Με αυτά τα λόγια, ο Μπερνς έδωσε την εντύπωση στους αμερικανούς πολίτες πως η Ελλάδα είναι σχεδόν Κολομβία. Η ζημιά βέβαια που έκανε ο ανθέλληνας Νίκολας Μπερνς στην Ελλάδα είναι τεράστια, αλλά εφ’ όσον ελέγχει τα πολιτικά ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ της Ελλάδος ποιος θα τον βάλει στην θέση του;
Η σύσκεψη
Ο Μπερνς με τον εξ απορρήτων σύμβουλο του Γιώργου Παπανδρέου, τον Άλεξ Ρόντος και την επανακάμψασα τότε, στο περιβάλλον του Υπουργού Εξωτερικών ΓΑΠ, Μαριαλέννα Κόναλη, η οποία είναι η συγγραφέας του άρθου του Γ. Παπανδρέου για την «ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ Της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ», διοργάνωσαν στην αμερικανική Πρεσβεία κλειστή συζήτηση για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και το μέλλον τους.
Η κλειστή ημερίδα, φέρει τη σφραγίδα του “WESTERN ROLICY CENTER” του Α. Τσακόπουλου στην Ουάσιγκτον και του “CENTER OF DEMOCRACY”, με πρωταγωνιστές τους Στέφεν Λάραμπι και Ίαν Λέσερ, του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ Ραντ, που στην τελευταία τους έκθεση το «καλοκαίρι του 2000» για Τουρκία και Δύση, σε ότι αφορά τα ελληνοτουρκικά, μεταχειρίζονται την ΕΛΛΑΔΑ σαν εμπόδιο στην ανάπτυξη της αμερικανοτουρκικής στρατηγικής σχέσεως και κάνουν ξεκάθαρο πως η ΕΛΛΑΔΑ θα πρέπει να φέρει το βάρος των ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΩΝ στο ΑΙΓΑΙΟ!......
Η έκθεση λοιπόν των Λάραμπι και Λέσλερ λέει πως ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει φιλοτουρκική προδιάθεση στο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟ κατεστημένο και ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗ στον στρατηγικό ρόλο της ΕΛΛΑΔΟΣ στην περιοχή!....
Τα συμπεράσματα δικά σας…..
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ
Η τουρκική εφημερίδα ‘SABAH’ σe πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της καταχωρεί δήλωση του πρώην υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ και μόνιμου αντιπροσώπου στο ΝΑΤΟ, Νίκολας Μπερνς, σύμφωνα με την οποία, θεωρεί τυχερές τις χώρες του ΝΑΤΟ για το γεγονός ότι η Τουρκία συμμετέχει στη συμμαχία.
Τόνισε δε ότι μέχρι τώρα δεν υπήρξε Τούρκος ΓΓ του ΝΑΤΟ και ότι θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα να γίνει κάποιος.
Πρόσθεσε ακόμα ότι η Τουρκία ανεβαίνει ως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική δύναμη.
Ο Νίκολας Μπερνς είχε υπηρετήσει ως πρέσβης και στην Αθήνα.
Πολιτικό Μνημόσυνο στη μνήμη της Μαριαλένας Κόναλη- Κόντου
"Αγαπητέ Λευτέρη, Στέφανε, φίλες και φίλοι, θέλω να πω λίγα λόγια για τη Μαριαλένα, για τη Μαριαλένα που γνωρίσαμε όσοι είμαστε εδώ, τη Μαριαλένα με την οποία ζήσαμε, δουλέψαμε, αγωνιστήκαμε, τη Μαριαλένα που αγαπήσαμε.
Η Μαριαλένα αγαπούσε με ένταση, δούλευε με πάθος, διατύπωνε τη θέση της καθαρά, πολλές φορές και μαχητικά, ζούσε δυνατά. Αγαπούσε τους ανθρώπους, αγαπούσε την πολιτική, αγαπούσε την πολιτική στη διεθνή της διάσταση.
Δούλεψε σταθερά στο πεδίο των διεθνών σχέσεων, παρακολούθησε συστηματικά, και ως Ελληνίδα της Διασποράς, την πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου είχε μεγαλώσει και σπουδάσει. Απέκτησε ένα πλέγμα γνώσεων πράγματι πολύτιμων για τον τομέα των σχέσεων της Ευρώπης, της Ελλάδας και ιδιαίτερα των ΗΠΑ.
Αυτό που χαρακτήριζε την Μαριαλένα στον τομέα της διεθνούς πολιτικής και των προσπαθειών της, είναι ότι, συνεχώς, ήθελε να εμπλουτίζει τις γνώσεις της με συστηματική συμμετοχή σε Οργανώσεις, σε ομάδες σκέψης με φορείς, με Ινστιτούτα της Ελλάδας, των ΗΠΑ, της Ευρώπης. Ήθελε πάντα να έχει τις τελευταίες αναλύσεις, πληροφορίες, τάσεις για τις τρέχουσες εξελίξεις, αλλά και να εμβαθύνει σ' αυτές.
Δεν κουραζόταν ποτέ να γνωρίζει, να ανακαλύπτει συστηματικά, να συνομιλεί με όλους όσους είχαν κάποια σχέση με την εξωτερική πολιτική, είτε θεωρητική είτε έμπρακτη, με όλους όσους ανέπτυξαν δράση πολιτική ή μελετούσαν ακαδημαϊκά τους Διεθνείς Οργανισμούς και τα διεθνή πράγματα.
Ήταν άνθρωπος της αναζήτησης, της γνώσης, της νέας γνώσης και πάντα μπορούσε να τη βρει κανείς μεταξύ του Υπουργείου και κάποιου Πανεπιστημίου ή κάποιου φορέα, να φοιτά σε νέους κύκλους μάθησης, σε θέματα του τομέα γνώσης που καλλιεργούσε.
Έτσι, ήταν πάντα πολύτιμος σύμβουλος σε πάρα πολλά ζητήματα, πόσο μάλλον στο Υπουργείο Εξωτερικών όπου και υπηρέτησε με πάθος και αγάπη σε σημαντικές θέσεις, και κατά τη διάρκεια κρίσιμων, θα έλεγα, στιγμών διαμόρφωσης της σημερινής σύγχρονης, ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Υπήρξε από το '93 μέχρι το '96 σύμβουλος του τότε υπουργού Εξωτερικών, του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια. Στη συνέχεια, ειδική σύμβουλος δική μου, τόσο στο Υπουργείο Παιδείας το 1996, αλλά και στη συνέχεια ως αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας.
Όταν ανέλαβα υπουργός Εξωτερικών, χάρη στην πείρα που είχε αποκομίσει, ανέλαβε διευθύντρια του γραφείου μου και υπηρέτησε σ' αυτό το πόστο για ενάμιση περίπου χρόνο. Στη συνέχει, ανέλαβε καθήκοντα ειδικής συμβούλου σε θέματα πολιτικού σχεδιασμού, εξωτερικής πολιτικής σε σχέση με τις ΗΠΑ αλλά και την παρακολούθηση των Διεθνών Οργανισμών.
Λίγο αργότερα, τον Απρίλιο του 2001 διορίστηκε ειδική επιστημονική συνεργάτιδα του Υπουργείου Εξωτερικών με επιστημονική ειδίκευση στο γνωστικό αντικείμενο «Ελληνοαμερικανικές σχέσεις και αμερικανική εξωτερική πολιτική».
Στις αρχές του 2004, ήταν μια από τις στιγμές που τις χάρηκε θυμάμαι ιδιαίτερα, διότι είχε υπηρετήσει τόσα χρόνια το Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά αισθανόταν μέρος του Σώματος των Διπλωματών και Εμπειρογνωμόνων, επελέγη από Επιτροπή Διπλωματών και Καθηγητών ΑΕΙ ως Εμπειρογνώμων για θέματα Διεθνών Σχέσεων των ΗΠΑ. Διορίστηκε σε αυτή τη θέση, στον κλάδο των Εμπειρογνωμόνων, από τον σημερινό υπουργό Εξωτερικών, τον κ. Μολυβιάτη.
Εγώ δούλεψα πολύ και πολλά χρόνια με τη Μαριαλένα. Δουλέψαμε στο Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά ήταν βεβαίως συνεργάτιδα σταθερή σε όλα τα θέματα τα οποία είχα να αντιμετωπίσω, στα πολιτικά ζητήματα με την ευρεία έννοια. Kι αυτή, μαζί με τον Λευτέρη βεβαίως, πάντα πιστοί, φίλοι συνεργάτες, με τις σκέψεις τους, με τις ιδέες τους, με την πρωτοβουλία τους. Και προσέφερε πάντα απλόχερα τις γνώσεις της, διατύπωνε τις γνώσεις αυτές με θάρρος, και την ευχαριστώ γι' αυτό, γιατί νομίζω ότι ένας καλός σύμβουλος αυτό πρέπει να κάνει, έλεγε με σαφήνεια, με θάρρος τη γνώμη της και είχε πάντα γνώμη.
Γνώμη την οποία τεκμηρίωνε με συστηματικό τρόπο, με γνώση και όπως είπα, με διαρκή ενημέρωση. Είχε πολύτιμη παρουσία σε πολλές ομάδες και επιτροπές του Υπουργείου Εξωτερικών, είχε και πολύ σημαντική και σχεδόν καθοριστική συμμετοχή στην ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, όπου με το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης συνεργαζόταν στενά, με τον τότε Υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, και βεβαίως είχε τακτικές επαφές με διάφορες χώρες, ιδιαίτερα όμως και με τις ΗΠΑ, που, όπως θυμόσαστε βεβαίως, είχαν άγχος, αγωνία για τα θέματα ασφαλείας γύρω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Σε αυτή την διυπουργική ομάδα έπαιξε κρίσιμο, και θα έλεγα, και ευαίσθητο ρόλο. Η Μαριαλένα, με αυτή την έννοια, ήταν ένα πρόσωπο κλειδί στις προσπάθειες που γίνονταν όταν είχαμε δύσκολα θέματα να συζητήσουμε με τις ΗΠΑ. Πάντα έτοιμη να βοηθήσει στην αλληλοκατανόηση των δυο πλευρών και θα έλεγα και να μεταφέρει ιδιαίτερα τις ελληνικές απόψεις με ένα τρόπο, ώστε να γίνουν κατανοητές, στο μέτρο του δυνατού, στην αμερικανική πλευρά.
Ήταν πολύτιμη και η συμμετοχή της στο Κέντρο Ανάλυσης και Σχεδιασμού, κάτι που πάντα πίστευε ότι έπρεπε να υπάρχει στο Υπουργείο Εξωτερικών, και δημιουργήθηκε. Υποστήριζε πολύ σωστά, ότι οι θέσεις τις οποίες διαμορφώνουμε πρέπει να στηρίζονται σε μια μακρόχρονη εμπειρία, αξιολόγηση της εμπειρίας μας, αλλά και στη στρατηγική διαμόρφωσης θέσεων, έτσι ώστε να μην περιοριζόμαστε από τη συγκυρία, από τη σύγχυση που πιθανώς να πρέπει να αντιμετωπίσουμε, ή να μην ξαφνιαζόμαστε και από τις κρίσεις που πολλές φορές δημιουργούνται.
Δούλεψε με πάθος για το όραμά μας η Μαριαλένα, για ένα όραμα, για μια ανεξάρτητη και υπερήφανη ελληνική εξωτερική πολιτική, όραμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που πάει τη χώρα μπροστά. Αυτό πάντα ήταν στο νου της, πως μπορούσε την Ελλάδα, την ελληνική σημαία, να την σηκώνει ψηλά με έναν τρόπο που θα μπορούσε ο καθένας να περηφανεύεται, όχι μόνο ως Έλληνας, αλλά βλέποντας με περηφάνια το τι κάνει η Ελλάδα από οποιαδήποτε γωνιά της γης.
Παλέψαμε μαζί ενάντια στην άποψη που βάζει την Ελλάδα ουραγό στα γεγονότα της διεθνούς σκηνής. Πίστευε και αυτή - και είναι πολλοί εδώ μέσα που έχουν αυτή την ιδιότητα, Έλληνες της Διασποράς - είχε την κατανόηση, ότι δεν χρειάζεται να είμαστε στη γωνία και να γκρινιάζουμε, αλλά μπορούμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες και πραγματικά να στεκόμαστε στο ύψος κάθε άλλης χώρας, ακόμα και να αξιοποιούμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, ώστε να μεγαλώνουμε την Ελλάδα πέραν των γεωγραφικών συνόρων. Με αυτό τον τρόπο κουβαλούσε μαζί της μια αυτοπεποίθηση ως Ελληνίδα, μια αγάπη για την Ελλάδα
Η ζωή μας αξιώνει να συνεργαζόμαστε με πολλούς ανθρώπους. Με την Μαριαλένα ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση, και βεβαίως, μας αξίωσε να γίνουμε και φίλοι αληθινοί. Δεθήκαμε μέσα από κοινές δράσεις, μοιραστήκαμε κοινά οράματα, γίναμε καλοί φίλοι, δεθήκαμε μέσα από κοινούς αγώνες. Αγωνιζόταν για τα κρίσιμα και τα σημαντικά.
Βέβαια, η τύχη τα έφερε να δώσει έναν αγώνα μεγάλο και για την ίδια της τη ζωή. Πάλεψε 15 χρόνια με τον καρκίνο. Μπορώ να πω, όμως, ότι πάλεψε με επιτυχία. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί αυτά τα 15 χρόνια ήταν πολύτιμα χρόνια. Είχε πάντα αγωνιστική διάθεση απέναντι σε αυτή την ασθένεια, αλλά με την ίδια αγωνιστική διάθεση πάλευε και στη δουλειά της και στη ζωή της και στην οικογένειά της.
Έδωσε αυτό τον προσωπικό αγώνα, αλλά σε αυτά τα 15 χρόνια, κατάφερε να προσφέρει πάρα πολλά, ώστε να μπορεί να πει ότι άξιζαν αυτά τα 15 χρόνια που μπορεί να υπέφερε, να είχε δυσκολίες, αλλά που όμως προσέφερε πολλά.
Συνέβαλε στην πορεία της χώρας μας για να αναδείξει την Ελλάδα σε παράγοντα σταθεροποιητικό και στα Βαλκάνια. Και όπως είπα, στην Αμερική ακούγανε μια φωνή ελληνική, που μπορούσε όμως να μεταφέρει με τον καλύτερο τρόπο τις ανησυχίες, στόχους, προβληματισμούς και οράματα.
Αυτά τα 15 χρόνια ήταν κρίσιμα. Ήταν κρίσιμα βέβαια και για την οικογένειά της. Τη Χριστιάνα, τον Φίλιππο, τον Στέφανο. Μεγάλωσαν, και σαν ενήλικες πια βρίσκονται να αντιμετωπίζουν μαζί με τον Λευτέρη τη ζωή.
Είναι κρίμα που έφυγε από κοντά μας τόσο γρήγορα η Μαριαλένα, όμως η Μαριαλένα, χάρη στον αγώνα της, μας αφήνει όλους εμάς πιο δυνατούς, πιο ώριμους. Υπηρέτησε το βασικό σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης, να δίνεις όλους τους αγώνες, να ζεις όλες τις στιγμές, να διεκδικείς το μεγαλύτερο δυνατό κομμάτι της ζωής.
Και ίσως αυτό που μας αφήνει, πέραν όλων των όσων έχει προσφέρει με τη φιλία της και τη δουλειά της, είναι αυτή την αισιοδοξία. Αυτή την αισιοδοξία που μας κατέπληξε όλους, και, θα έλεγα, σε κάθε δύσκολη στιγμή που αντιμετώπιζε την ασθένειά της, αλλά ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες, που όσοι την είδαμε, είδαμε να στέκεται όρθια, να παλεύει μέχρι τελευταία στιγμή.
Και δεν είναι απλώς ότι πάλευε, αλλά είχε και το χαμόγελο στο στόμα και την αισιοδοξία για τη ζωή και τους ανθρώπους. Αυτή η αισιοδοξία μακάρι να μας μπολιάζει όλους στη ζωή μας, στους αγώνες μας και με αυτό τον τρόπο Μαριαλένα, θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη."
ΠΗΓΗ: http://www.papandreou.gr/papandreou/content/Document.aspx?d=6&rd=7739474&f=1329&rf=1150100561&m=6204&rm=8813483&l=2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!