Ανέφερα πως δεν μπαίνω σε ζητήματα ηθικής. Δεν το κάνω, όχι γιατί δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα αλλά γιατί πιστεύω πως η εκμετάλλευση της πολύ μεγάλης πλειονότητας των εργαζομένων και η χρησιμοποίησή τους ως απλά εργαλεία από μια πάμπλουτη μειοψηφία, είναι εξ ορισμού ανήθικη.
Αυτή την ανηθικότητα άντε να δεχτούμε πως άλλος εύκολα άλλος δύσκολα την καταπίνει.
Θα ήθελα όμως να απευθυνθώ στις πολιτικές ηγεσίες και να ρωτήσω. Την καταδίκη σε θάνατο από πείνα εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων από τη δράση των παραγώγων στα τρόφιμα, πως στο καλό την καταπίνετε; Δεν φτάνουν τα παράγωγα σε δεκάδες χιλιάδες άλλα πράματα τους επιτρέπετε να κερδοσκοπούν μέσω των παραγώγων και στα τρόφιμα; Θυμίζω μερικά δεδομένα.
Έτος 2008.
Τους πρώτους μήνες οι τιμές απογειώθηκαν (σε σχέση με το 2007) με αποτέλεσμα να προκληθούν λιμοί σε Αφρική, Ασία, και Λατινική Αμερική. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 300 εκατομμύρια προστέθηκαν στους λιμοκτονούντες και δεκάδες χιλιάδες πέθαναν. Πυροδοτήθηκαν διαδηλώσεις που γρήγορα μετατράπηκαν σε εξεγέρσεις. Από το Μπαγκλαντές μέχρι το Μεξικό ενώ έπεσαν οι κυβερνήσεις Αϊτής και Μαδαγασκάρης. Στη Μοζαμβίκη η απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει τις τιμές του ψωμιού κατά 30% προκάλεσε διαδηλώσεις που κατέληξαν (στο Μαπούτο) σε οδοφράγματα και μάχες με την Αστυνομία που άνοιξε πυρ. Στην Αίγυπτο έγιναν διαδηλώσεις κατά των αυξήσεων (ήταν ο προάγγελος της «Αραβικής άνοιξης»). Στην Κίνα οι διαμαρτυρίες ανάγκασαν την κυβέρνηση να επιβάλει κυρώσεις στους κερδοσκόπους [1]. Στη Σερβία τα συνδικάτα βγήκαν στους δρόμους. Το ίδιο στη Νότια Αφρική. Στο Καμερούν ιδρύθηκαν ειδικές μπριγάδες κατά των κερδοσκόπων για να κατευνάσουν τα πνεύματα των καταναλωτών.
Η κερδοσκοπία των παραγώγων στα σιτηρά αποσιωπήθηκε και τελικά ξεχάστηκε. Το ίδιο και η κερδοσκοπία των παραγώγων στο καλαμπόκι. Το ίδιο και στο ρύζι που είναι βασική τροφή σε εκατοντάδες εκατ. ανθρώπους. Τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν ότι «οι αγορές αντέδρασαν με νευρικότητα». Ένας όρος που (όλο και περισσότερο) χρησιμοποιείται για να συγκαλύψει την ασύστολη κερδοσκοπία. Τον Ιούλιο του 2010 η WMD (Κίνημα Παγκόσμιας Ανάπτυξης) σε έκθεσή της σημείωνε: «Η μεγάλη λαχειοφόρος αγορά της πείνας. Πως η τραπεζική κερδοσκοπία προκαλεί κρίσεις υποσιτισμού.» Το 2009 η Goldman Sachs από τον τζόγο στα τρόφιμα αποκόμισε κέρδη ένα δις $. (Η Goldman Sachs είναι αυτή που δημιούργησε παράγωγα προϊόντα με τους δείκτες των τροφίμων. Το 2008 ο τζόγος μόνο στους δείκτες αυτούς ξεπέρασε τα 300 δις $). Θυμίζω ακόμα πως μόνο στο διάστημα της τελευταίας πενταετίας οι τιμές των τροφίμων παγκοσμίως αυξήθηκαν πάνω από 100% και στους ήδη υποσιτιζόμενους προστέθηκαν, στο ίδιο διάστημα, 350 εκατομμύρια άνθρωποι. Κύριοι ηγέτες σταματώ και θα σας ρωτήσω ευθέως και απερίφραστα.
Επιτρέποντας τα παράγωγα στα τρόφιμα και το όργιο κερδοσκοπίας σε αυτά, ωθώντας έτσι εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων στην πείνα και στο θάνατο, σε τι ακριβώς διαφέρετε από τον Χίτλερ τους φούρνους και τους θαλάμους αερίων του;
Κάποιοι θα σκεφτούν πως υπερβάλω. Να κάνω λοιπόν μια ακόμα αναδρομή.
Έτος 2010
Με αφορμή τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες σε Ρωσία, Αυστραλία (και άλλες χώρες) αλλά και την απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης για τερματισμό των εξαγωγών σιτηρών, το παρασιτικό κεφάλαιο και βέβαια τα μεγάλα και μικρά λαμόγια βρήκαν το «μήνα που θρέφει τους εννιά». Από κοντά και οι δημοσιογράφοι των κεντρικών δελτίων ειδήσεων που αναπαράγουν (ηθελημένα ή αθέλητα, από άγνοια ή ανευθυνότητα) τη σπέκουλα. Δυσμενείς καιρικές συνθήκες σε Ρωσία άρα άνοδος στις τιμές των σιτηρών. Όπως λέμε «ράβδος στη γωνία άρα βρέχει». Μιας λοιπόν και η άνοδος των τιμών οφειλόταν στις καιρικές συνθήκες και όχι στα κερδοσκοπικά παιχνίδια των παραγώγων ας μας εξηγήσουν τα παρακάτω.
(1) Οι τιμές είχαν αρχίσει την ανοδική κούρσα από τον Ιανουάριο και τέλη Αυγούστου ήταν ήδη 70% πάνω. Στην Ευρώπη τα σιτηρά ξεπέρασαν τα 239 € τον τόνο (και στις ΗΠΑ τα 8 δολάρια το μπούσελ). Το κριθάρι έφτασε τα 210 € τον τόνο (αύξηση 130% !!) και το καλαμπόκι απογειώθηκε στα 180 €. Ερώτηση. Πως και από πού ήξεραν Γενάρη, Φλεβάρη, Μάρτη, Απρίλη τι καιρό θα κάνει στη Ρωσία 4 μήνες μετά (τον Αύγουστο);
(2) Η παραγωγή στο καλαμπόκι ξεπέρασε τους 830 εκατ. τόνους (λόγω αυξημένων αποδόσεων κυρίως
(3) Το μεγαλύτερο χρηματιστήριο προθεσμιακών συμβολαίων εμπορευμάτων είναι αυτό του Σικάγο (Chicago Board of Trade). Μήπως κάποιος έχει μια εξήγηση γιατί τα προθεσμιακά συμβόλαια αυξήθηκαν 100% σε ένα μόλις μήνα (Αύγουστο);
(4) Μήπως κάποιος θα μπορούσε να μας σχολιάσει τους «
(5) Μήπως, επιπλέον, κάποιος θα μπορούσε να μας σχολιάσει τον Jose Graziano da Silva (Γενικό Διευθυντή της Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ), που σε άρθρο του (στους Financial Times) γράφει πως ο υποσιτισμός δύο (αριθμός 2) δις ανθρώπων «δεν οφείλεται στην ανεπάρκεια της παραγωγής τροφίμων αφού ακόμη και κατά τη διάρκεια της πρόσφατης κρίσης που παρατηρήθηκε στις τιμές τους, υπήρχαν επαρκείς ποσότητες φαγητού για όλους.»
(6) Τέλος, μήπως κάποιος μπορεί να μας πει την αιτία «της πρόσφατης κρίσης που παρατηρήθηκε στις τιμές» των τροφίμων και στην οποία αναφέρεται ο Jose Graziano da Silva; Ήταν στο ριζικό μας (γραφτό μας); Μας έπεσε από τον ουρανό; Ή μήπως οι περιβόητες «αγορές» (και) των τροφίμων, έκαναν (και κάνουν) αυτό που ξέρουν, δηλαδή τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους με τα «όπλα μαζικής καταστροφής» των παραγώγων;
Πόσοι νεκροί, πόσοι τραυματίες, πόσες εξεγέρσεις και σε πόσες χώρες πρέπει να ακολουθήσουν;
Πόσοι πρέπει να προστεθούν στο μακρύ κατάλογο των νεκρών από πείνα και στον ακόμα μεγαλύτερο των υποσιτιζόμενων; Έως πότε το καλαμάρι βαμπίρ (διάβαζε Goldman Sachs) και τα άλλα βαμπίρ, θα κερδοσκοπούν με τα παράγωγα στα τρόφιμα; Σύμφωνα με τον FAO πέρυσι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι υποσιτίζονταν, δύο δισεκατομμύρια έχουν πληγεί από τον υποσιτισμό και δέκα εκατομμύρια άνθρωποι (μια Ελλάδα) πέθαναν από υποσιτισμό. Ήδη ακούω τις αντίθετες φωνές. Η κρίση ή πλέον ποιο σωστά οι κρίσεις υποσιτισμού οφείλονται στην υπαρκτή αύξηση της κατανάλωσης και τις κλιματικές αλλαγές. Τα αντίστοιχα «επιχειρήματα» ακούγαμε όταν η τιμή του πετρελαίου εκτοξεύτηκε στα 150 $ το βαρέλι. Όλοι τότε βάλθηκαν να μας πείσουν πως «φταίνε» Κινέζοι και Ινδοί, που αύξησαν τη ζήτηση. Στα χρόνια που μεσολάβησαν ο πληθυσμός Κινέζων και Ινδών συνέχισε να αυξάνεται, οι οικονομίες τους συνέχισαν να αναπτύσσονται. Η τιμή του πετρελαίου όμως έπεσε κάτω από το μισό και σήμερα είναι στα 2/3 (100 $). Έγινε θαύμα, ανακαλύφθηκαν νέα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου (εύκολης άντλησης) ή ελαττώθηκε η ζήτηση στο μισό; Τίποτε απ’ αυτά δεν έγινε. Πολύ απλά το παρασιτικό κεφάλαιο έκανε τα κόλπα του με τα παράγωγα στο πετρέλαιο πήρε τα κέρδη του και για σας. Πάμε γι’ άλλα.
Τα δεδομένα με τα τρόφιμα.
(1) Πράγματι υπάρχει αύξηση της κατανάλωσης αλλά και κλιματικές αλλαγές.
(2) Η ζήτηση σε τρόφιμα θα συνεχίσει να αυξάνεται. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως ο πλανήτης πρέπει να θρέψει επτά (7) δις ανθρώπους.
(3) Ένα όλο και αυξανόμενο τμήμα των ανθρώπων σε Κίνα, Ινδία, Βραζιλία και άλλες
(4) Εφαρμόστηκαν (και εφαρμόζονται) εσφαλμένες κρατικές πολιτικές.
Στα παραπάνω δεδομένα θα μπορούσε κανείς να αντιπαραβάλλει τις προαναφερθείσες (από τα πλέον επίσημα χείλη) διαπιστώσεις.
Όμως ανεξαρτήτως αυτών, αντί οι πολιτικές ηγεσίες να προβληματιστούν (σήμερα και πολύ περισσότερο αύριο) με ποιο τρόπο θα αντιμετωπίσουν το υπαρκτό πρόβλημα του επισιτισμού, επιτρέπουν στους τζογαδόρους να παίζουν με (τα παράγωγα στα τρόφιμα) τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.Ας μην μας παραμυθιάζουν λοιπόν γιατί το μεγαλύτερο γεγονός είναι η ασύδοτη κερδοσκοπία στα τρόφιμα με τα παράγωγα σ’ αυτά. Οι εκτοξεύσεις των τιμών πετρελαίου, χαλκού, αλουμινίου, …, τροφίμων δεν γίνονται γιατί εκτοξεύεται η ζήτηση σ’ αυτά. Προσοχή μιλώ για εκτοξεύσεις τιμών. Γίνονται γιατί το παρασιτικό κεφάλαιο με τα παράγωγα, τα «χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής» (Warren Buffet), κερδοσκοπεί ασύστολα με την ανοχή και υποστήριξη των πολιτικών ηγεσιών. Αν όμως αυτό δεν είναι φαλκίδευση της ανάπτυξης, της ευημερίας, του βιοτικού επιπέδου και συνακόλουθα της κοινωνικής γαλήνης, τότε τι είναι; Στις 15/9/2010 ο αρμόδιος επίτροπος (για την εσωτερική αγορά και τις υπηρεσίες) Michel Barnier, παρουσίασε στη Ε.Ε. προτάσεις για τη ρύθμιση της αγοράς παραγώγων χρηματοοικονομικών προϊόντων και δήλωσε: «Καμία χρηματοπιστωτική αγορά δεν αντέχει να παραμείνει η «Άγρια Δύση». Η επίπτωση των παραγώγων OTC στην πραγματική οικονομία είναι μεγάλη: από τα ενυπόθηκα δάνεια μέχρι τις τιμές των τροφίμων. Η απουσία οποιουδήποτε ρυθμιστικού πλαισίου για τα παράγωγα OTC συνέβαλε στη χρηματοπιστωτική κρίση και στις φοβερές συνέπειές της, από τις οποίες όλοι υποφέρουμε.
Σήμερα, προτείνουμε κανόνες οι οποίοι θα προσδώσουν περισσότερη διαφάνεια και υπευθυνότητα στις αγορές παραγώγων. Γνωρίζουμε έτσι ποιος κάνει τι, και ποιος χρωστάει σε ποιόν.».
Κύριοι ηγέτες είστε ή ηλίθιοι ή πολύ αφελείς ή μας δουλεύετε, αν πιστεύετε πως με κανόνες θα αποκτήσει η Goldman Sachs και τα άλλα βαμπίρ «υπευθυνότητα» αλλά και πως θα αλλάξει κάτι αν «γνωρίζουμε ποιος κάνει τι».Ειδικά όμως για τα τρόφιμα, στις τιμές των οποίων τις επιπτώσεις των παραγώγων αναγνωρίζει και ο Michel Barnier, δικαιούμαι να ρωτήσω. Κύριοι ηγέτες, σε τι ακριβώς είπατε ότι διαφέρετε από τον Χίτλερ τους φούρνους του και τους θαλάμους αερίων του; Ερωτώ γιατί και τα θύματα του Χίτλερ «γνώριζαν ποιος κάνει τι» και επίσης υπήρχαν κανόνες (και διεθνείς συμβάσεις) αλλά ποσώς επηρέασαν την «υπευθυνότητα» του Χίτλερ και των ανθρωπόμορφων φασιστοειδών του. Ο Καστοριάδης χαρακτήριζε «απόλυτο φενακισμό» την κατασκευή ενός θεσμικού συστήματος, πάνω στο χαρτί, που θα εγγυάται σταθερότητα, ελευθερία και δικαιοσύνη. Οι εξαγγελίες σας για θεσμοθέτηση «υπευθυνότητας», δεν είναι απλώς ο «απόλυτος φενακισμός» αλλά η απόλυτη μαλακία. «Άξιος» ο μισθός σας. Τουλάχιστον μπορείτε να μας πείτε το μυστικό πως τα καταφέρνετε και κοιμόσαστε τα βράδια; Μήπως γιατί δεν έχει συσταθεί ακόμα Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για τους τζογαδόρους των παραγώγων στα τρόφιμα, στα διάφορα vulture funds και κυρίως για όλους εσάς που τα ανέχεστε και καλύπτετε τα νότα τους;
Οκτώβριος 2012
Τα βαμπίρ έχουν ήδη (από τις αρχές του χρόνου) «χτίσει» θέσεις στα παράγωγα των τροφίμων (στάρι, καλαμπόκι κλπ). Οι τιμές (διεθνώς) ξεκίνησαν την ανηφόρα. Βλέπετε πρέπει να πουλήσουν τις θέσεις τους (εννοείται ποιο πάνω από κει που αγόρασαν). Μια ακόμα κρίση τροφίμων έρχεται καταπάνω μας. Θυμηθείτε με. Στους επόμενους 6 – 8 μήνες, μέχρι τα βαμπίρ να κλείσουν τις θέσεις τους, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι και όχι μόνο. Την ίδια στιγμή τα πολιτικά και δημοσιογραφικά νεροπίστολα θα μας λένε: «Τι να κάνουμε; Αυξήθηκαν οι τιμές στο στάρι, το καλαμπόκι, τη βρώμη κλπ. Φταίει ο κακός καιρός, φταίνε οι κινέζοι που καταναλώνουν περισσότερο, …, φταίει ο Χαντζηπετρής».
Τα βαμπίρ των παραγώγων στα τρόφιμα δεν φταίνε; Όχι βέβαια. Τα βαμπίρ άλλωστε με αίμα τρέφονται. Δεν μένει παρά να μας προτρέψουν να τρώμε … παντεσπάνι.
Μέχρι σήμερα οι περισσότεροι άκουγαν για επισιτιστική κρίση και από το ένα αυτί έμπαινε κι από το άλλο έβγαινε. Τους επόμενους 6 – 8 μήνες τα μνημόνιά τους, δηλαδή η εισοδηματική αφαίμαξη και η ανεργία, θα μεγιστοποιήσουν την κρίση από την κερδοσκοπία των παραγώγων στα τρόφιμα. Οι έλληνες θα βιώσουμε επισιτιστική (άρα ανθρωπιστική) κρίση που όμοιά της μόνο στη γερμανική κατοχή από ακούσματα και φωτογραφίες ξέρουμε. Η κοινωνία θα περάσει τραγικές δοκιμασίες και η αντίδραση είναι αναμενόμενη. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι προς ποια κατεύθυνση θα στραφεί και με ποιες δυνάμεις.
Αρμαγεδδών
Τέλος, να προσθέσω μια ακόμα πρόβλεψη. Ως γνωστόν οι τράπεζες προκειμένου να αποκτήσουν επιπλέον ρευστότητα για επιπλέον πιστώσεις (κατ’ επέκταση και κέρδη) χρησιμοποίησαν και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τα ενυπόθηκα δάνεια. Η διαδικασία αυτή γίνεται με τις τιτλοποιήσεις (CDO). Αυτό δηλαδή που ουσιαστικά κάνουν είναι να πουλάνε τα δάνεια με υποθήκες σπιτιών, οικοπέδων κλπ. που έχουν από τους πελάτες τους (νοικοκυριά, ιδιώτες και επιχειρήσεις), σε τρίτους.
Παρένθεση. Ξεχάστε για λίγο την οικονομική πλευρά.
Υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα ηθικής αφού οι τράπεζες ουσιαστικά πουλάνε τους πελάτες τους.
Πχ όταν ένα νοικοκυριό πήρε δάνειο κατοικίας, βάζοντας υποθήκη αυτήν την κατοικία στην «Χ» τράπεζα, εμπιστεύτηκε αυτήν ακριβώς την τράπεζα. Όμως η «Χ» τράπεζα δεν του είπε ότι θα πουλήσει το δάνειο μαζί με την υποθήκη στον «Ψ» που κι αυτός με τη σειρά του αν θέλει μπορεί να την πουλήσει σε κάποιον άλλο κι αυτός σε άλλον κοκ. Δεν του είπε ότι υπάρχει κίνδυνος να βρεθεί αντιμέτωπος με το Μεξικανό κτηματομεσίτης Don Ante DeLa Breston στον οποίο έχει καταλήξει το δάνειό του. Θα πείτε αυτά δεν γίνονται.
Έτσι ε; Δείτε λοιπόν συγκεκριμένα.
- Τον Αύγουστο του 2006 ο Αλογοσκούφης για να εξασφαλίσει έσοδα έδωσε εντολή στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων να τιτλοποιήσει δάνεια 30.000 δημόσιων υπαλλήλων που είχε δώσει το ΤΠΔ. Τα δάνεια πουλήθηκαν από τις αναδόχους τράπεζες σε επενδυτές σε όλον τον κόσμο και το ΤΠΔ εισέπραξε (για λογαριασμό του κράτους) 950 εκατ. ευρώ.
Επιστρέφω στο Αρμαγεδδών. Ο χορός των τιτλοποιήσεων (CDO) καλά κρατεί. Παίρνοντας διάφορα CDO έφτιαξαν άλλα CDO (CDOs) κι απ’ αυτά άλλα κοκ. Δηλαδή σε ένα CDOs μπορεί να βρίσκεται το δάνειο του Έλληνα ΔΥ, του Ισπανού χασάπη, του Ιταλού μπακάλη κλπ. Αυτά τα CDOs ασφαλίστηκαν με CDS και επειδή η φαντασία δεν τους λείπει έφτιαξαν νέα σύνθετα (δομημένα) προϊόντα που ονομάστηκαν BISTRO (Broad Index Secured Trust Offering). Αυτά με απλά ελληνικά περιέχουν και τα δάνεια (CDOs) και την ασφάλιση των δανείων (CDS). Αυτά αξιολογήθηκαν, πουλήθηκαν, φτιάχτηκαν νέα από διαφορετικά BISTRO (δηλαδή BISTROs από BISTROs κοκ). Αποτέλεσμα. Σήμερα πλέον (κυριολεκτικά) κανείς δεν είναι σε θέση να ξέρει ποιος έχει ασφαλίσει ποιον. Για ποιο ποσό και για ποια δάνεια. Αν δηλαδή χρεοκοπήσει ένας οποιοσδήποτε κρίκος [2], ποιος θα πληρώσει ποιον και γιατί.
Τα BISTROs είναι μια τεράστια φούσκα. Δεν έχει σκάσει ακόμα. Αλλά κοινό χαρακτηριστικό στις φούσκες είναι πως κάποια στιγμή σκάνε. Όταν έρθει αυτή η στιγμή δεν θα βρεθεί παπάς να θάψει. Η φούσκα με τα ενυπόθηκα δάνεια από την οποία ξεκίνησε η τρέχουσα κρίση θα φαντάζει μπουρμπουλήθρα. Όταν σκάσει ποια τράπεζα ή ασφαλιστική θα πληρώσει ποια και για ποιο λόγο, αφού άκρη στο κουβάρι των BISTROs δεν μπορεί να βγάλει ούτε ο Θεός.Θυμηθείτε με δεν θα βρεθεί παπάς να θάψει. Ενδεικτικά και μόνο η φούσκα αυτή από 6,4 τρις το 2004 εκτινάχθηκε το 2008 (σε μόλις 4 χρόνια), στο αστρονομικό ποσό των 57 τρις $ (57.000 δις $, αύξηση 890%). Την ίδια χρονιά (το 2008) το παγκόσμιο ΑΕΠ ήταν (σχεδόν) 60 τρις $.
Όταν σκάσει, ΚΑΙ ΘΑ ΣΚΑΣΕΙ, βρείτε μια τρύπα στο χωριό και μια κατσίκα προκειμένου να επιβιώσετε.
Υπάρχει κι άλλη λύση. Να σηκωθείτε από τον καναπέ σας. Αντί για τούρκικα σήριαλ. Αντί για «βαθυστόχαστους πρετεντέρηδες». Αντί για «σωτήρες» που αφού μας έφεραν ως εδώ ως άλλοι super Goofy μας «σώζουν» ξανά και ξανά και ξανά. Αντί γι’ αυτά, συλλογιστείτε. Μια καλή αρχή είναι και οι παρακάτω αράδες από τον Μπέρτολτ Μπρεχτ.
«Είναι ανάγκη να αλλάξει ο κόσμος:
οργή και καρτερία, γνώση και αγανάκτηση
γρήγορη παρέμβαση, βαθιά σκέψη
ψύχραιμη υπομονή, ατέλειωτη επιμονή
κατανόηση των επιμέρους και κατανόηση του όλου
Μόνο διδασκόμενοι από την πραγματικότητα
μπορούμε ν’ αλλάξουμε την πραγματικότητα.»
Χρήστος Γιαννίμπας
yanibas@on.gr
Διαβάστε το πρώτο μέρος του άρθρου εδώ Τρόφιμα. Έρχεται βροχή έρχεται μπόρα. Α” μέρος
[1] Σας παρακαλώ μην ρωτήσετε αν υπάρχουν κερδοσκόποι και στην («κομμουνιστική») Κίνα.
[2] Ο κρίκος δεν είναι απαραίτητο να είναι μια μικρή έστω τράπεζα ή ασφαλιστική. Μπορεί να είναι κάμποσοι δανειολήπτες ανά την υφήλιο που χρεοκόπησαν (κάτι που δεν ανήκει βέβαια στη σφαίρα του αδύνατου ή της φαντασίας). Γι’ αυτό ακριβώς πρόκειται για φούσκα.
http://www.koutipandoras.gr/?p=26599
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!