει τα εξής: "Οι Γερμανοί, μη εμπιστευόμενοι τον Παπαδόγκονα, φοβούνταν ότι, τα όπλα που θα του έδιναν, ήταν ενδεχόμενο να στραφούν τελικώς εναντίον τους". Και εξηγεί τους λόγους:  " Ο Συνταγματάρχης  Παπαδόγκονας,   ήταν  γνωστό,  ότι  είχε συναντήσει Βρετανούς αξιωματικούς στα Βουνά του Ταϋγέτου το θέρος του '43, όπου τους είχε εκλιπαρήσει να διακόψουν τον εφοδιασμό με όπλα στους Έλληνες Αντάρτες, δεδομένου ότι θα ενίσχυε μόνο το Κομμουνιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Επειδή ούτε οι Βρετανοί, ούτε οι Γερμανοί  υποστήριξαν  τις   προσπάθειες   του,   Ό  Συνταγματάρχης Παπαδόγκονας αποσύρθηκε απογοητευμένος στην Αθήνα". Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τη κατάθεση του Γερμανού δεκανέα Jasef Jansen. “O Στρατηγός Le Suire είχε αρνηθεί (ενν. στον Παπαδόγκονα) κάθε υποστήριξη’. 

    Βλ. NATIONAL ARCHIVES NARA (RG 179, Βοx 651) and Records of the Office of Strategic Services (RG 226) Detailed Interrogation Report on six German POWs, 4 Oct  44Βλ. Ακόμα George Standmüller, Partisanenkrieg und Völkerrecht - Sudgriechenland, 1943 – 44 als Beispel, - ‘Deutches Rotes Kreuz’ Schriftenreiche Nr 27, Abteilung Recht Heft 4 1962 σελ 47, όπου ο διερμηνέας του Στρατηγού της Αεροπορίας και Διοικητή του 68ου Σώματος Στρατού, βεβαιώνει τα εξής: 

"Ο ίδιος έζησα από κοντά, αυτές  τις συνομιλίες,  διαφορετικά θα αρνιόμουν, τουλάχιστον να πιστέψω τον πρώτο όρο, ήταν τόσον ανόητος ". Επρόκειτο για τον όρο που είχε θέσει στον Παπαδόγκονα ο Στρατηγός Διοικητής της 117 Μεραρχίας Κυνηγών von le Suire, ότι οι άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας έπρεπε να ορκισθούν στον Χίτλερ, όρο τον οποίον οι συνομιλητές του απέρριψαν λέγοντας, ότι σκοπός τους ήταν "... η αυτοπροστασία του Ελληνικού Λαού και ή αποστολή τους δεν μπορούσε να  ήταν και η συμμετοχή τους στο μεγάλο πόλεμο" και κατέστησαν σαφές   "... ότι ως Έλληνες βασιλικοί αξιωματικοί δεν ήταν ορθόν να δώσουν όρκο πίστεως σε έναν ξένο πολιτειακό ηγέτη". Έτσι οι συνομιλίες απέβησαν άκαρπες.

    Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και όσα άλλα γράφονται είναι ανεύθυνα και προκατειλημμένα.

    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 2. Ο Παπαδόγκονας αφού ο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ είχε δημοσιεύσει το πλαστό σύμφωνο και κυνήγαγε αυτόν και τους υπόλοιπους εθνικιστές να τους σκοτώσει. Αφού οι Σύμμαχοι του είχαν αρνηθεί όπλα, ζήτησε από τους Γερμανούς πολύ λιγότερα απ' όσα αναφέρεται. Οι Γερμανοί του ζήτησαν να πολεμήσει τους συμμάχους. Ο Παπαδόγκονας αρνήθηκε. Του ζήτησαν να ορκιστεί στον Αδόλφο Χίτλερ και ο Παπαδόγκονας πάλι αρνήθηκε.

    Βέβαια οι κομμουνιστές τα έμαθαν αργότερα και δημοσίευσαν στα προπαγανδιστικά τους έντυπα ότι ο Παπαδόγκονας και τα Τάγματα Ασφαλείας ορκιζόντουσαν στον Χίτλερ, πράγμα που οι ίδιοι οι Γερμανοί διαψεύδουν!

http://sfoulidis.landofheroes.org/papadogonas/103.htm
http://sfoulidis.landofheroes.org/orkos_ston_hitler/index.htm