Η ΧΩΡΑ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Από την ομιλία του στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης στην Πάτρα

Η ΧΩΡΑ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ  ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ
 
 Στην συζήτηση της Γερμανίας είχα ακόμη μια επιβεβαίωση του πόσο πολύ χρήσιμος αλλά και ηγεμονικός ηθικά, διανοητικά και πολιτικά μπορεί να είναι ένας νέος αληθινός Ελληνικός Πολιτικός Λόγος. Πόσους ειλικρινείς συνομιλητές για την οικοδόμηση μίας άλλης Ευρώπης μπορεί να έχει. Οι Εγχώριες όμως συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις δεν μπορούν να το κάνουν. Δεν το έκαναν επί δεκαετίες, πόσο μάλλον τώρα που διανύουν το τελευταίο στάδιο του εκφυλισμού τους. Η χώρα στερούνταν και στερείται αντιπροσώπευσης στην Ευρώπη. Τα διαλυμένα ένοχα ΔεξιοΑριστερά υπολείμματα της μεταπολίτευσης δεν μπορούν να αναπτύξουν μια συζήτηση και πολιτική στο εσωτερικό της χώρας, πόσο μάλλον εκτός αυτής. Η εικόνα τους στις εκτός χώρας συναντήσεις είναι θλιβερή έως κωμική. Περιοδεύοντες Μασκότ ή παρίες. Σε μια σοβαρή χώρα θα είχε επέμβει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ο Πρόεδρος των Βιομηχάνων ή της Γ.Σ.Ε.Ε..
Μια Ελληνίδα μου είπε «Μιχάλη μας κάνεις υπερήφανους». Αυτό όμως δεν αρκεί.
Ο Ελληνισμός της Διασποράς αποδεκατισμένος από τα δεξιοαριστερά τοξικά μεταπολιτευτικά μορφώματα οφείλει να αναζωογονηθεί να βρει την αυτοκίνηση του. Να ανακτήσει τις δυναμικές και τις δυνατότητες της δεκαετίας του 70’. Δεν είναι όμως εκεί τα πρότυπα της Αναγέννησης του. Είναι στις Κοινότητες της Διασποράς του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Από την Βουδαπέστη και την Οδησσό έως την Μασσαλία και την Αλεξάνδρεια.

ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΟΧΙ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ

Επιδιώκουν με αδιαφανείς μη πολιτικές διαδικασίες, στο σκότος, να επιβάλλουν την ανακύκλωση του παλιού. Ένα είδος Λίφτινγκ των μεταπολιτευτικών υπολειμμάτων που τα ονομάζουν πολιτικά κόμματα. Αν χρησιμοποιήσουμε τους όρους του Γκράμσι θα μιλήσουμε για πολιτικό μεταμορφισμό, πολιτικάντικο. Το παλιό που ντύνεται νέο. Έβαλε ο Μανωλιός... Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η σύγχρονη Επιστήμη το ονομάζει η «πολιτική ως απάτη». Μιλώ στο βιβλίο «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ» για αυτήν την σχολή. Ιδρυτές ο Σημίτης και ο Γιωργάκης. Τώρα προβάλλονται κουτοπόνηρα, χωρίτικα εκ του χωρίτης, οι συνεχιστές της. Που οδηγεί αυτή η επιχείρηση στο τέλος του νέου κύκλου. Στο ΔΝΤ2 και σε νέα Kardak όπως λένε στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ποια είναι η δική μου προσδοκία, πρόταση, ο σχεδιασμός, ο στόχος. Μια νέα Πολιτική Παλιγγενεσία. Την αναλύω, την προτείνω στο βιβλίο μου «Ελληνική Πολιτική Παιδεία. Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη». Αυτό έλειψε, αυτό απουσιάζει, αυτό πρέπει να κατακτήσουμε.
Η πρόταση μου αναπτύσσεται στο πεδίο της Αγοράς όπως η σημερινή της Πάτρας. Το πεδίο του Φωτός. Δεν ταιριάζουν τα σκοτάδια στους Έλληνες.

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ

Ποια είναι η σύγκρουση στα Πανεπιστήμια και στα Σχολεία; Αυτή ανάμεσα στον Λόγο και τα «δεξιοαριστερά» συλλαβιζόμενα – παπαγαλιζόμενα παραμυθάκια. Ανάμεσα στο Λόγο, την Επιστήμη και την Διανοητική Αναπηρία. Ανάμεσα στο Φως και στο σκοτάδι.
Οι παθολογίες της κομματικής διανοητικής αναπηρίας μεταφέρθηκαν στα σχολεία. Σε αυτόν το κακότοπο είναι επόμενο να αναπτύσσονται και διάφορα είδη μαφιών και εμπόρων.
Ποιο Φοιτητικό κίνημα; Αστειότητες, Παρακμή. Η παρακμή των «Κομματικών» γραφείων και της τηλεκρατίας στα σχολεία. Αυτό είναι το ιστορικό υποπροϊόν της μεταπολίτευσης.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΚΕΝΤΡΟ ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Η πολιτική επιστήμη δεν διακρίνει εκείνα τα στοιχεία που επιτρέπουν να μιλήσει κανείς με όρους Κέντρου ή Αριστεράς. Ένα μάτσο καριερίστες - στο βιβλίο μου χρησιμοποιώ περισσότερο επιστημονικούς όρους του ίδιου Κ. Μαρξ – που συντηρούνται, κινούνται εδώ και χρόνια ανάμεσα στο κράτος, τα λόμπι, τα Μ.Μ.Ε., δεν είναι ούτε κέντρο ούτε αριστερά ούτε καν πολιτικές κατηγορίες. Όσο για τις νέες μεταμορφώσεις τους, “ενοποιήσεις”, τους νέους αρραβώνες – βλέπουμε και θα δούμε πολλούς – τον ένα από αυτούς τον έδωσα εδώ και καιρό το υπαρκτό αληθινό του όνομα, ΚΚΚΑΣΟΡ. Είναι ένα αντιπροσωπευτικό για αυτήν την κεντροαριστερά παρωδία όνομα. Έχουν τόσα κοινά, τόσες κοινές αντιαξίες.

ΤΟ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ ΤΟΝ ΚΕΜΑΛ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΝΕΚΟΥ ΟΧΙ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ

Το να προσκυνάς τον Κεμάλ, μετά να δίνεις εντολές να γραφούν και να τυπωθούν βιβλία του “συνωστίζονταν στην Σμύρνη” είναι η συνέχεια της παράδοσης του Νενέκου και όχι του Θ. Κολοκοτρώνη, του γιου του Γενναίου Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα. Όταν το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεψε από το Νταβός όπου μπήκε το θέμα των βιβλίων της ιστορίας και συνεδρίασε η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑ.ΣΟ.Κ., μετά από μια ισχυρή κριτική, του είπα μια και ήταν Πελλοπονήσιος. “Άλλο ο Κολοκοτρώνης Πρόεδρε και άλλο ο Δράμαλης”. Όχι μόνο σταμάτησε την τερατογονία των φασιστικών βιβλίων αλλά το 1994 το Ελληνικό Κοινοβούλιο Αναγνώρισε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Μία απόφαση μεγάλης σημασίας. Η Τερατογονία επανήλθε με τον Υιό. Το ΚΚΚΑΣΟΡ όπως το ονομάζω.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ ΚΑΤΙΔΗ ΩΣ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛΟΦΑΣΙΣΜΟΥ ΤΟΥΣ

Επιδίωξαν να χρησιμοποιήσουν τον ποδοσφαιριστή Κατίδη ως πλυντήριο του χρόνιου Θεσμικού. Δομικού, Ιδεολογικού, Πολιτικού Κεμαλοφασισμού τους. Όλο αυτό το μεταπολιτευτικό Κεμαλοφασιστικό μέτωπο. Από την ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΚΑΣΟΡ, το ΣΥΡΙΖΑ, την ΝεοΕθνικόφρονα χρόνια Κεμαλολαγνία της Ν.Δ.. Στα βιβλία μου αναλύω αυτές τις συμπλεύσεις και συγγένειες.
Ο Κατίδης όμως είναι μια θλιβερή, τραγική έκφραση της μεγάλης Ποντιακής Τραγωδίας που έχει ως αφετηρία τον Κεμαλισμό και ως συνέχεια τον Σταλινισμό και τον Ναζισμό. Όπως έχουν δείξει επιστημονικές έρευνες πολλές φορές τα θύματα θαυμάζουν τους θύτες τους. Αυτό παρατηρεί κανείς σε όλους τους λαούς που έχουν υποστεί ολοκαυτώματα. Ειδικά σε λαούς που έχουν στερηθεί για λόγους γεωπολιτικούς το δικαίωμα στην Μνήμη. Αυτή είναι η περίπτωση των Ελλήνων.
Τι σχέση όμως με αυτούς τους προβληματισμούς, τις αναλύσεις, πολύ περισσότερο τις ανθρωπιστικές ευαισθησίες μπορούν να έχουν οι «δεξιό – Αριστεροί» Κεμαλοφασίστες της μεταπολίτευσης. Οι Κεμαλολάγνοι που τελευταίως μεταβλήθηκαν σε νεοθωμανολάγνους, οι καπό της μνήμης μας, δεν μπορούν να μιλούν για ανθρώπινες αξίες. Γιατί δεν έχουν αξίες. Ούτε ο Κατίδης αλλά ούτε ο Δελμούζος, ο Παπαναστασίου, ο Γληνός, ο Σαράφης, ο Πασαλίδης, ούτε η Γυάρος θα γίνουν Πλυντήριο των Κεμαλοφασιστικών μεταπολιτευτικών Εγκλημάτων τους. Πολλές φορές αργυρώνητων που είναι πολλά. Τα αναλύω στο «Ελληνική Πολιτική Παιδεία».
Η ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΙΟΝΙΑ

Η πρόταση μου για την Γαστρονομική Εγνατία συνεχίζεται, συναντιέται με την Γαστρονομική Ιόνια. Μπορούμε εδώ στην Πλατεία Γεωργίου που μπορεί να γίνει όμορφη, σε μια Πάτρα που μπορεί να ξαναγίνει Όμορφη Πόλη να οργανώσουμε την συνάντηση και έκθεση όλων των τυπικών προίοντων του Ιονίου. Από το Έλαιον και την Ελιά της Μεσσηνίας, τα τυριά και τα Αυγοτάραχα της Αιτωλοακαρνανίας έως τα κρασιά της Κέρκυρας των Ιονίων και τις Μορφές Γάλακτος της Ηπείρου. Όλοι όμως οι φίλοι αυτών των ιδεών στο διαδίκτυο, αυτού του στυλ δεν μπορούν να μένουν σε ένα θαυμασμό ή σχολιασμό ή στην απλή αναπαραγωγή αυτών των ιδεών. Οι ιδέες είναι υλικά οικοδόμησης. Εικονικής πρώτα φυσικής μετά. Να χτίσουμε λοιπόν την Γαστρονομική Ιόνια.
Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη