ΙΔΡΥΣΗ ΣΥΜΠΡΑΞΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ- ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΕΣ ΥΠΗΚΟΟΙ … ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

           ΑΠΟ  ΠΟΛΙΤΕΣ  ΥΠΗΚΟΟΙ  …  ΣΤΗ  ΔΥΝΑΜΗ  ΤΩΝ  ΠΟΛΙΤΩΝ

        

   Ιδρυση  « Φιλικής  Σύμπραξης Πολιτών»- Πρωτοδικείο Αθηνών αριθ.  14590 / 4. 10. 1995  

                                

                                       Εισηγητική  Εκθεση    --  από   Αντ. Αντωνιάδη

Οπως διαπιστώνει συνολικά η κοινή γνώμη, με επιταχυνόμενο ρυθμό τα τελευταία χρόνια, η πολιτική – όπως ασκείται μεταπολεμικά – και οι πολιτικοί, είναι χωρίς ελαφρυντικά, καίρια  υπεύθυνοι της επονείδηστης καθίζησης των αξιών στη χώρα μας και της «πορείας μας προς το μηδέν».

Παράλληλα η αποκαλούμενη πνευματική ηγεσία, προφανώς απρόθυμη να συγκρουσθεί με την πολιτική εξουσία για να μην χάσει τις «κεκτημένες» απολαβές της, περισώζει σκιά του κύρους, που φύσει και θέσει, έπρεπε να έχει, χάρη στις σποραδικές φωνές ελάχιστων μελών της «βοώντων εν ερήμω». Ετσι επιβεβαιώνεται δυστυχώς η πνευματική της αγκύλωση και εγκατάλειψη του ηγετικού της κοινωνικού ρόλου και επαληθεύεται η κοινή παραδοχή, ότι αδυνατεί να γίνει «μπροστάρης», δίνοντας την απαιτού-μενη ελπίδα ανά(σ)τασης.

Ομως στην ουσία, εμείς οι πολίτες είμαστε οι ένοχοι, γιατί  επιτρέψαμε με ασυγχώρητη ανοχή και αδιαφορία για τα «κοινά», τη γιγάντωση του τέρατος του «κομματικού καρκίνου» που μας δυναστεύει. Λησμονήσαμε ότι, οι εκλεγμένοι ή μη, υπηρέτες των δημόσιων υποθέσεων, είναι «υπάλληλοί μας», που με εντολή μας, ασχολούνται μ’ αυτές και αμείβονται από φόρους μας, από  εμάς τους πολίτες – εργοδότες τους.    

Επιβάλλεται συνεπώς να αποκαταστήσομε τον Πολίτη στη φυσική θέση του, όπως με έντονη έμφαση και ξεκάθαρα διαγράφεται από τις πρωτόφαντες εξελίξεις τα μεταπολεμικά χρόνια, στις δομές και σχέσεις των συμβιούντων πολιτών. Η οικονομική ανάπτυξη, η έννοια που κυριαρχεί εδώ και πέντε δεκαετίες, επιδιώκεται και γίνεται (όπου και όπως γίνεται) με την συνεργασία και συμμετοχή των πολιτών, για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και της ευημερίας τους.  Δεν προσφέρεται έτοιμη από κάποιον γενναιόδωρο ευεργέτη, ούτε αποτελεί, φυσικά, «δ ω ρ ε ά» του κράτους. Απλά το κόμμα που «κερδίζει» την εξουσία, οροθετεί σύμφωνα με τις αντιλήψεις του, το νομικό της πλαίσιο.

Ετσι με τη δύναμη της διαφήμισης που διαθέτει και την σιωπή των πολιτών-αμνών», εμφανίζει την ψεύτικη εικόνα του «ευεργέτη» των πολιτών-υπηκόων, ενώ στην πραγματικότητα, που τεκμηριώνει αδιάσειστα η εμπειρία, ο ύ τ ε  μόχθο καταβάλλει,  ο ύ τ ε  οικονομικό κίνδυνο αναλαμβάνει,  ο ύ τ ε, το και σπουδαιότερο, τις συνέπειες υφίσταται, τις οποίες καλούνται να πληρώσουν αγκομαχώντας οι πολίτες.  Αρα τα κόμματα δεν είναι άλλο από εταιρίες, με αντικείμενο «απασχόλησης» τη διαχείριση των κοινών υποθέσεών μας.  Εταιρίες που με ασφυκτικό προσωποπαγή χαρακτήρα, συντεχνιακού τύπου λειτουργία, σφετερισμό της κρατικής μηχανής και επιδίωξη του κομματικού τους συμφέροντος, αντί του εθνικού, έχουν αποστεί από την φυσική αποστολή τους και μετατραπεί σε εθνοφθόρα μορφώ-ματα.  Ο αρχηγός ή πρόεδρος της κομματικής εταιρίας, έχοντας το δικαίωμα του « θύειν και απολύειν», καταργεί την αυτοτέλεια, προσωπικότητα και ανεξαρτησία γνώμης των μελών της και επιτρέπει μόνο την υποχρέωσή τους να τον χειροκροτούν και να τον αποκαλούν υποκριτικά «πρώτο μεταξύ ίσων».

Είναι συνεπώς λογικό να θεωρούμε ότι οι Πολίτες είμαστε οι μέτοχοι της μεγάλης εταιρίας  «ΕΛΛΑΣ Α.Ε.».  Είναι δε γνωστό ότι οι μέτοχοι διοικούν την εταιρία τους, με την βοήθεια των στελεχών και υπαλλήλων της, στους οποίους αναθέτουν να εκτελούν τις αποφάσεις τους. Αντίθετα σήμερα οι Πολίτες Μέτοχοι έχομε υποβιβαστεί σε παθητικούς δέκτες των ενεργειών και παραλείψεων εκείνων, που θεωρη-τικά εμείς διορίσαμε να διευθύνουν την εταιρία  ΜΑΣ, χωρίς να έχομε απολύτως καμιά δυνατότητα να τους κατευθύνομε, να τους ελέγξομε, να τους παύσομε, να τους αλλάξομε.

Μύρια όσα τα παραδείγματα, γεγονότα κι επιχειρήματα που τεκμηριώνουν την άποψη ότι οι «αντιπρό-σωποί» μας στη διοίκηση της εταιρίας  ΜΑΣ,  την άρπαξαν και την νέμονται για λογαριασμό τους, έχοντας εξελιχθεί με την ανοχή μας σε «στρατό κατοχής». Αυτό οδηγεί μονοδρομικά στο συμπέρασμα ότι δεν είναι λογικά συμβατό, άρα δεν είναι συνετό, οι Πολίτες να αναθέτομε – κατά το Σύνταγμα – τη διαχείριση των κοινών μας σε «κομματικές εταιρίες» και κατά την περίοδο αυτή, το Σύνταγμα να μην κατοχυρώνει την υποχρέωσή τους να επιζητούν την άποψή μας και το δικαίωμά μας να έχομε την δυνατότητα να εκφράζομε γνώμη, να υποδείχνομε τη θέλησή μας, να τις ελέγχομε, αλλά να περιμένομε ανήμποροι τη λήξη της θητεία τους, για να τους κρίνομε.  Τότε δυστυχώς είναι αργά.    

Η ζημιά, που  εμείς οι Πολίτες πληρώνομε, έχει γίνει και δεν διορθώνεται (το σύνηθες) ή για να διορθωθεί απαιτείται η θυσία ανεπαρκών, άρα πολύτιμων πόρων, που στερούμε από νέες αναγκαίες υποδομές της χώρας.

Είναι πράγματι να θαυμάζει κανείς την ουρανομήκη και αυτοκαταστροφική  αφέλεια και αφροντισιά, (ανοησία ; ; ; )  των Πολιτών, που αφού οπλίζουν τους «αντιπροσώπους» τους με υπέρτατη δύναμη, δεν προνοούν να προσθέσουν κανένα φρένο στη χρήση που αυτοί μπορούν να κάνουν τέσσερα ολόκληρα χρόνια που διαρκεί η θητεία τους.

Ελπίζομε να συμφωνείτε ότι  το πολιτικό μας σύστημα, στερείται θεσμοθετημένου τρόπου, που να διασφαλίζει άμεσα και αντικειμενικά τους Πολίτες από καταχρηστικές ενέργειες όλων των απασχολουμένων στο Δημόσιο, των οποίων είμαστε εργοδότες και άρα προϊστάμενοι. Επιβάλλετα λοιπόν να ενεργούμε, ακριβώς όπως  ο συνετός επιχειρηματίας που παρακολουθεί , ελέγχει, νουθετεί και απολύει τους κακούς συνεργάτες του. Διαφορετικά η χώρα καταντά προβληματική – όπως κάθε κακοδιοικούμενη επιχείρηση- και   τελικά   κλείνει,   π ω λ ε ί τ α ι    ή

κ α τ α π α τ ε ί τ α ι ! ! !

Η μόνη δημοκρατική και αποτελεσματική έξοδος από την εξοργιστική κομματική αθλιότητα της δημόσιας ζωής, που διαφεντεύει τον τόπο, τυπικά «εν ονόματι» των πολιτών, ουσιαστικά όμως ερήμην τους, οδηγώντας κραυγαλέα στον  αφανισμό,  είναι  η  επαναφορά  των  πολιτών στη  φυσική τους  θέση των  αφεντικών της  πατρίδας που  άρπαξαν  οι πολιτικοί  και  πολιτικάντηδες και  το ανασκούμπωμα  τους. 

« Αν  είναι  να  σταθεί  μια  Πολιτεία,  κανένας  δεν  πρέπει  να  μείνει  αμέτοχος  απ’τα  κοινά»  (Πλάτων)

ΟΤΑΝ  οι πολίτες νοιάζονται για τα κοινά όπως για τις ατομικές υποθέσεις τους, και ΔΕΝ   αδιαφο-ρούν,  αφήνοντάς τα  ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ  στα κόμματα και τη  συντεχνία των πολιτικών,  ΤΟΤΕ  ΜΟΝΟ υπάρχει ελπίδα για το  ΜΕΛΛΟΝ  της  χώρας και των ΝΕΩΝ πολιτών της.  Η συμμετοχή των πολιτών,  σκόπιμα  απληροφόρητων ή «παραπληροφορημένων»,  ΜΟΝΟ  στις εκλογές κάθε τετραετία, αποδείχτηκε  και  ανεπαρκής  και  απατηλή.  Οι Πολίτες έχομε εγκλωβιστεί σε ρόλο κομπάρσου, ανεγκέφαλου και σιωπηλού, ή κατά την διατύπωση του συρμού, σε ρόλο «γλάστρας». Οι «αντιπρόσωποί» μας, αποφασίζουν για μας, χωρίς  να μας ενημερώνουν και  χωρίς να μας ρωτούν.

Είναι  συνεπώς  αναγκαίο, οι  πολίτες  που  προβληματιζόμαστε,  να  ενωθούμε,  για  ν’ ασκήσομε συλλογικά,  ο ρ γ α ν ω μ έ ν η  π ί ε σ η  προς κάθε κατεύθυνση, και  να μεταβάλλομε  αποτυχημένα σχήματα,  συστήματα  και  πρακτικές.

Εκεί ακριβώς στοχεύομε. Στην ένωση και συντονισμένη σύμπραξη των Πολιτών, για να δημιουργήσομε την απούσα σήμερα,  α ν τ ί ρ ρ ο π η  δύναμη στην οποιαδήποτε εξουσία, για το σταμάτημα και αναστροφή του κατήφορου.

« Η ισότητα των αντίρροπων δυνάμεων (απλοελληνικά, το αντίπαλον δέος) σώζει τις πολιτείες»

 ( Αριστοτέλης)  

Η  Φιλική Σύμπραξη Πολιτών δεν είναι ούτε πρόκειται να εξελιχθεί σε κόμμα. Μόνιμος προορισμός της είναι να παραμείνει το Βήμα της ελεύθερης έκφρασης των  ΘΕΣΕΩΝ  των Πολιτών, ασπίδα έναντι πάσης ενδεχόμενης «παρασπονδίας» οιασδήποτε εξουσίας και μόνιμος ελεγκτής και  τιμωρός της, κοντολογίς Σύμβουλος και οδηγός χρηστής διοίκησης, αυτών που οι Πολίτες «ορίζουν» με την ψήφο τους, να διευθύνουν και να διεκπεραιώνουν τις κοινές μας υποθέσεις.

Σας προσκαλούμε να συμπράξετε στην προσπάθεια. Γίνετε μέλος της Φιλικής Σύμπραξης και περάστε τούτο το μήνυμα σε γνωστούς και φίλους που έχουν τον ίδιο προβληματισμό. Με την σύμπραξή σας, αυξάνετε τη δύναμη των Πολιτών και διασφαλίζετε το μέλλον της χώρας και του Ελληνισμού.

                                                                          -- 3 --

Τα περιθώρια αδιαφορίας εξαντλήθηκαν.  Η πολυλογία περίσσεψε.

.

« Όλα τα  λόγια, αν  λείψουν  οι  πράξεις,  είναι  κούφια  και  μάταια»    (Δημοσθένης)

 Μας περιμένει Ηράκλειο έργο, ενώ το το Εθνος μας βρίσκεται ήδη σε κώμα. 

Να γιατί, συνεπώς,   

                 

ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΟΥΤΕ  ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ  ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ  ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ.

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΑΣ,

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΣΥΜΠΡΑΞΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ, ΤΟ 1995 ΥΠΗΡΞΕ Ο ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΟ 2010, ΟΤΑΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΜΕ ΟΤΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕ ΡΑΓΔΑΙΑ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΟΜΕ ΤΟ ΓΕΡΟ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ, ΝΑ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΞΕΙ ΞΑΝΑ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

< ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ > ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΟ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ :

[ ΒΑΛΤΕ ΟΠΟΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΟΤΙ . . . ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ, ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΙ ] ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ, ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ... <ΣΟΥΛΕΙΜΑΝ ΤΟΝ . . .  ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ>, ΜΕΤΡΑΜΕ ΠΟΣΕΣ ΜΑΡΙΝΕΣ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ, ΠΟΣΕΣ ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ ΦΑΓΑΜΕ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ, ΑΛΒΑΝΟΥΣ, ΑΓΓΛΟΥΣ, ΟΛΑΝΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ, ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΛΟΤΟΥΣ ΜΑΣ ΞΕΠΡΟΒΟΔΙΣΑΜΕ ΣΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΖΟΜΑΣΤΕ ΑΝ ΘΑ ΑΠΟΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΚΗΡΥΞΟΥΜΕ ΤΗΝ . . . Α.Ο.Ζ. ΜΑΣ, ΟΠΩΣ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΣΟΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΡΙΖΟΥΝ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΖΗΛΟ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ . . . Ρ Α Γ Ι Α ! ! !

ΑΤΥΧΩΣ Ο ΧΩΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΙΓΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΩΡΕΣΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΓΕΛΟΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΝΟΜΕ ΕΠΙ 50 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΠΙΤΡΕΨΑΜΕ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΦΕΝΤΕΥΟΥΝ ΠΑΡΑ ΤΟ ΟΤΙ ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΖΕΥΑΜΕ . . . ΔΟΚΤΟΡΑΤΑ, ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ, ΣΤΗΝΑΜΕ  ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΟ, ΜΠΟΥΚΩΝΑΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΕ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ, ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΔΙΑΠΛΑΤΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕ ΝΑ ΝΑ ΖΕΙ ΤΖΑΜΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΠΙΝΑΜΕ  ΟΥΙΣΚΥ ΑΝΤΙ ΤΣΙΠΟΥΡΟ, ΔΙΑΛΕΓΑΜΕ ΠΟΡΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΜΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑ- ΟΜΟΝΟΙΑ, ΞΟΔΕΥΑΜΕ ΤΑ ΜΑΛΙΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΜΕ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΝΑ   ΞΕΡΟΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΟΙΩΝ ΤΣΕΠΕΣ ΦΟΔΡΑΡΑΜΕ ΜΕ ΜΕΤΑΞΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ

ΤΟ ΦΙΛΟΦΡΟΝΗΜΑ ΤΟΥ <<ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ >>, ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ, ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ, ΩΝ ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΤΕΛΟΣ.

ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΙΑΣΕΙ ΕΝΑ ΑΜΟΚ ΨΕΥΔΟΥΣ, ΑΡΠΑΓΗΣ, ΚΛΟΠΗΣ, ΛΑΜΟΓΙΑΣ, ΑΠΑΤΗΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΑΣ ΚΑΚΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΜΕ ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠ΄ ΤΟΝ ΚΥΚΕΩΝΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΟΜΕ Α Ρ Δ Η Ν ΡΟΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΕ ΕΠΙΤΟΠΙΑ Μ Ε Τ Α Β Ο Λ Η !

ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ (2010)
Αντ. Αντωνιάδης - εκπρόσωπος