Η περαιτέρω ανάπτυξη της Κοσμοναυτικής σχετίζεται με την Σελήνη και με την δημιουργία των επανδρωμένων βάσεων πάνω της. Αυτή είναι η γνώμη του Γκενάντι Ραγικούνοφ, διευθυντή ινστιτούτου, το οποίο ασχολείται με την ανάπτυξη της ιδέας των διαστημικών προγραμμάτων της Ρωσίας. Σύμφωνα με τον Ραγικούνοφ, το δυναμικό του ΔΔΣ έχει σε μεγάλο βαθμό εξαντληθεί, ήρθε η ώρα να δούμε «παραπέρα και πιο ψηλά».
Σήμερα ο ΔΔΣ με δυσκολία χωράει τον αναγκαίο εξοπλισμό για ένα τεράστιο αριθμό πειραμάτων, διεξαγόμενων στην τροχιά. Δεν είναι αρκετή και η ηλεκτρική ισχύς. Σύμφωνα με τον Γκενάντι Ραγικούνοφ, μετά από το 2020 θα πρέπει σταδιακά να μεταφερόμαστε από το ΔΔΣ στη Σελήνη. Εκεί θα μπορεί να εγκατασταθεί ένα ραντάρ, κάποιος ογκώδες επιστημονικός εξοπλισμός. Οι βάσεις στην Σελήνη θα δώσουν την δυνατότητα στον άνθρωπο να αποκτήσει πείρα ζωής σε άλλο πλανήτη. Λιώνοντας τον σεληνιακό πάγο, θα μπορεί να τον αποσυνθέτει σε οξυγόνο και υδρογόνο και να τα χρησιμοποιεί ως καύσιμα για τους πυραυλικούς κινητήρες, λέει ο επιστήμονας.
Μερικοί εμπειρογνώμονες δεν συμφωνούν με αυτό. Η τυπική κίνηση προς τα μπρος – από την επίγεια τροχιά στη τροχιά της Σελήνης – στην πραγματικότητα είναι μια ενέργεια η οποία μπορεί να στείλει την Ρωσία 40 χρόνια πίσω στους αμερικανικούς «Απόλλωνες», λέει ο Γιούρι Καράς, αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας της Κοσμοναυτικής.
- Δεν πρέπει να παραπλανούμε τους εαυτούς μας και τους άλλους, λέγοντας, πως η κατασκευή βάσης στη Σελήνη προϋποθέτει την ανάπτυξη μιας τεχνολογίας διαφορετικής από αυτής των «Απολλώνων». Ο «Απόλλων-17» βρισκόταν στη Σελήνη 3 ημέρες – έγινε δηλαδή ο ίδιος μια βάση. Εάν οι ρώσοι κοσμοναύτες θα παραμείνουν 10 ή 20 ημέρες, θα είναι απλώς μια ποσοτική διαφορά και όχι ποιοτική.
Παρεμπιπτόντως, οι ΗΠΑ σχεδίαζαν να επιστρέψουν στην Σελήνη, όμως ο Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε μια νέα προτεραιότητα – επίσκεψη σε αστεροειδή μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2020. Στην ερώτηση – γιατί σε αστεροειδή – στην «Φωνή της Ρωσίας» απάντησε ο εκπρόσωπος της NASA Τζον Τσαρλζ.
- Για κάποιους συγκεκριμένους λόγους αποφασίσαμε να μην επιστρέψουμε στην Σελήνη. Χωρίς την Σελήνη και πριν την πτήση προς τον Άρη, ο αστεροειδής αποτελεί ένα ιδανικό αντικείμενο για μελέτη. Εάν σήμερα πετάξουμε στην Σελήνη, αυτό θα παρουσιαστεί παρόμοια με τα γεγονότα του 1969.
Όμως η αποστολή προς αστεροειδή παρουσιάζεται σχεδόν το ίδιο επικίνδυνη όπως και η πτήση προς τον Άρη. Διότι μετά από μερικούς μήνες παραμονής στο διαπλανητικό διάστημα το πλήρωμα θα λάβει περίπου την ίδια επικίνδυνη δόση ραδιενέργειας, επεξηγεί ο Λεβ Ζελιόνι, διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών.
- Στη Σελήνη μπορεί να δημιουργηθεί ένα καταφύγιο σε βάθος ενάμιση-δύο μέτρων, όπου οι κοσμοναύτες θα μπορούν να ζήσουν. Ενώ πώς να προστατευτεί κανείς από την ραδιενέργεια σε αστεροειδή – παραμένει άγνωστο. Μέχρι την Σελήνη μπορούμε να φτάσουμε σε 2-3 ημέρες. Εκεί υπάρχει μια νέα ενδιαφέρουσα φυσική, μπορεί να υπάρχουν οργανικές ουσίες, μεταφερμένες από κομήτες. Ο άνθρωπος έχει τι να κάνει εκεί.
Οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί έχουν ήδη επιλέξει που είναι καλύτερα να πετάξουν στο επόμενο στάδιο μετά τον ΔΔΣ. Όμως ο κύριος στόχος όλων των διαστημικών χωρών είναι ένας – η πτήση στα μέσα του αιώνα στον Άρη. Μία χώρα από μόνη της μάλλον απίθανο να τα καταφέρει, το πιο πιθανό η αποστολή να είναι πολυεθνική. Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!