Στα 65 δισ. ευρώ το κόστος της διαφθοράς

Μιχάλης Ιγνατίου
mignatiou@aol.com - Twitter: @mignatiou
Είναι «γροθιά στο στομάχι» οι αποκαλύψεις του «Εθνους της Κυριακής» με τα στοιχεία για τις απάτες στα Ασφαλιστικά Ταμεία και προκαλούν οργή, αλλά και πόνο. Οργή για όσους κάλυπταν τους απατεώνες και πόνο καθώς συνειδητοποιούμε ότι εάν οι αρμόδιοι έκαναν απλά τη δουλειά τους και εάν η Δικαιοσύνη είχε αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, η Ελλάδα δεν θα είχε οδηγηθεί στο χείλος του γκρεμού.
Προσωπικά το δημοσίευμα με συγκλόνισε και είμαι βέβαιος πως οι άνθρωποι της τρόικας στην Αθήνα το μετέφρασαν και το έστειλαν στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες. Σκέφτομαι τη στιγμή που θα το διαβάζει η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, η οποία στη πρόσφατη συνάντηση που είχε με ομάδα δημοσιογράφων (ανάμεσά τους και ο υποφαινόμενος), δεν έκρυψε την οργή της για τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή.
Δικαιολογημένα θα θυμώσει και είναι από τις περιπτώσεις που δεν μπορεί κανείς από εμάς να ισχυριστεί ότι έχει άδικο. Αντίθετα...
Το θέμα είναι τι κάνει η κυβέρνηση και πολύ περισσότερο τι θα πράξει η Δικαιοσύνη, η οποία έχει τεράστια ευθύνη για τις καθυστερήσεις, που σημειώνονται σε παρόμοιες υποθέσεις, ιδιαίτερα όταν αφορούν φοροφυγάδες. Σε μία έκθεση που διάβασα, ο συντάκτης ανέφερε ότι η Δικαιοσύνη κρύβεται πίσω από τους νόμους, που ψηφίζουν οι πολιτικοί, και οι τελευταίοι δικαιολογούνται επιρρίπτοντας ευθύνες στους δικαστικούς, στους οποίους όμως «έδεσαν τα χέρια» με τα νομοθετήματά τους. Φαύλος κύκλος... Πάντως, ο τρόπος με τον οποίο προστατεύεται η διαφθορά και η φοροδιαφυγή πρέπει να διδάσκεται στη περίφημη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Ελπίζω ότι το δημοσίευμα θα προκαλέσει την έκρηξη των εκπροσώπων της τρόικας. Υστερα από 25 μήνες Μνημονίου, δεν έχουν προωθηθεί νομοθετικές ρυθμίσεις για να αντιμετωπιστεί το μείζον πρόβλημα των επιόρκων υπαλλήλων, οι οποίοι όχι μόνο κλείνουν τα μάτια στις υποθέσεις διαφθοράς, αλλά καλύπτουν και τους δράστες. Το ζήτημα αυτό, για προώθηση των νόμων που απαιτούνται, τέθηκε για πρώτη φορά με απειλητικό τρόπο και τόνο από τον πρώην γενικό διευθυντή του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν. Μόλις ενημερώθηκε για την έκταση της διαφθοράς απαίτησε από τον τότε πρωθυπουργό να αναλάβει δέσμευση για προώθηση και υπερψήφιση νέων νόμων. Από τότε, η Ελλάδα έχει τον τέταρτο πρωθυπουργό, και είμαστε ακόμα στα λόγια.
Ηθελα να γνώριζα τι ένιωσε ο πρωθυπουργός, οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων και οι αρμόδιοι υπουργοί όταν διάβασαν το σχετικό δημοσίευμα. Η μη αντίδρασή τους είναι μία απάντηση στην απορία μου.
Αλλά, ερωτώ ειλικρινά: Δεν δύναται ο πρωθυπουργός να δώσει εντολή να σαρωθεί αυτό το προδοτικό σύστημα, που στηρίζει τη διαφθορά και ζει και βασιλεύει μέσα στο κράτος; Είναι τόσο δύσκολο να διατάξει τις αρμόδιες υπηρεσίες να σταματήσουν αμέσως αυτές τις πρακτικές και να ανακοινώσουν στους δράστες ότι απ' εδώ και πέρα δεν παίρνετε σύνταξη μέχρι να εισπράξει το κράτος όσα έκλεψαν; Και είναι ψευτοδικαιολογία ότι δήθεν αλλάζουν διευθύνσεις και δεν μπορούν να τους εντοπίσουν.
Σε ανύποπτο χρόνο, ένας αξιωματούχος του ΔΝΤ υπολόγισε τις απώλειες του κράτους από τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή στα 65 δισ. ευρώ. Οπως αντιλαμβάνεται και ο πιο δύσπιστος, η πάταξη των φαινομένων αυτών θα έλυνε τα οικονομικά προβλήματα της χώρας.