Ανοικτή επιστολή προς την περί ου ο λόγος (Μαρία Ρεπούση) και τους ωβάτας της.

Ανοικτή επιστολή προς την περί ου ο λόγος (Μαρία Ρεπούση) και τους ωβάτας της.

	Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Όσοι απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενιτιά στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθει τώρα πια. Και όσοι του πολέμου, την τέχνην αγροικούν Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυρράνους να νικούν. Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά, για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά. Έτσι κι ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξουμε για μια τα άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.	Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν, και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν. Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψει ο σταυρός, και στην δικαιοσύνην, να σκύψει ο εχθρός. Ο κόσμος να γλυτώσει, απ' αύτην την πληγή, κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.
		Ο γραφικός Έλλην	Μανώλης Ρασούλης
			Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ γιατί μ' έμαθες και ξέρω ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ και να μην σε υποφέρω

Λαμβάνοντας κατά καιρούς διάφορα ηλεκτρονικά μηνύματα τα οποία είναι αφιερωμένα στις απόψεις που ανενδιάστως εκφράζετε περί συγκεκριμένων ιστορικών περιόδων της πατρίδος μας, όρα «συνωστισμός» η γενοκτονία των Ελλήνων της Σμύρνης, «κατάργηση εορτής Μεσολογγίου» κλπ, διερωτώμαι εάν η βουλή των Ελλήνων απαρτίζεται από Έλληνες πατριώτες ορκισμένους εις την εκπροσώπηση των Ελλήνων ψηφοφόρων πατριωτών ή από άτομα μειωμένης πατριωτικής και εθνικής συνειδήσεως, όπως επιτρέπουν οι απόψεις να συμπεράνει κανείς για εσάς, με βάσει τα όσα επισήμως φέρεσθε να εκφράζετε; Βεβαίως, δεν αποκλείεται και η περίπτωση να κατοικείται η ταλαίπωρη αυτή γη, που είναι ποτισμένη με ποταμούς αίματος «αγραμμάτων», κατά τον «παχύδερμο» Πάγκαλο, από ηλιθίους ή γραφικούς ή βλάκες ή ονειροπαρμένους με το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδος, στους οποίους, ανεπιφυλάκτως δηλώνει ότι, ανήκει και ο γράφων. Επιλέξατε να γίνετε δημόσιο πρόσωπο, και το «πανέξυπνο» εκλογικό σύστημα της πατρίδος, σας επέτρεψε να εκλεγείτε με μόλις 1.670 ψήφους, διότι τόσοι σας εψήφισαν και αυτούς μόνον, ουσιαστικώς, εκπροσωπείτε, και γνωρίζετε ότι οι δηλώσεις σας υπόκεινται σε κριτική. Είστε όμως «βουλευτής» και, άρα, κατά νόμο, εκπρόσωπος τού λαού. Προσωπικώς σας θεωρώ ευτελές πρόσωπο για να εγκρίνω την όποια εκπροσώπηση ανθελληνικώς πραγματοποιείτε από τα έδρανα της, φερούσης τον τίτλο, «ΒΟΥΛΗ των ΕΛΛΗΝΩΝ» και υπό την προστασία της ασυλίας που σας παρέχει ο νόμος του κράτους, επί της ιστορίας του οποίου ασελγείτε. Ως εκ της μορφώσεώς σας οφείλετε να γνωρίζετε ότι είναι άλλο η ελεύθερη έκφραση γνώμης και άλλο η διαστροφή, με το πρόσχημα της ελευθερίας του λόγου, της ιστορίας της πατρίδος ως και της μειώσεως της αξίας των καθιερωμένων εορτών, τελουμένων εις ανάμνηση... Ιδού, λοιπόν, η κριτική ενός ο οποίος, μολονότι ζει στο εξωτερικό, θέλει να πιστεύει ότι δεν ονομάζεται απλώς, αλλά κυρίως, ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝ. Με βάση τις δηλώσεις κρίνεται ότι, κατά την άποψή μου,: 1.       δεν έχετε Ελληνική συνείδηση 2.       εάν δεν έχετε ήδη προδώσει την πατρίδα σας και υπηρετείτε ήδη αντεθνικούς παράγοντες και συμφέροντα, είστε επιρρεπής σε προδοσία εκείνων των ιερών στα οποία πιστεύει η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, τον οποίον έχετε κατεξευτελίσει με τις πράξεις και παραλείψεις σας. 3.       είστε επίορκος και δεν υπηρετείτε τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού. 4.       είστε βιαστής της συνειδήσεώς μου, και ως πιστεύω, και της συνειδήσεως εκατομμυρίων Ελλήνων. 5.       είστε ανίκανη να λέγεσθε ΕΛΛΗΝΙΣ και το κράτος οφείλει να σας καθαιρέσει από το βουλευτικό αξίωμα και να σας αφαιρέσει τόσο την εθνικότητα όσο και την υπηκοότητα. Κατωτέρω σας παραθέτω την διεύθυνσή μου προκειμένου να με μηνύσετε, εάν το κρίνετε σκόπιμο. Επιπροσθέτως: ·         Ο πρόεδρος της Βουλής, εάν του έχει μείνει κάτι από το ένδοξο παρελθόν του, παρακαλείται να λάβει τα ενδεδειγμένα μέτρα κατά των επιόρκων βουλευτών. ·         Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, με το ψηφοδέλτιο της οποίας έχει εκλεγεί ή περί ου ο λόγος, καθώς και όλοι οι βουλευτές και εξωκοινοβουλευτικοί παράγοντες του κόμματος, παρακαλούνται να καταδικάσουν το υποκείμενο πρόσωπο και τις δηλώσεις του και είτε να το ανακαλέσουν στην αποδοχή των όσων η πατρίδα μας έχει θεσπίσει είτε να διαχωρίσουν την θέση τους από το πρόσωπο του υποκειμένου θέματος και να προχωρήσουν σε πλήρη απομόνωσή του. ·         Ο Σύνδεσμος 71, ο Α.Κ.Ι.Σ. καθώς και οι λοιποί κάτοχοι ιστοτόπων, παραλήπτες της παρούσης, παρακαλούνται για την δημοσίευση της επιστολής στα από αυτούς ελεγχόμενα πάσης φύσεως έντυπα. ·         Τέλος, παρακαλούνται οι Έλληνες να συνεχίσουν να μας ενημερώνουν με τις κατά καιρούς ανάρμοστες δηλώσεις πολιτικών και άλλων δημοσίων ανδρών, αλλά ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, να ΑΓΑΝΚΤΗΣΟΥΝ και να ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ. Η κατάσταση έχει πάει στο απροχώρητο. ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Σας παραθέτω τον πλήρη ΘΟΥΡΙΟ του ΡΗΓΑ προκειμένου να τονισθεί ότι ούτως περιέχει πλείστα όσα μηνύματα και όχι μόνον εκείνο της πρώτης στροφής. Ιωάννης Καραδημητρόπουλος 12, rue de Pfaffenhoffen 67170 Brumath FRANCE

 Ο Θούριος του Ρήγα Φερραίου

Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά, να φεύγωμ' απ' τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά; στοχάσου πως σε ψένουν, καθ' ώραν στην φωτιά. Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθείς ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθείς. Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει, κι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει. Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, είν' να ιδείς. Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί, σκοτώθηκαν κι αγάδες, με άδικον σπαθί. Κι αμέτρητοι άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί, ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμιά αφορμή. Ελάτε με έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν, να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν. Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν. Οι νόμοι να ' ν ' ο πρώτος, και μόνος οδηγός, και της πατρίδος ένας, να γένει αρχηγός. Γιατί κι η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά, να ζούμε σαν θηρία, είν' πιο σκληρή φωτιά. Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν ας πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν. Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε Σε, στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ. Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ, εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ. Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν, εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν. Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά ως πότε στες σπηλιές σας, κοιμάστε σφαλιστά; Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραητοί, κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή. Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια, και αίμα των τυράννων, ρουφήξτε σα θεριά. Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί, με τα άρματα στο χέρι, καθ' ένας ας φανεί, Το αίμα σας ας βράσει, με δίκαιον θυμόν, μικροί μεγάλοι ομώστε, τυράννου τον χαμόν. Λεβέντες αντρειωμένοι, Μαυροθαλασσινοί, ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννεί. Μην καρτερείτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί, χωθείτε στο μπογάζι, μ' εμάς και σεις μαζί. Εν όσο ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός, για να τους αφανίσω, θε να 'ναι σταθερός. Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν, αχώριστος για να 'μαι, υπό τον στρατηγόν. Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο ουρανός, και να με κατακόψει, να γένω σαν καπνός. Σ' ανατολή και δύση, και νότον και βοριά, για την πατρίδα όλοι, να 'χωμεν μια καρδιά. Στην πίστην του καθ' ένας, ελεύθερος να ζει, στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.

Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί, Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή, Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί, πως είμαστ' αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί Όσοι απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενιτιά στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθει τώρα πια. Και όσοι του πολέμου, την τέχνην αγροικούν Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυρράνους να νικούν. Η Ρούμελη τους κράζει, μ' αγκάλες ανοιχτές, τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές. Ως ποτ' οφικιάλιος, σε ξένους Βασιλείς; έλα να γένεις στύλος, δικής σου της φυλής. Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθεί ή να κρεμάσει φούντα, για ξένον στο σπαθί. Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πια εχθροί, αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ' εθνικοί. Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών, σαν αστραπή χυθείτε, χτυπάτε τον εχθρόν. Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά, καιρός είν' της πατρίδος, ν' ακούστε την λαλιά. Κι όσ' είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά, οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά. Με εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γενείτε ένα κορμί, κατά της τυραννίας, ριχθείτε με ορμή. Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί, ζητά την συνδρομήν σας, με μητρική φωνή. Τι στέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός; τινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός. Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς, με τον ραγιά ενώσου, αν θέλεις να νικάς. Συλήστρα και Μπραίλα, Σμαήλι και Κιλί, Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί. Στρατεύματα σου στείλε, κ' εκείνα προσκυνούν γιατί στην τυραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν. Γκιουρντζή πια μη κοιμάσαι, σηκώσου με ορμήν, τον Προύσια να μοιάσεις, έχεις την αφορμήν. Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανείς. Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να σηκωθείς, στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθείς. Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά, δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά. Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλη ας μη φανεί, για να ψοφήσει ο λύκος, όπου σας τυραννεί. Με μια καρδιά όλοι, μια γνώμη, μια ψυχή, χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθεί. Να ανάψουμε μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά, να τρέξει από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά. Ψηλά στα μπαϊράκια, σηκώστε τον σταυρόν, και σαν αστροπελέκια, χτυπάτε τον εχθρόν. Ποτέ μη στοχαστείτε, πως είναι δυνατός, καρδιοχτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι αυτός. Τριακόσιοι Γκιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδεί, πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να εβγεί. Λοιπόν γιατί αργείτε, τι στέκεστε νεκροί; ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κι εχθροί. Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά, για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά. Έτσι κι ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξουμε για μια τα άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά. Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν, και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν. Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψει ο σταυρός, και στην δικαιοσύνην, να σκύψει ο εχθρός. Ο κόσμος να γλυτώσει, απ' αύτην την πληγή, κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.